verliefd geworden op een tbs'er

Carola589 schreef:Ik zou de man in kwestie ook niet kunnen vertrouwen. Als ik weet dat hij in staat is om zoiets te doen, zou ik ontzettend bang zijn voor wat er in de toekomst eventueel kan gebeuren. Misschien is dit een beetje overdreven, maar ik zou hem door wat er gebeurd is niet kunnen (volledig) vertrouwen.

+1

Mijn vader heeft 11 jaar tbs gehad. Voor zijn tbs was hij niet zo'n lieverd, maar tijdens zijn behandeling en na zijn behandeling is hij echt de meest geweldige man geweest die ik ooit heb gekent.

Dolcis_ schreef:Mijn vader heeft 11 jaar tbs gehad. Voor zijn tbs was hij niet zo'n lieverd, maar tijdens zijn behandeling en na zijn behandeling is hij echt de meest geweldige man geweest die ik ooit heb gekent.

Dat kan ook nog idd.
TBS'ers zijn geen monsters

Ik vind overigens wel dat er in het oog gehouden moet worden dat het gaat om TBS met voorwaarden. Dat is een lichtere vorm van TBS en geen sprake van dwangverpleging en vindt vaak niet niet plaats in een tbs kliniek.Het duidt dus wel op minder grote of tijdelijke stoornissen. Neemt niet weg dat het een grote maatregel is.
Ik vind het eerlijk gezegd voornamelijk zorgwekkend dat hij schijnbaar behoorlijk agressief is. Niemand wil toch een agressieve vriend? Helemaal niet als je een kind hebt. Daarbij wordt TBS opgelegd o.a ter bescherming van de maatschappij dus betekent dat er vooralsnog wel degelijk een gevaar is.

Maar het betekent ook dat hij behandeld wordt en dat hij al 1,5 jaar lang zich aan alle voorwaarden houdt. Het is allemaal niet zo zwart wit. Maar Pinklady zelf, dat vind ik een lastige factor.

Ja dat hij behandeld wordt is natuurlijk alleen maar positief.
Maar je weet nooit hoe lang hij nog behandeling nodig zal hebben, tbs kan volgens mij elk jaar verlengd worden en staat geen max. op. Dat zou ik heel moeilijk vinden, zolang hij onder behandeling staat betekent het toch dat hij nog niet volledig genezen is.

luisa schreef:Ja dat hij behandeld wordt is natuurlijk alleen maar positief.
Maar je weet nooit hoe lang hij nog behandeling nodig zal hebben, tbs kan volgens mij elk jaar verlengd worden en staat geen max. op. Dat zou ik heel moeilijk vinden, zolang hij onder behandeling staat betekent het toch dat hij nog niet volledig genezen is.

Als hij met een behandeling verder toch wel vrij goed kan functioneren wat is het probleem dan?

Dolcis_ schreef:

luisa schreef:Ja dat hij behandeld wordt is natuurlijk alleen maar positief.
Maar je weet nooit hoe lang hij nog behandeling nodig zal hebben, tbs kan volgens mij elk jaar verlengd worden en staat geen max. op. Dat zou ik heel moeilijk vinden, zolang hij onder behandeling staat betekent het toch dat hij nog niet volledig genezen is.

Als hij met een behandeling verder toch wel vrij goed kan functioneren wat is het probleem dan?

O maar dat is ook meer een gevoel hoor, een bepaalde angst. Mocht hij niet meer onder behandeling staan dan houdt het in dat hij genezen is verklaart toch. Tja op de een of andere manier vind ik dat minder beangstigend. Neemt niet weg dat hij nu idd waarschijnlijk gewoon goed kan functioneren.

Zie een mens toch als een mens. Iemand met een depressie die hulp nodig heeft, verstoot je toch ook niet zo totdat diegene uit behandeld is? Dat hij tbs heeft gekregen betekend dat hij een psyschisch probleem heeft. Niet dat hij knettergek is. En als hij 1,5 jaar behandeling krijgt, betekend dat het toch wel goed met hem gaat, anders hadden ze hem langer vast gehouden.

Een psychiatrisch probleem is niet te genezen, hoogstens onder controle te houden en je kunt een heel stabiel leven leiden, maar het gaat nooit over. En TBS met voorwaarden kan max tot 4 jaar verlengd worden, als iemand zich aan de voorwaarden houdt. Het kan wel omgezet worden in TBS met dwangverpleging als iemand zich daar níet aan houdt.

Maar 'genezen' ben je nooit, al zegt dat helemaal niet zoveel. Er zijn meer mensen met psychiatrische problematiek die loslopen dan die vastzitten, om het zo maar even te zeggen En die zijn heus niet per se gevaarlijk. En er zijn ook zat gevaarlijke mensen zonder psychiatrische achtergrond. Wat Dolcis zegt: zie een mens gewoon als een mens, daar kom je veel verder mee dan met angst. En je moet niet goedgelovig en naief zijn, maar bang is ook zeker niet gezond.

