Worden schoonouders echt rare mensen als er kleinkinderen...

Worden schoonouders echt rare mensen als er kleinkinderen komen?

Dat vraag ik mij af. Ik zie hier zo vaak dames schrijven over de schoonouders. Er is altijd van alles mis met deze mensen en het wordt helemaal erg als de baby er eenmaal is. Maar de eigen ouders zijn meestal wel goed genoeg. Ik vind het meestal best vervelend om te lezen en soms ook wel overdreven. Zou later bang zijn om zelf een zoon te krijgen, want de kans op een schoondochter is dan heel groot.

Is de band met jouw schoonouders veranderd door de komst van de baby?

Waarom zou je je nu al zorgen maken over een schoondochter als je de verhalen hier leest? Dat lijkt me dan weer een beetje overdreven.

Je ziet het inderdaad wel vaak, maar ik denk dat je niet alles over 1 kam kunt scheren. Er zijn vast genoeg schoonmoeders (ook moeders trouwens, dat lees ik hier ook en zelfs een oma vorige week ) die echt vervelend zijn. Ik heb dan geen kind, maar ik denk dat het gewoon anders is dan je eigen moeder, voor de meeste mensen dan denk ik. Mijn schoonouders zijn uberhaupt heel anders dan mijn ouders. Niet slechter hoor, ben gek op ze, maar ze zijn wel anders. Bij mijn moeder zou ik makkelijker kunnen zeggen dat ik iets bijvoorbeeld niet zo wil, want ik ken mijn moeder goed en ik kan haar reactie beter inschatten. Bij mijn schoonmoeder zou ik dat lastig vinden. Daarnaast zie ik ook dat veel (aanstaande) vaders OOK problemen met hun eigen ouder hebben, het is lang niet alleen de schoondochter. Trouwens, ik heb zelf in een situatie gezeten waar mijn ouders en ik het vriendinnetje van mijn broertje niet leuk vonden, en dat is ook heel vervelend kan ik je zeggen.

Mijn schoonmoeder vond ik al een lieve vrouw, maar sinds Tomas er is ben ik helemaal gek op haar. En zij op ons.

Na de bevalling moest Tomas eigenlijk in het ziekenhuis blijven, want hij was wat koud. (niet zo gek, het vroor buiten tien graden). Maar toen zijn mijn schoonouders naar ons huis toegegaan om de boel daar flink op te stoken. Mijn schoonmoeder is toevallig kraamhulp geweest. Toen ik dat aan de verpleegkundige vertelde, mocht ik meteen naar huis toe met Tomas. En ze kon inderdaad heel goed helpen om hem warm te houden en de eerste nacht met hem een beetje door te komen. Het was 3 uur 's nachts toen we thuiskwamen, dus t was echt te gek dat ze dat wilden doen

Ik weet nog precies het moment dat we thuis kwamen met Tomas en dat zij de maxicosi aanpakten. 'Daar is hij dan' zeiden ze, en ze keken helemaal verliefd

En nu passen mijn schoonouders één dag per week op. Meestal kom ik Tomas ophalen en eet ik 's avonds een hapje met ze mee. Het zijn echt zulke lieve mensen en zo'n leuke opa en oma.

Ik heb helemaal NIKS te klagen.

En een schoondochter lijkt me ook hartstikke leuk. Dat hele idee van: 'ik hoor de enige vrouw in het leven van mijn zoon te zijn, en als hij dan persé een relatie wil, dan moet zijn vriendin wel perfect zijn', dat vind ik zo eng! Je moet je kind toch zijn eigen keuzes laten maken? Ookal is je schoondochter knettergek: daar komt je zoon op een gegeven moment vanzelf achter, en dan is hij weer een ervaring rijker. Toch?

Het lijkt me wel moeilijk als hij niet zelf zo'n relatie verbreekt, en als je merkt dat hij langzaam steeds ongelukkiger wordt. In zo'n soort situatie zou ik niet zo goed weten wat ik zou moeten doen / zeggen. Dat zien we tegen die tijd dan wel.

Ik denk dat de band tussen hen en de schoonouders dan al niet goed zat want schoonouders veranderen na komst van een kleinkind echt niet in monsters.

Mijn schoonouders zijn schatten van mensen en ben heel blij met ze, en sinds de komt van hun kleinzoon zijn ze nog behulpzamer en ze zijn super lief voor hun kleinzoon!

De band met mijn schoonouders is wel veranderd, maar de band met mijn ouders ook. Zelf als persoon ben ik ook veranderd door de komst van onze dochter. Het verschil tussen ouders en schoonouders is dat je ouders je ouders zijn (duh) en je die vaak beter begrijpt en sneller zegt wat je ervan vindt. Bij mijn schoonouders ben ik niet zo vrij, waardoor er eerder irritaties ontstaan. Bij mijn ouders had ik die irritatie al lang uitgesproken.
En natuurlijk trek ik meer naar mijn moeder, het is mijn moeder nu eenmaal, net zoals mijn man meer naar zijn ouders trekt. Als hij oppas regelt, vraagt hij zijn ouders als eerste, als ik dat doe vraag ik mijn ouders als eerste.

