Open kaart spelen met mezelf?

Dat gevoel van falen herken ik heel erg. Achteraf zag ik het ook wel aankomen... maar ik was 'sterk' dus dan gebeurt dat niet Ook als andere mensen zeiden dat ik toch zo veel deed en zo sterk overkwam was dat een soort bevestiging voor mijzelf dat het allemaal goed zat er er niks aan de hand was. Terwijl het enige waar ik echt heel goed in was in die periode was toneelspelen en ontkennen.

Achteraf snap ik niet wat ik zo nodig moest bewijzen en aan wie, ik had echt alleen mijzelf ermee (en mijn vriend, die arme jongen... ik was zo in de war dat ik mijzelf had wijsgemaakt dat het maar beter was als ik niet meer van hem zou houden terwijl de gedachte aan zonder hem verder moeten alleen al een nieuwe paniekaanval betekende. Hij heeft me elke keer van de grond getilt en in bed gelegd, z'n armen om me heen geslagen en gezegd dat ik een eigenwijs stuk vreten was en hem toch niet weg kreeg )

Voorlopig ben je even, en met goed recht en niet jezelf gaan wijsmaken dat je aan het spijbelen bent, ziek. Zorg dat je hulp krijgt om wat te slapen want dat helpt heel erg in het weer beter voelen en de kracht weer terugkrijgen om dit aan te pakken. Het lukt je wel, weet ik zeker.

Allereerst een

Jij hoeft je echt niet schuldig te voelen over het feit dat je je vandaag hebt ziekgemeld. Ziek zijn wil niet zeggen dat je op bed moet liggen met 40 graden koorts, jij bent nu ook ziek. Als je niet kan werken omdat je te weinig slaap krijgt, ben je ook ziek. Goed dat je een gesprek hebt met de bedrijfsarts!

Ik kwam trouwens met een vacature tegen die ik wel bij jou vind passen, als commercieel medewerker bij een cosmetica bedrijf in Hoofddorp. Wel fulltime, maar 36 uur is nog altijd minder dan de 65 die je nu maakt..

En wat ik je vooral wil meegeven: denk de komende tijd even aan jezelf, zet jezelf nu op de eerste plaats. Je hebt een flinke klap gehad wat betreft je vruchtbaarheid, en je hebt ook tijd nodig om die te verwerken (op je eigen manier).

Succes & sterkte

Dat is niet niks meis ...

Bedenk je twee dingen: - het kl*te gevoel wat je hebt mag er zijn. Je hebt echt een zware tijd (gehad), probeer te accepteren dat daar een stuk gevoel aan vast zit wat je nog moet verwerken. Daarmee kan je hopelijk ook accepteren dat je je niet voor niks ziek hebt gemeld en dat je aan jezelf verplicht bent om er nu de ruimte voor te nemen.
- hoewel je er al een tijdje mee loopt is het niet te laat om te beginnen met echt verwerken. Ik vind het knap van je dat je nu aan jezelf toe durft te geven dat het niet lekker loopt en dat er iets moet gebeuren. Je zet nu al een hele goede en moeilijke stap, probeer te ook te beseffen en zie het niet alleen maar als falen.

Ik hoop zo dat je de hulp kan vinden die je wilt hebt en de ruimte krijgt en neemt die je nu nodig hebt. Veel sterkte dame!

Goed van je dat je naar de huisarts gaat. Ik hoop inderdaad dat er een oplossing ligt in minder werken, want 65 uur is echt heel erg veel! En toch zou ik misschien, als ik jou was, ook al op zoek gaan naar iets anders. Iets waar je wel voldoening uithaalt, maar waarin je minder uren maakt. Want dit kan zo dus echt niet...
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het snel weer goed met je gaat!

Ow god.. 65 uur is ook wel heel veel he!!
Meid goed van je dat je naar een arts gaat! en ik hoop dat je vandaag al een stuk wijzer word bij de bedrijfsarts!
Ten eerste is het geen schande om je even ziek te melden!
Ten tweede denk vooral aan jezelf.. Je moet nog je hele leven met je lichaam doen!!

Doe een stap terug, dat is echt niks om je rot over te voelen

Ben naar de bedrijfarts geweest, ik had echt het idee dat ie dacht dat ik voor niets daar was.. Hij zei, blijf deze week nog thuis en dan volgende week weer aan de slag.. Ik zei: Nee, als ik me zo voel, nee dan ga ik helemaal nergens heen en ik eis dat ik serieus genomen word!. Ik mag nu 2 weken thuisblijven, en daarna gaan we kijken hoe verder,maar ik ga niet verder. Ik wil kappen met het werk. Ik werd heel misselijk dat ik gistermiddag al een email kreeg, dat ik vrijdag echt op kantoor moest verschijnen ivm een evenement, nou. MOOI niet.

