hoe reageerde jij tijdens de bevalling...

Ik was heel rustig en helemaal in mezelf gekeerd. Heb een paar keer iets gezegd zoals, waarom wou ik ook al weer een kind? Dat was tijdens de laatste pijnlijke weeen. Ook heb ik gezegd dat als ik nog maar 1 cm had dat ik dan naar het ziekenhuis wou, toen had ik al 4 ( na een uurtje pijnlijke weeen, daarvoor alleen maar ongi krampen) En tijdens het persen heb ik gezegd, dat brand! haha Maar verder was ik dus heel rustig en lief voor mijn vriend en moeder.

Wat een geweldige reacties!haha!

Ik heb niet veel gezegd. Ik was ook erg in mezelf gekeerd. Ik had verdoving met zo'n knopje waar ik op kon drukken. Was super spul want kon tussen de weeen door een minuutje steeds even weg dommelen.
Ik heb alleen de vk k*twijf genoemd toen ze keek of ik gehecht moest worden achteraf.

De eerste bevalling was ik heel erg in mezelf gekeerd en heb ik af en toe 'au' gezegd.

De tweede bevalling heb ik nog gewoon tussendoor gekletst met verloskundige, kraamverzorgster en vriend. Toen het persen lang duurde heb ik af en toe gezegd: 'jee wat duurt dat lang', 'nou mag het wel komen'. En toen mijn vriend zei: 'je doet het heel goed', zei ik 'zullen we ruilen dan'.
De tweede keer heb ik maar een paar echt pijnlijke weeen gehad, dus kon ik tussendoor nog gewoon praten.

Volgenas mij ben ik ook vrij netjes/rustig geweest. Alleen mocht mijn man niet van mijn zijde wijken haha. Als ik hem miste dan moest hij snel terugkomen. Hij mocht nog net naar het toilet. En heb meerdere malen gezegd dit nooit meer....maar daar ben ik ook al op terug gekomen.

Leuk topic dit!

Ik ben van mezelf altijd vrij rustig en kalm. Ik had dus gedacht dat ik in mezelf zou keren tijdens de bevalling. Niets is minder waar..

Het was de bedoeling dat ik thuis zou bevallen. Ik had 4 cm ontsluiting toen de vk voor het eerst langs kwam. Ik kon de weeen best goed opvangen. Zij heeft toen m'n vliezen doorgeprikt en is weer weggegaan. Toen begon de hel... De weeen waren een drama. Ik zei tegen man: bel d'r maar weer op, ik wil naar het ziekenhuis en pijnstilling. Toen ze terug was had ik 5 cm ontsluiting.
Spullen gepakt en in de auto gestapt. Zegt m'n man: ik ga wel even de tom tom aanzetten hoor. Ik: WAAATTT, je weet toch wel waar het ziekenhuis is?!!!!

Toen volgde een rit from hell.. Achteraf bleek ik binnen een half uur van 5 naar 9 cm te zijn gegaan.

In het ziekenhuis aangekomen...

Vk stond aan m'n bed en ze liet perongeluk op de grond een glas kapot vallen, dachten ze op de gang dat ik dat had gedaan.

Man werd weggestuurd voor allerlei regelzaken. Ik had geen ponskaartje of stickers en was nog nooit in dat ziekenhuis geweest, dus man moest in een ander gebouw stickers laten maken. En toen lieten ze me helemaal alleen....
Wat voelde ik me zielig. Het duurde erg lang en toen ben ik heel zielig gaan roepen: Halloooooo.... Is daar iemand??? Halloooooo, ik ben hiehier....
Man kwam terug, ik: ik heb dat glas niet kapot gegooid hoor, dat was de vk.

Ik bleek dus al 9 cm ontsluiting te hebben en mocht dus geen pijnstilling meer hebben. "Ik wil het toch, maakt me niet uit"

Toen ben ik maar gaan douchen. De kraamhulp had gezegd dat ik aan het touwtje mocht trekken als er wat aan de hand was. Dus ik trok even later aan het touwtje, kwam er niemand... Er hing aan de andere kant nog een touwtje.. daar trok ik ook aan, weer niemand. Man: volgens mij heeft dat geen zin. Duhh.. Toen heb ik een paar keer keihard aan beide touwtjes getrokkken, nog steeds niemand... Dus toen heb ik man weggestuurd om iemand te gaan halen. Maar hij had z'n schoenen en sokken uitgetrokken, omdat we dus in de badkamer waren en hij de douchekop beethield. Wilde meneer eerst op z'n gemak z'n sokken en schoenen aantrekken. Is onhygienisch in het ziekenhuis.. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR....