Maargoed, ook al zijn er kleine dingen waar ik me wel eens aan irriteer, het zijn lieve mensen die het beste met onze dochter voor hebben. Ik heb niks te klagen met ze!

Ik hou wel mijn hart vast voor als de kleine er is. Ik kom uit een gezin waarin we elkaar vrij laten en onze mening delen als daar om wordt gevraagd. Mijn schoonfamilie is totaal anders, voor mijn gevoel zitten ze elkaar op de lip en wordt over alles een mening gegeven ook als daar niet om wordt gevraagd. De goed bedoelde adviezen, daar kan ik mee omgaan en naast me neerleggen (tenzij het natuurlijk nuttig is, dan doe ik er wat mee haha), maar het muggenziften, het achter elkaars rug om roddelen en het liegen, het stressniveau is zo hoog dat ik heel veel harde buiken heb als ik daar ben en de baby bijna niet beweegt! Ik ben het zo zat dat ik mijn keuzes moet verantwoorden, laats was mijn schoonvader boos omdat ik mijn telefoon niet opnam, ik was bij de buren en mijn telefoon vergeten en moest ik hem uitleggen waarom ik de telefoon niet opnam (dat heb ik natuurlijk niet gedaan, ik vind dat ik daarvoor geen verantwoording hoef af te leggen). En mijn schoonmoeder bemoeit zich nu met hoe ik was en met welk wasmiddel. Dus ja ik maak me zorgen over hoe het straks gaat!

Nee hoor, die van mij echt niet. Ik erger mij op meer punten aan mijn ouders wat de kinderen betreft dan aan mijn schoonouders.

De band met mijn schoonouders is hetzelfde gebleven. Mijn schoonmoeder wil zich altijd overal mee bemoeien, weet het altijd beter en is ontzettend nieuwsgierig. Toen we een huis kochten had ze ook allerlei goed bedoelde adviezen en nu met een kindje is dat net zo. Ik wordt daar soms een beetje moe van, want het zijn echt adviezen waar je niks mee kunt. En dan is ze ook nog snel geïrriteerd als je er tegenin gaat. Dat is vooral vervelend, want daar krijg ik zelf weer een rotgevoel van. Verder zijn het wel hele lieve mensen hoor, die adviezen gaan me nu gewoon het ene oor in, andere uit.
Met mijn ouders heb ik dat dus weer niet, natuurlijk geven die ook wel eens adviezen maar dat komt er dan wat milder uit. Die zijn ook heel anders van karakter.

Mijn schoonouders zijn al opa en oma van de kinderen van mijn schoonzus, en ze doen het super. Respecteren de manier van opvoeden van m'n schoonzus, lappen geen dingen aan hun laars. Ze verwennen de kids natuurlijk wel, maar met mate. Ik geloof dat mijn ouders, met name mijn vader, erger zou zijn qua verwennen

Ik denk dat het 'probleem' 'm vooral zit omdat verschillende mensen hun kinderen nou eenmaal verschillend opvoeden. Ik ben best wel streng opgevoed, terwijl mijn man alles mocht thuis. Wij hebben besloten onze kinderen ertussenin op te voeden. Sowieso denk ik dat er vaak al dingen anders zijn. Maar of mijn vriend wel of geen groenten eet en dan wel veel snoept...tja, wat kan ik ervan zeggen. Maar met de kinderen is dat anders, dat is onze verantwoording samen.

Joris krijgt bij mijn ouders meer dan dat ik kreeg, maar niet meer dan dat hij van ons mag hebben. Bij mijn schoonouders krijgt hij alles, en hij eet veel, dus ik heb echt het idee dat hij helemaal volgepropt word daar, omdat hij maar door blijft gaan. En dat vind ik niet nodig, en daar kan ik me gruwelijk aan irriteren. Maar het is een lastig punt omdat mijn man ik het lastig vinden de grens te trekken. Het is natuurlijk ook weer situatieafhankelijk. Hoe vaak zien ze hem, is er een verjaardag of gewoon zomaar etc.
Wat voor mij persoonlijk meespeelt is dat ik ook aanleg heb om dikker te worden (heb ook al jaren overgewicht). Ik wil dat voor mijn kinderen beperken. Wil ze niet een levensstijl aanwennen waar ze dik van worden en dan weer af moeten leren. Maar bij Dave en zn familie hebben ze geen van allen die aanleg, dus ik denk dat ze zich de inpact daarvan niet realiseren. Maar daardoor is de tussenweg vinden wel lastig.

