Wanneer tweede kindje?

Mijn man en ik hebben een tijdje geleden besloten voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje 12 maanden is. We willen heel graag meer dan één kind (als het ons gegeven is), maar kijken allebei wel op tegen de zwangerschap. Ik ben niet zo heel erg goed in zwanger zijn; had al vrij vroeg bekkeninstabiliteit (in een rolstoel gezeten), hield enorm veel vocht vast, veel last van maagzuur en vanaf de 6e maand non-stop onrustige benen. Maar we vinden allebei niet dat een lastige zwangerschap de reden moet zijn om later aan een tweede kindje te beginnen; je weet toch niet hoe het gaat lopen en dan vinden we het belangrijker dat onze kindjes (hopelijk) niet zo veel schelen in leeftijd.

Alleen kriebelt het bij mij echt enorm, en ik zit er serieus over te denken om nu al te beginnen (als mijn man het daarmee eens is natuurlijk). Mijn vraag aan jullie is dan ook; is het echt veel zwaarder om zwanger te zijn als je al een 1,5 jarige rond hebt lopen dan wanneer je al een 2-jarige rond hebt lopen? Is het verstandiger om te wachten tot ons zoontje een jaar is, als het gaat om de zwangerschap zelf?

Ik ga er eigenlijk niet vanuit dat ik in één keer zwanger ben (we hebben ook 14 maanden over de eerste gedaan), maar vind wel dat ik er rekening mee moet houden. En ik heb ook verhalen gelezen van een verschrikkelijke eerste zwangerschap en een perfecte tweede zwangerschap, maar daar durf ik niet eens op te hopen

Hmm ik kan het natuurlijk niet vergelijken maar ik kan wel zeggen hoe het bij ons ging...

Ik had bij de eerste geen bekkeninstabiliteit, bij de tweede wel. Ons zoontje was ruim 9 maanden toen ik zwanger werd en 18 maanden en 1 week toen onze dochter werd geboren. Ik heb de laatste maanden niet voor hem kunnen zorgen, hij liep met 16 maanden maar moest ervoor en erna wel nog vaak getild worden. Dat kon ik niet zelf, en als ik het wel deed omdat het soms niet anders kon had ik daar nog dagen last van. Ik vond de tweede zwangerscha dus wel erg zwaar en achteraf had ik liever gewacht, een half jaar of een jaar, omdat het dan praktisch een stuk makkelijker was geweest.

-- edit, met niet voor hem kunnen zorgen bedoel ik dus ook echt niet: hij was altijd weg, of mijn vriend was thuis of mijn moeder was er. Alleen met hem was ik hooguit een uurtje 's ochtends voor hij werd opgehaald.

Ik denk eigenlijk dat niemand hier een antwoord op kan geven. Elk leeftijdsverschil heeft voor- en nadelen. Bovendien is de ene 1,5 jarige heel anders dan de andere. Waar je inderdaad rekening mee moet houden, is dat een tweede zwangerschap hoe dan ook zwaarder zal zijn qua belasting. Je kunt niet meer even gaan liggen wanneer het jou uitkomt. Je moet door omdat je al een kindje hebt.

Ik vind ons leeftijdverschil prima (bijna 2 jaar zit er tussen), maar desondanks vond en vind ik het af en toe best pittig. Toen de tweede er was vroeg ik me echt af hoe het kwam dat ik het met 1 kindje soms zwaar vond. Met twee is het toch echt een stuk drukker! Aan de andere kant is het geweldig om ze samen te zien spelen.

Als het écht kriebelt, zou ik er niet mee wachten alleen omdat je je voor had genomen er pas over een paar maanden voor te gaan. Succes in ieder geval!

Bedankt voor jullie antwoorden!

Arden, jeetje, dat klinkt wel heel zwaar, wow... Denk je dat het veel had gescheeld als je later zwanger was geweest? En nu ze er allebei zijn, was het grotere verschil in leeftijd dat ook waard geweest?