Daarna hebben ze me behoorlijk lang met persweeen laten zitten, het was druk met bevallen en er was geen tijd voor mij. Toen heb ik nog het een en ander gezegd, haha. Volgens man was ik bezeten.

Nucia schreef: "Waar is die oranje hoeoeoeoer?!"

Hahahahahahahahahahahahahahahahaha ik lig echt dubbel hier! Hahahaha.

Bij de 1e was ik heel erg in mijn zelf gekeerd. Moest ook wel want de bevalling duurde 27uur. Raakte alleen in paniek toen we eenmaal in het ziekenhuis waren en op de afdeling waren omdat ik bang was om uit te scheuren. Maar dat duurde maar heel even. Had trouwens een labiaruptuur.

Bij de 2e ben ik ingeleidt en zat ik voordat de zwaardere weeen begonnen nog doodleuk hier op het forum. Raakte aan het einde een beetje in paniek toen het heel snel ging. Vooral toen ik persdrang kreeg en keihard zei ' Ik moet poepen'

Bij beide bevallingen mocht mijn man niet van mijn zzijde wijken. Haha

Bij de 1e werd ik ingeleid en mocht niet meer van het bed af. Na 2 uurtjes had ik het idee dat ik moest poepen. Maar ik wou persé niet op de po. Ik hield een hele preek tegen mijn moeder dat ik toch niet liggend kon poepen. Dat heeft drie kwartier geduurd en blijkbaar had de zuster er toen genoeg van want ze zei: je mag ook wel op het matje poepen. Toen heb ik gevraagd of ze wel goed bij haar hoofd was? Of zij thuis ook altijd in bed poepte. Ik was echt heel erg boos. Daarna heb ik een pethedine prik gehad en heb ik nog 3 uur geslapen tot ik 10 cm had. (gelukkig)

Ik was heel erg in mezelf gekeerd, ik heb geloof ik één keer mijn man een snauw gegeven, omdat hij steeds in mijn oor aan het uitademen was. Toen het hoofdje stond was mijn dochter aan het bewegen en dat deed echt gruwelijk pijn, toen heb ik een poos: 'ze beweegt, ze beweegt, au au au, ze beweegt' geroepen.

Bij de eerste was ik wel aardig paniekerig,toch wel bang of alles goed zou gaan..had last van hyperventilatie op het eind en goed puffen lukte voor geen meter meer haha,en mijn mannetje mocht absoluut niet weg,wel alles helemaal goed beleefd. Oh ja en ik vond het irritant als ze aan me zaten (washandje deppen en zo) en meepuffen vond ik ook zwaar irri maar goed moest af en toe wel luisteren want was vaak het ritme kwijt haha. Oh ja toen het hoofdje stond heb ik heel veel achter elkaar auw geroepen. Vond dat echt een naar gevoel.

Bij de 2e dacht ik omg!! Zo voelde het dus!! Maar was minder bang omdat ik wist wat er ging komen en dat ik vooral rustiger moest blijven was nog grapjes aan het maken en zei ik dat het toch weer loos alarm was haha terwijl het toch echt was begonnen. Verder verliep de bevalling heel goed,wel de arm van mijn man kapot geknepen. Er zat de volgende dag echt een blauwe plek haha!

De laatste cm ontsluiting waren hel. Erg zere rugweeen. Heb toen wel 100x geroepen dat ik NU pijnstilling wilde. Maar kon al niet meer want had al 7cm.

Toen ik eenmaal persdrang kreeg voelde ik gewoon dat ik moest poepen. Dus ik dat tegen de VK zeggen. Zegt ze: nee dat is persdrang. En ik: Nee, ik moet POEPEN!!!! Mocht dus niet meer naar de wc dus heb uitgebreid de hele boel onder gesch*ten. Gelukkig had ik mn man vantevoren al ingelicht dat dat wel eens gebeurd bij een bevalling.

Het persen wilde niet zo vlotten (persweeen waren niet krachtig genoeg) toen stopte de vk haar vingers naar binnen om aan te geven waar ik naartoe moest persen. Schijnt dat ik toen heb geroepen dat ze dr vingers eruit moest halen.

Geloof dat ik me dus aardig heb ingehouden. Was behoorlijk in mezelf gekeerd en er ging veel aan me voorbij.

chipa schreef:De laatste cm ontsluiting waren hel. Erg zere rugweeen. Heb toen wel 100x geroepen dat ik NU pijnstilling wilde. Maar kon al niet meer want had al 7cm.

