Morgen naar de dokter.

Ik had hier laatst al verteld dat het niet zo heel geweldig met me gaat. Lopen twee dingen door elkaar: ik voel mezelf nog niet fit, steeds minder fit eigenlijk sinds de bevalling. Is bezig sinds ongeveer een maand. Pijn in gewrichten, héél erg haarverlies, heb al kale plekken , niet vrolijk... En daarnaast heb ik stress door mijn werk. Nu maandag begin ik weer.
Ik kan de hele dag wel janken. Echt heel raar, dit past ZO niet bij me en daardoor vind ik het ZO lastig naar de dokter te gaan. Anyway...op raad van jullie en mijn omveld ga ik morgenvroeg naar de huisart.

Maar iemand ervaring hiermee? Dalijk vind hij me een aansteller of denkt hij dat ik gewoon thuis wil zijn bij mijn kids ofzo.

Laat je vooral niet afschepen door de arts. Voor jou zijn de problemen serieus en jij wil daar aan geholpen worden.

Jij gaat doen wat ik een tijd geleden al had moeten doen en eigenlijk ook nog steeds moet doen Sinds mijn bevalling ben ik zo ontzettend veranderd (in negatieve zin), zowel geestelijk als lichamelijk. Nergens zin in, overal pijn (ik begin de dag met 2 paracetamol), chagrijnig, slecht eetpatroon, op sociaal vlak 'verwaarloos' ik veel mensen, stress, drukte, vermoeidheid, enzovoorts. Ik vind het dus goed dat je er in ieder geval wat aan doet!

Wat goed dat je gaat! En het klinkt niet alsof je je aanstelt. Succes morgen!

En nou ben ik natuurlijk geen dokter, maar postnatale depressie of postpartum depressie komt geloof ik best vaak voor. Dus ja, ik vind het juist verstandig dat je aan de bel trekt!

Hij zal zeker niet vinden dat je, je aanstelt! Laat dat los...

Sterkte!

Wat naar om te lezen dat het niet zo goed met je gaat, Charles. Goed dat je de stap zet om naar de huisarts te gaan, hij zal je heus geen aansteller vinden hoor, dat ben je gewoon niet. Veel sterkte morgen!

Natuurlijk stel je je niet aan. Goed dat je naar de dokter gaat en het in ieder geval aan geeft.

Wat betreft je haar; het groeit terug, écht. Ik heb het nadat ik gestopt ben met de pil ook ontzettend erg gehad. Ik had echt nog maar een paar sliertjes haar over. Nadat mijn hormonen weer een beetje op orde waren is het uitvallen gestopt, en langzaam maar zeker kwam het haar weer terug. Eerst met een gekke krul, daarna weer normaal. Ik weet nog hoe ellendig ik me voelde. Het duurt een tijdje, maar het komt echt terug.

Ik ben 1 maand geleden naar de dokter geweest, omdat ik ook niet prettig in mijn vel zit. Voor anderen lijkt het mischien ´simpel´ om van mijn dingen af te komen waarik mee zit. Maar ik heb toch op aandringen van mijn omgeving hulp ingeschakeld van de huisarts. Hij heeft me doorgestuurd naar de GGZ, ik moet aankomende woensdag voor de eerste keer heen.

heel veel succes morgen ik heb het na me zoon gehad dat ik depressief was gelukkig gaat het steeds iets beterder iedere dag.

Wat vervelend dat je je zo voelt charles.
Knap van je dat je gaat morgen!
Sterkte

Heel goed dat je gaat Charles, dat lucht me wel op te lezen. Vind het geen fijn gevoel dat je niet alleen psychisch maar ook blijkbaar lichamelijk even niet in orde bent. Hoop heel erg dat de dokter morgen je verder kan helpen. Sterkte!

Wat goed dat je gaat! Sterkte en succes morgen.

Dappere stap Charles. Erkenning dat het niet goed gaat is een belangrijke stap. Veel succes bij de arts!

Succes vandaag Charles!

Sterkte straks bij de dokter!!!

Sterkte straks Charles!

Sterkte!

Goed dat je gaat. Sterkte, laat je even weten hoe het was?

Succes! Als hij je niet serieus neemt, kun je hem als arts niet serieus nemen.

Naar om te lezen dat het niet zo goed met je gaat. Wel heel goed dat je de stap hebt gezet om naar de huisarts te gaan, succes zometeen!

Ik was vanmorgen al vroeg bij de dokter. Ontzettend fijn gesprek gehad en hij was erg begripvol. Mijn bloeddruk was te hoog en verder bloedprikken. Ik heb geen volledige postnatale depressie volgens hem (dacht ik ook niet) maar wel al tekenen. Volgens hem kan het heel erg misgaan als ik nu ga werken en hij acht het niet verantwoord.

Met trillende handen heb ik zojuist een mail aan mijn 2 bazen gestuurd met mijn ziekmelding (telefonisch waren ze niet bereikbaar). Ze gaan ZO boos zijn en voel me ook schuldig want ik had maandag moeten beginnen dus ik ben er lekker op tijd mee. Voel ik me echt rot over, ze gaan hierdoor echt problemen krijgen met de planning. Maar goed...eens kijken ze zullen zo wel aan de telefoon hangen. Ik zit echt te shaken.

Ik krijg nu snel een gesprek met de arboarts, ik krijg gesprekken met een of andere psychologisch verpleegkundige en maandag bloedprikken om te kijken of ergens een ontsteking zit vanwege de gewrichtpijn.

Knap dat je de stap hebt gezet om naar de huisarts te gaan. En wat je bazen ook zeggen nu aan jezelf denken. De huisarts geeft al aan dat het wel mis kan gaan als je nu aan het werk gaat dus neem de tijd om alles op een rijtje te zetten dat je jezelf weer goed voelt en weer lekker in je vel zit. Dan presteer jij ook beter en dat komt het werk ook alleen maar ten goede.

Wat fijn dat de huisarts zo begripvol was!

Succes met alles!

Fijn dat je huisarts erg begripvol was! Ik moet eerlijk zeggen dat ik meteen bij je topic laatst al dacht aan een postnatale depressie, maargoed, wat weet ik daar nou eigenlijk van... Gelukkig is het in elk geval nog geen volledige PD. Fijn dat je begrip gekregen hebt en dat er stappen ondernomen kunnen worden.

Bij zo'n psychologisch verpleegkundige heb ik een jaar terug ook gelopen en die heeft me heel goed geholpen. Niet zozeer qua tips en trucs, maar alleen het luisterend oor was al fijn.
Hopelijk valt de reactie van je bazen toch nog enigszins mee.