Jouw grens binnen een relatie

Mijn vriend is gelukkig nog nooit over mijn grens gegaan met een andere vrouw. Ik vertrouw hem helemaal, ben zo blij met hem.

Ik kan mijn vriend moeilijk iets verbieden. Bovendien heeft hij ook nog vrouwelijke vriendinnen. Maar ik vertrouw hem wel.

Moeilijk, heel moeilijk. Ik herken wat Suus eerder zei, ook ik heb al eens voor dat vuur gestaan. En inderdaad, dan zijn je gedachten over de spreekwoordelijke grens heel anders. Gelukkig maar in dit geval. Ik had altijd gedacht dat ik het mezelf niet zou toelaten op een ander verliefd te worden. Maar ben nu blij dat ik het toen toegelaten heb, anders was ik misschien nog met mn ex samen, en had ik mijn lieve vriendje nu niet eens gekend.

Het verschilt dus echt per situatie. Vaak wordt je ook pas verliefd of gebeurd er iets als je ervoor open staat, en je dus eigenlijk iets in je relatie mist of er niet goed zit (ik zeg wel vaak, omdat bij sommige mensen de grenzen inderdaad meer open minded zijn in de relatie).

Vind ook kijken mag, aanraken niet. Maar als hij sexueel getinte smsjes zou sturen naar een ander, zou ik daar niet blij mee zijn. Toch trek ik een grens bij seksueel contact.

Ik ken een vrouw die van haar vriend geen mannelijke vrienden mag hebben. Het liefst zou hij nog willen dat zij geen mannelijke collega's zou hebben, maar dat is natuurlijk onmogelijk. Ze was dan ook hoogst verbaasd dat ik bij mijn beste vriend bleef slapen toen ik in zijn woonplaats verbleef. Ook al is mijn beste vriend dus gay. Dat zou van haar vriend niet 'mogen'.

Op mijn beurt zou zo'n 'regime' niet in mijn relatie passen, maar als het wel bij haar (relatie) past, zal ik het niet veroordelen. Ik zou mijn vriend vierkant uitlachen als hij mij zou verbieden om met mijn vrienden om te gaan (om welke reden dan ook). Dat kan ik heel goed zelf evalueren.

Daarin zijn mijn grenzen (nu) duidelijk bijvoorbeeld. Maar ik kan me voorstellen, dat als je (de man waar van je denkt dat hij je) grote liefde (is), nét wat andere grenzen heeft, dat je misschien de jouwe ook langzaam maar zeker verlegt?

Verder ligt het geheel aan de situatie of ik iets accepteer of niet. We hebben wel duidelijk afgesproken dat we geen open relatie hebben, dus geen gezoen en gesex met iemand anders. Ik geloof vooral in eerlijkheid en ik hoop dat als onze relatie zoiets als vreemdgaan overkomt, ik door die eerlijkheid een vrije keuze krijg om te beslissen wat ik met die informatie wil.

Openheid en eerlijkheid in een relatie vind ik belangrijk. Mijn vriend hoeft vooraf geen toestemming te vragen om met een vrouw te gaan lunchen, als hij er achteraf maar niet stiekem over doet of smoesjes gaat verzinnen. Ook vind ik het geen probleem als hij mailcontacten met een vriendin onderhoudt. Ik mail ook met vrienden en vriendinnen, dus waarom zou hij dat niet mogen? Mijn vriend en ik vertrouwen elkaar en we gaan er vanuit dat mocht één van ons verliefd worden op iemand anders (want dat kan nou eenmaal gebeuren) we daar niks mee doen. De liefde tussen ons kan natuurlijk ook over gaan. Het is de bedoeling dat we daar dan wel eerlijk over zijn en niks achter de rug van de ander om doen.

Marin schreef:Zolang dingen vrij open besproken worden, ben ik ook vrij open-minded.

