Vrienden verliezen.

Ik wist niet zo goed hoe ik dit topic moest noemen maar ik baal gewoon een beetje. Ik heb het idee dat wij langzaam onze vrienden en familie verliezen. We worden niet meer uitgenodigd voor dingen als feestjes, zomaar een gezellig avondje en net als bijvoorbeeld oud en nieuw morgen vieren we ook met alleen ons gezin.
Het stomme is dat ik sterk het idee heb dat dit komt omdat wij als gezin vooruit gaan en om het zo maar te zeggen financieel beter hebben. Voornamelijk bij familie is het zo dat we ons bijna schuldig voelen. We zijn verder totaal geen opscheppers of wat dan ook en helpen altijd waar we kunnen. Maar blijkbaar alleen dan zijn we te vinden.
Ook met de vriendschappen krijgen we het idee dat het steeds van onze kant moet komen. Wij zijn heel flexibel en zijn altijd wel te porren voor wat leuks. Ook met betrekking tot de kinderen zijn we niet moeilijk, we zeggen bijv geen verjaardag af ivm de kinderen ofzo. Mensen zijn bij ons altijd welkom, hoe meer zielen hoe meer vreugd.

Ik snap het gewoon niet en vind het jammer.

Wat rot om te lezen, Mamsie.
Is het niet iets om bespreekbaar te maken?

Wat vervelend inderdaad. En als je het met een vriendin bespreekt?

Tja dag vind ik aan de ene kant best lastig. Met familie heb je t maar gewoon te doen. Ik heb wel een goede vriendin en mijn man ook wel een vriend die we vaker zien. Maar de stellen waarmee we omgingen en dus familie lijken ons niet meer uit te nodigen.
Of misschien denken de vrienden dat we al dingen te doen hebben omdat wij hun niet vragen. Wij nodigen andere wel uit maar worden dus niet uitgenodigd. Ik denk dat ik dat maar een keer ga vragen. Het lastige is alleen dat ik dan dus weer moet uitnodigen. Anders spreek ik ze niet.

Noujaa ik weet eindelijk ook niet wat ik er mee wil. Ik baal gewoon dat we nu met oud en nieuw koos vriendloos op de bank zitten.

Echt vervelend is dat! En ik vind het ook heel moeilijk om je een tip of zo te geven, want ik weet zelf ook niet hoe je dit zou kunnen veranderen. Hoe weet je eigenlijk dat het komt doordat jullie er financieel op vooruit zijn gegaan? Is dat een gevoel of maken zij daar opmerkingen over?

Ik ben zelf ook een paar vriendinnen ben verloren, waaronder mijn beste vriendin en dat vind ik echt jammer. Ik weet nog steeds niet zo goed waarom we uit elkaar zijn gegroeid/ steeds minder goede vriendinnen zijn geworden en daar baal ik nog wel eens van. Misschien kun je er met hen over praten.

Het is een gevoel en ook worden er idd wel eens opmerkingen over gemaakt. Maar dan door familie en niet door vrienden. Ik snap het ook wel dat het minder leuk is als andere het beter hebben maar dat is toch geen reden om mensen buiten te sluiten.

Ik ga daar met familie verder maar niet over praten want dat heeft geen zin en zal alleen maar voor wrijving zorgen denk ik. Met onze vrienden kan ik het misschien wel eens aankaarten wanneer we ze zien. Maarja dat moet ook maar goed vallen.

Ik heb zelf ook geen tips voor ons haha.

Is het echt dat financiële? of hebben zij bv nog geen kinderen en gaan ze er dan bv vanuit dat jullie toch meer gebonden zijn en dat ze jullie daarom niet vragen? Of dat ze elkaar onderling met uitgaan vaker zien en dan dit soort dingen overleggen en dan vervolgens er niet meer aan denken om jullie ook uit te nodigen?

Kan me wel voorstellen dat je nu een rot gevoel hebt.

En dat van je familie lijkt me helemaal vervelend. Daar lijkt me eigenlijk niet zo veel aan te doen behalve te blijven uitnodigen / het contact te blijven onderhouden zodat ze zien dat jullie je niet beter of anders voelen ook al hebben jullie het financieel beter gekregen. Maar ik denk dat dat tijd zal kosten voor evt. scheve gezichten hierdoor zullen verdwijnen. Ik kan me van hun kant ook wel voorstellen dat zo iets gevoelig kan liggen en dat je misschien toch ietwat jaloers bent ook al wil je dat misschien niet eens.

Het zijn voornamelijk stellen die zelf ook kinderen hebben dus in dat opzicht zou dat niet uit moeten maken. Het enige dat ik kan bedenken is dat iedereen denk Ooh die hebben vast al wat.

Wat betreft de familie blijf ik ze ook gewoon uitnodigen en zullen ze idd maar moeten inzien dat het helemaal niets uitmaakt. Het gat is best groot geworden tussen hun situatie en de onze maar wij zullen daar nooit anders om reageren of wat dan ook. Ik denk ook niet dat het echt met opzet is ofzo maar meer wat jij ook zegt een stukje ongewenste jaloezie.

Ik kan je niet helpen, want voor mij is het erg herkenbaar. Als wij zelf er niks aan doen om contact met vrienden te onderhouden, horen wij niks meer van anderen. Ik ben er maar mee gestopt. En ik hoop maar dat echte vrienden ook ooit eens iets uit zichzelf laten horen. Zo niet, dan niet.

Ik was wel blij verrast dat we voor vanavond uitgenodigd werden bij een vriendin. Anders zaten wij ook koos vriendeloos op de bank..

Sommige mensen zijn gewoon ook niet zo goed in vrienden uitnodigen: ze vergeten het, ze voelen zich bezwaard, ze doen meer spontaan. Ik denk dat je niet meteen hoeft te denken dat ze niet willen afspreken, omdat ze wel op jullie uitnodigingen ingaan. Als ze dat nog willen, komt het uitnodigen misschien van één kant, maar de vriendschap van beide kanten. Maar als je erover twijfelt, vraag er dan naar, misschien is er wel een heel simpele reden.