2CKC2 schreef:Ben naar de bedrijfarts geweest, ik had echt het idee dat ie dacht dat ik voor niets daar was.. Hij zei, blijf deze week nog thuis en dan volgende week weer aan de slag.. Ik zei: Nee, als ik me zo voel, nee dan ga ik helemaal nergens heen en ik eis dat ik serieus genomen word!. Ik mag nu 2 weken thuisblijven, en daarna gaan we kijken hoe verder,maar ik ga niet verder. Ik wil kappen met het werk. Ik werd heel misselijk dat ik gistermiddag al een email kreeg, dat ik vrijdag echt op kantoor moest verschijnen ivm een evenement, nou. MOOI niet.

Goedzo, ik vind het echt zwaar kut voor je dat ze je blijkbaar niet serieus nemen door te eisen dat je er vrijdag weer bent. Ik neem toch aan dat ze je inmiddels goed genoeg kennen om te weten dat juist jij niet zomaar dit aangeeft!
Maar zo te lezen heb je verder niet veel aan die huisarts... Ik denk dat het wel slim is om ook nog even met je eigen huisarts te gaan praten!

He wat kut CKC dat je je niet serieus genomen voelde. Dat lijkt me echt een heel erg rot gevoel! Toen ik thuis kwam te zitten, kreeg ik in het begin wel meelevende berichten (en daarna eigenlijk nooit meer wat vernomen), maar ik was heel erg bang voor dergelijke reacties. Terwijl het niet niks is! Je zit daar wel degelijk met een reden!
Ga inderdaad ook met je eigen huisarts praten. En neem ook echt die rust. Misschien ga je inderdaad echt niet meer terug, maar als je toch nog terug gaat/moet, dan kan je maar beter gebruik maken van deze tijd. Heel veel sterkte

Ik heb vaak het idee dat de bedrijfsarts er vooral is om je weer zo snel mogelijk aan de slag te krijgen en niet zozeer om mee te denken in jouw belang. Ik bedoel, denk maar even aan ProudMama die wordt geacht om even langs te komen terwijl ze nota bene bedrust voorgeschreven heeft gekregen. Ik denk ook dat je voor een goed advies beter bij je eigen huisarts kunt zijn.

In mijn geval was de bedrijfsarts juist wel heel meegaand, met name in het begin. Maar dat kan ook per arts verschillen natuurlijk. In principe zijn zij inderdaad er voor bedoeld om jou te begeleiden in dit proces, maar wel met het doel om te reintegreren.

He bah, wat klote dat je je niet serieus genomen voelt. Ook nog onprofessioneel van de bedrijfsarts in mijn ogen. IK denk dat het inderdaad verstandig is dat je op zoek gaat naar een baan met minder uren, waar je genoeg voldoening uit kunt halen. En je hebt nu even twee weken rust, gebruik die rust ook! Slaap veel, eet goed, neem een lekker beautydagje o.i.d., maar maak er lekker gebruik van, dat heb je nu wel even verdiend.

Marin schreef:In mijn geval was de bedrijfsarts juist wel heel meegaand, met name in het begin. Maar dat kan ook per arts verschillen natuurlijk. In principe zijn zij inderdaad er voor bedoeld om jou te begeleiden in dit proces, maar wel met het doel om te reintegreren.

Klopt. En als het over 2 weken niet gaat zullen ze dat in de meeste gevallen ook wel inzien. Ik zou ze dus niet gelijk gaan afschrijven als onmensen, zij doen ook gewoon hun werk.

Mijn moeder heeft mij trouwens in die eerste twee crisis weken naar de schoonheidsspecialiste gesleurd voor een algehele gezichtsbehandeling, met reinigen, epileren, massage, een lekker pling plong muziekje met rustmoment.
Nou had ik dat nog nooit gedaan, maar dat lijkt me wel echt iets voor jou om zoiets te doen. En dan beloon je jezelf daarna met een lekker make upje van de schoonheidsspecialiste.

Investeer even lekker goede energie in jezelf. Dat kan je wel gebruiken. En het probleem zit wel dieper dan dat, en valt niet op te lossen met een oppervlakkig middagje tutten, maar het kan je wel goed doen! En ga je vooral niet schuldig voelen naar je werk toe, op dit moment is dit even belangrijker.

