Ik voel me alleen

De laatste tijd zit ik niet zo lekker meer in me vel. Vroeger had ik nooit veel vriendinnen, toen ik nog studeerde ook niet. Ik dacht toen dat het aan me omgeving lag.

Nu ben ik verhuisd en heb ik hetzelfde. Ik heb best wel veel kennissen maar echt vrienden niet. In het weekend bijvoorbeeld zit ik 2 dagen alleen en dan moet ik weer denken aan me studententijd. Eigenlijk is het zo me hele leven al, ik heb nooit veel vriendinnen gehad. En ik weet dat ik daar verantwoordelijk voor ben. Soms dan zie ik er tegenop om met mensen af te spreken, dan zit ik liever thuis alleen. Omdat ik er vaak tegenop zie onderhou ik contacten ook niet erg.

Mijn probleem is eigenlijk dat ik een soort angs heb om met mensen af te spreken. Vaak als ik dan met vriendinnen ben dan erger ik me aan ze of dan denk ik was ik maar thuis. Daardoor is de drempel om opnieuw af te spreken weer groter. Maar als ik dan alleen zit voel ik me weer eenzaam.

Soms dan denk ik weleens is dit het? De tijd gaat voor mijn gevoel zo snel. Voor mij leek oud en nieuw bijvoorbeeld echt vorige week. Soms denk ik weleens dat me leven aan me voorbij ga.

Dat is een vervelend gevoel, en herkenbaar. Ik denk de afgelopen tien jaar weleens: ben ik wel iets opgeschoten wat sociale contacten betreft?

Ik heb nu 1 hele goeie vriendin en merk dat het niet in kwantiteit zit maar in kwaliteit. Toch zit ik ook vele avonden en weekenden alleen en zou het fijn zijn om iets te kunnen ondernemen en lekker te kletsen met mensen.

Heb je niet een kennis met wie je een keer 1 op 1 kunt afspreken? Bijv iemand waarvan je weet dat jullie een hobby delen, of waarvan je weet dat ie ook even niets te doen heeft. Misschien kun je zo eens op een andere manier afspreken. Een keertje koffie drinken met iemand met dezelfde interesses, of iemand die ik van Twitter ken bijvoorbeeld. Ik probeer nu op die manier een beetje te netwerken, zowel voor werk als prive. Kost veel energie maar je krijgt het ook weer terug

Herken je gevoel ook wel. Totdat ik op mezelf ging wonen had ik ook weinig vriendinnen. Maar toen ik in een vreemde stad ging wonen heb ik echt mijn best gedaan om een sociaal leven op te bouwen. Dit is ook aardig gelukt. Dit heb ik gedaan door met meiden van internet aftespreken, te gaan sporten,etc. Via die meiden van internet heb ik ook weer mensen leren kennen en via mijn studie ook weer.

*weg*


Mijn advies ga eens op internet kijken want je zal je verbazen hoeveel meiden er in dezelfde situatie zitten als dat jij zit.

Succes!!

Ik weet niet waar je woont maar volgens mij heb je ook wel van die samen dingen doen sites. Heb alleen geen idee hoe ze heten. Paar jaar terug had iemand er tijdens een vakantie over. Dat ze bv. een uitstapje maakten naar een evenement, geen verplichtingen, geen vaste kliekjes maar wel de mogelijkheid om mensen te leren kennen en leuke dingen te doen.

Ik heb op zich ook niet zo veel vrienden, maar wel goede die er zijn als ik ze nodig heb. Maar ik zit dus ook best veel weekenden alleen. Misschien een idee om wat extra hobbies te verzinnen? Over een drempel heen stappen om bv eens alleen de stad in te gaan, dagjes uit te gaan met de trein, museum te bekijken en ergens iets te drinken/eten. Misschien doe je dit al wel en msschien lijkt je dit wel helemaal niet leuk zo in je uppie. Maar je moet er zelf toch wat van maken en vaak is de stap eerst groot maar wordt die steeds kleiner hoe vaker je iets doet en wordt het ook steeds leuker.

