Ouderen niet door laten behandelen..

Pas is bij Buitenhof de volgende discussie ter zake gekomen; Gaan artsen zelf niet te lang door met het behandelen van bijvoorbeeld ernstig zieke ouderen? Kan hiermee de kostenstijging niet gedrukt worden?

Via deze link kun je het filmpje bekijken; http://www.vpro.nl/programma/buitenhof/afleveringen/44733497/

Wat vinden jullie?

Er zijn enkele voorbeelden van de specialisten waar wel wat in zat, maar voornamelijk vond ik het toch erg apart. Is iemand die ouder is minder waard dan een jong persoon? Ik vind van niet en ik vind het eigenlijk best egoistisch dat bepaalde mensen dat zo vinden. Iedereen wil toch zo veel mogelijk gezond en gelukkig ouder worden.

Jeanette schreef: Iedereen wil toch zo veel mogelijk gezond en gelukkig ouder worden.

Aan de ene kant ben ik het met je eens, een oud persoon is even veel waard als een jong persoon. Maar de vraag is wel hoe ver ga je met een behandeling.. Hoelang ga je iemand zijn leven redden, zolang iemand inderdaad nog kan genieten van het leven dan moet je dat uiteraard doen, als iemand daarmee 4 maanden langer op bed ligt en niks kan doen, ja is dat het dan waard vraag ik me af?
Ik vind het dus heel erg afhangen van de situatie en hoeveel er nog "te halen" is zeg maar.

Ik heb het filmpje niet gezien, maar ik denk dat als de kwaliteit van leven er nog is, dan dien je deze mensen toch te behandelen? Een vriendinnetje werkt met ouderen die erg dement zijn, stoma's hebben, velen zijn agressief en onbeschoft en de meesten krijgen geen bezoek. Moet je dan hele dure ingrijpende operaties gaan verrichten? Of ze orgaandonoren geven? Ik weet persoonlijk niet hoe het is om een demente opa of oma te hebben, maar als ik de verhalen van haar werk hoor zitten die mensen gewoon hun tijd uit, moet je daar dan nog veel 'geld' insteken? Ik vind overigens niet dat je mensen boven de 90 niet meer mag behandelen ofzo. Maar als de kwaliteit van leven er niet meer is (en bepaal dat eerst maar eens) en een operatie is alleen maar levensverlengend zonder iets toe te voegen, kan ik me wel iets voorstellen bij mensen niet helpen...

Ik denk dat juist in gevallen van ouderen de euthanasiewet wat veranderd (versoepeld) zou moeten worden.
Ik geloof dat als een bejaarde bijvoorbeeld dement is, zijn/haar verklaring niet meer geldig is? Misschien zou het een idee zijn om in dat geval familie te laten kiezen bijvoorbeeld. En dat als diegene een verklaring heeft getekend, deze nog steeds te laten gelden bij dementie.

Eigenlijk vind ik het ook wel een idee om een soortgelijk systeem te maken als bij orgaan donatie. Dat je het op een gelijksoortige manier kunt vastleggen en dat er ook een soort campagne om heen komt om er meer bekendheid aan te geven. Met een vragenlijst bijvoorbeeld wanneer wel en niet euthanasie. Dus niet dat je er pas bij nadenkt als je al 90+ bent, maar dat je het kan vastleggen wanneer je zelf wil. (Kan nu ook, maar is echt een gedoe met een verklaring en 2 handtekeningen van mensen die het voor je moeten bepalen/duidelijk maken op dat moment ofzoiets, maar het schijnt iniedergeval een gedoe te zijn)

Daar ben ik het inderdaad mee eens; als het kwaliteit van leven er niet meer is, dan vind ik het een ander verhaal. Maar daar zullen de naasten van die persoon het ook wel mee eens zijn. Tenminste, ik ga er van uit dat naasten niet zouden willen dat iemand ligt te lijden. Als het kwaliteit van leven er nog is, vind ik zeker dat zij nog behandeld moeten worden ongeacht hun leeftijd.

Op een bepaald moment moet je ook onderkennen dat het leven eindig is en dat ouderen nu eenmaal dood gaan.... Hoe rot ook misschien, maar iemand = no matter what - in leven houden vind ik niet nodig. Het is natuurlijk een heel verschil of iemand 80 is en nog alles doet en plezier heeft in het leven, of 80 en overal pijn, allerlei hulpmiddelen, dement, komt niet meer uit huis etc, en wordt dus eigenlijk al veel langer kunstmatig in leven gehouden... Op een bepaald moment moet je wel een grens trekken bij het 'helpen' van mensen.

