En toen barstte de bom ....

Ik kan me alleen maar aansluiten bij een hoop wijze woorden die hier al staan. Ik vind het erg naar voor je dat het kiezen van je droomjurk nu zo'n lading heeft gekregen. Ik hoop dat je alsnog kunt genieten van de voorbereidingen. Vandaag precies over een jaar!

Bah wat een rotsituatie!

Ik hoop dat je een goed gesprek met je moeder er over kunt hebben.

Lieve Birgit, wat jammer dat je moeder zo reageert.. Succes met het gesprek morgen.

Na het telefoontje had ik wel de gedachte dat het misschien beter zou zijn als mijn vader er ook bij zou zijn, anders ben je weer met z'n 2-en. Ik heb mijn vriend voorgesteld om met z'n 4-en een gesprek aan te gaan, maar hij ziet het niet zitten. Ik kan altijd bij hem terecht maar hij zit er middenin, dit heeft hij ook tegen mijn moeder gezegd.

Ik bang gewoon een beetje bang voor het 1 op 1 gesprek. Het is ook wel bij me opgekomen om alles op papier te zetten, maar hoe begin je dan zonder iemand aan te vallen of meteen een negatieve toon te zetten?
Normaal gesproken ben ik er goed in om dingen op papier te zetten, je hebt immers meer tijd om ergens over na te denken.
In een gesprek gaat het toch vaak anders.

Birgit schreef:Het is ook wel bij me opgekomen om alles op papier te zetten, maar hoe begin je dan zonder iemand aan te vallen of meteen een negatieve toon te zetten?

Een paar dagen wachten?

Birgit schreef:Na het telefoontje had ik wel de gedachte dat het misschien beter zou zijn als mijn vader er ook bij zou zijn, anders ben je weer met z'n 2-en. Ik heb mijn vriend voorgesteld om met z'n 4-en een gesprek aan te gaan, maar hij ziet het niet zitten. Ik kan altijd bij hem terecht maar hij zit er middenin, dit heeft hij ook tegen mijn moeder gezegd.

Ik bang gewoon een beetje bang voor het 1 op 1 gesprek. Het is ook wel bij me opgekomen om alles op papier te zetten, maar hoe begin je dan zonder iemand aan te vallen of meteen een negatieve toon te zetten?
Normaal gesproken ben ik er goed in om dingen op papier te zetten, je hebt immers meer tijd om ergens over na te denken.
In een gesprek gaat het toch vaak anders.

De kans dat iemand zich aangevallen voelt is er natuurlijk ook als je 1 op 1 in gesprek gaat. En in 'n gesprek kunnen de emoties nogal oplaaien, is mijn ervaring. Je reageert dan ook direct op elkaar terwijl je moeder bij 'n brief ook eerst na kan denken over haar reactie waardoor jullie wellicht beide meer rationeel/verstandelijk dan emotioneel reageren.

Als je een brief gaat schrijven zou ik proberen het zo veel mogelijk bij mezelf te houden, geef aan hoe jij haar gedrag interpreteert zonder al te veel naar haar te wijzen. Geef aan hoe jij dingen ervaart, niet hoe ze in jouw ogen 'zijn'.

Jammer dat je moeder er een probleem van maakt. Ik kan me voorstellen dat ze je jurk had willen zien, maar om er nou ruzie over te maken? Nou nou... dr zijn ergere dingen. (maar ik ben dan ook nog niet getrouwd ) Ik vind het vooral erg voor jullie en dan te bedenken dat de dag zelf nog moet komen....

phoe lastige situatie hoor!
ik denk dat het van beide kanten te begrijpen is, als moeder zijnde wil je toch mee met de jurk, maar waarom ze dan niet mee is gegaan ook al was het verder weg..
maar begrijp dat er al langer iets botst, en mss is dit wel het goede moment om alles op te helderen, en het niet alleen bij deze situatie te houden. hopenlijk komt er dan begrip van beide kanten en kan deze mooie periode alleen maar mooier worden.
en tja hoe je dat gaat doen.. aan een brief en een gesprek zitten beide voor en nadelen. in een gesprek kun je dingen vergeten te zeggen, dicht klappen, in een brief kan het verkeerd overkomen of kun je niet reageren. mijn advies; kijk hoe je je morgen voelt (je zit nu in een achtbaan van emoties waardoor je niet helemaal helder kunt nadenken. als je er eeen nachtje over geslapen hebt sta je er mss weer anders in) en wacht anders een paar dagen af

