schaamte, pijn en verdriet

Zoals sommigen van jullie misschien al hadden gelezen, voelde ik me de laatste dagen niet top, maar inmiddels voel ik me zo rot dat ik het gewoon even van me af moet schrijven. Vorig jaar op deze dag kwam ik erachter dat m'n toenmalige vriend al een tijdje buiten de deur neukte en ik was er kapot van. Ik heb nooit langer dan 10 minuten serieus overwogen hem dit te vergeven, maar de vernedering en het liefdesverdriet duurde wel een aantal maanden.

Opeens was daar na een aantal maanden een nieuwe man die me heel speciaal liet voelen en ik denk dat hij me op dat moment ook echt wel leuk vond. We gingen een periode in van daten, waarin het initiatief aanvankelijk meer van hem kwam dan van mij, omdat ik niet toe was aan een nieuwe relatie. Het was altijd heel erg gezellig (lachen, gieren, brullen) en er was ook echt wel een klik, maar ik vond onze karakters wel erg verschillend. Zodra de gesprekken aan de oppervlakte bleven was er die klik, maar zodra het wat serieuzer werd viel me op dat hij vaak alles met grapjes afdeed, omdat hij simpelweg niet leek te volgen wat ik zei. Als het daarentegen over zijn bedrijf ging, had hij veel praatjes en leerde ik veel van hem. Maar in die gesprekken kwam ook duidelijk naar voren dat hij me met zijn status (in materialistisch opzicht) probeerde te imponeren en daar zijn mannelijkheid aan af probeerde te meten. Nou, ik verdien m'n eigen geld en ook al heb ik geen boot, 2 auto's, eigen huis en een inkomen zoals hij, ik ben ook geen golddigger dus was ik er ook niet compleet van onder de indruk.

Sinds vandaag ben ik erachtergekomen dat hij vorige week niet zo eerlijk is geweest als hij voordeed, door te stellen dat hij sindskort een vriendin heeft, want na wat speurwerk blijkt verdomme dat hij haar al min of meer had toen wij nog bij elkaar de nacht hebben doorgebracht. Ik vind het walgelijk dat hij dit destijds heeft verzwegen (zowel naar haar, naar mij als dat hij zelf zo schijnheilig is geweest om hier niet eerlijk over te zijn), maar ik voel me nu vooral heel erg verdrietig dat ik hier nu pas achter ben gekomen en zijn vriendin dit niet wist, ik dit niet wist en hij dit bewust zo heeft gedaan en zelfs vorige week nog probeerde ons contact voort te zetten, en ik nota bene degene moest zijn die de stekker er definitief uit heeft getrokken. Het doet alleen pijn; ik was niet verliefd, maar ik wilde zo graag geloven dat hij wel te vertrouwen was. Hij heeft zo'n vies spelletje gespeeld met met en zijn vriendin en beiden wisten we het niet van elkaar (ik nu wel en zij niet). Het scheelt dat ik niet verliefd was, maar dit doet mijn zelfvertrouwen- en beeld niet goed en ik kan gewoon niet goed bevatten dat ik dit niet heb gezien, terwijl ik dacht zo alert te zijn na mijn vorige relatie. IK ga niet piepen dat ik ben gebruikt, want dat vind ik onzin. Vind het alleen zo naar dat ik me zo heb vergist in iemand waarvan ik dacht dat diegene oprecht was. Zonder dat ik het wil spookt het continu door m'n hoofd, met af en toe een uitschieter naar een soort van hoofdpijn of verdrietig worden. Dat is heel verwarrend, want ik kan waarheidsgetrouw stellen nooit verliefd te zijn geweest. Het enige wat ik wilde was dat hij te allen tijde eerlijk zou zijn en niet maandenlang mij (maar vooral zichzelf) voor de gek zou hebben gehouden. Ik had meteen m'n handen ervan afgetrokken als ik wist dat hij een relatie had. Ik voel me nu dat vieze wijf die ergens tussen in heeft gezeten, terwijl ik het domweg niet wist...

Bah wat rot voor je zeg!

Je was juist even toe aan een goeie vent die weer voor vertrouwen zorgde en uiteindelijk heeft hij je alleen maar meer verdriet gedaan.

Ik weet niet of ik iets kan zeggen waardoor dat je je beter voelt, behalve dan dat je blij moet zijn dat jij er definitief een punt achter hebt kunnen zetten. Je bent een topmeid en je verdient zo veel beter!

De goeie mannen zijn er echt meis, heb vertrouwen.