En voor zowel Arden als Minneke (en andere mensen natuurlijk), wat kan een kind van 2 wel dat een kind van 1,5 nog niet kan waardoor het lastig kan zijn ervoor te zorgen (als je zwanger bent)? Ik begrijp uit het verhaal van Arden dat ze met 1,5 jaar nog niet zo goed kunnen lopen, klopt dat? En hoe zit het met spelen/eten (dingen op de grond gooien enzo), wéglopen, zichzelf vermaken, etc?

Dat had wel gescheeld ja, als ik bijv een half jaar later zwanger was geweest had mijn zoontje zelf op de commode kunnen klimmen, daar was hij nu echt nog te klein voor. Zichzelf vermaken kan hij eigenlijk altijd wel, dat kon hij op die leeftijd en nu nog dus dat maakt geen verschil. Maar dat hangt ook van je kind af want mijn dochter kan dat dus niet zo goed.
Wat veel uitmaakt vind ik is dat ze met 2 meer begrijpen dan met 1,5. Mijn dochter begrijpt nu ook al wel alles en mijn zoon ook met 18 maanden, maar die maanden ervoor was ik zwanger en voor 18 maanden was dat toch niet zo dat hij echt dingen deed die ik hem vroeg.

Nu ze er allebei zijn vind ik het leeftijdsverschil ook voordelen en nadelen hebben. Het is leuk dat ze zo dicht op elkaar zitten want ze zijn echt elkaars speelmaatjes maar ze zijn ook competitief en kunnen goed ruziemaken. Maar dat was met een ander leeftijdsverschil misschien ook zo geweest.

Welles schreef:Bedankt voor jullie antwoorden!


En voor zowel Arden als Minneke (en andere mensen natuurlijk), wat kan een kind van 2 wel dat een kind van 1,5 nog niet kan waardoor het lastig kan zijn ervoor te zorgen (als je zwanger bent)? Ik begrijp uit het verhaal van Arden dat ze met 1,5 jaar nog niet zo goed kunnen lopen, klopt dat? En hoe zit het met spelen/eten (dingen op de grond gooien enzo), wéglopen, zichzelf vermaken, etc?

Nou ja, dat gaf ik hierboven dus al een beetje aan; het scheelt heel erg per kind wat ze wel of niet kunnen. Die van ons liep met 1,5 wel, maar nog niet heel goed. Toen ik écht hoogzwanger was kon ze zelf de trap op en af (als ik er bij bleef uiteraard). Dat maakte het bijvoorbeeld wel makkelijker. Weglopen kon ze helaas ook goed . En dat deed ze ook; in de winkel, op straat. Ze maakte er echt wel gebruik van dat ik een dikke buik op pootjes was haha. Zichzelf vermaken maakt qua leeftijd niet zo veel verschil vind ik, dat ligt ook echt aan het kindje.

Je weet het gewoon niet goed van tevoren. Misschien is dat ook maar goed, anders zou je misschien nergens meer aan durven beginnen.

Als er hier nog een derde zou komen, zou dat wel echt pas zijn als de jongste drie is ofzo. Maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren eigenlijk.

Zoals hierboven gezegd wordt is het lastig te zeggen, aangezien elke zwangerschap en elk kindje anders is...
Wat denk ik ook een groot verschil maakt in leeftijd, is dat een ouder kindje (2 of 3) al een stuk meer snapt, en je hem/haar meer kunt uitleggen...

en verder sja...een dreumes van anderhalf kan lief en schattig zijn, terwijl een kindje van 2,5 een klein draakje is die je flink uittest... dus wat dat betreft...lastig te zeggen.

Maar ik zou zeggen, als jullie er klaar voor zijn, go for it. Zwaarder wordt het denk ik toch wel met 2 kids, ik vraag me af of die paar maanden echt zo'n heel groot verschil maakt...

