nog steeds in dubio, vernoemen of niet....

Een hele tijd terug is hier een topic geweest over vernoemen....
Ik heb daar toen in gemeld dat wij onze dochter graag willen vernoemen naar mijn overleden zus, niet exact dezelfde naam maar wel een afgeleide naam daarvan.

Mijn zus is overleden 5 dagen nadat zij was geboren, dit is nog altijd een heel pijnlijk onderwerp in de familie en er word ook eigenlijk niet over gepraat. Ik zelf heb het er wel eens met mijn zus over en sinds ik zwanger ben ook wel wat vaker met mijn moeder, maar... mijn vader kan er gewoon niet over praten zonder emotioneel te worden.

Mede door dit alles ben ik heel erg gaan twijfelen, wel of niet. Mijn man vind de gedachte erachter heel mooi en accepteerd mijn keuze. Hij heeft haar nooit gekend, dus voor hem voegt het weinig toe.

Wat zouden jullie doen? Ik heb het met mijn zus er al over gehad en ook zij weet het niet. Ik twijfel nu heel erg of ik mijn ouders om advies moet vragen maar eigenlijk wil ik het gewoon zelf beslissen... Ik weet het gewoon echt niet meer!

Wie kan mij een andere kijk op de situatie geven? Helpen relativeren en de knoop door te hakken?

Ik vind het juist heel erg mooi, dan leeft de herinnering aan je zus toch weer voort in een volgende generatie.

Misschien doorbreekt het ook juist wel een beetje het 'taboe' dat er niet over gepraat wordt en kan het, ook voor je ouders, een plekje krijgen!

Ik zou hierbij echt alleen op je eigen gevoel afgaan. Het kan misschien confronterend voor je ouders zijn, maar juist ook weer erg mooi. En het scheelt ook dat je niet die exacte naam geeft dan. Klopt het dat het ook niet gaat om de 1e naam?

het gaat idd om de tweede naam... (die overigens ook bijna nooit gebruikt word)

DOEN!!! (als jij het graag wilt/belangrijk vind!)

Ik zou het niet doen. Maar dat baseer ik op mijn eigen gevoel. Ik zou mijn kind niet vernoemen naar iemand die eigenlijk amper bestaan heeft.

Als het zo ontzettend gevoelig ligt bij je vader dan zou ik er misschien liever voor kiezen om de naam van je overleden zus (of die afgeleide naam dan) als tweede naam te kiezen. Kennelijk is het voor hem echt nog een open wond en het lijkt me dan te pijnlijk als hij elke keer met het verlies wordt geconfronteerd als hij de naam van je kindje noemt of hoort.

Of vraag anders aan je moeder hoe zij erover denkt en of ze denkt dat je vader daarmee om kan gaan.

Inderdaad een lastige keuze. Ik zelf vind het een heel erg mooie gedachte. Het ligt er daarbij wel aan of het om de eerste naam gaat of om een tweede naam. Een eerste naam zou inderdaad wat confronterend kunnen zijn, ook al zou het niet precies dezelfde naam zijn.

Lees nu net dat het om een tweede naam gaat. Dan vind ik dat je het gewoon moet doen als jij/jullie dat willen. De gedachte erachter vind ik erg mooi. Het is jullie keuze en jouw ouders moeten dit accepteren. Ik denk persoonlijk ook niet dat zij dit vreselijk zullen vinden. Als ze erover na kunnen denken en de achterliggende gedachte weten zouden ze toch wel inzien dat dit juist heel mooi is?

ProudMama schreef:Ik vind het juist heel erg mooi, dan leeft de herinnering aan je zus toch weer voort in een volgende generatie.

Misschien doorbreekt het ook juist wel een beetje het 'taboe' dat er niet over gepraat wordt en kan het, ook voor je ouders, een plekje krijgen!

+1

Dit wou ik ook zeggen, maar PM heeft het al mooi verwoord.

Als je het als tweede naam wilt doen, zou ik dat gewoon doen als ik jouw was. Het is dan niet elke keer confronterend voor je ouders. Bij een eerste naam zou het dat wel zijn, maar nu wel minder lijkt mij. Ik vind
het in iedergeval een mooie gedachte.

Ik zou het niet doen zonder eerst te overleggen.

TGR schreef:Ik zou het niet doen. Maar dat baseer ik op mijn eigen gevoel. Ik zou mijn kind niet vernoemen naar iemand die eigenlijk amper bestaan heeft.

Ik viind vernoemen altijd een mooie gedachte. Hebben wij ook gedaan.

Maar omdat het een beetje een 'taboe' is zou ik het overleggen met je ouders. Misschien vinden ze het wel een harstikke mooi dat je aan je zus denkt.

Bruintje Beer schreef:Ik viind vernoemen altijd een mooie gedachte. Hebben wij ook gedaan.

Maar omdat het een beetje een 'taboe' is zou ik het overleggen met je ouders. Misschien vinden ze het wel een harstikke mooi dat je aan je zus denkt.

Ja en mochten ze het nou echt te confronterend vinden, dan weet je dat ook.

Als het om de eerste naam zou gaan dan is dat natuurlijk veel meer confronterend. Aangezien het om een tweede naam gaat vind ik echt niet dat je dit hoeft te overleggen.