Een uitbehandelde TBS'er is in mijn ogen niet veel minder 'gevaarlijk' dan een TBS'er in behandeling, dat ligt namelijk helemaal aan de situatie.

Dolcis ik ben het helemaal met jouw laatste post eens hoor. Het is gewoon een mens, met een stoornis welliswaar. Die stoornis maakt helaas dat hij niet helemaal functioneert of tot die steekpartij is overgegaan.
Idd als hij zich niet aan zijn voorwaarden had gehouden of achteruit ging had hij waarschijnlijk dwangverpleging gekregen, dus dit spreekt ook voor hem.
Maar hij heeft een strafblad met meerdere ruzies en TBS wordt opgelegd bij 'ernstige' delicten. Dat maakt mij angstig om met zo iemand een relatie aan te gaan. Is dat dan veroordelend of raar van mij?

Ik vind het veroordelend ja. Want je kent hem niet. Het is wel een beetje dubbel. Ik heb van heel dichtbij mee gemaakt hoe het kan zijn. Als ik kijk naar mijn vader, hoe geweldig hij is geweest tijdens en na zijn behandeling. Hoeveel mensen er van hem houden en blij zijn hem gekent te hebben. Zoveel wijze dingen die hij ons mee gaf. Ik heb echt respect voor hem. Ook al heeft hij 11 jaar tbs gehad. Ondanks die tbs kon hij wel goed funtioneren.

luisa schreef:Dolcis ik ben het helemaal met jouw laatste post eens hoor. Het is gewoon een mens, met een stoornis welliswaar. Die stoornis maakt helaas dat hij niet helemaal functioneert of tot die steekpartij is overgegaan.
Idd als hij zich niet aan zijn voorwaarden had gehouden of achteruit ging had hij waarschijnlijk dwangverpleging gekregen, dus dit spreekt ook voor hem.
Maar hij heeft een strafblad met meerdere ruzies en TBS wordt opgelegd bij 'ernstige' delicten. Dat maakt mij angstig om met zo iemand een relatie aan te gaan. Is dat dan veroordelend of raar van mij?

Niet per se, het staat je vrij om wel of geen relatie met iemand aan te gaan, om wat voor reden dan ook. Maar angst vind ik niet zo'n nuttige emotie. Ik zou er ook niet snel voor kiezen, maar ik ben niet bang.

Ik vind van niet, een relatie met iemand aan willen gaan gaat veel verder dan iemand als mens zien. Ik vind het je goed recht als zoiets een dealbreaker voor je is, dat wil niet zeggen dat je diegene geen mens vindt.

Persephone schreef:Een psychiatrisch probleem is niet te genezen, hoogstens onder controle te houden en je kunt een heel stabiel leven leiden, maar het gaat nooit over. En TBS met voorwaarden kan max tot 4 jaar verlengd worden, als iemand zich aan de voorwaarden houdt. Het kan wel omgezet worden in TBS met dwangverpleging als iemand zich daar níet aan houdt. ok, dat verschilt dan met tbs dwangverpleging.
Maar 'genezen' ben je nooit, al zegt dat helemaal niet zoveel. Er zijn meer mensen met psychiatrische problematiek die loslopen dan die vastzitten, om het zo maar even te zeggen En die zijn heus niet per se gevaarlijk. En er zijn ook zat gevaarlijke mensen zonder psychiatrische achtergrond. Wat Dolcis zegt: zie een mens gewoon als een mens, daar kom je veel verder mee dan met angst. En je moet niet goedgelovig en naief zijn, maar bang is ook zeker niet gezond.

Een uitbehandelde TBS'er is in mijn ogen niet veel minder 'gevaarlijk' dan een TBS'er in behandeling, dat ligt namelijk helemaal aan de situatie.

[b]

Ik ben het wel met je eens hoor, dat ik angst hebben niet goed is. Maar angst is in de meeste gevallen ook niet rationeel. En tja, ook al had hij geen tbs, ik wil sowieso geen relatie met iemand met een strafblad met agressieve feiten.

