Weeën - rugpijn + Hoe begon jouw bevalling?

Ik lees wel eens (tja, wat moet je als je een hele dag in de zetel zit, dan ga je allerlei gekke dingen opzoeken) dat vrouwen soms weeën niet herkennen omdat het voor hen voelt als een aanhoudende, zeurende rugpijn. Nu vraag ik mij eigenlijk af waar je die rugpijn dan voelt. En voel je dan ook pijn/harde buiken in je (onder)buik? 


En omdat ik me een beetje verveel en benieuwd ben; hoe begon jouw bevalling? Stond je plots recht en braken je vliezen? Floepte de baby er plots uit? Had je al lang weeën? Hoe voelde die? Hoe voelt dat als je vliezen plots breken? Was je man/vriend/minnaar in paniek of de rust zelve? En jij?

Bij mij is het begonnen met flinke voorweeën die steeds sterker werden en overgingen in echte weeën. Het breken van de vliezen voelde ik echt als een plopje. Ik kon ook nog opspringen voordat het begon te stromen.

Beiden keren rommelde het overdag al wat maar niet overtuigend. Bij beiden ook begon het snachts en durfde ik echt niet te bellen omdat ik bang was dat het niets was. Ik heb een hoge pijngrens en kan echt wel wat hebben dus dat maakte het voor mij, of mijn man, er ook niet makkelijker op of ik nu wel/niet wilde bellen.

Uiteindelijk hebben we bij N eerst mijn moeder gebeld haha, zij vond dat ik de vk moest bellen en na eerst 100x sorry dat ik je wakker bel kwam ze en bleek het al flink op gang te zijn.

De vliezen zijn bij beiden gebroken door de vk en vooral bij N ging het daarna erg snel. Ik heb er echt niets van gevoeld. Bij R heb ik 5 min moeten persen en bij N ook zoiets.

Bij mij begon het idd met rugpijn. Laag in de rug en dat straalde uit naar mijn buik en benen.

Mijn bevalling begon met het verliezen van de slijmprop. Daarna kreeg ik onregelmatige krampen, maar ik dacht dat het voorwerk was. Zo de hele dag doorgegaan en ik had een afspraak bij de vk staan en die wilde urine om te testen. Mijn eiwit was verhoogd dus ik moest naar het ziekenhuis. Daar een echo gehad en weer urine ingeleverd. Toen was er niks meer aan het handje dus mocht ik naar huis nadat ik langs de vk was geweest om afspraken te maken. Die heeft mij nog gestript en toen zette het door en kreeg ik weeën. Ik heb nog bij mijn schoonouders gegeten maar na een uurtje toch naar huis gegaan want ik moest ze wegzuchten en dat vond ik niet relaxt. Bij thuiskomst de vk gebeld en die kwam een uurtje later. Uiteindelijk bleef ik hangen op een krappe 4cm en moest ik naar het ziekenhuis. Daar aangekomen had ik 5cm en toen ging het rap. In 20 min tijd naar volledigr ontsluiting en 25 min later was Ruben geboren haha. Mijn man was erg rustig, dat was voor mij heel prettig!

Bij mij braken onverwacht de vliezen bij 35 weken, ik verloor telkens wat vocht wat ik niet meteen herkende alsgebroken vliezen, het was in ieder geval geen plens water. Ik had na het breken wat krampen die langzaam overgingen in echte weeën, we warenniet echt in paniek, maar wel erg gespannen en mijn vriend moest mijn tas inpakken voor in het ziekenhuis en heeft de gekste dingen ingepakt haha.

Wat heeft ie ingepakt, mamadaan? Ben ik benieuwd naar!

Doet strippen eigenlijk pijn? Wat doet de vk dan? Ik heb daar eigenlijk geen idee van...

Ik heb een hele dag rondgelopen met zeurende rugpijn in mijn onderrug, net boven de kuiltjes in de onderrug. Geen klachten van pijn in mijn buik, niet het gevoel van weeen. Mijn moeder moest me erop wijzen dat het wellicht weeen waren, dat geloofde ik niet maar 16 uur later is B. geboren. Overigens de hele bevalling rugweeen gehad, geen buikwee tot aan het persen. Vreselijk, niets mee te beginnen!

Zijn pyjama broeken, geruit en kleurrijk, te strakke/ kleine shirts. En voor de baby hoefde hij in principe niks in te pakken maar de verloskundige zei doe maar 1 pakje, kwam ik in het ziekenhuis bleek hij de hele garderobe mee te hebben genomen! Ik had zijn toilettas met mannen douchegel en shampoo, maar ach ik heb het ermee gered, al leek ik volgens mijn moeder wel een clown.

