schaamte, pijn en verdriet

Eens met Tunrinda. Vervelend dat je het is overkomen Guattari!

Snap dat het een soort smet is. En dat is zijn dikke vette schuld! Wat een loser, dat ie jou zo behandelt.

Maar er zijn echt, echt wel leuke mannen. Ik heb het bewijs hier thuis zitten, haha. Maar die is al van mij

Ik lees je topic net en ik wil je heel veel sterkte wensen. Weer vind ik het zo goed van je dat je het zo kan analyseren. Hij is jou gewoon niet waard.

Bah, wat rot zeg. Ik kan me goed voorstellen dat dan even je zelfvertrouwen wegzakt. Is het niet misschien een idee om even tijd voor jezelf te nemen om het allemaal te verwerken?

Wat dom trouwens. Hij is zelf een paar keer bedrogen en nu doet hij hetzelfde. Klinkt bijna alsof hij de 'wereld' terug wilt pakken of iets dergelijks.

Ik raad je aan om even de tijd voor jezelf te nemen en lekker te genieten van het goede nieuws. Begin een nieuw leven, koop nieuwe spulletjes, fantaseer over de fijne avonden die je zult hebben in je nieuwe huisje. En de rest komt vanzelf wel.

Tunrida schreef:

Ik vind het ook wel een logisch reactie dat je qua man een 180 graden draai hebt gemaakt. Waarschijnlijk ligt je ideale man er precies tussen in.

Deze 2 zinnen hebben, sinds ik ze las, continu in m'n gedachten gezeten en net ook nog met Melis_je over gehad. Ik heb het tot dusver echt nooit zo bekeken, maar dit is echt een eye-opener voor me, want je hebt geheel gelijk. Ik vind het altijd een moeilijke vraag als iemand wil weten op wat voor mannen ik val, want qua uiterlijk loopt dat uiteen, maar qua innerlijk heb ik nu zulke uitersten gehad. Ik hou van ambitieuze mannen, maar wil niet meer iemand die rationeel zeer sterk is en emotioneel het niveau heeft van wat je bijna kan linken aan autistische trekjes. Ook hoef ik geen man meer met een gemiddeld inkomen van 3x mijn inkomen, maar wil ik ook niet meer iemand die z'n spaarpot 4x om moet keren om een weekendje weg te kunnen (bij wijze van spreken) en wil ik al helemaal geen man meer die +/- 80 uur per week werkt of juist na 36 uur klaagt over vermoeidheid van de werkweek. Kortom: iemand die zijn persoonlijkheid en gevoel van mannelijkheid niet afmeet aan zijn status en niet alleen zegt mij te bewonderen en te stimuleren qua ambitites, maar ik dat ook echt in acties ga terugzien. Soms baal ik echt dat mijn prioriteit van onafhankelijk zijn en blijven door sommigen wordt beschouwd als gevaar voor hun eigen positie t.o.v. mij. Ik ben niet hyperintelligent of wat dan ook, maar ook zeker geen ja-knikker en ik zou het gewoon heel fijn vinden als ik niet van sommige mannen het gevoel krijg juist dom te zijn, doordat zij mij niet begrijpen en grapjes maken over waar ik voor sta.

Ik ben vereerd dat je zo lang over mijn reactie hebt nagedacht en dat het een eye-opener voor je is. Maar ik heb het al met zoveel dingen meegemaakt, de uitdrukking "gulden middenweg" bestaat niet maar zo. In mijn opdrachten voor stages, kwam ik altijd veel verschillende belangen, meningen en ideeën tegen in organisaties. Uiteindelijk bleek altijd dat de oplossing ligt in een goede balans. Ook in de theorie die ik heb gelezen voor mijn scriptie, kwam ik hier op uit. En sindsdien zie ik het ook in mijn privéleven, sport, vriendinnen, vriendje, overal terug. En het werkt net zo in jouw mannenkeus, uiteindelijk. Misschien houden sommige mensen van extremen, maar ik ben echt het balans-typje.

Haha, Tunrida, je bent vrij nieuw op het forum hè? Ik vind je nu al een aanwinst!;-) Wat voor studie heb je gedaan?