Supertalentje schreef:Ik heb het filmpje niet gezien, maar ik denk dat als de kwaliteit van leven er nog is, dan dien je deze mensen toch te behandelen? Een vriendinnetje werkt met ouderen die erg dement zijn, stoma's hebben, velen zijn agressief en onbeschoft en de meesten krijgen geen bezoek. Moet je dan hele dure ingrijpende operaties gaan verrichten? Of ze orgaandonoren geven? Ik weet persoonlijk niet hoe het is om een demente opa of oma te hebben, maar als ik de verhalen van haar werk hoor zitten die mensen gewoon hun tijd uit, moet je daar dan nog veel 'geld' insteken? Ik vind overigens niet dat je mensen boven de 90 niet meer mag behandelen ofzo. Maar als de kwaliteit van leven er niet meer is (en bepaal dat eerst maar eens) en een operatie is alleen maar levensverlengend zonder iets toe te voegen, kan ik me wel iets voorstellen bij mensen niet helpen...

Ik had een oma die heel erg dement was. Ze lag in bed kon niet meer praten, dronk alleen maar verdikt want gewoon drinken ging niet meer en ze lag maar te liggen. De kwaliteit van leven is dan heel laag. Toen hebben mijn vader en zijn broers en zus ook met de arts en de verpleging afgesproken dat ze niet meer actief in zouden grijpen om haar leven te verlengen. Dus geen euthenasie maar ook haar ook niet meer actief helpen om langer te leven. Uiteindelijk is ze dus ook overleden aan een griep, terwijl ze haar misschien best nog op hadden kunnen lappen, maar waarom zou je dat doen, wie help je daar mee?

Ik denk alleen wel dat je bij dit soort dingen niet moet kijken naar het geld, dat vind ik een onmenselijke keus. Want wanneer is iemand dan nog wel de moeite waard om geld in te stoppen, uiteindelijk gaan we allemaal dood. Ik denk dat je dan moet kijken naar kwaliteit van leven.

Ik heb het filmpje ook niet gezien, maar eigenlijk vind ik het wel prima als boven een bepaalde leeftijd alleen nog pijnmedicatie verstrekt wordt. Berichten over 90-jarigen die hartoperaties ondergaan, dan denk ik: waar zijn we met z'n allen mee bezig? We gaan nou eenmaal dood, let's face it. En of dat op 90-jarige leeftijd is, omdat hij/zij een hartaandoening heeft, of op 91-jarige leeftijd aan een andere ouderdomskwaal, who cares? Je kunt niet eeuwig blijven rekken. Op een gegeven moment houdt je lichaam ermee op, en als dat moment op je 25e is, dan snap ik dat dat onverteerbaar is. Maar op je 90e...

Hard en egoïstisch? Vind ik wel meevallen eigenlijk. Ik denk dat veel mensen niet eerlijk zijn als ze zeggen dat het leven van een 90-jarige evenveel waard is als dat van een klein kind. De dood van een kind is een tragedie, de dood van een 90-jarige 'hoort bij het leven'. Niet voor niets wordt het overlijden van kinderen apart gemeld bij ongelukken/aanslagen.

@ minoessepoes jou familie was gelukkig in staat om zo'n beslissing te nemen en heeft ook durven zien dat je oma een slechte kwaliteit van leven had. Ik kan hier alleen maar erg veel respect voor hebben.

Ik werk ook met dementerende ouderen. Daarbij zie ik dat familie soms een erg slecht beeld heeft. Zo word een van de bewoners erg vaak opgehaald door haar man. Zodra zij 's avonds weer terug komt is ze volledig in paniek. Ze krijgt niet de kans om te wennen, want ze word elke keer weer opnieuw weggebracht. Daarnaast begreep ze niet waarom ze behandeld werd voor kanker. Ze begrijpt ook niet waar de pijn vandaan komt. Iets wat haar enorme angsten op levert. Haar man is tegen heel veel medicatie hij ziet het nut er niet van in omdat hij zijn vrouw op die manier niet ziet. In dit geval is het dus heel moeilijk. Ga je behandelen of niet. Komt dit de quality of life ten goede of maak je hier iemand alleen maar ongelukkiger mee. Het echte antwoord zul je niet krijgen.

Lastig. Ik werk zelf in de zorg en ik zie vaak genoeg ouderen die alleen nog maar hele dagen op bed liggen, veel pijn hebben en eigenlijk alleen maar liggen te wachten tot ze een keer dood gaan. Maar ze worden vaak wel volgestopt met levensrekkende medicatie of ze gaan aan de sondevoeding wanneer ze stoppen met eten/drinken.
Vaak is dit ook wel vanuit de familie omdat ze het niet kunnen accepteren dat vader/moeder zo achteruit gaat. En ik snap ook wel dat het moeilijk is maar als er echt geen kwaliteit van leven meer is ben ik wel voorstander van alleen pijnmedicatie en de natuur zijn gang laten gaan.

Noa schreef:Op een bepaald moment moet je wel een grens trekken bij het 'helpen' van mensen.

Maar waar ligt die grens.. Die is volgens mij zo goed als onmogelijk te bepalen en zal ook verschillen per persoon.