Toen ik eenmaal persdrang kreeg voelde ik gewoon dat ik moest poepen. Dus ik dat tegen de VK zeggen. Zegt ze: nee dat is persdrang. En ik: Nee, ik moet POEPEN!!!! Mocht dus niet meer naar de wc dus heb uitgebreid de hele boel onder gesch*ten. Gelukkig had ik mn man vantevoren al ingelicht dat dat wel eens gebeurd bij een bevalling.

Het persen wilde niet zo vlotten (persweeen waren niet krachtig genoeg) toen stopte de vk haar vingers naar binnen om aan te geven waar ik naartoe moest persen. Schijnt dat ik toen heb geroepen dat ze dr vingers eruit moest halen.

Geloof dat ik me dus aardig heb ingehouden. Was behoorlijk in mezelf gekeerd en er ging veel aan me voorbij.

haha!! Ben zo blij dat ik de boel niet onder heb gepoept. Was daar wel bang voor.

Was ik ook heel erg bang voor. Nog wel meer dan voor de pijn. Maar viel niet tegen te houden dus tja...
Vk heel lief uitleggen dat het erbij hoorde en heel normaal was.

Ik liep te klagen tegen mijn vriend dat ik niks te drinken kreeg en erge dorst had.
Achteraf kreeg ik te horen dat ik wel een liter of 3/4 ranja op heb...
Ook heb ik tegen de vk gezegd dat ze niet moest zeuren over die info over een ruggeprik.. Had wel wat beters te doen

Mij werd steeds gevraagd of ik persweeën had, en op het laatst had ik daar zo genoeg van dat ik riep "ALS IK PERSDRANG HEB DAN ZEG IK HET WEL!"
Ook had ik bij de overgang van 9-10 cm zoveel pijn, maar pijnstilling krijg je dan natuurlijk niet, dus ik zei "Mag ik dan ook geen paracetamolletje?" Mijn moeder vond dat super vertederend en iedereen moest lachen, waarop ik weer kwaad werd.
Ook wilde ik gewoon stoppen en naar huis gaan, zonder baby, gewoon niet bevallen.
Ook heb ik het washandje bij iemand uit de handen gerukt en door de kamer gegooid, ik weet niet eens wie, maar iemand hield dat steeds tegen mijn gezicht aan en ik wilde ruimte hebben..
Naderhand heb ik sorry gezegd haha..

kruimelje schreef:Mij werd steeds gevraagd of ik persweeën had, en op het laatst had ik daar zo genoeg van dat ik riep "ALS IK PERSDRANG HEB DAN ZEG IK HET WEL!"
Ook had ik bij de overgang van 9-10 cm zoveel pijn, maar pijnstilling krijg je dan natuurlijk niet, dus ik zei "Mag ik dan ook geen paracetamolletje?" Mijn moeder vond dat super vertederend en iedereen moest lachen, waarop ik weer kwaad werd.
Ook wilde ik gewoon stoppen en naar huis gaan, zonder baby, gewoon niet bevallen.
Ook heb ik het washandje bij iemand uit de handen gerukt en door de kamer gegooid, ik weet niet eens wie, maar iemand hield dat steeds tegen mijn gezicht aan en ik wilde ruimte hebben..
Naderhand heb ik sorry gezegd haha..

haha!! Oooh ook zo geweldige acties! Denk niet echt dat het paracetamolletje geholpen zou hebben ;-) . Had je wel weer makkelijk met die ranja kunnen innemen!

Nucia schreef:Ooow ja, ik heb écht lompe dingen gezegd. Omdat ik ben bevallen op afgelopen Koninginnedag liep het personeel van het ziekenhuis in witte broek en oranje shirtje. De verloskundige van het ZH ging even weg om de pijnstilling te halen maar het duurde naar mijn zin te lang en toen heb ik (schijnbaar) geschreeuwd: "Waar is die oranje hoeoeoeoer?!"
Toen ze terugkwam met lege handen zei ik: "Het was op zeker." Terwijl ze overleg had gehad met de gyn dat ze me andere pijnstilling ging geven en daarom met lege handen terugkwam.

Door de remifentanil was ik in een roesje geraakt en heb ik geroepen dat het wc - papier in de badkamer op was en dat we dat vergeten waren bij te vullen.
Geen idee hoe ik daar opeens bij kwam, maar goed...