+1
Ik ben er niet zo moeilijk in. Mijn vriend mag van mij vrij ver gaan, beetje flirten hoort er gewoon bij. Zolang het maar niet te serieus wordt. Smsen/bellen/mailen/lunchen mag ook allemaal wel. Ik geloof er niet in dat onze relatie er zoveel beter van wordt als ik hem allemaal grenzen geef. Ik heb liever dat hij uit zichzelf bij mij blijft. Als hij een ander tegen komt is dat natuurlijk vreselijk, maar dan was zijn liefde voor mij blijkbaar niet genoeg als hij voor een ander kiest. Als hij maar eerlijk blijft.

Dat ligt helemaal aan de situatie. Hij heeft wel wat vriendinnen, daar heb ik geen problemen mee. Hij vertelt het altijd als hij met ze afspreekt en is er open in. Ik ken ze ook wel. Maar als hij nu een 'nieuw' meisje zou leren kennen waar hij goed bevriend mee raakt en close mee wordt zou ik het eerlijk gezegd wel moeilijk vinden. Ik wil hem daar ook niet in tegenhouden, maar ik weet zeker dat het wel een beetje zou steken.

Vreemdgaan vind ik not done, maar ik weet niet of het meteen over zou zijn als dat zou gebeuren. Dat is vooral rationeel omdat ik weet hoe goed we bij elkaar passen en nu zeg ik dat ik echt met hem oud wil worden. Maar als ik hem op een gegeven moment weer zou kunnen vertrouwen en ik er zelf overheen zou kunnen stappen, dan is dat niet het einde. Als hij er niet open over is of het vaker voorkomt, is het wel over. Dat vind ik zeer respectloos.

Sterre schreef:Vreemdgaan vind ik not done, maar ik weet niet of het meteen over zou zijn als dat zou gebeuren. Dat is vooral rationeel omdat ik weet hoe goed we bij elkaar passen en nu zeg ik dat ik echt met hem oud wil worden. Maar als ik hem op een gegeven moment weer zou kunnen vertrouwen en ik er zelf overheen zou kunnen stappen, dan is dat niet het einde. Als hij er niet open over is of het vaker voorkomt, is het wel over. Dat vind ik zeer respectloos.

Helemaal mee eens. Ik geloof niet dat ik deze relatie op zou geven voor een misstap. Gevoelsmatig weet ik niet of ik hem weer zou kunnen vertrouwen dus dan zou het denk ik daar misschien op mis lopen. Maar ik zou het zeker nog proberen omdat ik ons gewoon erg goed vind passen samen. Als er veel gelieg en bedrieg voorkomt dan is het over.

Vrouwelijke vriendinnen heeft hij niet, wel veel vrouwelijke collega's en dat vind ik helemaal prima. Gezellig voor hem en ik weet dat het gewoon op het werk blijft. Vroeger was ik heel onzeker en daardoor nog wel eens jaloers op vrouwelijke studiegenootjes/collega's. Nu weet ik wat wij hebben en dat dat echt niet zomaar kapot gaat ook al vindt hij een ander meisje soms ook aardig of leuk. Zou wat zijn als hij mij alleen aardig en leuk vond

Ik zit hier momenteel ook een beetje mee.
Mijn vriend is ook een flirt, altijd geweest. Kan er op zich wel tegen tot ik ontdekte dat een meisje hem vaak opzocht in de winkel.
Wij hadden in die periode veel ruzie maar ook als het goed ging was zij er, en hij verzweeg dit en juist dat vond ik moeilijk.
De manier waarop ie met haar sprak of smste vond ik not done, ik vind niet dat je schatje, ik mis je of iets dergelijks stuurt naar iemand.Ik geloof oprecht dat ie me nooit bedonderd heeft maar dit zijn wel dingen die ik niet wil. Hij zei altijd dat het niks voorstelde maar als het niks voorstelt kun je het toch ook laten?? Niet dus!
Daarbij doet ie tegen mij niet zo, hij noemt mij niet snel schat ofzo. Hij laat mij zien dat ie van me houdt door flauwe grapjes, ik weet dat hij het op deze manier uit naar mij maar toch irriteert het me dan als hij zo met een ander doet.
En idd je kan best vriendinnen hebben als man zijnde, ik zelf heb ook jongens als vrienden. Maar mijn vriend kent deze. En mag dat ook weten.
Als een meisje een vriendin van hem is, zou ik haar toch ook kennen??
Hij beloofde te stoppen en dat ie me begreep.

