En toen?

Na wel 10 jaar GGZ-en kwam vandaag de uitslag van de testen.
Conclusie: geen borderline. Wel depressieve klachten en veel piekeren, ook ben ik heel erg gevoelig en vind ik het moeilijk om mensen te vertrouwen. Ook mezelf. Dit komt allemaal wel voort uit mijn jeugd, maar heb een hele sterke overlevingsdrang gehad. Maar nu is de vraag of het uit mijn woede en verdriet komt die depressies, dat het naar binnen slaat, of dat het toch genetisch bepaald is.. De enige manier (volgens de GGZ) om daar achter te komen is aan de bel te trekken als het slecht gaat en door naar de crisis.

Tja, ze kunnen dus helemaal niks meer voor me doen bij de GGZ.. En toen????

Ik heb geen antwoord maar wel een dikke knuffel!

Jeetje meis... dat is behoorlijk heftig! voor jou!

Tja, inderdaad en wat nu? Je verwacht toch iets meer he? Het is wat vaag maar ik denk dat je jezelf nu de vaag moet stellen: waar heb je zelf nood aan? Ik woon in België, ben hulpverlener dus zou je kunnen vertellen waar je eventueel hier terecht zou kunnen maar daar ben je niets mee. Is er geen eerstelijnsdienst waar je terecht kan voor wat ondersteunende therapie of coaching?

Nou ja, ik weet dat er veel woede en verdriet zit naar mijn vader toe en voornamelijk woede. Maar omdat het zoveel is geweest is het heel moeilijk voor ze om te kijken waar te beginnen. Het is namelijk 14 jaar lang geweest.
Ik wil mijn verleden gewoon echt achter me laten, maar ik weet niet waar ik moet beginnen om het af te sluiten. En daar konden ze me bij de GGZ ook niet mee helpen. Een optie zou zijn om cognitieve gedragstherapie te gaan doen, maar de psycholoog vond dit ook niet de beste keuze om te gaan doen, ze verwacht ook niet dat ik daar baat bij ga hebben omdat er toch ook uit de gesprekken voort is gekomen dat het vaak geen aanleiding hoeft te hebben waardoor ik in een depressie kom.
Dus wat zou de oplossing zijn om het verleden echt een plek te geven?

Daar heb je dan ook niet veel aan... wat raar dat ze constateren dat er wel wat aan de hand is en dat ze je dan weer gewoon op straat zetten. Is er niet nog een andere instelling in de buurt waar je eens kunt informeren naar mogelijkheden om iets met je verleden te doen? Of een vrijgevestigde psychotherapeut?
En als je depressieve klachten niet/minder met je verleden samenhangen, zou je misschien mindfulness kunnen overwegen.

Mindfullness is inderdaad een goeie. Ik ken een therapeute die werkt met alle soorten relaxatie, creatieve therapie, yoga, mindfullness,... Maar dat gaat dan vooral over stressgerelateerde problemen en ik weet niet waar je juist mee zit.
Je verleden achter je laten is erg moeilijk. Waar heb je op dit moment last van? Hoe uit zich dat? Merk je dat in je gedrag, hoe je je voelt, hoe je denkt,...?
Ik heb zelf mijn verleden achter me gelaten (in de mate van het mogelijke, ik heb er geen echte last meer van) door in therapie te gaan bij een analyste. Dit is erg diepgaand en lastig, en het duurt erg lang. Maar ik heb er absoluut geen spijt van, ik heb er heel veel aan gehad! Als je dit een te zware vorm van therapie vind, kan je misschien terecht bij een therapeute die in vanalles wat thuis is, dus geen cognitieve/gedragsmatige/analytische therapie maar die van alles wat kent en voor jou kijkt wat het beste werkt.

Ik heb voornamelijk moeite om mensen te vertrouwen, dat zei de psycholoog gister ook al, als je je eigen vader niet eens kunt vertrouwen, wie dan nog wel?
En nog een groot struikelblok is mijn vertrouwen in mezelf, mijn zelfbeeld is vrij negatief, ook dat is iets wat door vroeger komt.
En het wordt gewoon frustrerend, ik wil heel graag, ik wil gewoon normaal kunnen functioneren en meedraaien in de maatschappij, maar loop uiteindelijk weer tegen een muur aan, waardoor ik weer helemaal terug zak. En ook de depressies die regelmatig om de hoek komen kijken.