Jij zegt dat deze problemen nooit te genezen zijn. Dat zal best, ik weet niks van de medische kant. Maar het wil toch wel iets zeggen dat iemand niet meer onder behandeling staat? Ik bedoel dan hebben artsen toch de inschatting gemaakt dat deze persoon volledig kan functioneren in de maatschappij of werkt dit niet zo?

luisa schreef:

Persephone schreef:Een psychiatrisch probleem is niet te genezen, hoogstens onder controle te houden en je kunt een heel stabiel leven leiden, maar het gaat nooit over. En TBS met voorwaarden kan max tot 4 jaar verlengd worden, als iemand zich aan de voorwaarden houdt. Het kan wel omgezet worden in TBS met dwangverpleging als iemand zich daar níet aan houdt. ok, dat verschilt dan met tbs dwangverpleging.
Maar 'genezen' ben je nooit, al zegt dat helemaal niet zoveel. Er zijn meer mensen met psychiatrische problematiek die loslopen dan die vastzitten, om het zo maar even te zeggen En die zijn heus niet per se gevaarlijk. En er zijn ook zat gevaarlijke mensen zonder psychiatrische achtergrond. Wat Dolcis zegt: zie een mens gewoon als een mens, daar kom je veel verder mee dan met angst. En je moet niet goedgelovig en naief zijn, maar bang is ook zeker niet gezond.

Een uitbehandelde TBS'er is in mijn ogen niet veel minder 'gevaarlijk' dan een TBS'er in behandeling, dat ligt namelijk helemaal aan de situatie.

[b]

Ik ben het wel met je eens hoor, dat ik angst hebben niet goed is. Maar angst is in de meeste gevallen ook niet rationeel. En tja, ook al had hij geen tbs, ik wil sowieso geen relatie met iemand met een strafblad met agressieve feiten.

Jij zegt dat deze problemen nooit te genezen zijn. Dat zal best, ik weet niks van de medische kant. Maar het wil toch wel iets zeggen dat iemand niet meer onder behandeling staat? Ik bedoel dan hebben artsen toch de inschatting gemaakt dat deze persoon volledig kan functioneren in de maatschappij of werkt dit niet zo?

Zo werkt het wel ongeveer ja. Het zegt idd wel iets dat iemand niet meer onder behandeling staat. Maar dan nog kan er van alles gebeuren Net als dat het heel goed kan gaan als iemand nog in behandeling is. Ik zou het ook niet willen hoor, een relatie met iemand met een enorm strafblad, maar dan niet vanuit angst, maar vanuit het idee dat de kans op een stabiele toekomst erg klein is met zo iemand.

pinklady85 schreef:Hij houdt zich goed aan de voorwaarden,en heeft geen drugs/alcohol probleem.
Hij kan niet tegen alcohol,daar word hij aggressief van.
Dat weet hij nu,dus hij drinkt geen alcohol.

Dat vind ik wel degelijk een alcoholprobleem. Alleen komt hij er niet meer door in de problemen, omdat hij het niet meer drinkt.

pinklady85 schreef:
Op zijn strafblad staan alleen dingen over ruzie's en van die steekpartij.

Dat zijn mij al 2 dingen teveel

Het hoeft geen slechte kerel te zijn, maar is voor mij zeker geen relatiemateriaal

Heel eerlijk gezegd klinkt me dit bijzonder onverstandig in de oren. Ik heb zelf ook een kind en als ik vrijgezel was geweest had ik me in geen honderdmiljoen jaar ingelaten met een TBS-er. Natuurlijk zijn er zoals hierboven als beschreven allerlei soorten TBS-ers, de ene gevaarlijker dan de andere. Als leek kan ik niet beoordelen hoe gevaarlijk zo iemand zou kunnen zijn voor mij, en nog belangrijker mijn dochter en daarom zou ik er met een heel, heel grote bocht omheen lopen.

Ik kan me aan de ene kant de reacties van alle bezorgde moeders hier op het forum heel goed voorstellen, maar vind het ook een raar idee dat iemand met TBS nooit meer een kans zou mogen krijgen om een relatie aan te gaan. Er is ook nog zoiets als vertrouwen hebben in iemand.

Er lopen genoeg mensen rond die meer gevaar kunnen zijn dan een tbs-er. Er zijn zoveel mensen met problemen en moeilijke kanten zonder tbs. Mensen die zich slecht in bedwang kunnen houden en nog vrij rond lopen. Zoveel mensen die medicijnen slikken of andere geestelijke gezondheidszorg nodig hebben. Zo ontzettend veel mensen die met zichzelf in de knoop zitten en op elk moment van de dag iets vekeerds kunnen doen. Zoveel mensen die niet tegen drank kunnen en er verkeerd op reageren.
Als iedereen behandeld moet worden volgens de stempel die ze van de maatschappij krijgen, word het een eenzame wereld hier.

De mannen zonder tbs in mijn moeders leven,hebben mij meer pijn en leed veroorzaakt dan mijn vader mét tbs.