Ik word gewoon een beetje gek van het mindfuckspelletje in m'n hoofd: het steekt me als ik aan deze date denk dat hij nu een ander heeft, maar het slaat echt geheel nergens op want als hij voor m'n deur had gestaan met een bos rozen (even zijn vriendin weggedacht) en me de liefde had verklaard, had ik spontaan een aanval gekregen van hyperventilatie en had ik dat echt niet gewild. We waren geen match, maar er was iets wat wel een bepaalde chemie was, maar niet als in liefde uitgelegd kan worden. Dat is misschien dan wat ik nu even mis, de mogelijkheid hem hier nog voor te kunnen benaderen (dat wil hij wel, maar ik niet). Ik zou het naar vinden als de eerste 5 maanden voor hem ook betekenisloos zouden zijn geweest, maar ook dat slaat nergens op om te denken, want het is m'n angst en rationeel gezien weet ik heel goed dat hij die tijd ook als betekenisvol heeft ervaren.

Ik ben inderdaad net nieuw en me meteen maar vol in de discussie gegooid. Las al wel wat mee en heb me maar eens aangemeld. Ik heb communicatiewetenschap gestudeerd (studeer 24 juni af!). Nu is het forum dus een goede SOG-activiteit, terwijl ik mijn scriptie moet verbeteren. Maar dat terzijde..

Volgens mij is het heel natuurlijk om een steek te voelen als een man die je als de 'jouwe' had bestempeld, ineens met een ander is of blijkt te zijn. Dat is denk ik zelfs een soort oerinstinct. Dat hoeft echt niet te betekenen dat je hem terug wilt, daar hebben we de ratio voor! Het is ook een soort aandacht die je nu mist, logisch. Die chemie zit gewoon in je hersens. Probeer maar iets meer naar je ratio te luisteren de komende tijd

Tunrida: goede aanwinst ben je

+1 dus!

Thanks dames! Dat is in ieder geval een warm welkom

Graag gedaan, Tunrida.

Het is misschien heel kinderachtig, maar ik probeer nu met name te denken aan de 'stoere' verhalen van die date als mijn gedachten naar hem afdwalen en dan verbaas ik mezelf dat ik dit niet destijds heb gezien of misschien wel niet heb willen zien. In een tijdsbestek van 36 uur heeft hij het gehad over allerlei aankopen en uitgaven die hij in de zomer 2010 heeft gedaan en wat hij cash heeft afgetikt. En ik kan er nog steeds niet ondersteboven van zijn dat hij dit kon en ergens stoort het me nu bijna dat hij me dus wellicht heeft ingeschat alsof dit op mij indruk zou maken of ik hem daardoor interessanter zou vinden. Het was opvulling van leegte en ik wilde graag dat hij te vertrouwen was, maar steeds meer merk ik dat deze praatjes dus domweg voor mij niet werken. Ik vind het alleen zo verbazingwekkend dat ik nu pas m'n oogkleppen af lijk te zetten, of zoiets...

Maar Guattari, misschien zeg ik nu iets heel raars, dan moet je het maar zeggen. Maar zo erg is het toch niet om af en toe met oogkleppen op iets met een man te beginnen, je zegt zelf dat je nooit de intentie hebt gehad om iets met hem te beginnen. Dus het was niet zo dat je verblind was, maar misschien zocht je gewoon tijdelijk vermaak, een arm om je heen, iemand om mee te lachen. Het is heel vervelend dat het zo afgelopen is, dat hij toch niet te vertrouwen bleek, maar dat moet je jezelf niet verwijten. Daar hoef je je niet voor te schamen, dat kan iedereen gebeuren.

Ik denk oprecht dat het zo zonde zou zijn als je zelfvertrouwen/zelfbeeld hierdoor een deuk krijgt, waarom? Jij ging met hem om om een leuke tijd te hebben, voor zo lang als het duurde en hij is gewoon een kneus. Als jij altijd heel duidelijk bent geweest dat jij geen relatie met hem wilde (en hij ook) dan heeft het hoogstwaarschijnlijk echt helemaal niets met jou te maken dat het zo gelopen is, dat hij je zo behandelt. Hij kwam waarschijnlijk zijn vriendin tegen en zag daar wel een toekomst in, die hij met jou niet had, maar vond het met jou ook nog leuk. Jullie hadden geen relatie, dus in feite heeft hij jou toch niet echt iets misdaan? Haar wel, want ze heeft nu, terwijl ze het zelf niet weet, een enorm valse start gehad, maar dat is weer een ander verhaal.