En toen barstte de bom ....

Nou wat een nare reacties, je komt speciaal om het uit te praten en je geeft aan dat je haar ook wel begrijpt(al zou ik het niet kunnen begrijpen) en dan geeft ze nog zulke rot antwoorden. Ik vind dit echt heel naar voor je en hoop dat ze ook eens gaan inzien dat ze hiermee jullie relatie verpesten en misschien ook wel jouw pret(al hoop ik dat niet). Wel heel erg fijn dat je zo'n lieve schoonfamilie(en schoonouders neem ik aan) hebt, die wel leuke dingen doen en enthousiast zijn. Wat ga je nu met de situatie met je moeder doen? En heb je je vader helemaal niet meer gesproken hierover, wat vind hij ervan?

Ik vind het allemaal wel heel naar voor je, dus....

Edit: lees nu dat je nog niets weet van je vader

pff nog steeds heftig..
vind de reactie van jullie mam erg afstandelijk overkomen, alsof het haar niks doet dat haar dochter verdriet heeft (in deze situatie) of juist heel gelukkig is (omdat ze gaat trouwen). als je dochter aangeeft waar ze mee zit dan ga je hier toch op in? maar haar wil is wet..
ik hoop dat je vader niet met je moeder meegaat, maar je moeder op andere inzichten komt, of in ieder geval wel fatsoenlijk met jou kan praten!

Het is net alsof ze alles wat haar dwarszit enorm uitvergroot en overal een ontzettende big deal van maakt en ook vindt dat ze het recht heeft om daar oneindig over te mokken en te zeuren en iedereen erin te betrekken, terwijl jij andersom alles moet accepteren, want zo is nou eenmaal. Je moeder komt erg star, verongelijkt en egocentrisch op mij over. Om maar iets te noemen, ik snap absoluut niet waarom het relevant is dat zij een hekel heeft aan Mary Borsato. Vindt ze dat nou serieus een reden voor jou om niet voor zo'n jurk te kiezen? Wat voor een vreemde extreme loyaliteit eis je dan van je dochter?

Jammer hoor, maar ik denk dat je het goed hebt gedaan. Dit ga je toch nooit veranderen. Ik zou me er ook niet schuldig over voelen. Als er geen probleem was ontstaan rondom die jurk dan was er wel ergens anders een probleem ontstaan. Dit patroon zit in je moeder, je zult haar nooit tevreden stellen, hoe harder je voor haar rent, hoe frustrerender het is. Blijf vooral je eigen keuzes maken, je hebt echt NIETS gedaan om dit gedrag van haar te rechtvaardigen.

Susan, je hebt helemaal gelijk :-)

Er kwam ook nog een opmerking om de hoek dat ik haar op haar eigen verjaardag voor dief uit had gemaakt. Pardon?
Ik heb een pas van Hunkemöller en de aankopen die zij doet laat ze daar ook opzetten. Meestal neem ik dan de korting die opgespaard is, een tijdje terug had zij de korting meteen af laten schrijven.
Dus ik zei (als grapje) dat ze nou mooi die korting voor neus ingepikt had.
Nu had ik haar dus (waar alle visite bij zat) voor dief uitgemaakt

Het lijkt er op dat je moeder alles uit zijn verband rukt en niet wil begrijpen hoe het eigenlijk bedoeld was.
Wat schiet zij hier nou mee op? Wat hoopt zij hier nou mee te winnen, vraag ik me af?
Ik vind het in ieder geval heel vervelend voor je en ik hoop dat ze toch nog bij zinnen komt en haar excuses aanbiedt.
Jij moet je in ieder geval niet laten leiden door haar en zeker je voorpret niet laten bederven.
Luister naar mensen die lief voor je zijn.
Heel veel succes met deze situatie, want leuk is anders als je zo tegenover je moeder komt te staan.

Eens met Susan.

Je zei dat je moeder aangaf dat de vriendin van je broer haar wel mee zou vragen om trouwjurken te passen. Ik zou die vriendin hier niet meteen om veroordelen, grote kans dat je moeder het op een manipulerende toon heeft gevraagd (bijv:"ik mag toch wel met jou mee als jij een trouwjurk gaat uitzoeken he?") of dat dat niet letterlijk zo is gezegd.

Verder !

Wat vervelend dat je zulke problemen met je moeder hebt zeg. Zeker rondom je bruiloft is het juist leuk om dat met je moeder te kunnen delen.

