Grrrr collega's

*

Ik zou als je dat durft gewoon telkens zeggen als er iemand iets zegt tegen jou zo op zo'n manier, tegen diegene.

Maar hoezo praten zij over privédingen?

Op mijn werk zijn ook groepen en wij kunnen er allen vanuit gaan dat we ooit eens over de tong zullen gaan. Maar nooit over privédingen, want die vertellen we elkaar simpelweg niet.

Hoe moet ik dat uitleggen, ik had een verhaal getypt en toen ik het zelf las klinkt het heel overdreven van mijn kant. Uh vandaag kwam ik er bijvoorbeeld achter dat achter mijn rug om precies wordt bijgehouden hoeveel ik snoep op mijn werk, ik werk in de horeca iedereen eet zich vol, alleen omdat ik ooit heb gezegd dat ik wel wat kilo kwijt wil gaan er hele discussies over heen en weer. Ten eerste staat mijn hoofd op dit moment helemaal niet naar afvallen en ten tweede waarom gaat hun dat aan? Waar bemoeien ze zich mee, en als ze dan zo duidelijk een mening willen hebben, zeg het dan tegen míjzelf.

Ja dit lijkt een beetje vaag maar dit soort dingen zijn het constant en ik word er echt heel moe van, het lijkt net of ze allemaal niets beters te doen hebben ofzo

sorry voor mijn onduidelijkheid

Och ja, ik roep elke dag dat ik nu toch echt op dieet ga, waarop een collega zegt:"Die-eet?" Om vervolgens al mijn collega's over me heen krijg, omdat ik toch wel snoep en toch echt zou beginnen met mijn 'die-eet'.

Ik snap heus dat het vervelend is als collega's controlerend gedrag vertonen, maar zeg het de volgende keer maar niet als je weer een poging tot lijnen doet. Dat doe ik ook niet meer.

Wij hebben een collega van ruim 150 kg op het werk. Ze is zo dik dat ze zelfs een aangepaste stoel heeft, welke wij liefkozend 'a loveseat' noemen. Praktisch elke dag komt ze 'toevallig' langs de C1000 en praktisch elke dag zijn er minstens drie pakken koeken in haar tas gerold. Tja, en dan komt er tijdens de pauze wel eens een 'vies roddeltje' voorbij. (Verschil is dat onze collega het niet verschrikkelijk vindt om veel te wegen, want daarvoor houd ze, volgens haarzelf, teveel van eten. )

Weet je wat je ook kunt denken? Dit ben ik en neem het zoals het is, en anders maar niet. Niets van aantrekken en wat ik me herinner van de horeca; hier een hapje, daar een hapje. Houd het ook maar eens vol, zo'n dieet.

Haha, moet wel lachen om je verhaal, isa

Nee, ik begrijp 't ook wel, maar het gaat me meer om het principe dat ik van mijn mannelijke collega moet horen dat mijn vrouwelijke collega's het achter mijn rug om bijhouden, echt who cares?

En er zijn nog meer van die dingen, we hebben een boek en daarin schrijven we punten die van belang zijn voor de volgende dag en er was een keer iets niet goed gegaan en had iemand dat opgeschreven voor mijn baas. Vervolgens las ik per ongeluk het antwoord van mijn baas wat nogal schokkend was. Later zei ze "ja had je eigenlijk niet moeten lezen ik heb haar al gesmst" En dat vind ik gewoon zo schijnheilig en het gebeurd met álles en ik kan daar gewoon niet zo goed tegen

Wat vervelend voor je dat je hierdoor met tegenzin naar je werk gaat.
Misschien kun je aan je collega's vertellen dat je gehoord hebt dat er dingen over jou gezegd zijn, of dat zo is, en dat je je afvraagt waarom ze dat doen, en je je er rot om voelt?
Als ik jou was zou ik het ook niet fijn vinden om er mee door te lopen, dan maak je het in je hoofd misschien wel erger dan het is.
Succes in ieder geval!

*

Het had mijn verhaal kunnen zijn

Bij ons op werk (ook horeca) word zo veel geluld dat de hele werksfeer er door verpest word, iedereen heeft om de haverklap ruzie en er is altijd wel gezeik!

Een van de redenen dat ik nu een nieuwe baan aan het zoeken ben