Na bijna een jaar proberen...naar de dokter of niet?

Creabea_28 schreef:Hoi meiden,

Ik ben vorig jaar juli/aug gestopt met de pil en sindsdien zijn we bezig voor een kindje.
Dit is nog niet gelukt. Nou weet ik wel dat het bij de een wat langer duurt dan bij de ander, maar op dit moment begint de twijfel toch wel toe te slaan: zal het allemaal wel goed zitten daarbinnen?
Ovulatietesten werken goed en ben nu begonnen met temperaturen. Daar wilde ik eerst niet aan, omdat je er dan zo mee bezig bent, maar als ik de stap naar de dokter wil maken, wil ik niet weggestuurd worden met de boodschap; ga eerst maar temperaturen.

Ben soms zo bang dat het ons niet gegund is om een kindje te krijgen. Nou weet ik wel dat ik nog lang niet mag 'zeuren', want ik weet donders goed dat er mensen zijn die het nog veel moeilijker hebben en ik hoop dat ik ook niemand voor het hoofd stoot, maar wil gewoon wat ervaringen horen.

Bij wie heeft het ook zo lang geduurd?
Hoe lang heeft het geduurd?
Wat heb je na een jaar proberen gedaan? Naar de arts of niet?
Ben je uiteindelijk zwanger geraakt?
Zo ja, op een natuurlijke manier of met hulp?

Ik zit zo te twijfelen of we al naar de dokter moeten gaan. Nou weet ik wel dat alleen wij dat kunnen beslissen, maar ik kan tot nu toe niet kiezen. Het ene moment denk ik; ik ben er klaar mee, ik wil naar de arts, en het andere moment denk ik: niet zeuren, wacht het nog even af. Lekker in dubio dus...

Herkenbaar meid. Wij waren ook heel erg aan het twijfelen om naar de dokter te stappen. In december 2009 ben ik met de pil gestopt. In oktober was het nog niet raak. Ik ging ook enorm aan mijn lichaam twijfelen..
Vriendlief was gelukkig wat nuchterder, maar baalde er ook van dat het niet lukken wilde.
Gelukkig is de twijfel allemaal voor niks geweest, want in november (na 11 maanden) had ik een positieve test in handen..

Ik zou gewoon naar de huisarts gaan hebben wij ook gedaan en toen zijn we doorgestuurd en daar bleek dat mijn man verminderd vruchtbaar is maar ons is het toch gelukt naar een jaar.

2CKC2 schreef:Ik zou gewoon eens naar de huisarts gaan. Elke stap die je daarna maakt, heb je zelf in de hand. Als jij een doorverwijzing krijgt, bel je pas wanneer JIJ je oke voelt om te bellen. Als je met een regelmatige menstruatie na 1 jaar nog niet zwanger bent, zou bij mij de twijfel ook toeslaan. Straks is er wel iets aan de hand en ben je misschien na een paar maandjes zwanger want van mijn omgeving weet ik dat elke maand die teleurstelling een steeds grotere pil is te slikken!

+ 1!
En dan vooral het stukje wat vet gedrukt is

Ik zou ook een afspraak maken bij de huisarts voor een doorverwijzing, dan kun je daarna altijd beslissen of je meteen belt of nog even wacht. Het vooruitzicht de medische molen in te stappen en zoiets intiems als het verwekken van een kind met een dokter te moeten delen is niet op z'n zachtst gezegd niet leuk. Maar de onzekerheid en misschien wel het verdriet wat jullie nu hebben is dat ook niet. Wellicht is er helemaal niks of niks ernstigs aan de hand en krijgen jullie op die manier meer rust. En mocht er wel iets ernstigs aan de hand zijn dan kun je dat misschien ook maar het beste zo snel mogelijk weten zodat je na kunt denken over vervolgstappen.

@Muppetje, fijn dat je er niet meer tegenop ziet. Veel succes morgen!

Ik weet niet of je al ovulatietesten in huis hebt, maar daar zou ik het eerst een tijdje mee proberen. Als je dat al gedaan hebt dan zou ik wel naar de huisarts gaan. Succes...