Nu kwam ik er achter dat ie weer met een meisje zo bezig was, ze werken allebei in een winkel in de stad en lunchen af en toe samen en ze smsen/msn-en . Mijn vriend had beloofd niet meer op zo'n manier te smsen. Ik gaf hem het voordeel van de twijfel maar nu kwam ik er gister achter dat ie wel degelijk nog op die toon contact heeft.
Hij zegt dat het niet meer zo is als eerst en ik me aanstel want er is niks.
Weer denk ik pff als niks is waarom laat je het dan niet.
Hij draait het naar mij en zegt dingen als: als dat al niet meer mag en nu net zei die jaaa ik laat het al het is al goed. Maar nu ophouden erover ben het nu zat. Dus of het is goed of we gaan onze eigen weg.
Nou ja zeg, ik zei dat ik vind dat ie geen rekening met me houdt. En wat bereikt ie ermee door het verleden weet ie dat ie mij hiermee kwetst (ik was het vertrouwen toen kwijt, ik wou dat ie het gewoon open en eerlijk vertelde) .
In verleden zei die niks te zeggen omdat ik dan drama maakte terwijl niks is.
Maar ik snap zoiets gewoon echt niet en ik kan heus wel iets hebben en vrienden grappen met mij ook zo van oh hey zullen wij samen in bad gaan. Ik ga daar nooit echt op in als iemand zoiets zegt en het is ook over duidelijk dat dit flauwekul is en mensen weten dat ik een vriend heb en zoiets nooit echt zou doen. Ik ben zelf altijd voorzichtig met zoiets, ik weet hoe kwetsend het soms kan zijn vooral als het om iemand gaat die jij totaal niet kent en het achter je rug om gebeurd.

Ik weet nu ook niet wat ik hiermee moet, ik wil geen vriend die zo tegen andere praat en dat niet uit zichzelf zegt of me niet voorstelt.

Marin (di dec 14 2010, 20:03) schreef:Zolang dingen vrij open besproken worden, ben ik ook vrij open-minded.

Op dat woordje vrij na ben ik het hier helemaal mee eens.

Purple (do dec 16 2010, 12:47) schreef:

Marin (di dec 14 2010, 20:03) schreef:Zolang dingen vrij open besproken worden, ben ik ook vrij open-minded.

Op dat woordje vrij na ben ik het hier helemaal mee eens.

Haha ja ruimte voor nuance he

(al is het ook wel leuk omdat het 'vrij' zijn impliceert)

Marin (do dec 16 2010, 12:48) schreef:

(al is het ook wel leuk omdat het 'vrij' zijn impliceert)

Haha, als je het zo bekijkt. Dan ben ik het gewoon met je eens!

Chloe (di dec 14 2010, 14:50) schreef:...Maar bij veel dingen ligt het echt aan de context, ik bedoel mailen/smsn/afspreken met een andere vrouw kan best. Ik denk dat het vooral erg is als iemand het bewust gaat verzwijgen of smoesjes gaat verzinnen. Puur omdat hij dan zelf waarschijnlijk ook wel weet dat hij fout zit, anders zou hij het wel vertellen.

+1

Ik ben zo'n vrouw die soms even niks zegt als k contact heb gehad met een ex-zwager.
Soms ga ik even naar mac met hem, msn of sms.
Dit zijn allemaal contactmomenten op vriendschappelijke basis en hier komt geen gevoel bij kijken.'
Maar mijn man is al jaren ( ziekelijk) jaloers en dus na al die jaren zeg ik het soms gewoon even niet, puur om de sfeer niet te verpesten.

Daarin tegen is mijn man jaren geleden wel vreemd gegaan met alles er op en er aan.
We zijn toen een jaartje uit elkaar geweest en weer bij elkaar gekomen.
Ik vertrouw hem nu gewoon blindelings,
wel merk ik ( het was mijn beste vriendin) dat ik vriendinnen niet te close laat worden, ben dus het vertrouwen in "vriendinnen" kwijt.

