Wanneer voor een tweede kindje?

Ik ben benieuwd wanneer jullie voor een tweede kindje gingen.
Onze dochter is bijna 16 maanden en we willen binnenkort graag voor een broertje of zusje gaan. Ik twijfel alleen heel erg wanneer precies, ik vind het eigenlijk ook wel eng (mijn zwangerschap en bevalling waren nou niet echt bepaald leuk)...
Dat we graag een tweede kindje willen staat vast, ik weet alleen nog niet precies wanneer. Mijn man kan niet wachten en zou liever gisteren dan vandaag alweer zwanger zijn. Ik ben er echter nog niet helemaal uit, ik heb wel zeer regelmatig hele erge kriebels maar durf er nog niet echt aan toe te geven.

Mijn vraag is wanneer het bij jullie weer begon te kriebelen en wanneer jullie er weer voor gegaan zijn.

Ik wilde wel al graag een tweede kindje voordat J. een jaar was. Mijn man wilde nog even wachten. We zijn er uiteindelijk voor gegaan toen J. 13 maanden was.

Tania schreef:Ik wilde wel al graag een tweede kindje voordat J. een jaar was. Mijn man wilde nog even wachten. We zijn er uiteindelijk voor gegaan toen J. 13 maanden was.

Mag ik vragen hoe je omgeving hier op reageerde? Vond men het snel dat je na een jaar al weer zwanger was of vond men het wel normaal?
Ik ben misschien onbewust ook wel een beetje bang voor mijn omgeving dat ze het misschien te snel zullen vinden (ik weet natuurlijk ook wel dat ik me daar niet van moet aantrekke... maar toch.. )

En is je zwangerschap goed te doen met nog zo'n kleine dreumes?

Ik heb totaal nog geen babykriebels.. gelukkig maar, we moeten verhuizen voordat hier een tweede kindje bij kan komen en daar hebben we gewoonweg het geld niet voor! Bij ons duurt het nog een paar jaar dus.

Mijn 'ideale beeld' was dat er zo'n 2,5 jaar leeftijdsverschil zou zitten tussen de eerste en de tweede. Tussen de tweede en een eventueel derde ook zoiets of iets langer. Omdat N. als een vrij grote 'verrassing' kwam hebben we ons 'ideale beeld' bijgesteld. We hebben het voorlopig goed zo en hebben geen haast voor een tweede kindje. Eerst maar even zo genieten, tussendoor sparen, ander huis zoeken, etc. We zijn nog jong!

Ik heb eigenlijk niet echt rare reacties gehad. Maar nou moet ik ook zeggen dat er wel meer mensen in mijn omgeving ongeveer hetzelfde leeftijdsverschil hebben dus misschien dat ze het daarom ook normaal vinden. Ik zou gewoon doen wat jullie willen. Wat andere mensen ervan vinden is niet belangrijk toch, als jullie er maar gelukkig mee zijn.

Mijn zwangerschap is zwaar maar dat komt vooral door mijn bekken anders zou het een stuk beter gaan. Mijn zoontje loopt nog niet dus moet nog veel getild worden en als ik alleen met hem ben is dat soms lastig. Maar gelukkig heeft hij het volgens mij wel een beetje door en komt hij dan lief bij me zitten boekjes lezen en dvd kijken ofzo.

Ik heb eigenlijk geen ideaalbeeld, dat is ook het gekke....
Ik scheel zelf 4 jaar met mijn broer en 8 jaar met mijn zus, maar ik heb dat nooit als een nadeel ervaren. Mijn man echter scheelt met zijn broertje maar 1 1/2 jaar. Hij vond/vindt dat juist leuk en wil onze kinderen dus ook graag dicht op elkaar.
Zoals het nu staat gaan we er denk ik in februari/maart weer voor, ik moet wel heel snel zwanger raken om jou ideaalbeeld van 2,5 jaar te willen halen

Hier na wilde we dat de oudste 9 maanden was voor de 2e. Mocht toen niet ivm medicatie. Gelukkig kreeg ik na een paar maanden groen licht. Zit 25 maanden tussen. De zwangerschap erbij viel mij mee, af gezien van bekken klachten.
Na de 2e kwamen de kriebels minder gauw, we wisten dat we een 3e wilde. Dus lieten het een beetje op het beloop.
Tussen de 2e en 3e zit 28 maanden. Die keer vond ik het wel heel zwaar door zware vermoeidheid, bekken en op het laatst knallende hoofdpijn.
Hier nooit reacties op gehad van snel. Iedereen had het wel verwacht.