Vervelende situatie:( Ik weet dat een vriendin van mij wel eens kijkt op nieuwemensenlerenkennen.nl misschien is dat een idee?

En Fellas.nl!

Nare situatie! Hoe is je leven verder ingericht trouwens? Wat voor werk doe je? Kun je niet na je werk aan je collega's voorstellen om nog even naar het terras te gaan ofzo? En heb je een vriend? Heeft hij niet vriendinnen/zussen (of vriendinnen van zijn vrienden) waarmee je wat dingen gemeen hebt? En zie je het zitten om bij een vereniging te gaan? Of vrijwilligerswerk gaan doen? Als je één keer de stap hebt kunnen zetten naar een goed gesprek, zul je dat bij een volgende gelegenheid ook makkelijker doen.

Kijk eens bij vriendin gezocht. Overal in Nederland worden meetings gehouden; Arnhem, Rotterdam, Eindhoven, Utrecht, het Noorden etc. Misschien zoiets een keer uitproberen? Dan is het niet 1 op 1 en is er vast wel iemand die je leuk vindt!

Het probleem is eigenlijk niet echt dat ik geen vriendinnnen heb maar dat ik niet goed ben in contacten onderhouden. Als ik zou willen zou ik genoeg vriendinnnen hier hebben, want ik heb best wel veel leuke collegas.

Alleen soms zie ik teveel ertegenop als ik met mensen afspreek, dan ben ik liever alleeen. Eigenlijk weet ik zelf ook niet wat ik wil

Kenza schreef:
Alleen soms zie ik teveel ertegenop als ik met mensen afspreek, dan ben ik liever alleeen. Eigenlijk weet ik zelf ook niet wat ik wil

Dit is voor mij heel erg herkenbaar!

Ik spreek dan af omdat ik iets met iemand wil ondernemen, even kletsen, leuk contact. En als ik dan eenmaal in de afspraak ben wil ik wel weer graag naar huis, alleen zijn of bij m`n vriend of thuis het huishouden doen (ja echt ) of lekker op de bank zitten.

Ik weet ook niet wat het is eigenlijk.

Een deel wel herkenbaar.
Ik heb ook niet zo heel veel vriendinnen. Wat mij wel heeft geholpen, ging afspreken via het forum met meiden. Daar uit heb ik wat meer vriendinnen erbij, spreek eens in de zoveel tijd af, niet vaak maar dit komt door verschillende werktijden.
En wat misschien hebt de site's die hier worden genoemd?
Daarnaast sta ik altijd wel in voor nieuwe vriendschap, dus al je wil mag je me PM sturen.

Kenza schreef:Het probleem is eigenlijk niet echt dat ik geen vriendinnnen heb maar dat ik niet goed ben in contacten onderhouden. Als ik zou willen zou ik genoeg vriendinnnen hier hebben, want ik heb best wel veel leuke collegas.

Alleen soms zie ik teveel ertegenop als ik met mensen afspreek, dan ben ik liever alleeen. Eigenlijk weet ik zelf ook niet wat ik wil

Zit je niet in een soort van vicuele cirkel? Je hebt geen zin om contacten te onderhouden en af te spreken. En misschien ben je zó gewend aan het alleen zijn, dat het misschien een grote(re) opgave voor je is om weer wat af te spreken? En zo blijf je dus een beetje in die cirkel, omdat het zo een opgave is, dat je dus weer niet afspreekt.
En als je dat nou wel zou proberen en volhouden een lange tijd? Misschien dat de zin in afspreken wel weer komt?

Jouw afspreekangst herken ik heel goed! Vreemd is dat, er tegenop zien om af te spreken maar je ondertussen alleen voelen. Ik compenseer het door veel online contacten te hebben, dan hoef ik niet persé op bezoek en kan ik toch mijn verhaal kwijt. Maar dat voelt natuurlijk altijd minder echt dan wanneer je elkaar in real life ontmoet.