Ik vind dat je het goed hebt aangepakt, je moeder klinkt niet alsof ze erg meegaand is. Jij moet het maar accepteren want zo zijn ze nou eenmaal maar jij moet je daar volledig op aanpassen. Wat nou als jij nou eenmaal zo bent? Ik vind het echt vervelend voor je dat je moeder je bruiloft op deze manier toch een beetje minder leuk maakt.

Ik hoop dat je verder nog wel een beetje van je prachtige jurk, de voorbereidingen en je bruiloft kunt genieten!

Oh Birgit ik lees vaker verhalen over je moeder en het lijkt soms wel alsof we dezelfde moeder hebben. Mijn moeder kan ook net zo reageren als die van jou. Ook negatief en veel verkeerd opvatten. Verder kan ze ook nooit blij zijn voor ons want er is altijd wel iets waar ze over gaat zeuren. Net zoals een paar maanden geleden: wij hebben binnen 2 maanden een andere auto gekocht, nieuwe tafels, nieuwe eetkamerstoelen en kort daarna hebben we een steigerhoutentuinbank gemaakt. Nou wij blij maar zij kan alleen maar reageren van poeh, poeh geld teveel of zo? En dan met zo'n heerlijke ondertoon. Laat ons lekker en reageer toch eens leuk. Maar even een klein voorbeeldje :S
Ik vind het goed dat je een gesprek met haar hebt gehad dat is dan bij mijn moeder niet te doen. Het is echt vervelend om zo'n moeder te hebben. Maar ga gewoon lekker door met je eigen leven en probeer je bij haar gedrag neer te leggen al heb je die instelling volgens mij allang!

Weet niet de hele geschiedenis, maar wat 'n verhaal...
Dat je moeder zegt dat je 'vragen uit de weg moet gaan' betreffende 'ouders zwart maken' zegt ook wel 'n beetje dat ze zelf ook weet/weten dat ze niet altijd super reageren...

Je verhaal lezend, heb je goede dingen gezegd. Knap dat je kon zeggen dat je haar standpunt begreep en kut dat zij 'nooit' jou standpunt zal begrijpen. Als mijn moeder zo zou reageren, zou ik er ook meteen klaar mee zijn... (Dan snap je 't volgens mij niet helemaal en doe je ook geen moeite in mijn ogen...)

Bah, ook ik weet niet precies wat er gebeurd is, maar krijg van de berichtjes die er staan een hele nare bijsmaak..
Ik vind dat je het goed gedaan hebt meis, in het gesprek!
Jouw bruiloft, jouw keuzes. Al rij je naar Parijs voor een jurk, als dat jou gelukkig maakt is het toch heel simpel?

Sterkte...

Birgit, ik lees dit echt met stijgende verbazing...hoe kan het dat je moeder zo erg alles voor je wil bepalen? Het is jullie bruiloft, en dan kan ze nog wel 100 x je moeder zijn maar jij gaat trouwen, niet zij. Het draait eenmaal niet om haar! Ik vind het echt problemen maken om niets.
Wat goed van je dat je toch sterk bent gebleven en je niet naar haar wil hebt geschikt. Dat moet je ook blijven vasthouden!

Ik ben vanavond lekker uit eten geweest, even wat anders aan mijn hoofd :-)
Het telefoontje van mijn vader (wat ik wel verwacht had) is uitgebleven.

Ook eens met Susan. Jemig zeg, ze stelt zich wel zeer onvolwassen op.

Lieve Birgit, ik vind het rot voor je, want het is en blijft je moeder. Maar probeer het naast je neer te leggen, jij gaat de dag van je leven beleven en die laat je door niemand verpesten, al op voorhand niet. En hoe sneu ook, ook niet door je moeder. Als zij het niet wil snappen, houdt het op.

Ik vind het trouwens wel heel knap dat je toch de confrontatie aangaat, want ik denk dat je diep in je hart al wel weet dat je moeder op geen enkele manier van haar standpunt(en) af zal wijken.

