De relatie van mijn vriendin en haar verdriet.

Ik heb een vriendin die al 4 jaar lang een relatie heeft met een man die vreemd gaat. Ze weet het van 4 keer, en van anderen keren vermoedt ze het. Ze vertelt me altijd alles in vertrouwen, niemand mag het weten. Elke keer belooft ze zichzelf en mij dat ze weg gaat en voor zichzelf kiest als het weer gebeurt. Ze heeft me gevraagd, mocht het weer gebeuren dat ik haar dan help herinneren aan deze belofte aan zichzelf.
Helaas is het weer mis gegaan. Ze belde me vannacht helemaal in paniek op en wordt ontzettend verdrietig en gaat vervolgens naar hem toe om naar zijn loze excuses te luisteren. Ik weet nu al dat ze waarschijnlijk toch voor hun relatie kiest, natuurlijk is dat haar keuze maar ik kan het gewoon niet meer begrijpen.. Ik ben net even heel boos op haar geworden omdat ik het erg vind dat ze zo weinig zelfrespect heeft en niet gewoon afstand neemt. Al is het maar voor een paar dagen! Ze was ook heel hard aan het huilen omdat ik komende week in het buitenland zit en dat ze dan niemand heeft. Grote onzin overigens.. Ze heeft geweldige familie waarbij ze terecht kan maar ze vertelt het niet aan hen zodat ze het nog open kan houden, mocht het weer goed komen.

Ik weet gewoon niet meer wat ik met haar aan moet..

Edit: Ik bedenk me dat het beter is om dit straks weg te halen dus graag niet quoten.

Eerlijk gezegd denk ik niet dat je echt iets kunt doen, behalve voor jezelf zeggen dat je die verhalen niet meer wil horen, maar ik kan me ook voorstellen dat je dat niet over je hart kunt verkrijgen. Ik denk niet dat er een manier is om te zorgen dat zij bij hem weggaat, zeker niet als ze al zoveel keer terug is gegaan.

Pff, lastige situatie. Ik had ook zo'n vriendin en elke keer nam ik me voor er gewoon niet meer naar te luisteren. Ze vroeg me steeds om advies en of ik haar alsjeblieft wilde helpen maar deed er dan vervolgens niets mee. Maar toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen haar niet meer bij te staan.

Ik zou het dus echt niet weten wat je het best kunt doen. Dit is iets waar ze zelf uit moet komen en ik denk dat het aan jou als vriendin is om haar zoveel mogelijk bij te staan. Misschien kun je haar uitleggen dat je het soms lastig vindt er echt voor haar te zijn omdat ze er steeds weer in trapt, maar dat je wel altijd haar vriendin zal blijven.

Als je terug ben een gesprek met haar aangaan over het feit dat je haar eraan moest herinneren. Verder kan je niks anders dan luisteren en haar soms een goed bedoelde schop onder haar kont geven. Uiteindelijk zal ze het toch zelf moeten doen om bij hem weg te gaan. En als ze dat doet dan kan ze je steun en hulp daar goed bij gebruiken. Doet ze het niet dan kan je haar steunen door elke keer dat hij vreemd gaat voor haar klaar te staan en haar een luisterend oor te bieden.

Ik denk dat je het niet gaat winnen.

Eens met Melisje.

Hoe vaak ik mezelf wel niet heb voorgenomen om toen bij mijn ex weg te gaan...
Ik kwam er na ongeveer anderhalfjaar achter dat hij "contact" had met andere en uiteindelijk ben ik bijna 6 jaar bij hem gebleven.

Op een avond had ik zitten chatten met een jongen, hij belde me op een gegeven moment op en vertelde dat hij me niet kende verder maar dat hij wel wist dat ik die hele klote situatie niet waard was.
En dat was voor mij net dat extra duwtje in de rug. Toen heb ik er een punt achter gezet.

Met die jongen heb ik overigens nog een tijd contact gehad, gewoon vriendschappelijk.
Uiteindelijk was het toch wel gebeurd maar wel pas later denk ik.