Ik denk dat jullie je gevoel moeten volgen en als je heel graag voor een 2e wil gaan hou je dat niet tegen *lang eve de hormonen:D*

Hier hebben wij een 2e gekregen toen Dylan 3 jaar was. Voor ons ideaal, hij kan zich zelf vermaken, snapt dat hij even moet wachten o.i.d., zindelijk,kan zelf naar boven wanneer je hem roept,kan zich kenbaar maken door te praten, klimt zelf in zijn autostoel... Wij wilden er ook bewust wat meer tijd tussen (ook vanwege onze jonge leeftijd) en vind het heel fijn zo!

Moet wel zeggen dat ik op veel spugen *niet misselijk gelukkig* na geen klachten had dus dat maakt het wel makkelijker dan jou situatie.

Ikzelf merk dat ik mijn zoontje met (bijna) 2 veel beter kan begrijpen. Hij kan veel meer duidelijk maken dan een half jaar geleden. Ook is hij een stuk meer zelfstandig dan toen.

Daarom hebben wij de knoop doorgehakt om er nu ook weer voor te gaan. Mocht het ons gegund zijn, zijn we sowieso weer een jaar verder en 3 jaar er tussen vind ik ideaal.

Maar wat Petra ook zegt: als de wens er is, gewoon doen. Voor elke leeftijd is wel wat te zeggen. Misschien worden het hele pittige maanden maar ben je straks wel snel uit de luiers en gebroken nachten...

Ik was eerst ook heel erg bang voor een 2e zwangerschap ivm mijn bekken en overige klachten.
Ik wou dan ook voorlopig nog geen 2e, eerst mijn lichaam maar eens goed rust geven en F zelfstandiger hebben.
Het zij bijvoorbeeld erg fijn zijn als ze op een stoel kunnen klimmen zodat ik haar schoenen makkelijker aan zou kunnen doen.
Wij willen nu nog geen 2e, maar ik zou 2,5 jaar tussen de kinderen een mooi verschil vinden.

Een 2e zwangerschap hoeft inderdaad niet weer zo zwaar te zijn, maar ik ga er zelf vanuit dat het erger is.
Anders valt het straks vies tegen. Eigenlijk wou ik zelfs dichter in de buurt van familie gaan wonen, maar dit is helaas niet mogelijk op korte termijn.

Over wat ze wel en niet kunnen verschilt natuurlijk wel erg per kind, F liep met 10 maand en 3 weken, een ander kind loopt met 1,5 jaar. Mij lijkt het ook erg fijn dat ze veel meer zal begrijpen, ze luister nu ook al wel een beetje als ik vraag om iets te pakken, of dat we naar buiten gaan of gaan fietsen etc. Maar over een half jaar zal dit nog veel meer zijn.

Ik was van de 2e zwanger toen S. 13 maanden was. Ze is net geen 2 jaar als haar broertje of zusje geboren wordt. Vinden wij een mooi leeftijdsverschil. Het scheelt dat ze behoorlijk zelfstandig is. Maar toch vindt ik het pittig zwanger zijn en een dreumes/peuter ernaast te hebben.

Kwa lichamelijke klachten. Bij de S. had ik veel last van mijn bekken vanaf 17 weken zwangerschap ook na de bevalling. Nu heb ik pas met 33 weken last van mijn bekken maar het is haalbaar dat was vorige keer niet. Nu heb ik veel last van mijn harde buiken enz.

Maar elke zwangerschap is weer anders en wil niet zeggen dat je klacten van de vorige keer weer terugkomen.

Wij hebben altijd gezegd dat wij pas een tweede wilde op het moment dat de eerste kon lopen.
Nu kon H. een week na haar eerste verjaardag lopen maar ik zat nog aan de medicijnen.
Toen ik daar groen licht voor gekregen heb zijn we er voor gegaan en was het meteen raak.

En ik ben nu ontzettend blij dat we gewacht hebben tot H kon lopen!
Bij de eerste kwam ik met 5 maanden in de ziektewet vanwege bekkeninstabiliteit en ik loop nu ook alweer bij de fysio.

Persoonlijk had ik er niet aan moeten denken om zwanger te zijn en de eerste nog veel te moeten dragen...

