Niet veel behoefte aan vrienden?

Hoi allemaal

Ik vind het best wel lastig om dit van me af te schrijven, maar het is toch iets waar ik al een tijdje tegen aan loop. Vraag me ook af of ik de enige ben die er zo over denkt..
Eigenlijk heb ik weinig behoefte aan vrienden/Sociaal doen, hoe je het ook wilt noemen. Steeds minder zelfs..
Ik heb wel vriendinnen, 3 en een super goede band met mijn zusje. Daarnaast een goede vriend , maar ik heb gewoon niet die behoefte elke week af te spreken of wat dan ook.

Ik zie ze gemiddeld eens per maand, soms wat meer, en dat is voldoende voor mij (en voor hun ook).
Ook met familie loop ik de deur niet plat, en verjaardagen, omdat het moet, maar dan wel kort.. Als ik al ga..

Maar het valt me op dat er mensen zijn die het vreemd vinden. Ik ben een spontane open meid, en mensen "willen graag met mij afspreken of vrienden worden", maar ik hou dat zelf af.
Wellicht komt dat arrogant over, maarja.. Als ik dus zeg dat ik niet zo'n sociaal dier ben buiten mijn werk, dan is het ook niet goed..
Ik heb gewoon genoeg aan mijn vriend (die net zo is) en mijn dieren en wat ik heb.. Vermaak me heerlijk thuis, of als ik met de hond ga wandelen of met mijn vriend dingen doe..
Kan ook dagen aanhikken tegen een gemaakte afspraak (ligt er aan met wie) en moet bekennen dat ik soms afzeg omdat ik letterlijk gewoon niet lekker ervan word. Dat verplichte gedoe..

Hoe kan ik hier zelf beter mee omgaan, zijn er meer mensen die er last van hebben? Ik vind het gewoon jammer dat je dan al snel als "raar" word bestempeld..
Zelfde met mijn verjaardag, hik ik nu al tegenaan, word van familie verwacht dat hij gevierd word, maar pff ik wil eigenlijk helemaal niet!
xxx BP

Ik heb dat ook hoor. Ik vind het leuk om sociale contacten te hebben, en heb een aantal hele lieve en leuke vriendinnen, maar ik hoef echt niet dagelijks met ze af te spreken. Ik kan mezelf ook prima vermaken, en vind dat meestal veel lekkerder. Ik zoek dus ook echt altijd gewoon een balans daarin, en vind dat ik best mag genieten van tijd voor mezelf, als ik daar behoefte aan heb.

Trek je niet te veel aan wat anderen er van vinden. Er is niets mis mee met jezelf de leukste persoon vinden om mee om te gaan.

Ik herken het van mijzelf niet.. Maar mijn vriend heeft dat ook..

Die blijft liever thuis (lekker rustig), en houd ook niet van dat verplichte gedoe.. Bij ons bots het nogal eens (niet het liever thuis zitten maar het 'verplichte' gedeelte).

Ik weet dus ook niet zo goed hoe of wat..

Maar als je niet zoveel vrienden hebt dan heb je toch ook niet zoveel verplichtingen? Of vindt je dat nu eigenlijk al teveel?

Ten eerste: als jij geen zin heb om je verjaardag te vieren dan moet je dat gewoon niet doen. Je moet niet je verjaardag gaan vieren omdat dat hoort of omdat je familie wil dat je je verjaardag viert.
Ten tweede: ik heb niet wat jij heb maar ik kan me wel inbeelden dat het voor je vervelend moet zijn dat mensen je dan als raar gaan bestempelen. Het kan gewoon zijn dat je nu even geen behoefte heb aan andere mensen om je heen. Of heb je dit altijd gehad?

Punk'd schreef:Ik herken het van mijzelf niet.. Maar mijn vriend heeft dat ook..

Die blijft liever thuis (lekker rustig), en houd ook niet van dat verplichte gedoe.. Bij ons bots het nogal eens (niet het liever thuis zitten maar het 'verplichte' gedeelte).

Ik weet dus ook niet zo goed hoe of wat..

Maar als je niet zoveel vrienden hebt dan heb je toch ook niet zoveel verplichtingen? Of vindt je dat nu eigenlijk al teveel?

De verplichtingen bedoel ik meer mee, als in verjaardagen van familie, of schoonouders die elke zaterdag langs willen komen, en nou ja misschien ben ik gewoon erg gehecht aan mijn vrijheid.
Heb het met alle afspraken wel hoor, het idee dat ik iets moet, hik daar altijd tegenaan, geen idee waar het vandaan komt!

Sweety schreef:Ten eerste: als jij geen zin heb om je verjaardag te vieren dan moet je dat gewoon niet doen. Je moet niet je verjaardag gaan vieren omdat dat hoort of omdat je familie wil dat je je verjaardag viert.
Ten tweede: ik heb niet wat jij heb maar ik kan me wel inbeelden dat het voor je vervelend moet zijn dat mensen je dan als raar gaan bestempelen. Het kan gewoon zijn dat je nu even geen behoefte heb aan andere mensen om je heen. Of heb je dit altijd gehad?