En sterkte met het verwerken van al je verdriet!

Wat rot allemaal zeg!
Wat mannen betreft heb ik een hele hoop meegemaakt.
Ook enkele keren bedrogen/voorgelogen geweest.
Maar nu toch al bijna 4 jaar samen met 1 man die ik echt altijd kan vertrouwen.

Als je vertrouwen heel erg is geschaad is het echt lastig om weer vertrouwen te krijgen.
Maar mijn man had zoveel geduld met mij en na 2/2,5 jaar wist ik echt 100% zeker dat hij mij niet kwijt wilt en er ook alles aan zou doen om mij niet kwijt te raken.
Ik hoop dat jij ook ooit zo'n man treft die alle geduld met jou heeft en ervoor zorgt dat je weer vertrouwen krijgt.
Want mannen die vreemdgaan gun in niemand. (vrouwen die vreemgaan gun ik ook niemand... maar hier gaat het om een man vandaar )

Gatver wat een naar staartje krijgt dit joh... ik had dit ook niet verwacht na onze gesprekken over hem. Hoe ben je er achter gekomen?

Deze ervaring is nu absoluut niet wat je nodig had, je beeld wat je hebt gevormd van mannen die je vertrouwde en indirect van jezelf lijkt te worden bevestigd. Maar ik hoop echt dat je het, na een tijdje verdrietig en kwaad zijn, los kan gaan zien van jezelf. Jij bent oprecht en eerlijk geweest, hij blijkt nu gewoon een lapschwanz. En zo zijn echt echt echt niet alle mannen, believe me! En je vond hem niet eens echt 100% leuk he, probeer dat ook te onthouden.

Uiteindelijk krijgt hij wel wat 'ie verdient, en jij ook. Ik hoop dat je dat vertrouwen weer terug gaat krijgen, deze heer is het niet waard om je dat af te nemen. Naast deze dooddoener kan ik er nog 100 typen, maar heb je nu niks aan. Het is gewoon crap.

!!

Bah, wat een varken. Ik denk dat je in ieder geval blij kan zijn dat je van hem af bent, en wat betreft dat ertussen zitten, daar kun je niets aan doen. Dat is niet jouw schuld, daarnaast is zijn relatie dus pas recentelijk begonnen? Ik vind het wel sneu voor haar dat zij er niets vanaf weet.
Het vertrouwen terugkrijgen, ik zou niet weten hoe dat moet. Ik ben zelf gelukkig nooit bedrogen, maar ook mijn vertrouwen is compleet verdwenen, dus wat dat betreft heb ik geen tips.
Gelukkig ben je niet verliefd geweest op hem, dat zal het uiteindelijk een stuk makkelijker maken.

Nee! Wat klote voor je! Op deze manier kan je ook echt niemand vertrouwen.. Jemig, wat een pech heb jij met mannen zeg!

Ik kan me voorstellen dat dit voelt als een trap na..
Maar haal dat schaamte maar uit je topictitel. Daar is in ieder geval geen enkele reden toe voor jou! Als er iemand is die zich moet schamen, is hij het..

Weet je, ik zal altijd proberen dicht bij mezelf te blijven en niet deze pijn en het wantrouwen te projecteren naar een eventuele nieuwe man. Daar ben ik gelukkig niet de persoon voor om dit te doen, maar dat hij de leugen leeft zal me m'n reet roesten eerlijk gezegd, ik vind het alleen schandalig dat hij daar anderen in betrekt. Ik weet van mezelf dat ik met een open houding en oprecht hem tegemoet ben getreden en dat ook altijd ben gebleven, maar heb me erg vergist in zijn houding aan de oppervlakte en wat daaronder zat. Dat doet pijn. Ik word er nog bozer van op mezelf dan op hem, want nu beginnen steeds meer puzzelstukjes in elkaar te vallen. Nu denk ik alleen maar: "Kut, ik had op 2 januari toen ik alleen in zijn huis was de autosleutels moeten pakken en met die te coole Mini ervandoor moeten gaan; had ik er tenminste ook nog wat aan gehad." ;-)

Ik weet zeker dat hij mijn gezelschap waardeerde qua gesprekken als het wel eens serieus ergens over ging en ik probeer mezelf nu maar lekker voor te houden dat dit was wat hem tegelijkertijd ook stoorde; bij mij was hij niet dat mannetje dat hij graag wil zijn. Best sneu eigenlijk als je dat als persoon nodig hebt om je ok te voelen (haha, van beide kanten in dit geval;-))

Sorry, was ik geheel vergeten te zeggen dat ik jullie reacties heel lief vind, dank jullie wel. Ik doe nu aan exposuretechniek.;-) Ik bekijk z'n foto met z'n Audi en nog eentje op z'n boot en dan denk ik: "Vouw je please om een boom" of "laat die boot zinken". Ja I know, heel kinderachtig, maar het helpt wel even. Ik kijk naar zijn foto en zie geheel niet meer wat ik wel zag; een mooie man qua uiterlijk.

