Discussie domper -Smartphone irritatie

Oja, en ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik krijg eigenlijk maar hééééél zelden een bericht dat zó belangrijk is dat het niet een uurtje kan wachten.

Ik ook niet. En als het ECHT belangrijk is, dan bellen ze wel. En dan bellen ze nog wel een keer terug als ik de eerste keer niet opneem.

Ik ook niet. En mijn vrienden zijn inmiddels wel gewend dat ik pas terug sms als het mij uitkomt.

Vind dat Noa hierin wel een heel extreem standpunt inneemt; er is toch geen probleem naar de menukaart of op je telefoon te kijken als iemand even naar de wc is? Ik begrijp dat het irritant kan zijn als je niet de volle aandacht hebt, maar iemand die alleen zit omdat zijn gesprekspartner even naar de wc is, kan zich evengoed verloren voelen als iemand wiens gesprekspartner zit te SMS-en.

Ik heb mijn telefoon eigenlijk nooit op tafel liggen (behalve thuis, want hij moet toch ergens liggen) en telefoontjes laat ik vaak rinkelen of probeer het kort te houden. Als ik het uberhaupt al merk dan, meestal staat hij op stil onderin mijn tas. Dat hij op stil staat is niet echt bewust, vaak vergeet ik hem gewoon weer aan te zetten.

Hier nog een medestander! Ik geef eerlijk toe dat als de ander naar de wc is oid ik ook wel even mijn telefoon pak maar dat gebel en gesms tussendoor vind ik heel irritant. Ik voel me dan inderdaad echt een aanhangsel. Als ik zelf iets belangrijks verwacht zeg ik dat er altijd bij en verontschuldig ik me na het gesprek.

Ik heb echt een lichte hekel gekregen aan mobiele telefoons. Ik heb er zelf een, zodat ik in geval van nood (lekke band, vertraging, verwarring over waar we hebben afgesproken) kan bellen. Maar mensen die zitten internetten of bellen over onzinnige dingen terwijl we iets hebben afgesproken, daar kan ik gewoon niet tegen. Als je zo graag een kwartier met je vriend wil babbelen, spreek dan niet met mij af. Of meer dan 5 smsjes heen en weer sturen. Dan voel ik me ook al overbodig.

Nobucta schreef:Vind dat Noa hierin wel een heel extreem standpunt inneemt; er is toch geen probleem naar de menukaart of op je telefoon te kijken als iemand even naar de wc is? Ik begrijp dat het irritant kan zijn als je niet de volle aandacht hebt, maar iemand die alleen zit omdat zijn gesprekspartner even naar de wc is, kan zich evengoed verloren voelen als iemand wiens gesprekspartner zit te SMS-en.

Het gaat me erom dat niemand meer een seconde niks wil doen. Alsof dat een schande is ofzo, alsof je gezichtsverlies leidt wanneer je even voor je uit staart of opmerkt dat de bomen mooi wapperen in de wind, ik zeg maar wat.

De vergelijking met wachten tot iemand klaar is met bellen/smsen vind ik mank gaan, omdat het een gesprek/lunch sfeer tussen twee mensen verstoord. Ook dit zou een moment kunnen zijn dat je echt even aandacht voor de ander hebt, in plaats van bezig bent met afleidende signalen.

Merai schreef:Hier nog een medestander! Ik geef eerlijk toe dat als de ander naar de wc is oid ik ook wel even mijn telefoon pak maar dat gebel en gesms tussendoor vind ik heel irritant. Ik voel me dan inderdaad echt een aanhangsel. Als ik zelf iets belangrijks verwacht zeg ik dat er altijd bij en verontschuldig ik me na het gesprek.

Ik ging een keer winkelen met een vriendin en zij was echt zeker een kwartier aan het bellen met iemand anders (geen dringend serieus gesprek over iets belangrijks, maar echt over koetjes en kalfjes), toen ben ik gewoon weggelopen. Belde ze mij 5 minuten later, waar ben je nou?

Wie zegt nou weer dat het iets met gezichtsverlies te maken heeft, dat zit jij nou toch gewoon in te vullen? Sommige mensen kunnen gewoon moeilijk niks doen en dat heeft niks met de buitenwereld te maken. Heel fijn als je wel even rustig voor je uit kunt kijken zonder ergens mee bezig te zijn, maar dat is vooral handig voor jezelf, het maakt je niet een beter mens of zo.

Gezichtsverlies is natuurlijk wel een beetje onzin. De meeste mensen voelen zich gewoon een beetje ongemakkelijk als ze alleen aan een tafeltje zitten en daarom pakken ze maar de menukaart of hun telefoon om de tijd een beetje te doden totdat de ander terugkomt. Wat is daar nou mis mee?

Misschien trek ik inderdaad te snelle conclusies... Het valt me gewoon op dat iedereen zo obsessief bezig is met zichzelf bezighouden. Dat ongemakkelijke gevoel waar jij het over hebt Storm, dat komt toch ergens vandaan? Ik denk dat het een bepaalde angst is voor leegte/stilte/verveling

Als ik aan het lopen ben of ik zit in een rijdende auto, bus, trein of tram óf ik heb een koptelefoon met muziek op, dan kan ik heel goed in gedachten verzonken zijn en niks doen, maar niet als ik stil op de bank zit zonder muziek, dan word ik ongedurig. Geen idee waarom, maar met de buitenwereld heeft het niet te maken, want als ik alleen ben werkt het ook zo.

Ben nu in mijn eentje met het openbaar vervoer aan het reizen dus ik zou prima een beetje kunnen mijmeren, maar ik vind het ook wel lekker om even ongestoord te kunnen internetten.

Noa schreef:
Het gaat me erom dat niemand meer een seconde niks wil doen. Alsof dat een schande is ofzo, alsof je gezichtsverlies leidt wanneer je even voor je uit staart of opmerkt dat de bomen mooi wapperen in de wind, ik zeg maar wat.

Dit is precies wat ik bedoelde met dat je telefoon een verlengstuk van jezelf wordt, en dat iedereen wanneer ie even moet wachten direct z'n telefoon pakt, alsof je niet even alleen 'durft' te zijn zonder telefoon (of wat voor reden je er nou ook voor hebt). Nou maak ik me er zelf ook schuldig aan hoor, maar het valt me wel op.

Noa schreef:

NoorA schreef:

Noa schreef:

:

Jeeeeej eindelijk een medestander, haha!! Zullen we een keer lunchen zonder rode lampjes ??

Ik zeg; doen!

NoorA schreef:

Noa schreef:

NoorA schreef:

Noa schreef:

:

Jeeeeej eindelijk een medestander, haha!! Zullen we een keer lunchen zonder rode lampjes ??

Ik zeg; doen!

Whaha, waar woon je?

Noa schreef:

NoorA schreef:

Noa schreef:

NoorA schreef:

Noa schreef:

:

Jeeeeej eindelijk een medestander, haha!! Zullen we een keer lunchen zonder rode lampjes ??

Ik zeg; doen!

Whaha, waar woon je?

Bijna buren dus! (PM)

Haha, ooops

Ik durf prima alleen te zijn zonder telefoon, hij ligt regelmatig thuis, en het zit niet in mijn karakter om me te vervelen. Maar als ik een momentje niks heb, vind ik dat een goede gelegenheid om berichtjes weg te werken. Ik vind het een beetje belerend overkomen.