Ik werd wakker met buikpijn, maar was natuurlijk pas 29+5, dus dacht er totaaaaal niet aan dat het weeën konden zijn.

Mijn bevalling begon op donderdagmiddag om 15.30 uur met het breken van de vliezen. Ik zat op de bank en dacht ik in m'n broek plastte. Heb nog een poging gedaan om naar de wc te gaan, maar voordat ik daar was was ik al leeggelopen  Ik vond het voelen als gewoon plassen zonder er enige controle over te hebben. Anderhalf uur na het breken van de vliezen begonnen de weeën. Mijn zoon is zaterdagochtend om 07.27 uur geboren.

Ik had het gevoel dat mijn vliezen druppels gewijs braken. Was niet het geval. Ik kwam van het een op andere moment in een weeenstorm terecht en had out of the bleu vier cm ontsluiting..

2 dagen voor de bevalling begon de rugpijn. Ik zocht er niet veel achter want als je gaat googlen is een van de kwaaltjes aan het eind rugpijn. Daarnaast heb ik reuma en ik dacht dat het ook daar van kon komen. Zodra ik van houding veranderde zakte de rugpijn weg. Dit is met de pijn van de reuma ook vaak zo. Plus het feit dat ik net 34 weken zwanger was, zorgde ervoor dat ik niet van een naderende bevalling uitging.
Na een rotnacht besloten we toch maar even voor de zekerheid de VK te bellen (verloor toen ook wat viezigheid) Vriend hing net op en toen braken ineens m'n vliezen. 
Toen ging het allemaal snel en 5 uur later was onze zoon geboren.
Achteraf gezien denk ik dat die rugpijn al rugweeën waren. 

Vriend was wel een beetje onrustig en zeker toen de vliezen ineens braken. De tas voor het ziekenhuis moest nog gepakt worden, we hadden nog niks klaar staan. Eenmaal in het ziekenhuis was hij de rust zelve en was echt een goede steun voor mij! Het scheelt misschien wel dat het allemaal heel snel ging en we eigenlijk de tijd niet hadden om te beseffen wat ons overkwam.

Op de dag van mijn bevalling had ik s ochtends een raar onbestemd gevoel, rond 15.00 kreeg ik zeurderige buikpijn, om 19.00 uur de Vk gebeld en volgens haar waren het geen weeën, ze gaf de tip om in bad te gaan, als de weeën erger zouden worden zou het begonnen zijn. Om 20.00 zette het door, om 22.00 heeft de vk mijn vliezen doorgeprikt en om 1.00 uur is ze geboren.

Bij de oudste was ik de dag ervoor voor de tweede keer gestript. Ik werd wakker door een rugwee, al dacht ik dat ik gewoon naar de wc moest. Na een keer of 3 wakker te zijn geworden in 1,5 uur (denk ik) had ik door wat het was. Ik had mij ingesteld op buikweeën. Daarna kwamen ze rond de 7-9 minuten. Ik heb geen harde buiken of buikweeën gehad. Ik vond het alleen frustrerend dat de ctg niet alle rugweeën noteerde (schijnt vaker te zijn). Later wel weeën gehad die doortrokken naar mijn benen. Ik was wel rustig, maar vond het vervelend dat mijn eigen vkhet niet serieus nam en er niet was. Daardoor werd ik pas vanaf een kwartier voor het persen begeleid door een vk van het ziekenhuis. Vliezen zijn pas bij 20 cm gebroken, toen ze ging kijken of ik dat al had.ntotaal dus maar een half uur begeleid van de ongeveer 8 uur. Mijn man vond het fijn dat mijn moeder er ook was zullen we maar zeggen.

Bij de tweede heb ik twee uur geregeld hardebuiken gehad. Ik dacht dat het niets was (deed geen pijn, maar zakten niet weg), maar ik heb op advies toch maar de vk gebeld. Aangezien ik er van overtuigd was dat het niets was dat het niets was, dacht zij dat ook. Zij wilde toch even kijken en had afgesproken een uur later in het ziekenhuis te zijn. Pas na 2 uur kreeg ik een rugwee en wist ik genoeg. Vanaf toen niets meer gevoeld in mijn buik. Na 2 uur harde buiken en een uurtje rugweeën (om de 5 minuten ong.) had ik 3 cm. Mijn vk was overtuigd mij over te dragen aan een volgende vk en ging bij iemand kijken die was overgedragen. Een half uur later hebben wij gebeld dat het toch wel erg heftig werd. Zij had de kraamzorg gebeld en zou stickers uitprinten. Toen ze weg was braken mijn vliezen en kreeg ik persdrang. Mijn man heeft toen in een beetje paniek de vk gebeld. Ik ben maar persweeën gaan wegpuffen (ook een beetje in paniek, aangezien zij tegen de kraamzorg had gezegd.dat ik 4 a 5 cm zou hebben. Ik bleek alleen wel rustig over te komen. Toen zij er was en de spulletjes had neergelegd mocht ik meepersen en was hij er gelijk. Ongeveer een uur nadat ik in het ziekenhuis was. Toen hij begon te huilen kwam mijn moeder binnen. Die zou er weer bij zijn.