Rapunzel schreef:Ik kan me aan de ene kant de reacties van alle bezorgde moeders hier op het forum heel goed voorstellen, maar vind het ook een raar idee dat iemand met TBS nooit meer een kans zou mogen krijgen om een relatie aan te gaan. Er is ook nog zoiets als vertrouwen hebben in iemand.

Niemand heeft het er toch over dat iemand met TBS nooit meer een kans zou mógen krijgen? Iedereen mag gelukkig voor zichzelf bepalen wat wel en niet een zwaarwegende reden is om geen relatie met iemand te willen. Er zijn ook genoeg mensen die geen relatie willen met een roker of iemand met een lage opleiding of iemand die geen kinderen wil of niet van dieren houdt. Dat is kennelijk wel geaccepteerd, maar als het om zoiets gaat als dit lijkt het net alsof mensen opeens vinden dat je haast verplicht bent om het met iemand te proberen. Ik snap dat niet zo goed.

Dolcis_ schreef:Er lopen genoeg mensen rond die meer gevaar kunnen zijn dan een tbs-er. Er zijn zoveel mensen met problemen en moeilijke kanten zonder tbs. Mensen die zich slecht in bedwang kunnen houden en nog vrij rond lopen. Zoveel mensen die medicijnen slikken of andere geestelijke gezondheidszorg nodig hebben. Zo ontzettend veel mensen die met zichzelf in de knoop zitten en op elk moment van de dag iets vekeerds kunnen doen. Zoveel mensen die niet tegen drank kunnen en er verkeerd op reageren.
Als iedereen behandeld moet worden volgens de stempel die ze van de maatschappij krijgen, word het een eenzame wereld hier.

De mannen zonder tbs in mijn moeders leven,hebben mij meer pijn en leed veroorzaakt dan mijn vader mét tbs.

Tuurlijk, maar de kans dat een TBS-er als vriend ellende in iemands leven veroorzaakt is natuurlijk oneindig veel groter dan bij iemand die dit niet heeft. In dezelfde trant van logica hoor je mensen weleens redeneren over roken, dat de buurvrouw van de neef van een kennis er wel 93 mee is geworden. Roken vergroot de kans op ziektes, een TBS-er vergroot de kans op onveiligheid in iemands leven.

Daarmee zeg ik niets over jouw persoonlijke situatie, want jouw vader heeft dus super voor jou gezorgd. Dat is heel fijn en zeer goed mogelijk want TBS-ers veroorzaken natuurlijk niet per definitie narigheid in relaties.

Ik heb ook heel kort iets gehad met een ex-gedetineerde die ook iemand heeft neergestoken n.a.v. een verkrachting, maar hij heeft geen TBS opgelegd gekregen, hoewel ik het nog steeds een freak vond en het daarom ook al heel snel uitging, wat hij overigens ook niet zomaar accepteerde.

Misschien ben ik wel te goed voor de wereld, maar ik heb nu de eerste, tweede, en laatste pagina gelezen en wat ik eigelijk lees, op Guat's persoonlijke situatie na, zijn vooroordelen. Ik heb niemand, behalve wellicht in de beginposts, horen zeggen dat hij wellicht een tweede kans verdiend, dat hij wellicht iets in het verleden fout heeft gedaan, waarvoor hij sowieso al de rest van zijn leven moet boeten, maar moet hij dat ook in de liefde?

Zelf zou ik nooit een mens iets aan kunnen doen, maar kan begrijpen dat iemand het noodzakelijk acht om een ander iets toe te doen. Zegt niet dat het goed te praten valt, zeer zeker niet, maar zegt wel dat degene hiervan kan leren. Het enige wat me zorgen blijft baren is het feit dat hem TBS is opgelegd. Dat doet de rechtstaat niet zomaar. (Maar we weten niet wat er is gebeurd, waarom het is gebeurd etc.)

Het enige wat ik TO op het hart wil drukken is dat ze vooral mee moet gaan met dergelijke gesprekken. Dat ze het onderste uit de kan moet halen. En dat als ze besluit dat dit haar man is, dat ze gelukkig moet worden. Maar dat als ze ergens twijfel heeft, wanneer ze van de roze wolk valt, deze twijfel ook serieus neemt. Meer kan ik er werkelijk niet over zeggen. Iedereen verdient een tweede kans, ook iemand in een TBS kliniek.

ABE, voorzichtigheid heeft niets met vooroordelen te maken.

Daarnaast, iedereen verdient een tweede kans, maar haar kind verdient een veilige en stabiele omgeving om in op te groeien, en het is háár verantwoordelijkheid om die te bieden. TOV van die man heeft ze geen enkele verantwoordelijkheid om hem een tweede kans te bieden, want haar prioriteiten horen bij haar kind te liggen, niet bij die man. Dus het gaat er niet om of het 'haar man' is en dat ze 'gelukkig moet worden'.