Wat rot dat zij niet weten hoe ze je verder kunnen helpen Doedel, klinkt inderdaad ook wel wat krom. Ik lees dat ze cognitieve therapie niet echt geschikt vinden, maar wat als je je daarbij meer zou gaan richten op de 'deelproblemen' die je nu tegenkomt i.p.v. op het verleden? Je zelfvertrouwen, een positiever zelfbeeld, het leren/durven uitspreken van je gedachten en gevoelens naar anderen toe?

- Edit i.v.m. persoonlijke info die ik niet te lang online wil hebben staan -

Ik vraag me af of dat niet een optie voor jou zou kunnen zijn. Dat verleden kun jij niet veranderen en misschien lukt accepteren en verwerken ook nooit (helemaal). Maar sommige mensen lukt het bijvoorbeeld wel om dat zelfbeeld opnieuw op te bouwen en om te zetten naar een positiever, meer kloppend beeld van de persoon die jij nu bent.

Fijn om dat na 10 jaar te horen. Heb je wel het gevoel dat je in die 10 jaar wat verder bent gekomen? En in hoeverre denken ze mee met je over wat je nu kunt gaan doen?
Zou EMDR wat voor je zijn?

Sterkte in ieder geval!

Jeetje wat een rotsituatie, lijkt me pittig om te horen dat ze 'niks met je aan kunnen'!

Wat in mij opkomt is EMDR, heb je dat wel eens geprobeerd? Via die weg misschien de 'trauma's' uit je verleden een plekje kunnen geven, en dan eventueel aangevuld met cognitieve therapie. Ik heb geen ervaring met EMDR, maar wel met cognitieve therapie. Ik denk dat het in jouw situatie ook wel kan helpen. Rationele gedachten over jezelf en over anderen bereiken door de irrationele gedachten uit te dagen. Zeker ten tijde van een depressie, maar ik raad je aan de skills vast eigen te maken vóór je weer in een depressie beland want ten tijde van een depressie is het veel moeilijker, en dan weet je in ieder geval vast hoe het werkt!

Veel sterkte!!

Ja iemand kwam ook met regressietherapie, dat dat een optie zou kunnen zijn.
Ik heb zoiets, eerst verhuizen en alles klaar en dan weer verder kijken met wat voor therapie.
Maar dan ga ik het wel in overleg met de psychiater doen, die heeft het ook eindelijk voor elkaar gekregen om de testen te doen.
Maar nee, ik heb geen goede ervaringen met de GGZ, ik heb zoveel verschillende mensen gezien daar, als je met iemand een klik had en alles had verteld ging diegene vaak weer weg en dan kon je weer van voor af aan beginnen. Dus dat is gewoon wel waardeloos!

Ik vind dit echt ronduit schandalig zeg! Ik hoor dit zo vaak hé. Jullie bieden hulp, zorg er maar voor dat ik ook die hulp krijg. En dat ze hiermee aankomen na 10 jaar, bah! Vind het echt zo rot voor je om dit te lezen!

Terug naar de basis gaan. Is dat wel gebeurd in therapie? Ik ben toen een hele tijd in therapie geweest bij iemand die echt helemaal terug ging naar waar het probleem vandaan kwam en wat voor invloed dat nu op mij had. Was een hele goede therapeut en het heeft me echt zo enorm goed geholpen. Kan zijn telefoonnummer wel geven, weet niet precies via welk principe hij werkt. Maar dat hij goed is is zeker. Wellicht kan hij je mensen aanraden in de buurt.

Overigens hier ook geen goede ervaringen met de GGZ. Vooral de ervaring dat ze niet echt de diepte in gaan. En als de kern van het probleem diep zit, heb je niet zoveel aan therapie die de oppervlakte behandelt.

Wat naar, vooral ook omdat het je weer zoveel energie heeft gekost.

Ik dacht ook aan EMDR, onze psych heeft daar veel vertrouwen in.

Jolicious schreef:Terug naar de basis gaan. Is dat wel gebeurd in therapie? Ik ben toen een hele tijd in therapie geweest bij iemand die echt helemaal terug ging naar waar het probleem vandaan kwam en wat voor invloed dat nu op mij had. Was een hele goede therapeut en het heeft me echt zo enorm goed geholpen. Kan zijn telefoonnummer wel geven, weet niet precies via welk principe hij werkt. Maar dat hij goed is is zeker. Wellicht kan hij je mensen aanraden in de buurt.

