Ik voel me....Zo loserig.

En zelfs al had je de hele dag in bed gelegen met een dekbed over je hoofd, dan is dat maar zo. Het is jouw gevoel en jouw verwerkingsproces, je hebt hele heftige dingen meegemaakt dus het is echt niet zo gek dat je je zo voelt.

Ik weet ook wel dat ik geen loser ben, maar ik voel me wel zo...

En het trekt inmiddels een behoorlijk zware wissel op mijn relatie, maar echt....Als die het hierdoor niet overleeft, dan kan ik daar ook niet eens meer mee zitten. Dan vind ik dat gewoon slappe hap en stom.

Ik snap het wel hoor, het is voor mijn vriend ook moeilijk. Maar dat is ook allemaal niet mijn schuld...

_Leaf_ schreef:Ik weet ook wel dat ik geen loser ben, maar ik voel me wel zo...

En het trekt inmiddels een behoorlijk zware wissel op mijn relatie, maar echt....Als die het hierdoor niet overleeft, dan kan ik daar ook niet eens meer mee zitten. Dan vind ik dat gewoon slappe hap en stom.

Ik snap het wel hoor, het is voor mijn vriend ook moeilijk. Maar dat is ook allemaal niet mijn schuld...

Tuurlijk is het voor jouw vriend ook moeilijk, je verandert denk ik toch door wat er gebeurd is. Kan je er wel met hem over praten of vindt hij dat lastig?

Eerst kon ik dat wel heel goed, maar de laatste tijd een stuk minder. Ik merk heel sterk dat voor hem de wereld ook 'gewoon' doorgaat. Aan de ene kant vind ik dat fijn voor hem, aan de andere kant is dat heel lastig voor mij.

Denk je dat jij die keus zou maken om te stoppen of hij? Hoe merk je dat zijn leven 'gewoon' doorgaat?