Misschien wordt het tijd voor een nieuwe fase: ik heb vanochtend van RYW een heel positief bericht gekregen over de kansen verkennen wat betreft werken in m'n eigen vakgebied. Ik werd uitgenodigd eens te komen praten en vanmiddag kreeg ik een te gek appartementje in bijna het centrum van Utrecht aangeboden en dan woon ik 200 meter vanaf m'n zus, net als toen we beiden nog in Groningen studeerden en ook zo dicht bij elkaar woonden en we dat erg leuk vonden.

Ik ben gelukkig nog niet op het dieptepunt dat ik denk over te blijven, maar twijfel wel steeds meer aan mezelf over wat ik verkeerd doe dat nu al 2 mannen me zo hebben behandeld. Dat bedoel ik niet als in slachtoffergedrag zoeken, want ik weet wat ik verkeerd doe. Ik laat mensen juist te vrij en mag meer verwachten dan wat ik heb gedaan bij mijn ex en deze date.

Mijn god! Wat een halvegare zool! Ik ga je vanavond even proberen te bellen als ik op tijd terug ben.

Wat ontzettend klote voor je Guat. Het zit je niet mee in de liefde... Weer een hufter, als ik het zo lees.
Wel vind ik dat je heel goed de situatie kan analyseren voor jezelf, dat is al heel wat. Nu niet gaan twijfelen aan jezelf hoor, jij weet heel goed waar de schoen wringt en dat betekend dat er altijd hoop gloort

En ik hoop dat je je ook snel wat beter mag gaan voelen, want dat heb je wel verdiend. Gelukkig kan je je lekker op je werk richten en je nieuwe stekkie! Gefeliciteerd daarmee

Francaise_ schreef:Mijn god! Wat een halvegare zool! Ik ga je vanavond even proberen te bellen als ik op tijd terug ben.

Ja en laten we vooral ook heel snel gaan zuipen.;-) Nee hoor, grapje. Hoewel, ik ben wel toe aan een borrel! Ik ben vanaf uurtje of 19 uur denk ik wel weer bereikbaar, want heb mezelf getrakteerd op een vrij avondje en dus even geen werk.

Schaamte is in ieder geval nergens voor nodig van jouw kant, je hebt niks fout gedaan, je wist immers niet dat hij een vriendin heeft. Ik kan me goed voorstellen dat je pijn en verdriet voelt, je treft het niet in de liefde...

Sterkte en leuk dat je dicht bij je zus kunt gaan wonen!

Tea-Leaf schreef:Wat ontzettend klote voor je Guat. Het zit je niet mee in de liefde... Weer een hufter, als ik het zo lees.
Wel vind ik dat je heel goed de situatie kan analyseren voor jezelf, dat is al heel wat. Nu niet gaan twijfelen aan jezelf hoor, jij weet heel goed waar de schoen wringt en dat betekend dat er altijd hoop gloort

En ik hoop dat je je ook snel wat beter mag gaan voelen, want dat heb je wel verdiend. Gelukkig kan je je lekker op je werk richten en je nieuwe stekkie! Gefeliciteerd daarmee