Nee "vroeger" toen ik nog op school zat toen had ik een heel vriendenclubje , maar dat is uiteindelijk allemaal verwaterd, wat ik erg jammer heb gevonden.
Mijn beste vriendin van toen is voor de liefde naar de andere kant van de wereld gegaan, en nou ja, het kringetje werd steeds kleiner.
Terwijl ik er heel veel moeite in heb gestoken destijds, maar (in mijn ogen) voor niets dus, al heb ik wel een leuke tijd gehad toen!
Maar de laatste jaren heb ik gewoon echt zoiets van, laat mij maar lekker, en als mensen dan vertellen over welke 100 dingen ze in het weekend hebben gedaan denk ik alleen maar pff haha!
Overigens ga ik wel gewoon af en toe stappen en shoppen , uit eten of een filmpje pakken, alleen doe ik dat liever met mijn vriend dan met andere mensen (buiten af en toe dus de weinige vrienden die ik heb!)

Misschien denk ik nu te ver hoor.. Maar kan het niet zo zijn dat je geen zin heb om er net zoveel energie in te steken als toen omdat je misschien denkt dat het toch nergens voor nodig is omdat ze misschien weer weggaan?

Ik heb hetzelfde. Behalve dan dat ik mijn vriendinnen verloren ben toen ik iets met mijn vriend begon. Ik vind het leuk om af en toe iets te doen met vrienden, maar dat hoeft van mij ook echt niet te lang te duren. Ik zit soms ook echt dagen op te hikken tegen een verjaardag oid. En het probleem is dat mijn vriend helemaal niet zo is. Als hij ergens is dan blijft hij het liefst tot diep in de nacht hangen. Terwijl ik er na een paar uur genoeg van heb. Dan ben ik mijn concentratie ook kwijt om de gesprekken te voeren en te volgen.

Wat je er aan kan doen? Waarschijnlijk niks. Accepteren dat jij zo bent. Niet iedereen houdt er van de hele dag met mensen omringt te zijn. Ik schaamde me er ook altijd voor. Maar inmiddels heb ik geleerd dat dit bij me hoort en dat het helemaal niet raar is zo te zijn.

Ik herken best veel in wat je schrijft. Ik kijk zelf ook altijd erg op tegen verplichte bezigheden, het kan mijn hele week verpesten als ik weet dat ik op zondag naar een verjaardag moet. Dit hangt er ook weer vanaf van wie de verjaardag is.

Verder merk ik dat ik zelf ook niet de behoefte heb om elke week af te spreken met vrienden. Ik ken een van mijn vriendinnen al heel lang en als wij elkaar een aantal weken niet spreken is het oké, maar als het zo uitkomt dat wij elkaar meerdere keren per week spreken is het ook oké.

Verder hangt het bij mij soms ook echt van de persoon af. Tijd besteden aan de ene persoon haal ik zelf meer voldoening uit, terwijl tijd steken in een ander persoon mij heel veel energie kan kosten (op een negatieve manier).

Ja ik heb dat ook. Heb echt tijd voor mezelf nodig, gewoon omdat ik het heerlijk vind alleen op de bank een boek te lezen ofzo. Stuur mijn man dan ook gerust een avondje de deur uit.
Met vrienden heb ikhet ook, die hoef ik echt niet wekelijks te spreken. Een aantal jaar geleden was ik wel veel socialer overigens. Toen ik studeerde deed ik de meeste avonden wel wat sociaals.
Maar sindsdien ben ik vaak periodes in het buitenland verbleven, alleen of nu dan met man. Toen had ik niet de mogelijkheid vrienden vaak te zien of ik had daar vrienden die ik dan weer in Nederland niet zag. Daarbij was ik in het buitenland altijd op mezelf aangewezen, kon op niemand terug vallen mocht er iets zijn. Terug in NL ging ik gewoon op dezelfde voet verder en eigenlijk voel ik me daar ook wel lekker bij. Wat een ander daar van vindt boeit me niet.

De verplichtingen bedoel ik meer mee, als in verjaardagen van familie, of schoonouders die elke zaterdag langs willen komen, en nou ja misschien ben ik gewoon erg gehecht aan mijn vrijheid.Heb het met alle afspraken wel hoor, het idee dat ik iets moet, hik daar altijd tegenaan, geen idee waar het vandaan komt!
[/quote]

Dit is dus precies hoe ik in elkaar zit.

Ik herken echt alles in wat je schrijft. Ik ben precies zo. Ben eigenlijk het liefst thuis, en kan er serieus tegenop zien als ik na mijn werk nog plannen heb. Ik kan de laatste tijd wel meer voor mezelf opkomen, en durf vaker gewoon eerlijk te zeggen dat ik er geen zin in heb. Aan de andere kant weet ik wel dat ik het vaak uiteindelijk wel leuk vind om wat af te spreken/te gaan doen als ik het eenmaal doe, dus soms dwing ik mezelf er ook toe. Ten slotte moet het soms ook van twee kanten komen, en is het ook niet leuk als ik altijd afhaak. Ik probeer er nu echt een beetje een evenwicht in te vinden.