Edit: ik lees net dat je al ovulatietesten hebt geprobeert. Dan zou ik zeker naar de huisarts gaan.

Tea-Leaf schreef:Je bent nog geen jaar gestopt met de pil/begonnen met proberen zwanger te raken, dat is het eerste wat ik lees. Dan denk ik: 'kijk het even aan, er staat meestal een jaar tot anderhalf jaar voor, voordat je misschien eens gaat kijken of het niet natuurlijk kan'

Gevoelsmatig is elke maand die weer uitloopt op een ongesteldheid ipv een positieve test natuurlijk heel erg rot en verdrietig, maar niet abnormaal. Ik vind het persoonlijk, als je een redelijk normale cyclus hebt, echt niet nodig om je nu al zorgen te maken.
Succes

Ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen hoor. Maar als je elke maand zo'n nette cyclus hebt en het lukt niet zou ik mijzelf juist zorgen gaan maken en 'denken' dat het misschien wel aan mijn vriend zou liggen.

Als de cyclus helemaal 'overhoop' ligt en het lukt niet dan zou het gevoel denk ik makkelijker zeggen 'het ligt daar aan'..

Punk'd schreef:
Ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen hoor. Maar als je elke maand zo'n nette cyclus hebt en het lukt niet zou ik mijzelf juist zorgen gaan maken en 'denken' dat het misschien wel aan mijn vriend zou liggen.

Als de cyclus helemaal 'overhoop' ligt en het lukt niet dan zou het gevoel denk ik makkelijker zeggen 'het ligt daar aan'..

Grappig, dat dacht mijn vriendin ook, nou was zijn zaad niet optimaal, het was wel genoeg van kwaliteit om zwanger van te raken.

Ze deden ook een samenlevingstest, je moet het dan doen en de volgende morgen maken ze een echo, die gyn zei mmm, ik heb nog nooit zo'n goede test gezien. Bleek alles gewoon er normaal uit te zien maar wederom waren ze niet zwanger.

Soms dan lukt het blijkbaar gewoon niet.

Wat vervelend dat het nog niet is gelukt. Ik zou wachten totdat je het echt een jaar hebt geprobeerd. Artsen vinden het eerder echt niet nodig, tenzij je helemaal geen cyclus hebt. Ik ben na mijn tweede miskraam in de medische molen terecht gekomen. Ze hebben toen wat standaardonderzoeken gedaan (bloed), toen daar niets uitkwam moesten we gewoon weer zelf proberen, pas als ik een jaar na de miskraam nog niet zwanger was mochten we terugkomen. Een paar maanden later kreeg ik weer een miskraam en nu zit ik echt in de medische molen. Ik heb heel veel onderzoeken gehad, maar daar kwam niets uit. Over een maand krijg ik de laatste uitslagen, ik verwacht dat daar ook niets uitkomt, maar dan is alles in ieder geval wel uitgesloten. De onderzoeken en kijkoperaties vallen best mee, het is alleen rot dat de gezonde spanning van het zwanger worden wegvalt. Op een bepaald moment nemen emoties als verdriet, onzekerheid, angst en misschien een beetje jaloezie de overhand en is het niet meer positief spannend en leuk. Dat is jammer, want zo zou het wel moeten zijn.

Joyce, ik heb vaker reacties van jou gelezen en ik begrijp eigenlijk wel dat artsen moeilijk deden om je al te helpen. Het is vaak niet nodig en als je eens zwanger bent geweest dan is dat al een heel groot gegeven. Ze kunnen wel helpen bij het zwanger worden, maar niet bij het zwanger blijven. Maar heel fijn voor je dat het deze keer wel goed is gegaan.

Bij wie heeft het ook zo lang geduurd? Bij ons heeft het 3 jaar geduurd. Maar de eerste maanden waren we niet super serieus er mee bezig.
Wat heb je na een jaar proberen gedaan? Naar de arts of niet? Na ruim een jaar ben ik naar de huisarts gegaan. Mijn vriend moest toen sperma inleveren om dat te laten testen. Toen kwam er uit dat alles goed was en even later was ik zwanger.
Ben je uiteindelijk zwanger geraakt? Ja, ik heb twee keer een miskraam gehad (5,5 week en 8,5 week)
Toen we daarna weer begonnen was ik in 1 keer zwanger.
Zo ja, op een natuurlijke manier of met hulp? Op de natuurlijke manier.

Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Iets laten onderzoeken is nooit verkeerd. Als er niets aan de hand is dan weet je dat, en zo wel, dan kun je er wat mee doen misschien.

Heel veel succes in ieder geval en ik hoop dat je snel zwanger bent een gezond kindje op de wereld mag zetten!

Edit: Mijn vriend moest sperma inleveren omdat dat de snelste en makkelijkste manier is om uit te sluiten dat het aan de man ligt.

Ik kan me het nog goed herinneren. Dat ik in de auto zat en hem belde om te zeggen dat niet ik, maar hij wat moest inleveren.

Punk'd schreef:

Tea-Leaf schreef:Je bent nog geen jaar gestopt met de pil/begonnen met proberen zwanger te raken, dat is het eerste wat ik lees. Dan denk ik: 'kijk het even aan, er staat meestal een jaar tot anderhalf jaar voor, voordat je misschien eens gaat kijken of het niet natuurlijk kan'

Gevoelsmatig is elke maand die weer uitloopt op een ongesteldheid ipv een positieve test natuurlijk heel erg rot en verdrietig, maar niet abnormaal. Ik vind het persoonlijk, als je een redelijk normale cyclus hebt, echt niet nodig om je nu al zorgen te maken.
Succes

Ik weet niet goed hoe ik dit moet zeggen hoor. Maar als je elke maand zo'n nette cyclus hebt en het lukt niet zou ik mijzelf juist zorgen gaan maken en 'denken' dat het misschien wel aan mijn vriend zou liggen.

Als de cyclus helemaal 'overhoop' ligt en het lukt niet dan zou het gevoel denk ik makkelijker zeggen 'het ligt daar aan'..

Als je pas na een jaar zwanger raakt is dat heel normaal, ook met een nette cyclus. Je hebt per maand 20% kans dus zo gek is het echt niet dat ik dit zeg. Ja, het kan aan je partner liggen. Maar het kan aan zoveel factoren liggen.. Vandaar die 20% Zorgen maken is gewoon niet nodig, feitelijk gezien.

En natuurlijk is het gevoelsmatig anders zoals ik al zei, elke maand wachten is er 1 teveel als je zwanger wil worden. Ik wacht al meer dan 3,5 jaar dus voor mij is een jaar echt niks eigenlijk

Tea-leaf je kunt niet situaties met elkaar gaan vergelijken.

Ja ik zou na een jaar naar de dokter gaan, al is het alleen maar voor een gesprek en dat je dokter op de hoogte is.

Er staat een jaar voor, dus ik zou na dat jaar naar de huisarts gaan. Dan hoor je verder vanzelf wel hoe en wat. Sommigen zijn langer bezig, maar dat wil niet zeggen dat jullie je dan niet kunnen laten verwijzen als jullie een jaar bezig zijn. De medische wereld zet zelf een jaar voor zwanger worden en als dit binnen dat jaar niet lukt kun je verder laten kijken. Als jullie die stap willen zetten, dan zou ik dat met een jaar wel doen.

Misschien een stomme vraag, maar heb je al ovulatietesten geprobeerd? Misschien heb je je eisprong wel heel laat of heel vroeg waardoor je op de verkeerde momenten gemeenschap hebt.

Annie24 schreef:Misschien een stomme vraag, maar heb je al ovulatietesten geprobeerd? Misschien heb je je eisprong wel heel laat of heel vroeg waardoor je op de verkeerde momenten gemeenschap hebt.

In de openingspost zegt ze van wel....

Meiden, ontzettend bedankt voor al jullie reacties! Echt heel fijn om jullie ervaringen/meningen/enz. te lezen. Ik heb inderdaad al ongeveer 4 maanden ovulatietesten gebruikt. Heb volgens de testen een eisprong, meestal 12 dagen voordat ik ongesteld word.