Oh Birgit, wat rot dat het zo loopt! Je bent zo blij dat je je droomjurk gevonden hebt en dan doet je moeder dit. Echt zo jammer, dat verpest gelijk (een deel van) de pret in de aanloop naar jullie huwelijk. Probeer er boven te staan, het is jóuw (jullie) dag, niet die van je moeder. Zeker als je tot drie (!!!) keer hebt gevraagd of ze meegaat en ze alle drie de keren heeft geweigerd, dan heb jij gewoon je best gedaan en heeft ze geen enkele reden om zich achtergesteld te voelen. Sterkte.

Wat ontzettend jammer dat je moeder zo'n stempel drukt op jóuw/jullie dag. Het is niet aan haar om te beslissen waar jij wel of niet je jurk koopt. Ik vind het echt heel rot voor je en ik vind het daarnaast onzettend jammer dat je moeder zich zo opstelt.

Eigenlijk hoop ik dat jij je moeder nu even in haar sop laat gaarkoken. Ook al is het al een hele stap dat zij je gebeld heeft hierover (eigenlijk je vriend), ik vind toch dat zij ook die tweede stap moet zetten en naar je toe moet komen.

Voor de rest ben ik heel blij dat jij toch je eigen plan trekt, ondanks haar commentaar.

Birgit, wat naar! Ik kan eigenlijk niets anders zeggen dan dat ik me aansluit bij wat hiervoor allemaal al gezegd is...

Sjaantje schreef:Birgit, wat naar! Ik kan eigenlijk niets anders zeggen dan dat ik me aansluit bij wat hiervoor allemaal al gezegd is...

+1! Hoop dat jullie er snel uitkomen. Kan me voorstellen dat het een erg nare nasmaak heeft nu. Terwijl dit toch een hele leuke periode is. Neem inderdaad rustig de tijd om eventueel een brief te schrijven of een gesprek aan te gaan. Laat het even goed bezinken.

Vervelend dat dit nu gebeurt! Ik sluit me aan bij de andere.. Heel veel sterkte als je vandaag nog met haar gaat praten.

Van de houding van je moeder gaan mijn nekharen echt recht overeind staan!

Maar daar heb jij weinig aan, bovenal vervelend dat het zo loopt en dat zo de aankoop van je mooie jurk overschaduwd wordt. Ik weet niet wat wijsheid is, uitpraten voor de lieve vrede, of haar duidelijk laten voelen dat je grens is bereikt (want zo klinkt het wel een beetje). Ik hoop dat ze wat toe durft te geven dat ze fout zit, want het was verdorie haar eigen keuze om niet mee te gaan en jouw goed recht om het hele land door te gaan op zoek naar de perfecte jurk natuurlijk!

Sterre schreef:Van de houding van je moeder gaan mijn nekharen echt recht overeind staan!

Maar daar heb jij weinig aan, bovenal vervelend dat het zo loopt en dat zo de aankoop van je mooie jurk overschaduwd wordt. Ik weet niet wat wijsheid is, uitpraten voor de lieve vrede, of haar duidelijk laten voelen dat je grens is bereikt (want zo klinkt het wel een beetje). Ik hoop dat ze wat toe durft te geven dat ze fout zit, want het was verdorie haar eigen keuze om niet mee te gaan en jouw goed recht om het hele land door te gaan op zoek naar de perfecte jurk natuurlijk!

Helemaal mee eens, dit is super vervelend.

Sterre schreef:Van de houding van je moeder gaan mijn nekharen echt recht overeind staan!

