Mijn moeder gaat overlijden

Wat heftig allemaal koffieleut ! Ik wil je veel sterkte en kracht wensen deze periode !

Ik wil je even heel veel sterkte wensen!

Lieve koffieleut,

Ik weet precies wat je doormaakt, mijn moeder 2 jaar geleden overleden aan alvleesklierkanker. Toen ze de diagnose kreeg was het al uitgezaaid naar haar lever en ruggewervel. Die hebben ze toen bestraald omdat mijn moeder veel pijn had aan haar rug. Ze zouden toen ook nog chemotherapie starten om het proces te rekken maar omdat me moeder bleef afvallen heeft de oncoloog besloten niet meer te behandelen.
Dat was toen wel een grote klap, mijn moeder woog altijd 55 kilo maar inmiddels was ze nog maar 40 kilo. Ze kreeg sondevoeding en wijkverpleging thuis.

Wat wij hebben gedaan en wat ons heel goed geholpen heeft is dat mijn moeder zelf alles wilde regelen. De begravenisondernemer is bij ons thuis langs geweest en heeft samen met ons de begravenis op papier gezet. Ook hebben mijn ouders een grafsteen uitgezocht.
Mijn moeder heeft zelf haar kleding uitgezocht.

Als ik er aan denk hoe sterk ze geweest is toen door dat allemaal te doen schieten de tranen me in de ogen. Bij ons wilde ze niet zeggen hoelang mijn moeder nog had maar dat hadden we gauw genoeg zelf door, door de uitzaaiingen op de lever ontstaat er vocht in de buik, dit halen ze er wel uit en je krijgt vochtafdrijvende medicatie maar hoe vaker ze de buik legen hoe sneller die weer dik word van het vocht.

sterkte de komende tijd en geniet van de tijd die je nog hebt.

Jeetje, lieve koffieleut,

Soms in je achterhoofd weet je dingen. Maar als het gezegd word. En het word werkelijkheid dan doet het pijn. Heel erg veel pijn en verdriet.
En er is weinig wat dit kan verzachten. Ik hoop dat ze de pijn voor je moeder onder controle kunnen houden. En dat ze eigenlijk nog zoveel mogelijk mag en kan genieten van het leven. Ik heb alles gevolgd wat je geschreven hebt. En ik vind je een moedig persoonlijkheid hebben.
Ik weet niet of je moeder nog een wens heeft. Of dat jullie als gezin er nog even op uit willen. Maar wil als tip geven stichting ambulance wens. Ze hebben namelijk een heel mooi appartement in IJmuiden. En daar kun je als gezin verblijven. En genieten van de zee. Omdat jullie namelijk zoveel mogelijk willen genieten. Wilde ik dit er toch even neer zetten.

Vanaf deze kant een hele dikke knuffel.

Pijn verdriet, en onzekerheid.
Moeilijk, tijd, zijn de woorden wat nu door jullie leven snijd.
Niet weten waar je aan toe bent.
De verdriet, het liefste waar je voor weg rent,
De pijn, van het moeten gaan verliezen, van waar je zo van houd.
deze tijd voelt verward en koud.
Ik stuur je een denkbeeldige deken,
Om je te warmen, om te schuilen.
Even een plekje waar je mag uithuilen.
Dat is het enigste wat ik kan doen.
Ik zou willen dat er meer was, wat alles deed verzachten,
Maar weet je bent in mijn gedachten

©Alma

Heel veel sterkte!!

Wat lijkt me dat ontzettend moeilijk, sterkte!

Heel veel sterkte!

Wat een rotnieuws . Heel veel sterkte .

Happydobby schreef:Lieve koffieleut,

Ik weet precies wat je doormaakt, mijn moeder 2 jaar geleden overleden aan alvleesklierkanker. Toen ze de diagnose kreeg was het al uitgezaaid naar haar lever en ruggewervel. Die hebben ze toen bestraald omdat mijn moeder veel pijn had aan haar rug. Ze zouden toen ook nog chemotherapie starten om het proces te rekken maar omdat me moeder bleef afvallen heeft de oncoloog besloten niet meer te behandelen.
Dat was toen wel een grote klap, mijn moeder woog altijd 55 kilo maar inmiddels was ze nog maar 40 kilo. Ze kreeg sondevoeding en wijkverpleging thuis.