Ik heb gisteren nog met mijn man erover zitten praten en we hebben besloten om nog 2 cyclussen te proberen. Mocht ik me tussentijds rot voelen of er klaar mee zijn ga ik vast naar de huisarts om advies te vragen. We gaan dus toch na pas een jaar proberen verder kijken en evt de MMM in. We zijn er dan ook goed op voorbereid en klaar voor.
Dat miste ik nog voor mijn gevoel. Ik heb nu ook wat meer rust doordat we nu een 'grens' hebben gesteld.

Heel erg bedankt voor jullie reacties, door jullie reacties konden we dingen tegen elkaar afwegen en het heeft ons toch wel geholpen om een beslissing te nemen.
Was bang dat jullie me een zeikerd zouden vinden omdat ik nog geen jaar bezig ben, dus ben heel blij dat iedereen zo begripvol is.

Al zijn wij al langer bezig, ik kan me ook nog heel goed herinneren dat 10 maand ook al behoorlijk lang kan voelen. Goed dat je een grens hebt gesteld en dat je wat meer rust voelt. Misschien is het hele medische circus wel niet nodig, want ik kan hier zo een handvol meiden bedenken bij wie het ook al langer dan 10 maanden duurde en het toch op de natuurlijke manier is gelukt. Hopelijk gaat het bij jullie ook zo!

Mamsie schreef:Tea-leaf je kunt niet situaties met elkaar gaan vergelijken.

Ja ik zou na een jaar naar de dokter gaan, al is het alleen maar voor een gesprek en dat je dokter op de hoogte is.

Ik zeg toch nergens dat ze niet naar de dokter moet gaan, alleen dat ze het nog wel even aan kan kijken als ik haar was. Dat is mijn advies, ze hoeft er niks mee te doen natuurlijk.
En ik vergelijk haar situatie ook niet met de mijne. Zat vanaf dag 1 al in de medische molen, dus dat is überhaupt niet hetzelfde. Maar dan mag ik toch wel aangeven dat ik een jaar niet lang vind?
Ik probeer haar gerust te stellen omdat minder dan een jaar heel normaal is, er vanuit gaande dat er niet op voorhand al iets bekend is over verminderde vruchtbaarheid. Feitelijk gezien vind ik een jaar dus niet lang.

En CreaBea, je bent helemaal geen zeikerd hoor. Het is heel begrijpelijk dat je er onzeker over bent. Want gevoelsmatig is elke maand wachten er 1 teveel

Twellie schreef:Bij mijn dochter hebben we geen medische hulp gezocht, ondanks dat het lang duurde. Ik had sterk het gevoel dat het aan mijn lange, onregelmatige cyclus lag. Ik had dus minder cycli binnen een jaar dan iemand met een normale cyclus en daarom ging ik ervan uit dat het daaraan zou kunnen liggen dat het langer duurde. Dat bleek te kloppen, ik ben gewoon zwanger geworden.

Na de bevalling had ik helemaal geen cyclus meer en na wat speurwerk op internet kwam ik erachter dat ik wel veel symptomen van PCO had en toen ben ik naar de huisarts gestapt, na enig aandringen aldaar ben ik doorgestuurd. Toen hebben we medische hulp gekregen.

Dat was aan de ene kant heel fijn, omdat we eindelijke kansen kregen om zwanger te worden. Aan de andere kant vond ik het slopend, al die bezoekjes aan het ziekenhuis en de onzekerheid over wat er allemaal mis zou kunnen zijn. Ik had gewoon geen kans meer op er niet meer bezig te zijn en ik kon daar op een gegeven moment ook niet meer tegen en toen zijn we uit de medische molen gestapt. Ik kan me voorstellen dat als je je erop instelt hoe zwaar het gaat worden, het beter te handelen valt: ik had het onderschat.

Hey joh, zijn jullie nu gestopt met zwanger proberen te worden? Wist wel dat jullie daaraan dachten

Als je elke maand een nette cyclus hebt en elke keer niet zwanger raakt (en dus in principe 12 kansen hebt gehad), dan kan je het beste wel naar de dokter gaan na een jaar ja. Ik vind dat zeker niet te kort.