Marin schreef:Mijn moeder heeft mij trouwens in die eerste twee crisis weken naar de schoonheidsspecialiste gesleurd voor een algehele gezichtsbehandeling, met reinigen, epileren, massage, een lekker pling plong muziekje met rustmoment.
Nou had ik dat nog nooit gedaan, maar dat lijkt me wel echt iets voor jou om zoiets te doen. En dan beloon je jezelf daarna met een lekker make upje van de schoonheidsspecialiste.

Investeer even lekker goede energie in jezelf. Dat kan je wel gebruiken. En het probleem zit wel dieper dan dat, en valt niet op te lossen met een oppervlakkig middagje tutten, maar het kan je wel goed doen! En ga je vooral niet schuldig voelen naar je werk toe, op dit moment is dit even belangrijker.

Helemaal mee eens, vooral het onderste gedeelte. Zo'n heerlijk dagje voor jezelf lost het dieper liggende probleem niet op, maar het kan je wel een ontzettende positieve energie boost geven. En dat kun je nu wel gebruiken!

Wat naar dat je je niet serieus genomen voelt door de bedrijfsarts. Wel heel goed dat je voor jezelf bent opgekomen, terecht! Ik kan je verder weinig tips geven, heb er zelf geen ervaring mee, maar wil je wel heel veel sterkte wensen!

wat raar van de bedrijfsarts!

je hoeft heus niet meteen weer te gaan werken of ontslag te nemen.
nuchter bekeken heb je recht op 2 jaar ziektewet. Dus neem de tijd om tot rust te komen en uit te vogelen hoe en wat.

ga naar je huisarts voor advies, vraag evt een verwijzing naar een psycholoog ( bijv eerste lijn van 8 gesprekken) voor jezelf wellicht fijn en je laat zien dat het echt menis is. Ik zelf vond dit fijn omdat ik ook met hen kon bespreken hoe ik dingen bij de bedrijfarts en mn werk aan kon geven. Daardoor voelde ik me net wat steviger in mn schoenen staan.

In totaal ben ik 3 weken helemaal thuis geweest en heb 2 maanden opgebouwd.Verder heb ik handvaten gekregen over hoe ik met mn baas kon onderhandelen en heeft de bedrijfarts een advies geschreven voor mn baas. Hierdoor kreeg ik sneller de werkomstandigheden die ik wilde.

ik hoop dat je je snel weer wat op kan laden, want dit is echt heel naar.

Hee Ckc,

Wat rot allemaal, het is ook niet niets. Ik kan me heel goed voorstellen dat je, je ziek hebt gemeld. Ik vind het ook terecht dat je, je ziek hebt gemeld. Als je niet gelukkig bent in je baan en je baan je zelfs nog meer stress geeft dan zou ik stoppen. Dit is een moeilijke fase in je leven en daarin kan je alle rust, ontspanning en veiligheid gebruiken. Het is moeilijk om je kwaliteit van leven hoog te houden. Ook al probeer je nog zo vrolijk te zijn, hard te werken, te genieten als de zon schijnt, met vriendinnen af te spreken, toch trekt die schaduw van verdriet erover heen, vooral 's nachts als je tijd hebt om te denken en alleen (ook al ben je samen) in het donker ligt. Als het allemaal zo zou gaan als het zou moet gaan dan zou je er prima bij kunnen werken, maar bij jou gaat het anders en dat is heel verdrietig.

Bij mij is de problematiek net wat anders, maar ik zie wel overeenkomsten. Ik ben ook gestopt met mijn werk. Na de derde miskraam heb ik me drie dagen ziek gemeld op mijn werk (bij de andere miskramen ben ik gewoon gaan werken) en heb ik open kaart gespeeld met mijn werkgever. Ik voelde me bezwaard vrij te nemen om een paar dagen te herstellen en ik voelde me bezwaard vrij te nemen voor onderzoeken. Mijn werkgever liet al snel doorschemeren dat mijn contract hierdoor niet verlengd zou worden. Ik heb niet gewacht totdat mijn contract verliep en ben opgestapt.

Ik werk nu 25 uur voor mijn vriend, daarnaast schrijf ik, rijd ik paard en ben veel met mijn puppy in de bossen. Ik lees veel en probeer veel te slapen. Dat gaat goed. Ik vind het jammer dat ik niet een topbaan heb en mijn capaciteiten kan benutten, maar het gaat nu niet. Ik wist niet dat het zoveel impact zou hebben op mijn leven en voel me vaak een mislukkeling. Ook ik fladder niet meer rond in mijn mooie jurkjes, maar loop met regenlaarzen door het bos. Gelukkig draag ik nog wel elke dag make-up.