Maar daar heb jij weinig aan, bovenal vervelend dat het zo loopt en dat zo de aankoop van je mooie jurk overschaduwd wordt. Ik weet niet wat wijsheid is, uitpraten voor de lieve vrede, of haar duidelijk laten voelen dat je grens is bereikt (want zo klinkt het wel een beetje). Ik hoop dat ze wat toe durft te geven dat ze fout zit, want het was verdorie haar eigen keuze om niet mee te gaan en jouw goed recht om het hele land door te gaan op zoek naar de perfecte jurk natuurlijk!

+1

Succes ermee, Birgit, vind het heel vervelend voor je.

Suus schreef:

Sterre schreef:Van de houding van je moeder gaan mijn nekharen echt recht overeind staan!

Maar daar heb jij weinig aan, bovenal vervelend dat het zo loopt en dat zo de aankoop van je mooie jurk overschaduwd wordt. Ik weet niet wat wijsheid is, uitpraten voor de lieve vrede, of haar duidelijk laten voelen dat je grens is bereikt (want zo klinkt het wel een beetje). Ik hoop dat ze wat toe durft te geven dat ze fout zit, want het was verdorie haar eigen keuze om niet mee te gaan en jouw goed recht om het hele land door te gaan op zoek naar de perfecte jurk natuurlijk!

+1

Succes ermee, Birgit, vind het heel vervelend voor je.

Ook ik sluit me hierbij aan. Ik vind het echt heel erg naar voor je!

Ik vind het net als de rest echt ontzettend rot voor je. Het is jullie dag, jouw jurk.. Voor je droomjurk wil je best een eind reizen, en als je moeder daar bij wilde zijn had ze na de eerste keer vragen al 'ja' kunnen zeggen. Ze heeft zelf besloten niet mee te gaan, dan moet ze achteraf niet gaan lopen jammeren.

Vind het echt heel onbeschoft dat ze zichzelf zo als slachtoffer neerzet in plaats van blij te zijn voor jou en je prachtige jurk. Dan had ze maar mee moeten gaan. En dat ze bij anderen gaat klagen vind ik vrij asociaal. Helemaal dat ze het lef heeft om je aanstaande te bellen en daar ook nog eens te gaan miepen, ongelofelijk.

Weet je al wat je nu verder met de situatie gaat doen? Nog eens om de tafel zitten met je moeder, of denk je dat dat niet gaat werken? Volgens mij heb je namelijk al vrij duidelijk uitgelegd hoe het zit, en bovendien heeft ze tot 3x toe de kans gehad om op je uitnodiging in te gaan.

Heel veel sterkte, dit is echt niet leuk zo.

Tea-Leaf schreef:Ik vind het net als de rest echt ontzettend rot voor je. Het is jullie dag, jouw jurk.. Voor je droomjurk wil je best een eind reizen, en als je moeder daar bij wilde zijn had ze na de eerste keer vragen al 'ja' kunnen zeggen. Ze heeft zelf besloten niet mee te gaan, dan moet ze achteraf niet gaan lopen jammeren.

Vind het echt heel onbeschoft dat ze zichzelf zo als slachtoffer neerzet in plaats van blij te zijn voor jou en je prachtige jurk. Dan had ze maar mee moeten gaan. En dat ze bij anderen gaat klagen vind ik vrij asociaal. Helemaal dat ze het lef heeft om je aanstaande te bellen en daar ook nog eens te gaan miepen, ongelofelijk.

Weet je al wat je nu verder met de situatie gaat doen? Nog eens om de tafel zitten met je moeder, of denk je dat dat niet gaat werken? Volgens mij heb je namelijk al vrij duidelijk uitgelegd hoe het zit, en bovendien heeft ze tot 3x toe de kans gehad om op je uitnodiging in te gaan.

Heel veel sterkte, dit is echt niet leuk zo.

+1 !