Ik heb dat ook heel erg. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, maar soms begin ik me dan gewoon schuldig te voelen, alsof iedereen van me verwacht dat ik me meer sociaal opstel...

Nog even een toevoeging: Ik heb wel een paar vrienden, waarbij het niet voelt als een verplichting. Waarbij ik gewoon helemaal mezelf kan zijn. Maar ook hen hoef ik niet persé iedere week te zien, soms kunnen er zo twee weken voorbij gaan, maar dan heb ik wel weer zoiets van: die moet ik even zien/spreken.

What goes around, comes around

Als je er minder moeite in stopt, zullen anderen ook minder moeite in jou stoppen. Het is maar net wat je zelf wilt.

Mij komt het eigenlijk ook wel bekend voor, van voorgaande jaren. Ik had toen ook absoluut geen behoefte aan vriendschappen en sociale activiteiten in mijn vrije tijd. Als mensen iets af wilden spreken had ik daar vaker geen zin in, dan wel. M'n wereldje is daardoor wel erg klein geworden, helaas... Want nu heb ik die behoefte namelijk wel, ik zou zo graag m'n ei eens kwijt kunnen bij andere mensen dan alleen m'n man of naaste collega's. Me zo nu en dan eens focussen op andere mensen dan alleen m'n man, eens leuke dingen doen met (een) vriendin(nen), etc etc. Merk nu wel weer dat ik meer zoekende ben naar sociale contacten buiten mijn relatie om (mijn man is namelijk ook zo ingesteld) en begin ook wat meer dingen in m'n vrije tijd af te spreken. Heb inmiddels ook wel een paar vriendinnen, een collega en een penvriendin, maar daar spreek ik niet zo heel vaak mee af.

Toch denk ik niet dat ik ooit iemand zal zijn met een groot sociaal actief leven en een grote vriendenkring, maar ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het belangrijk is om een paar goede vrienden/vriendinnen te hebben, en daar zuinig op te zijn. Je weet nooit wanneer je ze nodig hebt en je dat contact op dat moment vreselijk gaat missen.

Heel herkenbaar voor mij! Ik heb een 4 goede vriendinnen maar 3 daarvan wonen vrij ver weg en die zie ik daardoor ook niet zo vaak. 1 vriendin woont in zelfde stad en die zie ik minimaal wel 1x per week. Dat vind ik dan ook erg gezellig. Maar het komt vaak genoeg voor dat ik in een week maar 1x afspreek met iemand. En daar heb ik verder helemaal geen problemen mee. Voel me verder niet eenzaam ofzo. Heb dan ook nog op mijn werk mijn collega's waar ik ook goed mee kan opschieten.

Maar ik vind het ook heerlijk om lekker alleen thuis te zitten Ik chat dan wel vaak met mijn vriend (die ook ver weg woont). Dat doe ik het liefst wel elke dag maar dat is ook weer anders.

Als je zo gelukkig bent zou ik niet weten waarom het 'raar' is.

Wel herkenbaar. Ik heb wel vrij veel vrienden en leg gemakkelijk nieuwe vriendschappen, maar ik hecht ook ontzettend veel waarde aan mijn eigen tijd en vind het erg vervelend om afspraken te hebben. Ook ik hik daar dan de hele dag tegenaan. Het liefst spreek ik 's morgens vroeg af, want dan hoef ik er niet de hele dag naar uit te kijken. Niet dat ik het niet fijn vind om vrienden te zien, maar toch heb ik altijd wat een raar gevoel daarbij. Verplichtingen...

Ik hou er ook van op mezelf te zijn. Vooral alleen winkelen vind ik heerlijk. Houd ook niet van verjaardagen van familie, enz. Of schoonouders die elke zaterdag langskomen, brr moet er echt niet aan denken! Gelukkig is mijn moeder niet zo (hoewel ze dat graag anders zou zien, respecteert ze mijn 'keuze') en zijn ouders zijn ook niet zo. Straks verhuizen we naar Amsterdam en woon ik ook niet waar mijn familie is. Het klinkt misschien ondankbaar, maar dat vind ik heerlijk, zo'n plekje voor mezelf. Hier kom ik ook elke dag dezelfde mensen tegen, die ik al bijna 20 jaar ken! Dat hoeft van mij niet zo (woon boven het winkelcentrum)

Heb lieve vriendinnen, maar zie ze niet elke week. Misschien 1x per maand, soms wat vaker, soms wat minder. Maar zie wel 2 wekelijks één van mijn vriendinnen, omdat ik er meer dan 1 heb.

Tralalala

(nou moet iedereen dit even aanpassen in de quote )

Feline schreef:Aangezien jij er bij Punk'd op let.. tis respecteert

Huh?

Voor Jen bedoeld

Oh, oke

Het is niet lullig bedoeld hoor! Dacht dat Jen dat soort dingen altijd graag wilde weten.. Maar kan m'n post zo verwijderen! No problemo!

Feline schreef:Aangezien jij er bij Punk'd op let.. tis respecteert

Ook als ik er niet bij Punk'd op let, hoor ik het graag Ik zie het gewoon niet! Tnx