Ik denk dat je voor jezelf op een rijtje moet zetten hoe jij je verdriet dragelijk kan maken en hoe je daar in het dagelijks leven het beste mee om kan gaan. Pluis uit waar je rustig en ontspannen van wordt en maak je wereld een beetje klein en geef je verdriet daarin een plaats.

Dit niet quoten want ik wil het graag weghalen.

Blijf naar jezelf luisteren CKC! Goed dat je op je strepen bent gaan staan bij de bedrijfsarts..
Wat ik je verder nog mee wil geven: maak geen overhaaste beslissingen. Als je je straks weer goed voelt, en je wilt dan nog steeds een andere baan, dan zou ik dán actie gaan ondernemen. Niet eerder.

Ik heb 2 jaar geleden een periode thuisgezeten met iets soortgelijks. Ik zag niks leuks meer aan mijn baan.. Dat is weer aardig bijgetrokken toen ik eenmaal weer in orde was.

Break Of Day schreef:Blijf naar jezelf luisteren CKC! Goed dat je op je strepen bent gaan staan bij de bedrijfsarts..
Wat ik je verder nog mee wil geven: maak geen overhaaste beslissingen. Als je je straks weer goed voelt, en je wilt dan nog steeds een andere baan, dan zou ik dán actie gaan ondernemen. Niet eerder.

dit is zeker waar!
dwaarom zou je de keuze nu al maken,eerst uitrusten! je hebt nu recht op je inkomen en kunt deze tijd benutten m uit te rusten en na te denken.

bolus26 schreef:

Break Of Day schreef:Blijf naar jezelf luisteren CKC! Goed dat je op je strepen bent gaan staan bij de bedrijfsarts..
Wat ik je verder nog mee wil geven: maak geen overhaaste beslissingen. Als je je straks weer goed voelt, en je wilt dan nog steeds een andere baan, dan zou ik dán actie gaan ondernemen. Niet eerder.

dit is zeker waar!
dwaarom zou je de keuze nu al maken,eerst uitrusten! je hebt nu recht op je inkomen en kunt deze tijd benutten m uit te rusten en na te denken.

Ik weet niet of ik het daar mee eens ben. Voor mij was het echt een opluchting en ik vond mijn werk in tegenstelling tot Ckc wel leuk. De impact van zwanger worden en medische ingrepen is groot. Ckc voelt zich waarschijnlijk pas rustiger als ze 12 weken zwanger is en dan is het de vraag of ze tijdens haar zwangerschap en daarna nog bij dezelfde werkgever wil werken.

Jolie2 schreef:

bolus26 schreef:

Break Of Day schreef:Blijf naar jezelf luisteren CKC! Goed dat je op je strepen bent gaan staan bij de bedrijfsarts..
Wat ik je verder nog mee wil geven: maak geen overhaaste beslissingen. Als je je straks weer goed voelt, en je wilt dan nog steeds een andere baan, dan zou ik dán actie gaan ondernemen. Niet eerder.

dit is zeker waar!
dwaarom zou je de keuze nu al maken,eerst uitrusten! je hebt nu recht op je inkomen en kunt deze tijd benutten m uit te rusten en na te denken.

Ik weet niet of ik het daar mee eens ben. Voor mij was het echt een opluchting en ik vond mijn werk in tegenstelling tot Ckc wel leuk. De impact van zwanger worden en medische ingrepen is groot. Ckc voelt zich waarschijnlijk pas rustiger als ze 12 weken zwanger is en dan is het de vraag of ze tijdens haar zwangerschap en daarna nog bij dezelfde werkgever wil werken.

dat idd en ik denk ook niet dat dat kan als je een kindje hebt en dan zoveel uren werken. Tenminste denk niet dat je dat zou willen.

Goed van je dat je aan de bel hebt getrokken en het aan jezelf hebt toegegeven. Neem de rust de komende weken, en denk goed aan jezelf! En inderdaad, ga langs de huisarts, en doe je verhaal - dat is sowieso al een opluchting denk ik.

al een beetje tot rust gekomen?

Ik ben ook benieuwd hoe het met je is...

Hee meiden,

Was helemaal vergeten up to daten.
Gaat goed met me, stukken beter en ik ben tot rust gekomen. Ik ga aanstaande maandag back to work, halve dagen en dan kaart ik direct aan: ik wil 4 dagen werken, max want anders houd ik dit nooit vol!