Birgit, wat goed van je dat je tóch naar je moeder bent gegaan en hebt gezegd wat je op je hart hebt en dat je ook nog rustig bent gebleven! Ik vrees dat je niet hoeft te hopen op verbetering, je moeder is zoals ze is en zolang ze zélf niet wilt veranderen, zal dat ook niet gebeuren. Is natuurlijk geen excuus voor haar gedrag, maar van de andere kant moet ze jou ook nemen zoals je bent, dus feitelijk zijn jullie twee héél verschillende personen die elkaars gedrag zouden moeten accepteren. Dat is niet altijd makkelijk, zéker niet als het om je moeder gaat van wie je heel graag goedkeuring krijgt.
Maar in mijn ogen heb je alles gedaan wat je kon: je hebt haar meegevraagd, meermaals zelfs, en je wilt haar de jurk op foto laten zien. Uiteindelijk is het haar eigen keuze geweest om niet mee te gaan en daar mag ze jou niet mee opzadelen. Ik kan begrijpen dat ze er graag bij was geweest (welke moeder wil dat nou niet, zou ik haast vragen) maar als zij zo haar redenen heeft om het niet te doen, hoef jij je niet helemaal te verdraaien naar haar wensen.

voor jou!

Ik heb ook aangegeven dat het regelmatig botst omdat we 2 verschillende personen zijn, maar zij zei juist dat het botst omdat we hetzelfde karakter hebben. Ik wil helemaal niet hetzelfde karakter en ik weet ook wel zeker dat ik heel anders ben

Bedankt voor alle lieve woorden

Birgit schreef:Ik heb ook aangegeven dat het regelmatig botst omdat we 2 verschillende personen zijn, maar zij zei juist dat het botst omdat we hetzelfde karakter hebben. Ik wil helemaal niet hetzelfde karakter en ik weet ook wel zeker dat ik heel anders ben

Haha. Ik vind mijn moeder een schat van een mens maar soms denk ik ook wel, als ik maar niet zoals mijn moeder wordt. Mijn moeder dacht altijd precies hetzelfde en die gaat steeds meer op oma lijken .

Ik vind dat je er goed aan hebt gedaan om langs je moeder te gaan en alles wat je dwars zit te vertellen. Wel jammer dat jouw moeder zo koppig en dwars blijft. Eigenlijk vind ik dat ze zich kinderachtig gedraagt.

Ik hoop echt dat jjij je niet door je moeder laat beinvloeden en lekker je bruiloft plant zoals jij en je vriend dat willen. Laat je moeder maar lekker even, de bal ligt m.i nu bij haar. Hopelijk kan je het een beetje loslaten.

Powerbabe schreef:

Birgit schreef:Ik heb ook aangegeven dat het regelmatig botst omdat we 2 verschillende personen zijn, maar zij zei juist dat het botst omdat we hetzelfde karakter hebben. Ik wil helemaal niet hetzelfde karakter en ik weet ook wel zeker dat ik heel anders ben

Haha. Ik vind mijn moeder een schat van een mens maar soms denk ik ook wel, als ik maar niet zoals mijn moeder wordt. Mijn moeder dacht altijd precies hetzelfde en die gaat steeds meer op oma lijken .

Ik hoor van meer mensen dat ze niet zoals hun moeder willen worden, maar stiekem gebeurt het toch best vaak

Gosh, het lijkt mijn moeder wel.. Die is ook zo star in haar denken. Hoe vaak ik daar wel niet tegen aan geknald ben. Erg vervelend, Birgit. Sterkte!

In mijn geval had ik het niet erg gevonden als mn moeder zich bemoeide met mn toekomstige trouwjurk. (Ze is zelf naaister geweest en maakte jurken, broeken, rokken, jassen, t-shirts en truien voor me) Ze kent immers mijn lichaamsvormen en wat ik wel en niet kan dragen. Dat zou mijn ultieme droom zijn geweest... :-) ... Maar tegelijkertijd een verdrietige gedachte

Maar ik wil niet mijn aandacht trekken en het gaat immers niet om mijn moeder.
Het lijkt echt geen beginnen aan om met je moeder fatsoenlijk te kunnen communiceren. Het lijkt alsof ze zelfs situaties van vroeger naar voren haalt om je een lesje te leren, want mams wil er immers ook erbij horen. Ja duh... Alsof je dat al zelf niet begrepen hebt? De boodschap is wel duidelijk zo?
Maar ik denk dat je moeder door alle jou-schuld-verhaaltjes iets anders wil zeggen of dat er iets anders dwars zit dan je de hele tijd te lopen beschuldigen van niet relevante zaken. Ik bedoel, je gaat trouwen en haar dochter wordt een vrouw. (zou ze ook eens moeten inzien, want je bent haar klein meisje niet meer... ) Ik kan me ook voorstellen dat zowel jij als je moeder in een stressvolle periode zitten. Het is immers een hele spannende dag. Kan dat het misschien zijn?