Wat wij hebben gedaan en wat ons heel goed geholpen heeft is dat mijn moeder zelf alles wilde regelen. De begravenisondernemer is bij ons thuis langs geweest en heeft samen met ons de begravenis op papier gezet. Ook hebben mijn ouders een grafsteen uitgezocht.
Mijn moeder heeft zelf haar kleding uitgezocht.

Als ik er aan denk hoe sterk ze geweest is toen door dat allemaal te doen schieten de tranen me in de ogen. Bij ons wilde ze niet zeggen hoelang mijn moeder nog had maar dat hadden we gauw genoeg zelf door, door de uitzaaiingen op de lever ontstaat er vocht in de buik, dit halen ze er wel uit en je krijgt vochtafdrijvende medicatie maar hoe vaker ze de buik legen hoe sneller die weer dik word van het vocht.

sterkte de komende tijd en geniet van de tijd die je nog hebt.

Wat zijn er toch veel mensen die het zelfde of iets soortgelijks hebben meegemaakt!

Wat mooi dat je moeder alles zelf uitgekozen heeft, en ook heel knap van haar! Ik hoop dat mijn moeder dat ook wil doen, dan weten wij iig zeker dat alles gaat zoals zij het gewild heeft.

sterremaan schreef:Jeetje, lieve koffieleut,

Soms in je achterhoofd weet je dingen. Maar als het gezegd word. En het word werkelijkheid dan doet het pijn. Heel erg veel pijn en verdriet.
En er is weinig wat dit kan verzachten. Ik hoop dat ze de pijn voor je moeder onder controle kunnen houden. En dat ze eigenlijk nog zoveel mogelijk mag en kan genieten van het leven. Ik heb alles gevolgd wat je geschreven hebt. En ik vind je een moedig persoonlijkheid hebben.
Ik weet niet of je moeder nog een wens heeft. Of dat jullie als gezin er nog even op uit willen. Maar wil als tip geven stichting ambulance wens. Ze hebben namelijk een heel mooi appartement in IJmuiden. En daar kun je als gezin verblijven. En genieten van de zee. Omdat jullie namelijk zoveel mogelijk willen genieten. Wilde ik dit er toch even neer zetten.

Vanaf deze kant een hele dikke knuffel.

Pijn verdriet, en onzekerheid.
Moeilijk, tijd, zijn de woorden wat nu door jullie leven snijd.
Niet weten waar je aan toe bent.
De verdriet, het liefste waar je voor weg rent,
De pijn, van het moeten gaan verliezen, van waar je zo van houd.
deze tijd voelt verward en koud.
Ik stuur je een denkbeeldige deken,
Om je te warmen, om te schuilen.
Even een plekje waar je mag uithuilen.
Dat is het enigste wat ik kan doen.
Ik zou willen dat er meer was, wat alles deed verzachten,
Maar weet je bent in mijn gedachten

Alma

Lieve Sterremaan, wat weet jij dingen toch altijd mooi te verwoorden.
Dankjewel voor je tip, ik zal het zeker in gedachten houden.

Even een update, want er is heel veel gebeurd gisteren:

Mijn moeder werd steeds zwakker gisteren. Ze was benauwd, zweette heel veel maar had geen koorts en kreeg een hele rare plek op haar been die steeds groter en roder werd. De artsen hadden geen idee wat ze had, dus alles is onderzocht (bloed 3x, longfoto's, hartfilmpje). Hieruit kwam alleen dat ze een hele hoge ontstekingswaarde in haar bloed had, waardoor ze eigenlijk heel erg ziek zou moeten zijn. Uiteindelijk is besloten dat ze mijn moeder opnieuw zouden opereren, omdat ze vermoedden dat er een gaatje in haar darm zou zitten waardoor de ontlasting in haar buikholte kwam. Met spoed is ze opnieuw onder het mes gegaan.... Er zat idd een gaatje in haar dunne darm, waardoor er een infectie in haar buik was ontstaan, dit, samen met heel veel vocht in de buik, heeft alle klachten veroorzaakt. Na de operatie is mijn moeder naar de ic gebracht waar wij nog even bij haar zijn geweest. Ze was in diepe slaap.