Waarom was je vorige zwangerschap zwaar?

Tania schreef:Ik heb eigenlijk niet echt rare reacties gehad. Maar nou moet ik ook zeggen dat er wel meer mensen in mijn omgeving ongeveer hetzelfde leeftijdsverschil hebben dus misschien dat ze het daarom ook normaal vinden. Ik zou gewoon doen wat jullie willen. Wat andere mensen ervan vinden is niet belangrijk toch, als jullie er maar gelukkig mee zijn.

Mijn zwangerschap is zwaar maar dat komt vooral door mijn bekken anders zou het een stuk beter gaan. Mijn zoontje loopt nog niet dus moet nog veel getild worden en als ik alleen met hem ben is dat soms lastig. Maar gelukkig heeft hij het volgens mij wel een beetje door en komt hij dan lief bij me zitten boekjes lezen en dvd kijken ofzo.

Ik weet ook wel dat ik me er helemaal niets van aan moet trekken, maar onbewust doe ik dat denk ik toch een beetje. Mijn broer en zus hebben namelijk best veel leeftijdsverschil tussen hun kinderen dus vandaar dat ik misschien ook verwacht dat ze raar op zullen kijken.

Ook besprak ik het laatst met een collega en die zij ook "ooo...dan heb je ze wel heel dicht op elkaar" en dat zette mij toch wel aan het denken...

Ik vind het juist prettig dat ze niet zoveel schelen in leeftijd. Het leek me echt niks om als J. naar school gaat weer opnieuw te beginnen met een baby. Nu hebben we toch nog gebroken nachten en zitten nog in de luiers. Dan maar in een keer door. (Al snap ik dat er mensen zijn die dat anders zien hoor)

Ik krijg nu al best vaak de vraag wanneer nr twee komt...en onze kindjes schelen niet veel. Wij gaan er in april ong weer voor. Sowieso afwachten hoelang het duurt. Heb wel echt de kriebels nu hoor!

woezel schreef:
Waarom was je vorige zwangerschap zwaar?

Eerst groeide het kindje niet goed (bleek achteraf echt storm in een glas water geweest te zijn, maar ik was natuurlijk wel heel erg geschrokken en bang) toen kreeg ik bekkenklachten die uiteindelijk overgingen tot een lichte bekkeninstabiliteit. Ik had vreselijk last van heftige hoofdpijn(en), werd heel depri op het einde en ben uiteindelijk met zwangerschapsvergiftiging opgenomen en met spoed ingeleid en heb toen tot overmaat van ramp een totaalruptuur opgelopen waar ik het geestelijk en lichamelijk erg moeilijk mee heb gehad.....
Vandaar dus ook de angst voor een tweede zwangerschap/bevalling....

Tania schreef:Ik vind het juist prettig dat ze niet zoveel schelen in leeftijd. Het leek me echt niks om als J. naar school gaat weer opnieuw te beginnen met een baby. Nu hebben we toch nog gebroken nachten en zitten nog in de luiers. Dan maar in een keer door. (Al snap ik dat er mensen zijn die dat anders zien hoor)

Ja, dat lijkt mij ook echt niks. En nu doet F. 's middags altijd nog een flink slaapje dus dat is ten tijde van een zwangerschap en nieuwe baby ook wel handig.