Dank je wel voor je felicitatie. Ja, het is mijn kracht en mijn zwakte dat ik altijd analyseer. Ik heb het nodig om iets in perspectief te plaatsen, mr kan ook doorslaan in doemdenken. In dit geval acht ik die kans niet zo groot, want er was immers geen sprake van liefde, dus kan ik er (voor zover mogelijk) vrij objectief naar kijken. Het doet alleen pijn en ook daarvan besef ik dat het de wond is van vorig jaar en losstaat van deze date. Die heeft de wond opnieuw geopend, maar niet veroorzaakt. Het blijft natuurlijk een laffe tak qua hoe hij dit heeft aangepakt, maar de impact die het op mij heeft staat wel los van hem. Als ik vorig jaar niet was besodemieterd, had ik sowieso zijn gedrag van af en toe vd radar verdwijnen nooit getolereerd en was ik er zelf al 5 maanden eerder klaar mee geweest. Ik beschuldig hem wel van in een bubbel leven, maar heb zelf ook mijn aandeel door een schijnveiligheid te hebben gecreëerd en aan iets vast te houden wat niet was, puur en alleen omdat ik zo graag wilde dat hij symbool stond voor de rest vd mannelijke populatie in NL die kon bewijzen geen klootzak te zijn. Die taak heb ik impliciet op zijn schouders gelegd, terwijl het me dus meer om dat principe ging dan om hem. Ik had soms echt sterk het gevoel dat mijn hersencellen afstierven als ik met hem aan het kletsen was. Het was te makkelijk, een soort van comfortzone: als ik met hem was, was ik ervan gegarandeerd dat ik niet verder hoefde te denken dan: "Huh? Ik hier?? Nou, doe me dan maar een biertje!" Met alle respect voor hem, dit was hoe hij in het leven stond. Hij is zover gekomen door z'n ballen uit z'n broek te werken en dat bewonder(de) ik, maar qua intelligentie heeft hij echt het licht niet uitgevonden (en hoewel ik dat zelf ook echt niet heb), was mijn blikveld wel breder en vond ik die uitdaging niet bij hem. Ik kon echt enorm met en om hem lachen, en omgekeerd hij ook, maar ik wil op een gegeven moment ook kunnen schakelen en als ik dat wel doe en hij niet, blijft er bijzonder weinig over om te delen. Soms betrapte ik mezelf erop dat ik hem advies gaf over hoe hij het beste zijn zaken kon regelen en dan dacht ik tegelijkertijd: 'Wtf, dit is domweg het kunnen hanteren van sociale vaardigheden en heeft niets inhoudelijk met je werk meer te maken.' We waren daarin zo verschillend en hoewel ik het soms heel positief verrassend vond om te zien hoe daadkrachtig hij was, vond ik het nog vaker stuitend om te horen hoe hard hij kon zijn. Nooit naar mij toe, maar het zat dus wel in hem besefte ik op zo'n moment.

Je ziet het echt heel helder, maar kan me voorstellen dat het ook wel eens lastig voor je kan zijn dat je het allemaal analyseert. Je zegt het wel mooi, dat is dan zowel kracht als sterkte. Dat denk ik ook wel. Aan de ene kant kan het je helder inzicht geven, aan de andere kant maak je het jezelf daar ook soms heel moeilijk mee.

Ik denk dat er nog wat dingen zijn die je moet verwerken/ aan het verwerken bent voordat je bij een eventuele volgende omgang met een man iets meer kan loslaten dat je alles direct in een bepaald perspectief wil gaan zien. Of zeg ik iets geks?

In ieder geval, ik weet zeker dat het goedkomt

Tea-Leaf schreef:Je ziet het echt heel helder, maar kan me voorstellen dat het ook wel eens lastig voor je kan zijn dat je het allemaal analyseert. Je zegt het wel mooi, dat is dan zowel kracht als sterkte. Dat denk ik ook wel. Aan de ene kant kan het je helder inzicht geven, aan de andere kant maak je het jezelf daar ook soms heel moeilijk mee.

Ik denk dat er nog wat dingen zijn die je moet verwerken/ aan het verwerken bent voordat je bij een eventuele volgende omgang met een man iets meer kan loslaten dat je alles direct in een bepaald perspectief wil gaan zien. Of zeg ik iets geks?

In ieder geval, ik weet zeker dat het goedkomt

Da's lief van je, ik denk ook dat het goedkomt, maar dan in mijn eigen tijd en tempo. Ik wilde te graag, ik wilde te graag weer lief gevonden worden en het ging me niet om hem. Het ging me alleen maar om de bevestiging voelen en vinden dat hij ok was. Ik dacht oprecht te hebben verwerkt wat er vorig jaar is gebeurd en ik had dat een plekje gegeven aan de oppervlakte. Nu is gebleken dat er maar weinig voor nodig is om dat opnieuw te triggeren en daar heb ik van geleerd. In een eventuele volgende relatie zou ik niets anders doen: ik zou nog steeds Guattari zijn die haar vriend/date zijn eigen leven laat leiden en dat alleen maar aanmoedigen. Het enige wat wel anders zou worden is de persoon met wie ik dit zou willen doen. Ik zie nu dat deze date 180 graden het tegenovergestelde was van mijn ex: mijn ex kwam in het Guiness Book of Records wat betreft studie afronden, niet onafhankelijk zijn, laag inkomen, soft/zachtaardig karakter, etc etc. Mijn date heeft zijn studie netjes op tijd afgerond, had visie en doelen, was ambitieus, was onafhankelijk, bijzonder hoog inkomen, egoïstisch/hard karakter. Maar dat past niet bij mij. Ik wil vooral iemand die bewust is van zichzelf en zijn omgeving en dat niet alleen uit qua MVO-ondernemen maar ook echt, zonder een hoop geld, zijn hart op de goede plek heeft zitten. Hij vond zichzelf heel cool als hij alles betaalde voor mij, maar ik voelde me zwaar ongemakkelijk en dat begreep hij dan weer niet. Ik wil niet op die manier afhankelijk worden gemaakt en ik wil niet dat een man zich goed voelt wanneer hij hoffelijk is om zichzelf een bepaalde status aan te kunnen meten.