Jij staat erg dicht bij haar, net als haar familie.
En als puntje bij paaltje komt zal ze hem de hand boven het hoofd houden.
Eigenlijk moet er een vreemde zijn die haar dit verteld denk ik.

Ik hoop echt voor haar dat ze snel van hem af is.
Ze zal nog wel een tijd nodig hebben om een andere man/jongen weer te gaan vertrouwen als het eenmaal weer zover is.

Succes.

Ik vind het zo moeilijk om te begrijpen dat vrouwen zich zo laten behandelen door hun man/vriend. (andersom ook trouwens hoor man door vrouw als het zo zou zijn).

Ik kan er verder ook niets nuttigs over zeggen, ik krijg er gewoon ontzettende kriebelende handen van.

Ik denk dat ik er inderdaad nu niet veel meer aan kan doen. Ik ben er voor haar, dat weet ze. Ze weet hoe ik er over denk. Na het gesprek wat ze gisteren met hem heeft gehad klonk ze heel sterk. Ze zegt er klaar mee te zijn. Maar goed.. Ik wacht het maar af want na sterke momenten volgen vaak ook de verdrietige momenten natuurlijk.
Ze is te lief/leuk om zich zo te laten behandelen. Ik ken haar al mijn hele leven en de afgelopen jaren is ze veranderd van een zelfverzekerde vrouw in een ontzettend onzeker meisje die zich met iedere vrouw gaat vergelijken waarvan ze denkt dat haar 'vriend' haar leuk zou kunnen vinden. Pijnlijk om te zien!

@ Punk'd: Dat is ook niet te begrijpen

Voorheen riep ik ook altijd: Dat zou mij noooooooit gebeuren!
En het is toch gebeurd. Ik was jong, hij een stuk ouder. Achteraf heeft hij mij min of meer altijd omgekocht.
Was er iets vervelends gebeurd? Dan gingen we shoppen. Of ik kreeg een paard.
En ik zag toen gewoon niet in hoe fout dat was. Het enige dat ik dacht was: Joh, dat doet hij heus niet bij hun allemaal dus hij houd echt wel van me...

Als je je dat lang genoeg inprent en hij lang genoeg zijn mooie verhalen op je afvuurt ga je het nog geloven ook

Het enige voordeel is wel dat je er een extra zintuig door bij krijgt.
Ik ruik/voel bij wijze van al vanaf 100 kilometer dat er iets niet goed zit.
En dat hoeft niet eens betrekking tot mezelf te hebben maar ook bij vrienden/vriendinnen.
Ik herken alle signalen en trekjes als er ergens iets niet goed zit.

Herkenbaar, ik ben ook jarenlang met zo'n man geweest en bij hem gebleven ondanks de keren dat hij vreemd ging. Ik denk dat ik niet wilde 'falen' ofzo en dat ik daarom bij hem bleef. Ik weet het niet. Maar er kwam bij mij een moment waarop ik ineens het licht zag. Dat moet je echt zelf inzien. Natuurlijk weet je zelf ook wel dat het niet juist is maar je praat het op alle mogelijke manieren goed en vecht ervoor tot de koek op is. Probeer er vooral voor haar te zijn. Ik deelde het eigenlijk nooit met iemand en dat was heel zwaar. Je kunt haar slechts helpen herinneren, zoals je beloofd hebt.

Sogood, je kunt niet meer doen dan je nu al doet. Als ze zelf "het licht" niet ziet, zal ze altijd terug blijven gaan naar haar vriend. ( Ik zie net dat Zusje het ook zo benoemd, dat dus. )

Wel knap dat je haar blijft steunen, ik kan me voorstellen dat je het een keer zat bent om steeds maar opnieuw een vangnet voor haar te vormen en haar duidelijk te moeten maken dat ze hier niet gelukkig van gaat worden. Toch zou ik haar niet laten vallen.