Mijn moeder verbied mij mijn relatie te zien.

Het zal wel weer het zoveelste 'gezeur' verhaaltje worden, maar ik weet niet meer wat ik moet doen. Drie jaar geleden ben ik goede vriendinnen geworden met iemand. Vanaf het allereerste moment mocht mijn moeder haar niet (die redenen zijn gebaseerd op eigenlijk niets en dat heeft ze ook toegegeven). Na een tijdje hadden we wat minder contact, alleen maar doordat mijn moeder moeilijk deed. Nu zijn we drie jaar verder (allebei 18) en hebben we eindelijk tegen elkaar durven te zeggen wat we eigenlijk al drie jaar geleden voelden. We houden van elkaar en niet zo bla bla vriendschappelijk houden van maar echt liefde houden van. Nu verbied mijn moeder haar te zien en ook maar enige vorm van contact te hebben met haar. Mijn vader heeft er wat minder moeite mee, maar die is er ook niet blij mee. Praten, bespreken, vragen naar wat het probleem met haar is enzovoort heb ik geprobeerd, maar het wordt niets beter. Ik houd het ondertussen niet meer vol. Ik wil bij haar zijn. Zonder problemen. Is het teveel gevraagd om gewoon gelukkig te mogen zijn? Ik weet niet meer wat ik moet doen. Opgeven zit er niet op. Drie jaar geleden hebben we het eigenlijk al min of meer opgegeven vanwege mijn moeder. Nu niet nog een keer, ondertussen zijn we ouder en verstandiger en we weten dat we echt heel veel van elkaar houden. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Help me, please. Ik houd het echt niet meer vol mijn verlangen om gewoon bij haar te kunnen zijn is te sterk, maar ik kan het ook niet aandoen om mijn ouders ellende te bezorgen na alles wat ze de afgelopen tijd meegemaakt hebben. Ik ben te aardig wat dat betreft, maar er moet toch een manier zijn om zonder al te veel problemen gewoon bij mijn vriendin te kunnen zijn? Toch?

Maar weet je of je ouders het een probleem vinden dat je lesbisch bent? Of is het probleem dat specifieke meisje en zou een ander meisje geen probleem zijn?
Je bent 18, dus ik snap niet zo goed hoe je moeder je kunt verbieden om je vriendin te zien. Dat ze niet bij jou thuis mag komen kan, daar hebben je ouders iets over te zeggen, maar niet over wat jij in je vrije tijd doet. Is er een mogelijkheid om snel op jezelf te gaan wonen? Dan zou ik dat doen en proberen de relatie met je ouders ook goed te houden. Als je thuis moet blijven wonen zou ik nog een keer met je ouders praten en vertellen dat dit meisje belangrijk voor je is en dat je hoopt dat ze dat kunnen accepteren.

Voorheen was het nergens op gebaseerd dat je moeder haar niet mocht, zeg je. Maar met wat voor reden verbieden ze je nu om je vriendin te zien dan? Want dat is me niet echt duidelijk in je verhaal.

Mijn ouders hebben er geen probleem mee dat ik lesbisch ben. Ze hebben echt specifiek moeite met haar, nou ja mijn moeder heeft echt moeite met haar. Mijn vader wat minder. Nu is het nog steeds negens op gebaseerd. Ze zou slecht voor me zijn, want ze is zij nou eenmaal. Dat noem ik niet echt een motivatie om iemand niet te mogen. Een verdere motivatie is er niet. Dat is zo moeilijk, ik kan er niet over praten met mijn moeder, want er is geen echte reden waarom ze haar niet mag. Zo was het vanaf de eerste dag. Ik probeer het wel en mijn vriendin heeft ook al gezegd dat als ze zou weten dat ik niet zwaar in de problemen kom als ze langs komt ze met mijn moeder wil praten. Maar ja ik moet op een of andere manier mam overtuigen dat ze niet slecht voor me is en als ze dat wel zou zijn dat ik daar dan zelf achter moet komen, dat ze me niet eeuwig kan beschermen en me ook ooit los moet laten. Maar hoe weet ik echt niet.

Dit klinkt als je los moeten maken van je ouders, je bent volwassen. Je moeder denkt nog dat ze je van alles kan verbieden, jij voelt je er nog enorm door aangesproken. Maar in feite ben jij op een leeftijd dat je je eigen keuzes moet maken, kan maken en ook verantwoordelijk bent voor je eigen fouten. Het is moeilijk om te zeggen waarom je moeder ze zich zorgen maakt om jouw relatie. Jij blijft heel hard roepen dat er geen reden voor is, maar jouw moeder heeft daar wel degelijk een reden voor.
Ik denk dat het beste is om er toch over te praten, om je moeder ook uit te laten praten, maar om er ook duidelijk over te zijn dat het jouw leven, jouw liefde en jouw keuze en dus ook jouw eigen verantwoordelijkheid is.