Als je weer met je man erdoorheen bent gekomen, dan moet je ook op een gegeven moment vriendinnen weer toelaten. Anders leg je de schuld ook maar aan een kant.

CrazyGrace schreef:Als je weer met je man erdoorheen bent gekomen, dan moet je ook op een gegeven moment vriendinnen weer toelaten. Anders leg je de schuld ook maar aan een kant.

Niet mee eens. Ik heb hetzelfde meegemaakt (alleen ik heb mijn ex-man niet vergeven en ben gescheiden) maar dit soort wantrouwen gaat heel erg diep. Ik snap het gelijke monniken, gelijke kappen-principe best, maar het gevoel laat zich simpelweg niet zo sturen. Misschien onrechtvaardig, maar elke wond heeft zijn eigen tijd nodig om te helen.

Sterre schreef:Dat ligt helemaal aan de situatie. Hij heeft wel wat vriendinnen, daar heb ik geen problemen mee. Hij vertelt het altijd als hij met ze afspreekt en is er open in. Ik ken ze ook wel. Maar als hij nu een 'nieuw' meisje zou leren kennen waar hij goed bevriend mee raakt en close mee wordt zou ik het eerlijk gezegd wel moeilijk vinden. Ik wil hem daar ook niet in tegenhouden, maar ik weet zeker dat het wel een beetje zou steken.

Vreemdgaan vind ik not done, maar ik weet niet of het meteen over zou zijn als dat zou gebeuren. Dat is vooral rationeel omdat ik weet hoe goed we bij elkaar passen en nu zeg ik dat ik echt met hem oud wil worden. Maar als ik hem op een gegeven moment weer zou kunnen vertrouwen en ik er zelf overheen zou kunnen stappen, dan is dat niet het einde. Als hij er niet open over is of het vaker voorkomt, is het wel over. Dat vind ik zeer respectloos.

hier ben ik het helemaal mee eens.
Mijn vriend heeft een paar vriendinnen die hij al lang kent, en die zijn hartstikke leuk. daar heb ik dan ook helemaal geen problemen mee.

Hij is ook barman en er wordt echt heel wat met hem afgeflirt, ik vind het echt hhelemaaal geen probleem als hij terugflirt, hoort toch een beetje bij zijn werk. Je kunt ook te ver gaan maar ik ga er van uit dat dat niet gebeurt. Ik kan ook echt niet wakker liggen van een beetje flirten, dat doe ik zelf ook.

Het is idd een beetje vreemd, maar het gaat helemaal niet bewust.
Ik kwam daar gewoon een keer achter.
Dat ik waarschijnlijk deels geen beste vriendin heb om dit gebeuren en deels dat ik voor mijn gevoel niet op dezelfde golflengte zit als mensen die ik tegenkom.
Al zou ik wel een goede vriendin( nen) willen" hebben".
Ik hou dus onbewust dieper contact af.

Hoe gaat het nu Limbogirl? En de rest natuurlijk ook die problemen hadden.

Ik heb geen flauw idee waar de grens licht.. Mijn vriend heeft geen vrouwelijke vrienden dus dat scheelt al..haha

Haha, ik zie dat ik hier al eerder heb gereageerd, maar toen heb ik niet echt antwoord op de vraag gegeven. Ik vertrouw mijn vriend volledig en hij is helemaal niet uit op andere vrouwen. Hij gaat ook helemaal niet met ze om, heeft geen goede vriendin ofzo, dus tja... Ik kan me ook niet voorstellen dat je die grenzen moet aangeven, als het goed is weet je van de ander dat hij ze ook niet opzoekt en als er wel iets aan de hand is, dat je er dan over kan praten.

Mijn moeder zei altijd: als je denkt dat je het ergens anders beter kunt krijgen, dan donder je maar op. Zo denk ik er eigenlijk ook over

Dat is eigenlijk wel een goede Noa.

Maar buiten het feit om dat je vriend geen vriendin(nen) heb/heeft, heb je niet een grens voor jezelf?

Nee eigenlijk niet. Op alles wat ik bedenk is wel een uitzondering te bedenken...