Jeetje, wat twijfel ik.
Ik ga straks even wat boodschappen doen (dan loop ik er al voorbij) en daarna ga ik denk ik toch maar even langs.
Het is best een nadeel als je bij elkaar om de hoek woont :-)

Als er geen normaal gesprek gevoerd kan worden ga ik weer weg. Ik heb geen zin in die slachtofferrol van haar, als zij mijn keuze niet begrijpt dan komen we er niet uit denk ik. Natuurlijk begrijp ik dat zij teleurgesteld is, maar ik heb geen zin meer om steeds naar haar gezeur te luisteren. Alles is te duur, er is niks goed. Dat hebben we nu wel gehad.

M'n vriendin heeft me ook nog raad gegeven.
Als je wel gaat, zou ik vragen aan je moeder of je je verhaal mag doen zonder dat ze je onderbreekt. Want het is belangrijk dat ze weet dat JOUW jurk alleen in Alkmaar hing (gelukkig hing hij niet in Groningen) en dat het JULLIE bruiloft is, en dat je het heel fijn vind als ze blij is voor je. Ook al kies je voor dingen waar je moeder niet voor zou kiezen. Maar dat je niet voor iets kiest om haar te kwetsen.

Bedenk dat er heel veel mensen zijn die wel heel blij voor jullie zijn!

Je hebt JOUW jurk gevonden en dat is het belangrijkste. Blijf dat verliefde gevoel houden als je hem ziet!!!

Ik ben blij dat ik na lange tijd zo'n vriendin heb gevonden

girli schreef:

Tea-Leaf schreef:Ik vind het net als de rest echt ontzettend rot voor je. Het is jullie dag, jouw jurk.. Voor je droomjurk wil je best een eind reizen, en als je moeder daar bij wilde zijn had ze na de eerste keer vragen al 'ja' kunnen zeggen. Ze heeft zelf besloten niet mee te gaan, dan moet ze achteraf niet gaan lopen jammeren.

Vind het echt heel onbeschoft dat ze zichzelf zo als slachtoffer neerzet in plaats van blij te zijn voor jou en je prachtige jurk. Dan had ze maar mee moeten gaan. En dat ze bij anderen gaat klagen vind ik vrij asociaal. Helemaal dat ze het lef heeft om je aanstaande te bellen en daar ook nog eens te gaan miepen, ongelofelijk.

+1 !

ik kan me hier alleen maar bij aansluiten! als dit met mijn moeder zo geweest was dan was ik denk ik blij dat de bom een keer gebarsten is en zou ik ook gelijk deze situatie aangrijpen om duidelijk te zijn dat IK ga trouwen, IK kies, IK beslis, IK regel, IK doe het op MIJN manier... daarnaast ben jij gewoon niet fout geweest, jij hebt haar mee gevraagd, jij hebt haar er keer op keer bij willen betrekken, jij bent zelfs naar haar toe gegaan om foto's te laten zien, als zij geintresseerd was geweest als moeder zijnde en ze had het allemaal zo belangrijk gevonden, was ze naar jou toegekomen!!

Birgit, ik vind het echt heel sneu voor je, hopelijk overschaduwt dit niet jullie plezier qua voorbereidingen!!

Ik ka niet anders zeggen dat ik het helemaal eens ben met Pien,

*

Wat heftig. Volgens mij zit er bij jullie beide nog heel wat opgekropt, als ik lees wat voor frustraties je nog meer hebt opgebouwd van de afgelopen jaren. Wat jammer dat er niets echt uit is gekomen. Wat denk je dat er zal gebeuren? Denk je dat ze bijtrekt?

Ze zal het er nu wel met mijn vader over hebben als hij thuis komt en misschien dat hij dan nog iets laat weten?
Daarom vond ik het nu ook zo jammer dat het weer 1 op 1 was. Voor je het weet worden je woorden verdraaid en komt het op hem heel anders over.

Ik heb vanmiddag een aantal keer gevraagd hoe we dit anders konden gaan doen en hoe we het op zouden lossen.
Ze zijn zo en dat heb ik maar te accepteren, daar kwam het eigenlijk op neer. Geen idee of het geholpen heeft?