En ja, het doet pijn, maar dat is geen pijn vanwege hem. Ik mag hem verwijten wat gerechtvaardigd is en dat is de manier waarop hij dit heeft aangepakt en zijn waardeloze communicatie. Verder staat het los van hem en was ik veel te kwetsbaar om me te geven aan een andere man en dat heb ik denk ik ook vanaf de eerste date aan hem laten merken. Vanochtend voelde ik me verschrikkelijk stom dat ik hem donderdagochtend nog een sms had gestuurd waarin ik nog lieve dingen heb gezegd, omdat ik even van mening was dat hij dat echt niet verdiende. Nu vind ik het niet meer erg, want dat is wie ik ben en ik kan over een tijdje alleen maar denken dat ik mezelf niet anders heb voorgedaan dan wie ik ben. Hij heeft in de afgelopen maanden vaak genoeg laten merken dat hij het moeilijk vond om te levelen en nu pas valt dat kwartje. Dat maakt hem niet slechter of mij niet beter, dat bevestigde hooguit dat wij geen match waren. Ik hoop dat hij bij deze vrouw wel vindt wat hij zoekt en ik hoop dat mijn eigen zelfvertrouwen hier niet teveel onder zal lijden in de nabije toekomst. Wij vulden een leegte in elkaars leven op en dat kan en mag, maar zonder liefde weet je beiden dat dit eindig is en dan is hooguit de vraag wanneer.

Jeetje Guat. Ik wil bijna zeggen "heb jij weer!''. Pfff, wat een mafkees. Hij zou toch beter moeten weten. Ook al was je niet verliefd, of misschien niet zo erg dat het niet overkomelijk is, maar leuk is anders. Dude, wat een wimpie Heb je hem er nog mee geconfronteerd? (misschien schreef je dat al wel, maar heb ik 't gemist...).

Gelukkig ook positieve berichten! Wat cool van je nieuwe appartement en van de nieuwe mogelijkheden! Yaj!

Zora schreef:Jeetje Guat. Ik wil bijna zeggen "heb jij weer!''. Pfff, wat een mafkees. Hij zou toch beter moeten weten. Ook al was je niet verliefd, of misschien niet zo erg dat het niet overkomelijk is, maar leuk is anders. Dude, wat een wimpie Heb je hem er nog mee geconfronteerd? (misschien schreef je dat al wel, maar heb ik 't gemist...).

Gelukkig ook positieve berichten! Wat cool van je nieuwe appartement en van de nieuwe mogelijkheden! Yaj!

Haha, ik was het woord bijna vergeten: wimpie! ;-) Gek hè, vorig jaar op 1 juni zat je 's avonds bij me, mij te troosten, S te vertellen dat het een domme lamlul was dat 'ie vreemdging en nu een jaar verder precies... En ik ga hopelijk verhuizen en heb ook nog een man versleten.;-) Maar goed, nee het is ook echt niet leuk, het doet pijn dat iemand zo onzorgvuldig met me om is gegaan uit puur egoïsme. Maar je weet ook hè hoe ik altijd al twijfelde en misschien dat ik toch echt eens beter moet gaan luisteren naar die onderbuikgevoelens, want op de een of andere manier klopt het altijd. Ik lag gisteravond in bed te denken aan de gesprekken die ik met hem heb gevoerd en ik werd er niet dolenthousiast van. Het was grappig en vermaak, maar het niet meer dan dat. Leegte opvullen op die manier is iig dus niet iets wat mij uiteindelijk happy maakt. Maar toch, pijn doet het wel...