Ik denk inderdaad ook dat daar het probleem ligt, de oorzaken zijn natuurlijke en gevolg van. Ik heb zelf ook zoiets, je moet iets bij de kern aanpakken, als jij een gebroken been hebt dan gipsen ze toch ook niet alleen je tenen omdat je daar last van hebt?
Als je het nummer zou willen PM-en, of WA-appen, graag.

Ik denk dat je blij mag zijn dat je niets hebt maar dat je dat wel even een plekje moet geven.

Hoe vaak heb je nog last van nare gedachten? Heb je er soms geen last van? Wanneer komt het op? Is het mogelijk om je er bij neer te leggen dat je niets hebt?

Ik denk dat jou "ik" zo lang bepaalde gevoelens en gedachtes heeft dat het een onderdeel geworden is van je manier van denken, onbewust en ik denk dat je dat af zou kunnen leren. Ik hoor over mindfullness ook veel positieve verhalen.

Wat vervelend, Doedel. Dit is natuurlijk niet de manier om jou verder te helpen. Ik vind het een slechte zaak om het op deze manier uit te spreken en niet met jou naar andere oplossingen te zoeken. Want er zijn ontzettend veel verschillende vormen therapie.

Ik heb in het verleden veel problemen gehad om terug het verleden in te gaan. Pas toen ik bij een vrijgevestigde psycholoog kwam, iemand die niet haar verhaal nog even moest nalezen, terwijl ik tegenover haar zat, maar mij herinnerde en gelijk verder ging met hetgeen waar we de vorige keer waren gebleven. Wellicht heeft ze tijd gehad om voor onze sessie zich in te lezen, daar ga ik wel vanuit, maar doordat ze oprecht interesse bleef tonen, het idee dat ze had onthouden waar we het over hadden gehad, bleef ik praten en vertrouwde ik haar. Ik ben er ontzettend ziek van geweest, kon dagen niet uit mijn bed komen, maar daarna was het verleden afgesloten en kon ik verder. Gelukkig. Misschien is dat een idee? Een vrijgevestigde psycholoog? Het kost wat, maar dan heb je ook wat. (wordt in vele gevallen niet voor 100% vergoed door de zorgverzekering)

Dikke voor jou

Doedel schreef:

Jolicious schreef:Terug naar de basis gaan. Is dat wel gebeurd in therapie? Ik ben toen een hele tijd in therapie geweest bij iemand die echt helemaal terug ging naar waar het probleem vandaan kwam en wat voor invloed dat nu op mij had. Was een hele goede therapeut en het heeft me echt zo enorm goed geholpen. Kan zijn telefoonnummer wel geven, weet niet precies via welk principe hij werkt. Maar dat hij goed is is zeker. Wellicht kan hij je mensen aanraden in de buurt.

Ik denk inderdaad ook dat daar het probleem ligt, de oorzaken zijn natuurlijke en gevolg van. Ik heb zelf ook zoiets, je moet iets bij de kern aanpakken, als jij een gebroken been hebt dan gipsen ze toch ook niet alleen je tenen omdat je daar last van hebt?
Als je het nummer zou willen PM-en, of WA-appen, graag.

Precies. Zo zie ik het ook. Ik denk dat dat de enige manier is om verder te komen voor jou als ik zo vrij mag denken. Ik heb geleerd er op een andere manier naar te kijken dan dat ik altijd deed. En niet alleen op rationeel gebied, maar vooral op emotioneel gebied. Want een situatie kan je nog zo rationeel benaderen, als je gevoel daar niet goed zit, krijg je het rationeel gezien ook niet op een rijtje. Ik ga je even pmen!

Zou het kunnen dat je depressies voortkomen uit een negatief zelfbeeld? (en dat negatief zelfbeeld heeft dan natuurlijk weer te maken met dingen uit het verleden)

Ik ben via Psyq in behandeling voor o.a. negatief zelfbeeld en ik heb daar zelf veel baat bij. Het verleden wordt niet specifiek opgerakeld maar je leert op een andere manier te denken en tegen gebeurtenissen aan te kijken.

Ze hebben er ook een aparte afdeling voor depressies. Misschien dat ze je daar wel verder kunnen helpen?