Ik heb moeite met loslaten

Ik heb dus moeite met dingen loslaten. Er was dus een woning en die is naar iemand anders gegaan dus ik sta weer op de wachtlijst. Heb gekeken naar wat ik kan kopen, nou daar ga je gewoon van lachen want van het bedrag dat ik kan kopen ( en dat is op z'n max ) krijg je woningen die er totaal niet uitzien. Nu hoeft het ook geen paleis te zijn maar ik hou ook geen geld over om te verbouwen. Ik bel de woningstichting bijna elke week om even mijn stem te laten horen en dan hoop ik dat ze zo gek van me worden dat ze me wel een woning aanbieden. Deze hoop slaat nergens op want pas als er een woning vrijkomt dan hoor ik wat. Bij de andere woningstichting moet ik gewoon jaren ingeschreven staan voor een woning en ik sta pas sinds september vorig jaar ingeschreven! Mijn fout natuurlijk dat ik het niet eerder deed maar omdat de planning was om te gaan samenwonen dacht ik dat niet te hoeven doen. Ik kijk elke dag op de site van de woningstichting of er iets vrijkomt zodat ik dan gelijk kan bellen.
Iedereen die ik ken zegt dat ik het los moet laten en dat het vanzelf dan wel kom. Maar ik ben gewoon bang dat ik wordt vergeten en dat ik voorlopig nog steeds thuis woon. En daardoor praat ik mezelf zo de put in.
Ik kan mijn ex niet loslaten terwijl het toch echt niet meer goed komt want hij heeft aangegeven dat dat niet gaat gebeuren. Hij heeft wat dingen gezegd waardoor ik nu weet dat dat er niet meer inzit.

Waarom heb ik toch zo'n moeite met loslaten? Zijn er meerdere mensen die moeite hebben met loslaten of heeft iemand de tip?

( sorry als het een beetje verwarrend of down overkomt maar zo voel ik me ook op dit moment )

Sweety, wat ontzettend vervelend voor je. Ik denk dat loslaten wel je leven makelijker maakt, waarschijnlijk ben je nu alleen maar gefocust op een huis en kan je niet optimaal genieten van de leuke/goede momenten die er ook zijn.
Loslaten is niet makkelijk, en ik heb ook geen tips hoe je dat het beste kan doen, maar ik wil je wel sterkte wensen.

Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik herken het wel een beetje van mezelf. Toen ik graag een huisje wilde keek ik ook elke dag op internet en in de krant e.d. Werd er ook zo onrustig van omdat ik het zo graag wilde. Wat bij mij hielp was rond bazuinen dat ik op zoek was naar een huisje, toen kwam er op een gegeven moment iemand naar mijn broer toe dat hij nog een huisje voor mij wist.
Probeer ook te genieten van dingen die je nu hebt, zoals de luxe om thuis te wonen, lekker te kunnen sparen en waarschijnlijk hoef je in huis niet zoveel te doen (?). Sterkte, ik hoop dat je je snel weer wat meer happy voelt!

Ik ben nu inderdaad alleen maar gefocust op het krijgen van een woning. Omdat het niet wordt ik daar zo down van. Ik merk dat ik gewoon ook niet meer zo vrolijk kan zijn voor andere en hun woning. In mijn omgeving bedoel ik dan. Een collega is al sinds december bezig met zijn woning en woont er nog steeds niet in hij woont nog steeds bij zijn vriend/ex. Ik vond het leuk dat hij een woning had maar ik kan nu niet nog meer vrolijkheid voor hem opbrengen. Meer omdat ik nu ook weleens aan de beurt wil zijn. ( dit klinkt heel fout )

Ugly Betty schreef:Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik herken het wel een beetje van mezelf. Toen ik graag een huisje wilde keek ik ook elke dag op internet en in de krant e.d. Werd er ook zo onrustig van omdat ik het zo graag wilde. Wat bij mij hielp was rond bazuinen dat ik op zoek was naar een huisje, toen kwam er op een gegeven moment iemand naar mijn broer toe dat hij nog een huisje voor mij wist.
Probeer ook te genieten van dingen die je nu hebt, zoals de luxe om thuis te wonen, lekker te kunnen sparen en waarschijnlijk hoef je in huis niet zoveel te doen (?). Sterkte, ik hoop dat je je snel weer wat meer happy voelt!

Dat is het inderdaad. Je wordt er zo onrustig van. Heb jij dan uiteindelijk gekocht of toch gehuurd Ugly Betty? Thuis hoef ik inderdaad niet veel te doen. Wil wel graag maar dan heeft mijn ma het al gedaan als ik zeg dat ik het wil doen. Heel lief natuurlijk, daardoor probeer ik weleens ontbijt te maken voor ons allen om haar toch zo te bedanken.

Oooooh dit is zo verschrikkelijk herkenbaar!! :face:
Ook toen ik op zoek was naar een huisje was ik er zoooo obsesief mee bezig. Ik keek echt elke dag hoeveel reacties er op een huisje waren gekomen, en als de reactietermijn gesloten was na 2 weken en je dan om 16u smiddags kon kijken hoeveelste ik geworden was was ik zooo super zenuwachtig! En wanneer ik dan bijv 3e stond bleef ik maar kijken of degene voor me zou weigeren etc etc.
Pas toen ik daadwerkelijk eerste stond, het huisje had bekeken én de definitieve bevestiging in mn brievenbus had durfde ik rustig te ademen en kon ik het naast me neerleggen.

Dat heb ik dus altijd met dingen waarover ik me druk maak. Das pas wanneer ik het gehad heb, ik het daadwerkelijk kan loslaten.

Ah meisie... Ik herken het niet.. Maar ik wil je wel een geven

Ik ben inderdaad ook aan het kijken voor bij een makelaar. Maar voor degene die ik heb gezien moet ik me inschrijven ( geen probleem ) maar dan is het niet zeker dat ik die woning krijg. Ik moet dan ook aan bepaalde voorwaarden voldoen. En een studentenkamer/woning zie ik niet zitten. Maar wel bedankt voor het mee denken

Waar woon je nu dan? Misschien heb ik wat gemist, maar heb je nu een eigen plek of woon je ergens bij in? Hoe is je situatie? Kan je het daar nog uithouden of is er een dringende reden dat je een woning zoekt?

Als je een studentenkamer of -woning niet ziet zitten is het gewoon afwachten. Kopen is in deze tijden voor heel veel mensen haast onmogelijk, maar huren is ook niet eenvoudig.

Lastig hoor, sterkte!

Tea-Leaf schreef:Waar woon je nu dan? Misschien heb ik wat gemist, maar heb je nu een eigen plek of woon je ergens bij in? Hoe is je situatie? Kan je het daar nog uithouden of is er een dringende reden dat je een woning zoekt?

Als je een studentenkamer of -woning niet ziet zitten is het gewoon afwachten. Kopen is in deze tijden voor heel veel mensen haast onmogelijk, maar huren is ook niet eenvoudig.

Lastig hoor, sterkte!

Ik woon nu weer thuis. En de situatie is wel vol te houden hoor maar ik ben er eigenlijk klaar voor. Misschien omdat ik me nu ook steeds meer ga beseffen dat het door mijn ex komt dat ik weer thuis woon. En ik daardoor boos wordt omdat ik nog geen eigen woning heb. Maar ik ben wel blij met mijn ouders en dat ik weer thuis mocht komen wonen.

Dank jullie wel voor de knuffels en de reacties. Doet me goed.