Maar dan nog vind ik dat ze zich moet gedragen! Een steuntje in de rug is niet te veel gevraagd lijkt me.

@James: is dat Simon the Cat? Zag er 2 weken terug een paar filmpjes van, best grappig :-)
Hoe is de band met jouw moeder nu? Is het beter geworden?

Op dit moment is het rustig, na donderdag heb ik niks meer gehoord.
Ik denk dat het beter is als we elkaar nu even niet zien, ze maakt me steeds zo verdrietig en dat wil ik helemaal niet zijn.
Ik ben altijd hartstikke positief en dat wil ik niet veranderen

@Bitterkoek: soms voel ik me ook schuldig tegenover mensen die geen moeder meer hebben.
Die denken misschien wel dat ik niet boos op haar moet zijn en blij moet zijn dat ik nog een moeder heb.
Mijn moeder is ook naaister trouwens.

Birgit schreef:@Bitterkoek: soms voel ik me ook schuldig tegenover mensen die geen moeder meer hebben.
Die denken misschien wel dat ik niet boos op haar moet zijn en blij moet zijn dat ik nog een moeder heb.

Mag ik hier even op inhaken? Wat mij betreft hoef je je daar absoluut niet schuldig om te voelen! Dat ik (en helaas veel anderen) geen moeder meer hebben, wil niet zeggen dat jij onvoorwaardelijk blij moet zijn met jouw moeder. Ieder mens is uniek en heeft zijn/haar goede en slechte kanten. Dus natuurlijk is er soms / zo nu en dan / regelmatig reden om boos te zijn op een ander, in dit geval jouw moeder. Ik heb je stukjes over haar gelezen en ik kan me indenken dat het je enorm pijn doet en verdrietig maakt dat ze zo reageert.
Dus echt... laat dat schuldgevoel maar varen hoor...

Birgit schreef:@James: is dat Simon the Cat? Zag er 2 weken terug een paar filmpjes van, best grappig :-)
Hoe is de band met jouw moeder nu? Is het beter geworden?

Op dit moment is het rustig, na donderdag heb ik niks meer gehoord.
Ik denk dat het beter is als we elkaar nu even niet zien, ze maakt me steeds zo verdrietig en dat wil ik helemaal niet zijn.
Ik ben altijd hartstikke positief en dat wil ik niet veranderen

Misschien wel even verstandig dat je de boel even de boel laat inderdaad! Het is echt jammer dat het zo moet gaan, maar wel goed dat je je grenzen zo goed aan geeft! De band met mijn moeder is er op dit moment even niet meer, ik heb het contact verbroken. Ze weet ook niet dat we gaan trouwen en dat wil ik ook graag zo houden. Ze is dan ook niet uit genodigd. Ik snap je gevoel wel tegenover mensen die hun moeder niet meer hebben, maar ik vind niet dat je maar blij met je moeder moet zijn omdat andere mensen geen moeder meer hebben. Dat is namelijk geen vergelijkenis.

Het is inderdaad Simons cat

James schreef:

Het is inderdaad Simons cat

Ja, dat bedoelde ik

Sjaantje schreef:

Birgit schreef:@Bitterkoek: soms voel ik me ook schuldig tegenover mensen die geen moeder meer hebben.
Die denken misschien wel dat ik niet boos op haar moet zijn en blij moet zijn dat ik nog een moeder heb.

Mag ik hier even op inhaken? Wat mij betreft hoef je je daar absoluut niet schuldig om te voelen! Dat ik (en helaas veel anderen) geen moeder meer hebben, wil niet zeggen dat jij onvoorwaardelijk blij moet zijn met jouw moeder. Ieder mens is uniek en heeft zijn/haar goede en slechte kanten. Dus natuurlijk is er soms / zo nu en dan / regelmatig reden om boos te zijn op een ander, in dit geval jouw moeder. Ik heb je stukjes over haar gelezen en ik kan me indenken dat het je enorm pijn doet en verdrietig maakt dat ze zo reageert.
Dus echt... laat dat schuldgevoel maar varen hoor...

True