Ah meid, ik lees dit topic nu pas! Wat een eikel! Dus terwijl jij hem vertelde dat je bedonderd was en hoe slecht van vertrouwen je was, was hij al bezig met dat andere meisje? Wat een eikel. Hoe heb je het ontdekt?

(en een appartementje... vertel!)

Hij is zelf ook bedonderd in het verleden, maar wilde sowieso altijd vrij weinig vertellen over wat zijn exen met hem hebben gedaan qua eventueel liefdesverdriet. Dat viel me toen ook al op, omdat hij van mij juist alles wilde weten. Daar ben ik nooit in meegegaan hoor, want ik ga niet alles vertellen als hij zich er in 2 zinnen vanaf maakt.

Ik vind het gewoon erg sneu voor zijn vriendin, want als zij hier wel open, oprecht en verliefd in is gestapt, heeft ze wel een valse start gehad zonder het zelf te weten. In dat opzicht vind ik dus ook vooral dat M zichzelf voor de gek houdt, want als het aan hem had gelegen had hij nu nog steeds contact met mij gehouden en dat ging dan juist niet om een quick fix, zegmaar.

Jaaaaa, een appartementje dat ik vnvd ga bekijken. Alles voor mezelf, 5 minuutjes vanaf station en dus vlakbij centrum, het is al opgeknapt door de vorige bewoonster die er heel snel uitgaat vanwege andere baan en ik ben heel erg benieuwd wat ik ervan vind. Wordt wel een duur grapje, want ik zit dan bijna met een maandsalaris aan 2x borg en huur, maar goed. Ik vind het tijd voor een nieuwe fase. Eerst dit regelen en dan eventueel een nieuwe baan. Soms ben ik eventjes heel bang het niet te redden zonder een soort van 'man' op de achtergrond, maar ergens weet ik heel goed dat het juist het tegenovergestelde is (geweest) voor S en M: ik redde me juist te goed en dat speelde bij ieder van hen op een bepaalde negatieve manier in op hun gevoel van mannelijkheid.

@Zora: Was ik nog vergeten; heb gisteren na werk lekker wijntjes zitten drinken met Sterre en m'n zus kwam er later ook bij en heb het geloof ik wel redelijk helder voor mezelf nu. Ik weet wel waar het van mijn kant misging met M en ik weet waar het van zijn kant ophield en ik ben niet boos als in dat ik hem ermee ga confronteren. Feitelijk heb ik niets meer met hem dat ik deel en ik wil ook niet gaan stoken in zijn huidige relatie.

Wat vervelend voor je zeg, dat je weer zo'n foute man treft! Bah. Het is logisch dat dit je zo raakt, want de pijn van het vreemdgaan komt natuurlijk weer boven. Ook al zit je nu in de andere positie, het blijft een zelfde soort situatie.

Ik vind het ook wel een logisch reactie dat je qua man een 180 graden draai hebt gemaakt. Waarschijnlijk ligt je ideale man er precies tussen in.
Sterkte met alles en focus je lekker op je nieuwe baan en huis. Je lijkt me een intelligente, leuke vrouw. Daar komen de leuke mannen vanzelf op af!

X Tunrida

Ooo, wat een verhaal weer! Wat is dat toch met sommige kerels? Wíllen ze soms dat alle single vrouwen slecht over hen gaan denken? Naja, je hebt sterke schouders (ook al vraag je je soms af hoeveel je kunt hebben), je bokst je er weer bovenop. Succes!

He bah ik lees dit nu ook pas. Weet even geen zinnig woord er over te zeggen, maar wil je wel even een knuffel geven. Laat je hier nou niet door kisten! Je verdient gewoon beter!

Wat een lieve reacties zijn er bijgekomen. Thnx girls. Kreeg een lach op m'n gezicht van je bericht, Turinda, lief!

Ik kom er ook wel weer "bovenop" hoor, maar het is zo ontzettend met vallen en opstaan lijkt het soms. Als hij eerlijker was geweest, had ik nu niet zo rot aan hem teruggedacht en dat vind ik jammer. De eerste 5 maanden waren leuk en daar is nu toch een smet op gekomen en dat steekt. Alsof dat ook een soort van leugen was.

Ja ik kan het me goed voorstellen Guat. Juist door deze man kreeg je wat vertrouwen en geloofde je dat niet elke man een hork is. Laat het alsjeblieft niet je vertrouwen in mannen totaal verdwijnen, dat zou zonde zijn. En hopelijk ook echt vast niet nodig, er moeten echte leuke mannen zijn!