James schreef:

Twellie schreef:Bij mijn dochter hebben we geen medische hulp gezocht, ondanks dat het lang duurde. Ik had sterk het gevoel dat het aan mijn lange, onregelmatige cyclus lag. Ik had dus minder cycli binnen een jaar dan iemand met een normale cyclus en daarom ging ik ervan uit dat het daaraan zou kunnen liggen dat het langer duurde. Dat bleek te kloppen, ik ben gewoon zwanger geworden.

Na de bevalling had ik helemaal geen cyclus meer en na wat speurwerk op internet kwam ik erachter dat ik wel veel symptomen van PCO had en toen ben ik naar de huisarts gestapt, na enig aandringen aldaar ben ik doorgestuurd. Toen hebben we medische hulp gekregen.

Dat was aan de ene kant heel fijn, omdat we eindelijke kansen kregen om zwanger te worden. Aan de andere kant vond ik het slopend, al die bezoekjes aan het ziekenhuis en de onzekerheid over wat er allemaal mis zou kunnen zijn. Ik had gewoon geen kans meer op er niet meer bezig te zijn en ik kon daar op een gegeven moment ook niet meer tegen en toen zijn we uit de medische molen gestapt. Ik kan me voorstellen dat als je je erop instelt hoe zwaar het gaat worden, het beter te handelen valt: ik had het onderschat.

Hey joh, zijn jullie nu gestopt met zwanger proberen te worden? Wist wel dat jullie daaraan dachten

Daar heb ik even overheen gelezen, jeetje zeg Twellie. Ook van mij een

Wij zijn ook na een klein jaar bij de huisarts beland. Intussen had ik al temp.lijsten bijgehouden en was ik gaan temperaturen. Elke maand een nette cyclus, dus daar lag het niet aan. Zijn door huisarts gelijk doorgestuurd, onderzoeken gekregen en na 2/3 maanden hadden we onze 1e IUI. Daar moet ik wel bij zeggen dat het niet overal zo snel gaat als bij ons, dit had ook met mijn gezondheid te maken. Succes en doe vooral waar jij/jullie je goed bij voelen!

@Twellie

Twellie, ik had t ook gemist, sterkte!

Ik ben na 1 jaar ook naar de dokter gegaan. Had van mezelf een redelijke cyclus (tussen 24 en 32 dagen), voelde mn eisprong precies maar werd ook maar niet zwanger. Heb de nodige onderzoeken gehad maar een oorzaak kon niet gevonden worden. En elke stap die we in het ziekenhuis namen was moeilijk. Telkens weer een eigen grens over. Maar uiteindelijk went alles. En nu, na bijna 3 jaar (waarvan 2 in het ziekenhuis) zijn we begonnen met onze 1e ivf behandeling. Iets waar ik in het begin nooit aan had willen beginnnen, maar wat ik nu graag 1 keer een kans wil geven.
Ik zou als ik jou was ook gewoon naar de dokter gaan, al is het maar om je verhaal kwijt te kunnen. Bovendien begin je je toch een beetje zorgen te maken. Laat alles maar eens nakijken, misschien zijn je zorgen dan ook een stukje minder.
Succes!

Muppetje schreef:

Annie24 schreef:Misschien een stomme vraag, maar heb je al ovulatietesten geprobeerd? Misschien heb je je eisprong wel heel laat of heel vroeg waardoor je op de verkeerde momenten gemeenschap hebt.

In de openingspost zegt ze van wel....

Pffffff....volgens mij had ik soep in mijn ogen. Had juist alleen de openingspost gelezen en de rest niet

Annie24 schreef:

Muppetje schreef:

Annie24 schreef:Misschien een stomme vraag, maar heb je al ovulatietesten geprobeerd? Misschien heb je je eisprong wel heel laat of heel vroeg waardoor je op de verkeerde momenten gemeenschap hebt.

In de openingspost zegt ze van wel....

Pffffff....volgens mij had ik soep in mijn ogen. Had juist alleen de openingspost gelezen en de rest niet

Haha, naja, kan de besten gebeuren