Verder zijn de opa's en oma's allemaal dol op hem, maar mijn ouders zijn wat vrijer met de kinderen. Die vinden het heerlijk met ze te spelen, maar laten ze ook tussendoor hun eigen dingen doen om emt ons bij te praten. Bij mn schoonouders kan dat alleen als de kinderen (en tegenwoordig dus beide) op bed liggen. Anders is het bij elke kik die de kids geven aandacht voor hun en het hele gesprek word nooit meer afgemaakt. Ook word er maar half geluisterd, of vraag je iets aan hen, en word halverwege de zin afgebroken omdat joris iets vraagt en dan word het nooit meer vervolgd totdat ik er zelf nog maar weer eens om vraag. Ook dat vind ik gruwelijk irritant. Ben blij dat ze dol zijn op de kids, maar vind dat er ook een normaal gesprek gevoerd moet kunnen worden. Zeker als mijn schoonzusje en vriend er ook zijn. Die hebben al helemaal zoiets van, het gaat alleen maar over de kindjes. En ook zij zijn dol op ze, maar willen ook wel eens een gewoon gesprek voeren.

Daarnaast zijn mijn schoonouders ook naar mij toe heel erg veranderd. Maar dat weer in positieve zin. Helemaal in het begin van onze relatie (inmiddels dus alweer 9 jaar geleden) ben ik een keer vreemdgegaan, en dat bleef er altijd tussen hangen. Mijn schoonvader heeft toendertijd ook uitgesproken dat hij altijd zou blijven denken dat het wel weer over zou gaan tussen ons. En ik heb altijd die afstand gevoeld. Totdat Joris er was. Ik had ze een kleinkind gegeven, en dan ook nog eens een zoon. (erg belangrijk voor hun) Sindsdien gaan ze met mij anders om, word ik meer betrokken bij dingen.

nou mijn schoonouders zijn wel veranderd sinds ze opa en oma zijn. Wat zijn zij ziekelijk verliefd op hun kleinkind. Het hele huis hangt vol met foto's van haar en ze kunnen alleen nog maar over hun kleindochter praten.
Dat is de reden dat wij er sinds haar komst heel veel minder komen. Het was al minder, nu nog helemaal minder. Ik vind dat heel jammer, ze zijn ook op vakantie geweest met hun kleinkind. Ze wouden alleen maar met hun kleinkind op vakantie. Niet dat wij meewouden, maar we zijn niet eens gevraagd.
Na onze miskraam hebben ze dezelfde week gevraagd hoe het nu ging en daarna nooit meer. Hoeft ook niet, interesse moet uit jezelf komen, maar dan wel telkens alleen maar vrolijk over een andere baby praten dat komt heel hard aan.

Dus hier zijn ze wel erg veranderd, ik houd mijn hart vast als wij straks een kleintje hebben. Zijn wij dan ook opeens nummer 1 puur alleen omdat we een kind hebben? Ik houd daar niet van

Ik heb superlieve schoonouders! Dat waren het al voor Jesper er was, maar nu hij er is, alleen maar nog meer. Ze zijn stapelgek op hem. Laten ons volledig in onze waarde. Respecteren onze manier van opvoeden/verzorgen.

Ze zijn precies de mensen aan wie je denkt bij een 'opa en oma'. Een groot feest als Jesper er is, leuke dingen doen en lekker verwennen, maar wel met onze wensen en ideeen in het achterhoofd.

De band tussen mij en mijn schoonouders is veel hechter geworden. Ze komen nu ook vaker over de vloer

Ik vind het een beetje een flauwe openingspost aangezien je toch wel min of meer suggereert dat het aan de schoondochters ligt als het contact niet goed is, terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Ik lees hier vaak genoeg situaties waarin ik vind dat de schoondochter behoorlijk wat moet incasseren en haar best doet het contact goed te houden omdat zij nou eenmaal de ouders van hun partner zijn en de opa en oma van hun kinderen. Daarnaast lees ik trouwens ook genoeg verhalen over contacten met schoonouders die prima zijn en contacten met eigen ouders die niet prettig verlopen.

Tja, wat is raar...
Dat hangt natuurlijk ook af van hoe jij bent opgevoed en hoe je eigen ouders met je omgaan en hoe dat bij je vriend/man zijn familie zit.
Soms botst dat.

Hier zijn nooit problemen geweest voor H. er was. Mijn schoonmoeder had toen al een aantal kleinkinderen en ik weet dat dat ook niet altijd helemaal soepel verliep. Toch hadden wij toen genoeg vertrouwen in haar om haar 1 keer per twee weken op te laten passen. Echter is het 2x flink mis gegaan toen wij H. daar een keer heen brachten omdat wij naar het ZH voor mij moesten en een keer uiteten zijn geweest. En dat waren geen lullige dingen kan ik je vertellen.