Pien schreef:

TGR schreef:Ik zou het niet doen. Maar dat baseer ik op mijn eigen gevoel. Ik zou mijn kind niet vernoemen naar iemand die eigenlijk amper bestaan heeft.

Zie ik dat heel raar en onlogisch? Ik begrijp dat het overlijden van een pasgeboren baby erg ingrijpend is, maar je ouders hebben haar nooit leren kennen. Ik zou niet zonder overleg met je ouders kiezen voor een tweede naam die ook maar een klein beetje lijkt op haar naam.

ik denk dat ik het binnenkort maar gewoon eens met mijn moeder ga bespreken... al denk ik dat ik nu al weet wat zij gaat zeggen. maar dan is er ook weer die twijfel!

een eerste naam vernoemen zou ik nooit doen!

Elodie schreef:Als het om de eerste naam zou gaan dan is dat natuurlijk veel meer confronterend. Aangezien het om een tweede naam gaat vind ik echt niet dat je dit hoeft te overleggen.

Waarom niet? Ik vind het wel zo sociaal. Kijk als je nou je (nog springlevende) moeder wilt vernoemen, dan lijkt me dat alleen maar een eer en wel leuk als verrassing, maar een overleden iemand ligt, zeker in deze situatie blijkbaar, heel erg gevoelig. Je bent natuurlijk niet verplicht tot overleg, maar ik vind het wel zo handig, zeker in delicate gevallen.

TGR schreef:

Pien schreef:

TGR schreef:Ik zou het niet doen. Maar dat baseer ik op mijn eigen gevoel. Ik zou mijn kind niet vernoemen naar iemand die eigenlijk amper bestaan heeft.

Zie ik dat heel raar en onlogisch? Ik begrijp dat het overlijden van een pasgeboren baby erg ingrijpend is, maar je ouders hebben haar nooit leren kennen. Ik zou niet zonder overleg met je ouders kiezen voor een tweede naam die ook maar een klein beetje lijkt op haar naam.

er is nog altijd veel verdriet bij mijn ouders en als jij dan even gaat benoemen dat het om iemand gaat die eigenlijk amper bestaan heeft klinkt dat nogal cru.

ondanks dat ze máár 5 dagen heeft geleefd, is ze wel een deel van ons gezin!

Pien schreef:

TGR schreef:

Pien schreef:

TGR schreef:Ik zou het niet doen. Maar dat baseer ik op mijn eigen gevoel. Ik zou mijn kind niet vernoemen naar iemand die eigenlijk amper bestaan heeft.

Zie ik dat heel raar en onlogisch? Ik begrijp dat het overlijden van een pasgeboren baby erg ingrijpend is, maar je ouders hebben haar nooit leren kennen. Ik zou niet zonder overleg met je ouders kiezen voor een tweede naam die ook maar een klein beetje lijkt op haar naam.

er is nog altijd veel verdriet bij mijn ouders en als jij dan even gaat benoemen dat het om iemand gaat die eigenlijk amper bestaan heeft klinkt dat nogal cru.

ondanks dat ze máár 5 dagen heeft geleefd, is ze wel een deel van ons gezin!

Je hebt gelijk. Sorry.

Een baby die vijf dagen heeft geleefd heeft natuurlijk wel gewoon bestaan en ik denk dat het gemis en het verdriet echt enorm zijn.

Zoals al eerder is gezegd moet je echt ik je eigen gevoel volgen hierin, maar als het niet de exacte naam is en ook nog als 2e naam lijkt het mij best kunnen.

Ik denk dus dat je ook juist niet (alleen) je eigen gevoel moet volgen, maar dat van je ouders, eigenlijk

Fauve schreef:

Elodie schreef:Als het om de eerste naam zou gaan dan is dat natuurlijk veel meer confronterend. Aangezien het om een tweede naam gaat vind ik echt niet dat je dit hoeft te overleggen.

Waarom niet? Ik vind het wel zo sociaal. Kijk als je nou je (nog springlevende) moeder wilt vernoemen, dan lijkt me dat alleen maar een eer en wel leuk als verrassing, maar een overleden iemand ligt, zeker in deze situatie blijkbaar, heel erg gevoelig. Je bent natuurlijk niet verplicht tot overleg, maar ik vind het wel zo handig, zeker in delicate gevallen.

Ik vind dat Pien haar eigen gevoel hierin moet volgen. Als haar moeder aangeeft het liever niet te willen, wordt ze beïnvloedt.
Ook ik heb L. vernoemd naar een overleden iemand. Mijn familie vond dit juist mooi. Heb dit niet overlegd omdat het helemaal niet in me op is gekomen dat ze het niet fijn zouden vinden.
Iedereen gaat er uiteraard anders mee om maar het is echt niet asociaal als je het niet van te voren bespreekt. Het gaat tenslotte om de zus en kind van Pien.

Ik zeg ook niet dat het asociaal is, ik zeg dat ik het socialer vind om het vantevoren te bespreken. Ik weet niet of mijn moeder het fijn/leuk zou vinden als ik mijn dochter zou vernoemen naar haar overleden zusje. Ik zou dat daarom zeker overleggen.