Oja, en ik heb geroepen dat de lamp een dildo-lamp was. (dat is zo'n handvat om de lamp naar beneden te trekken om bij te schijnen bij bijv. het hechten...ahum)

Goh ben ik echt al weer 2 maanden, 1 week en 2 dagen 28 jaar?!

leuk dat er weer eens iemand op mijn verjaardag geboren is!

Ontopic: wow.. nee dat heb ik toch echt niet gehad. Ik heb wel geschreeuwd dat de gyn kolenschoppen had!

tijdens het persen voelde ik steeds het hoofdje naar voren gaan en na de perswee voelde ik het hoofdje weer terug "glijden" en toen heb ik geroepen "dat k*t kind wil er niet uit"
ik heb een knip gekregen en de VK vertelde dat ze bij de volgende perswee een knip zou zetten waarna ik tijdens een perswee vroeg of het zeer deed z'n knip.

Het schijnt dat ik tegen het einde van mijn bevalling geroepen heb dat het voor allemaal niet meer hoefde en dat ik gewoon naar huis wilde. Maar daar weet ik zelf niks van!
Volgens mijn vriend heb ik ook aardig wat onzin geroepen, maar hij weet het ook allemaal niet precies meer.

Filoria schreef:

Nucia schreef: "Waar is die oranje hoeoeoeoer?!"

Hahahahahahahahahahahahahahahahaha ik lig echt dubbel hier! Hahahaha.

+1

Ik was best rustig en ik ging voor alles wat ik deed Sorry zeggen.
Mijn vliezen braken tussen de 8 en 10 cm; dus ik zei tegen de kraamverzorgster "Och sorry! Laat maar liggen doen we straks wel!" Als ik een wee had wou ik bij mijn man om zijn nek hangen, en hij heeft regelmatig rugpijn dus elke keer als de wee weer afzakte zei ik weer; "sorry sorry sorry, dit moet voor jou ook heel vervelend zijn"

Later lag ik op bed en had ik erg persdrang;
Ikke: Ik ga nu persen
VK: Nee, nog even wachten
Ikke: Nee, ik pers hem er nu uit (en dat deed ik dus ook letterlijk in 1 perswee..)
En dan direct daarna: Och sorry, ik kon niet meer wachten!

Mooi verhaal Famke!

Ik had vooral heel veel zin om de verpleegkundige neer te knuppelen. Met haar stomme gepuf en ''Nee meisje, je moet puffen, niet schreeuwen''. Shut up.

Ow, wat heb ik gelachen om de verhalen...! Geweldig..

Ik was erg in mezelf tijdens de bevalling. Heb alleen maar liggen puffen en in mijn hoofd liggen tellen tijdens de weeën, van: Ennnn 1 2 3 4 5 Ennnnn 1 2 3 4 5 . Op een gegeven moment had ik het zo gehad dat ik tussen de weeën als een klein kind heb liggen huilen, wilde ook zo behandeld worden, lief door mijn haren, washandje, horen hoe verschrikkelijk het ook inderdaad was... (LOL dit alleen tussen de weeën, tijdens de weeën moest echt iedereen van me af blijven..)

Het enige onaardige wat ik geroepen heb was dat ze voordat ik mocht persen mijn blaas wilde legen met een katheter en de stagiaire dat wilde gaan doen. Ik dacht- hmm, prima, zal t wel kunnen, en vervolgens de vk uitleg ging staan geven . Nadat ik 2 keer had gezegd: *naam vk* doen! En ik 2 keer als antwoord van haar had gehad dat de stagiaire het ook prima kon heb ik echt op mijn allerhardst, tijdens een enorme wee, redelijk in paniek geschreeuwd: *NAAM VK* DOEN!!!!! (ik denk dat iedereen zich wel voor kan stellen hoe hard dat was, kwam echt uit mijn tenen...)

Ik was tijdens de weeën echt in mezelf gekeerd, heb bijna niets gezegd en wilde vooral met rust gelaten worden ook de de vk en mijn man. Toen mijn weeën afnamen en ik naar het ziekenhuis moest, wilde ik nog steeds geen polonaise aan mijn lijf. Moest zelfs mijn man helpen met mijn tas meenemen enz. Hij was zo gespannen.

In het ziekenhuis kreeg ik weeën opwekkers en lachgas. Mijn man heeft ze doodgelachen om mijn verhalen. Heb blijkbaar allemaal onzin lopen vertellen en bij een wee flink inhalen om vervolgens weer verder te ratelen. Maar ik weet zelf van niets, weet alleen dat ik het over mijn broertje en zwager heb gehad.

En bij de persweeën heb ik hard geroepen dat ik moest poepen..