Wij hebben keer op keer (ik ben 2 keer mee geweest, mijn man is er in totaal 6 keer geweest) een gesprek aan te gaan.
Waar wij tegenaan liepen en wat ons dwars zat en aangegeven dat we graag een oplossing wilde.
Zij en haar man wilde daar absoluut niet aan mee werken. Ja, dan is het jammer maar houd het voor ons op.

Ze hebben zulke nare dingen over ons gezegd dat het voor ons klaar was. Uiteindelijk is ze na bijna 9mnd haar excuses komen maken.

Maar goed, H. zal daar nooit heen gaan als we oppas nodig hebben.
Heel erg jammer, misschien ooit als ze oud genoeg is en goed genoeg kan praten maar op deze leeftijd absoluut niet.
De band die we hiervoor hadden zal ook nooit meer hetzelfde worden.

Ik denk wel dat sommige zich iets te ver laten gaan.
aan de andere kant lees ik ook vaak dingen waar ik ook niet blij van zou worden. No way dat mijn schoonouders mijn kind eerder vast houden dan ik zelf. Omdat ze er met hun snufferd bovenop staan.... Of dat je moet gaan bellen op het moment dat je je eerste wee gevoeld hebt... Dat zijn m.i. echt problemen die bij de ouders of schoonouders liggen en dat dat geen probleem van de schoondochter is.

Dromertje schreef:Daarbij hebben mijn schoonouders mijn man anders opgevoed dan ik ben opgevoed en hoe ik mijn dochter op wil voeden. En nu is mijn man daar natuurlijk groot mee geworden en opgegroeid tot een best aardig persoon

Susan schreef:Ik vind het een beetje een flauwe openingspost aangezien je toch wel min of meer suggereert dat het aan de schoondochters ligt als het contact niet goed is, terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Ik lees hier vaak genoeg situaties waarin ik vind dat de schoondochter behoorlijk wat moet incasseren en haar best doet het contact goed te houden omdat zij nou eenmaal de ouders van hun partner zijn en de opa en oma van hun kinderen. Daarnaast lees ik trouwens ook genoeg verhalen over contacten met schoonouders die prima zijn en contacten met eigen ouders die niet prettig verlopen.

Mee eens.

Ik ben zo'n schoondochter met wie het contact compleet mis is gegaan vanaf dag 1, inmiddels heb ik zoveel moeten incasseren wat hier allemaal al een keer heeft gestaan en wat ik niet ga herhalen dat wij (met initiatief van mijn vriend) het contact verbroken hebben en inmiddels mijn schoonouders al een jaar niet gezien hebben, behalve op een familiefeest. En ik kan oprecht zeggen dat wij er álles, álles aan gedaan hebben om het contact te herstellen, wat uiteindelijk een ontzettende druk op onze relatie heeft gezet en wat mij (mijn vriend ook, maar ik ging er bijna aan kapot) zoveel energie heeft gekost, en zonder resultaat. Dit soort posts worden hier vaker geplaatst en ook vanuit de omgeving wordt de suggestie wel eens gewekt van "oh heb je weer zo'n schoondochter". Maar alleen omdat het je schoonouders zijn hoef je nog niet alles te slikken. En het is ook echt niet dat ik als evil schoondochter sta te juichen dat het me gelukt is om mijn vriend en zijn familie uit elkaar te drijven. Het heeft ons allemaal veel verdriet gedaan, jarenlang. En toen hebben wij voor onszelf gekozen.

Ik ben niet heel erg goed met mijn schoonouders, terwijl ik bijv op mijn werk collega's heb van die leeftijd waar ik erg goed mee kan.
Mijn schoonmoeder is erg bemoeierig en dat botst enorm.
Ik hoop dat als de kleine er straks is dat ze zich niet teveel bemoeid, dat doet ze nu wel bij mijn schoonzusje en ik vind het ronduit irritant.

Rataplan schreef:Eens met Susan en Arden. Het ligt natuurlijk niet áltijd aan de schoondochter.

OH nee, dat zeker niet. Maar wat mij wij vaak opvalt is dat de ouders van de dochter veel meer mogen dan de schoonouders. Dus in die zin vind ik het dan wel aan de schoondochter liggen.

Natuurlijk zijn er gevallen waarin het te begrijpen is, maar ik vind dat er wel regelmatig heel erg overdreven gereageerd wordt op de schoonouders.

Dat ligt natuurlijk helmaal aan de situatie en hoe de band ook van tevoren was/is. Ik kan juist beter met mijn schoonmoeder door een deur als met mijn eigen moeder. Wij hebben er dus ook voor gekozen als onze kleine er straks is om onze schoonmoeder wel 1 dag te laten op passen en mijn moeder niet (terwijl ze dit wel heeft aangeboden).