's Nachts rond 5.00 uur werd ik wakker in een nat bed. Conclusie mijn vliezen waren gebroken. Ik ben eerst naar het toilet gegaan, toen werd mijn vriend wakker en hebben we het bed verschoond. Aangezien het niet groenig was konden we gewoon rustig verder slapen en heb ik in de ochtend om 9.00 uur de VK gebeld. Uiteindelijk kreeg ik een klein beetje krampen die dag maar niet noemenswaardig. De volgende ochtend hebben ze mij ingeleid aangezien er niets gebeurde. Toen kreeg ik wel weeen die waren te voelen in mijn buik, rug en benen.

Vroeg in de ochtend een beetje bloedverlies, en later in de ochtend braken mijn vliezen op het toilet. Ben met een handdoek tussen mijn benen naar beneden gestrompeld om mijn telefoon te pakken

Bij de eerste begonnen het met weeën die geleidelijk sterker werden en later braken de vliezen.

Bij de tweede had ik rommelige weeën en bak de vk bij 4cm de vliezen.

Ik zat s'ochtends vroeg op de wc en ik vond dat ik maar veel moest plassen. Toen ik daarna weer in bed wilde stappen kwam de rest van het vruchtwater. Een uur later begonnen de weeën.

Rond 13:00en braken mijn vliezen toen ik een poging deed mijn teennagels te lakken  Het voelde alsof ik spontaan moest plassen, maar toen ik dacht dat ik toch ondertussen wel klaar was bleef het gewoon druppen/stromen, zonder dat ik het op kon houden. Toen alsnog snel op een emmer gaan zitten... En toen heeeeelll snel gaan liggen (l was nog niet ingedaald). Oe, ik was echt gestresst... 

De rest van de dag nergens last van, pas rond 19:00uur begonnen mijn weeën.

Mijn man kwam om 13:00uur meteen naar huis, die is echt naar huis GEVLOGEN. Stuiterde... De rest van de bevalling was hij super relaxt, we hebben ook gewoon s middags nog geslapen, omdat we allebei overtuigd waren dat we dat wel konden gebruiken voor de komende nacht...

Slakje schreef:Ik lees wel eens (tja, wat moet je als je een hele dag in de zetel zit, dan ga je allerlei gekke dingen opzoeken) dat vrouwen soms weeën niet herkennen omdat het voor hen voelt als een aanhoudende, zeurende rugpijn. Nu vraag ik mij eigenlijk af waar je die rugpijn dan voelt. En voel je dan ook pijn/harde buiken in je (onder)buik? 


En omdat ik me een beetje verveel en benieuwd ben; hoe begon jouw bevalling? Stond je plots recht en braken je vliezen? Floepte de baby er plots uit? Had je al lang weeën? Hoe voelde die? Hoe voelt dat als je vliezen plots breken? Was je man/vriend/minnaar in paniek of de rust zelve? En jij?

Heel herkenbaar. Ik herkende de weeën in eerste instantie ook niet omdat het voelde als zeurende rugpijn. Ik voelde die helemaal onderin mijn rug toen.

Mijn bevalling begon doordat ik kleine beetjes vruchtwater verloor (waarvan ik op dat moment nog dacht dat het gewoon slijm was). Mijn vriend en ik waren eigenlijk allebei de rust zelve, hebben het gewoon op ons af laten komen.

Bij mij ging het volgens boekje.
Eerst braken mijn vliezen zonder eerst buikpijn te hebben gehad.
En een uurtje later kwamen de weeën direct netjes om de 5 minuten. Kon niet missen dat dat de weeën waren.

Er zijn toch best veel vrouwen bij wie eerst de vliezen breken precies...

Hier begon het met weeën!

Happydobby schreef:Hier begon het met weeën!

WOEHOEW!
Hé, ik zie net dat je opnieuw zwanger bent, proficiat!

Mijn vliezen braken en binnen een uur had ik enorme rugweeën. Niet te verwarren met rugpijn, echt 10000 keer zo pijnlijk.