Vanmorgen bleek dat ze toch wat koorts had nu (wat normaal blijkt, ookal is de infectie nu wel uit haar buik). De slaapmedicatie is iets verlaagd, waardoor ze wat meer reageerd op prikkels.

De afgelopen dagen ging het zo goed met haar dat ik me moeilijk voor kon stellen dat ze nog maar kort te leven heeft. Maar nu heb ik gezien hoe snel dat kan veranderen....

Oooh lieve Koffieleut, wat naar dat jullie dit allemaal moeten doormaken...
Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen, ik denk regelmatig aan je!

Jeetje koffieleut, dat is schrikken. Hopelijk hersteld je moeder weer wat en kunnen jullie haar meenemen naar huis.

weet ff niet wat te zeggen, maar dikke

Lieve KoffieLeut,

Jeetje, wat onwijs schrikken zeg. Zeker als ze eigenlijk van die goede dagen had.
En nu weer zo is. Je weet dat het kan gebeuren. Maar als het dan gebeurd. Dan word je steeds banger. En angstiger.
Ik wil je virtueel een dikke knuffel sturen. Want jeetje, wat erg vind ik dit voor jullie.

Liefs

Wat een vreselijk nieuws.
Heel veel sterkte gewenst!

ontzettend veel sterkte!!

Oh jeetje, dat is schrikken!! Dat het dan zo snel kan veranderen zeg..
Ik hoop voor je dat ze er weer een beetje bovenop krabbelt.

Sterkte

En nog maar eens een update...

De hele week ging mijn moeder met kleine stapjes vooruit, dus wij werden ook steeds optimistischer. Zaterdag kreeg ze ineens weer koorts. Ze hebben haar 's avonds nog door de scan gehaald, om te kijken of er toch nog iets in haar buik zit wat er niet hoort. Want de artsen vonden haar buik ook vrij hard.

Gelukkig bleek er, op vocht na, niks geks in haar buik te zitten. Dit vocht hebben ze nog wel op de kweek gezet, want dit schijnt ook te kunnen ontsteken. Het duurt echter een paar dagen voordat daar resultaat van is...

Gisterenochtend toen we bij haar kwamen was ze opeens heel helder, en reageerde op onze vragen! Ook was de koorts weer weg. 's Avonds belde mijn vader dat ze van de beademing af mocht!!!!!! Wat een verschil is dat zeg! Het ziet er heel anders uit, en de communicatie is ook gelijk een stuk makkelijker. Het praten gaat haar nog niet heel gemakkelijk af, maar dat komt wel weer. Ze is haar humor nog niet kwijt, gelukkig.

Ik hoop dat het zo verder mag gaan, maar vrees nog wel voor de uitslagen van dat buikvocht...

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Dat doet me erg goed!

Ik vind het echt zo erg voor jullie!
Hoop vooral dat je moeder geen pijn heeft maar ook dat jullie met zijn allen straks ook op een mooie manier afscheid kunnen nemen. Ook al wil je dat nu natuurlijk nog niet horen.
Hopelijk is de uitslag van de buikscan goed!

wat fijn dat e nu weer van de beademing af is en haar humor nog heeft! maar wat pittig voor jou en je familie en je moeder. veel sterkte!

Wat afschuwelijk! Hopelijk hebben jullie nog héél veel mooie en liefdevolle momenten samen.

Jeetje wat erg. Heel veel sterkte gewenst

Weet niet zo goed wat te zeggen, maar wil je wel even laten weten dat ik je topic volg en je net als alle anderen boven mij ook heel veel sterkte wens!

en geef hem maar door aan je moeder.. Blijf ook wel aan je zelf denken he!