Wij willen nog even wachten met een tweede, zoals iemand anders al zei, ik wil dat onze zoon eerst wat zelfstandiger is, goed kan lopen, en zichzelf gewoon wat beter kan redden zeg maar.

Als er hier een tweede kan komen lijkt het me ook wel fijn om te wachten tot A. in elk geval 2 jaar is. Dan is ze wat zelfstandiger en kan ze wat meer. De afgelopen zwangerschap was lichamelijk gezien geen pretje, dus als ik haar niet meer constant hoef te tillen zou dat erg fijn zijn. Het lijkt me ook leuk dat ze het dan misschien wat 'bewuster' mee kan maken, voor zover dat zo is als ze nog vrij klein zijn.

Je moet er wel rekening mee houden dat je nooit zeker kan weten wat je kind op een bepaalde leeftijd allemaal al kan, een ontwikkeling kan ook anders verlopen.

Dat is zeker waar, je weet nooit hoe een kindje zich zal ontwikkelen. Daarom lijkt het me sowieso handig om te wachten tot A. in elk geval 2 is en dan eens te kijken hoe het dan is. En wie weet hoe lang het duurt voordat het daarna raak is.

Plus dat ik eerst nog maar eens een leuke vent moet vinden die ook nog eens kinderen wil

Wij hebben een bovenwoning, met meteen achter de voordeur een trap naar boven. Sinds een paar maanden kan mijn zoontje heel goed zelf naar boven lopen, maar ik had er voor die tijd niet aan moeten denken om hoogzwanger te zijn of een baby te hebben. Steeds eerst het ene kind naar boven sjouwen, dan het andere pfff...

Het had me heel mooi geleken om nu zwanger te zijn. Tomas zit nu in een heel prettige fase: hij luistert goed, kan veel zelf, speelt zelfstandig, en hij is lief voor andere kinderen en vindt het prima als ik een dagje oppas op de baby van een vriendin. Ik kan hem dingen uitleggen: 'eerst krijgt de baby de fles, als ik daar klaar mee ben gaan wij samen spelen'. Dat begrijpt en accepteert hij dan ook. Dat lijkt me een stuk moeilijker met een kind van 1.

Filoria schreef:

Het had me heel mooi geleken om nu zwanger te zijn. Tomas zit nu in een heel prettige fase: hij luistert goed, kan veel zelf, speelt zelfstandig, en hij is lief voor andere kinderen en vindt het prima als ik een dagje oppas op de baby van een vriendin. Ik kan hem dingen uitleggen: 'eerst krijgt de baby de fles, als ik daar klaar mee ben gaan wij samen spelen'. Dat begrijpt en accepteert hij dan ook. Dat lijkt me een stuk moeilijker met een kind van 1.

Maar volgens mij heb jij ook een uitzonderlijk makkelijk/lief kind Filoria !

Als wij in de toekomst ooit aan een tweede kindje willen beginnen (dat zien we over een tijdje wel), is dit pas wanneer onze zoon 2 of 3 jaar is. Hij is dan een stuk zelfstandiger en wij kunnen dan goed met hem communiceren. Mijn zusje is momenteel zwanger van de 2e en bijna uitgerekend, er zit maar een hele korte tijd tussen. Dat lijkt mij echt ontzettend zwaar.

Bij ons zit er 4 jaar tussen de kinderen, heerlijk helemaal gezien de ziekte en alles rondom de jongste. Zoals Susan al aangaf wilde ik ook zeggen dat je er wel rekening mee moet houden dat het altijd anders kan gaan dan je verwacht en dat je kind zich anders kan gaan ontwikkelen.

áls hier ooit een tweede komt, dan zal de eerste rond de 4/5 zijn. Je weet inderdaad niet hoe het gaat lopen, er kan altijd iets overwachts gebeuren en de ontwikkeling kan ook anders lopen dan je gedacht/gehoopt had, maar als je aan een tweede begint als de oudste nog geen 1 jaar is, weet je zeker dat je veel zult moeten tillen e.d., dus ik snap de gedachtengang heel goed.