Mijn vader...

Ik heb toch wel een vrij persoonlijk verhaal. Maar ik moet het gewoon even kwijt. En ben ook erg benieuwd hoe jullie erover denken.

Mijn ouders zijn toen ik 9 jaar oud ben gescheiden. Sinds die tijd heb ik nooit (voor mijn gevoel) een hele sterke band gehad met mijn vader. Hij is heel erg nors, dominant en kan heel lomp uit de hoek komen. Ik zelf ben erg gevoelig. En hij kan mij op deze manier ook heel erg kwetsen. Sinds een jaar ongeveer, heeft hij weer een nieuwe vriendin. Dit heb ik via mijn zusje moeten horen. Sindsdien krijgt mijn zusje overal de primeur in. Zij heeft zijn nieuwe vriendin voor het eerst gezien. Zij is als eerst bij mijn vader langs geweest om de kinderen van zijn vriendin te zien. En daar valt op zich wel mee te leven. Nu zit mijn zusje voor een halfjaar in Spanje voor haar stage. Je zou dan denken dat het contact misschien wat beter werd. Nu is mijn vader vanmiddag dus naar het ziekenhuis geweest met zijn vriendin. En daar is toen bij haar borstkanker geconstateerd. Mijn zusje heeft hier een smsje van gehad. En ik heb nog steeds niets gehoord. Mijn zusje heeft mijn moeder ingelicht. En mijn moeder heeft het weer aan mij laten weten. Ik weet op dit moment eigenlijk niet zo goed wat ik moet doen. Hem bellen en vragen om uitleg? Maar aan de andere kant weet ik ook niet zo goed hoe heftig de emoties enz zijn. Wat vinden jullie?

Jeetje, wat een heftig verhaal. Mijn ouders zijn ook gescheiden, maar ik heb verder gelukkig een goede band met beide. Wat naar dat de band met je vader zo slecht is. Ik moet zeggen dat ik het wel raar vind dat hij je zo 'tweederangs' behandeld. Hij is de volwassene, de ouder, hij zou zich er van bewust moeten zijn dat hij je zusje en jou gelijk moet behandelen. Zeker in praktische zaken maar ook in belangrijkere zaken. Zijn nieuwe vriendin ontmoeten is iets wat logisch is om samen met je zusje te doen, lijkt me. Heb je het er wel eens met hem over gehad? Dat hij niets laat horen over de diagnose, is ronduit raar. Hij kan het smsje toch ook naar twee ontvangers versturen?

Hoe je moet reageren nu, is lastig. Het is wel zoiets heftigs, dat je het niet kunt 'negeren' tot je het persoonlijk van ze hoort. Als hij normaal al zijn best niet doet je overal bij te betrekken, zal dat nu zeker niet bij hem opkomen. Ik zou dus wel contact opnemen en zeggen dat je het via je zusje en moeder gehoord hebt over zijn vriendin. Hij kan je meer verwijten als je niet belt, dan als je wel belt. Je kunt dan ook aangeven dat wanneer het nu niet uitkomt, je later contact kan opnemen. Ik zou wel bellen dus.

Succes met je beslissing en sterkte met de situatie!

Ik zou bellen of mailen dat ik op de hoogte zou zijn. Het ligt ook aan het contact dat je met je vader wil hebben. Bij bellen gaat het sneller persoonlijk worden dan bij mailen.

Wat naar dat je vader jou zulke dingen niet verteld. Persoonlijk zou ik mijn vader bellen en zeggen dat je het nare nieuws hebt gehoord. Afwachtend op zijn reactie zou ik hem er mee confronteren dat je het jammer vind dat hij dit niet persoonlijk aan jou heeft verteld.

Heftig zeg...

Ik denk niet dat de band die jij met je vader hebt, af moet hangen van 't feit dat je zusje in Spanje zit. Als je het vervelend vindt dat zij 'de primeur' van alles krijgt, kun je daar zelf misschien stappen in ondernemen...

Wat een vervelende situatie. Ik begrijp je gevoel helemaal.
De situatie is nu alleen heel naar en in dat geval zou ik je vader gewoon bellen en hem steunen i.p.v. afwachten. Persoonlijk zou ik niet beginnen over waarom hij jou niet heeft gebeld en waarom dit vaker zo gaat, daar is de situatie nu niet naar. Misschien dat je het daar later eens met hem over kunt hebben.

Ik zou er inderdaad, op dit moment ook geen andere dingen bijhalen. Maar ik zou wel aangeven dat ik het jammer vind dit nieuws via via te horen. (Ook) omdat je hem graag wilt steunen.