Pandora schreef:

Tania schreef:Ik vind het juist prettig dat ze niet zoveel schelen in leeftijd. Het leek me echt niks om als J. naar school gaat weer opnieuw te beginnen met een baby. Nu hebben we toch nog gebroken nachten en zitten nog in de luiers. Dan maar in een keer door. (Al snap ik dat er mensen zijn die dat anders zien hoor)

Ja, dat lijkt mij ook echt niks. En nu doet F. 's middags altijd nog een flink slaapje dus dat is ten tijde van een zwangerschap en nieuwe baby ook wel handig.

Hier ook zo nu even aan poten met 3. Maar straks zijn we uit de luiers en krijgen we weer wat meer vrijheid.
Het slaapje smiddags vond ik ook nog heerlijk.
Dat was inderdaad dan een heftige zwangerschap. Wel weet je nu bv dat je last van je bekken kunt krijgen en kun je beter je zelf in acht nemen. Hier liep ik bij de eerste veel te lang door.

woezel schreef:

Pandora schreef:

Tania schreef:Ik vind het juist prettig dat ze niet zoveel schelen in leeftijd. Het leek me echt niks om als J. naar school gaat weer opnieuw te beginnen met een baby. Nu hebben we toch nog gebroken nachten en zitten nog in de luiers. Dan maar in een keer door. (Al snap ik dat er mensen zijn die dat anders zien hoor)

Ja, dat lijkt mij ook echt niks. En nu doet F. 's middags altijd nog een flink slaapje dus dat is ten tijde van een zwangerschap en nieuwe baby ook wel handig.

Hier ook zo nu even aan poten met 3. Maar straks zijn we uit de luiers en krijgen we weer wat meer vrijheid.
Het slaapje smiddags vond ik ook nog heerlijk.
Dat was inderdaad dan een heftige zwangerschap. Wel weet je nu bv dat je last van je bekken kunt krijgen en kun je beter je zelf in acht nemen. Hier liep ik bij de eerste veel te lang door.

Ja, ik moet nu gewoon beter naar mijn lichaam luisteren en ben dat nu ook wel van plan hoor. Ik meende bij mijn vorige zwangerschap maar dat ik alles nog moest en kon doen.
Ik was altijd heel gezond en sportief dus ik had er nooit bij stil gestaan dat een zwangerschap tegen kon vallen, ik dacht echt van "dat doe ik even" .... heel naief....

Ik raakte onverwachts zwanger toen S. 9 maanden was. helaas was er bij de echo geen hartfunctie te zien. Maar hebben vrij snel daarna besloten om te proberen of het osn opnieuw gegund zou zijn om nog een keer zwanger te mogen zijn. S. was 13/14 maanden oud toen ik weer zwanger was. Ze schelen precies 22 maanden.

Ik snap dat je tegen een 2e zwangerschap opzie. Hier had S. ook een flinke groeiachterstand tijdens de zwangerschap waardoor ik in de gaten werd gehouden door de gyn en had ik ook bekkenklachten.
Bij D. werd ik goed in de gaten gehouden ivm de groeiachterstand van S. Ik kreeg groeiecho's en het leek er op dat hij een gemiddelde baby zou worden(3500 gram) maar helaas was is hij tijdens de laatste echo(36 weken) amper gegroeid en woog hij bij de geboorte maar 2605 gram. Had bij hem geen last van mijn bekken maar wel van veel harde buiken.
Je kan het gewoon aangeven aan je VK dat je ivm met de slechte groei van je 1e kind je extra groeiecho's wilt. Dat dat jou geruststeld.

Het scheelde wel dat S. al kon lopen waardoor ik haar bijna niet getild hebt tijdens de zwangerschap.

Ik scheelde 5 jaar met mijn zus, mijn man 2 jaar met zijn zus. Ik zag die 5 jaar als ideaalbeeld, hij dus die 2 jaar...

Vanaf dat L 1 jaar is, krijgen we constant de vraag wanneer er een 2e komt. Ik moet er nog niet aan denken. Mijn beeld was altijd pas over een paar jaar, maar dat is ondertussen wel iets bijgesteld. Mij leek het gewoon praktisch een 2e kindje te "krijgen" als nummer 1 richting basisschool zou gaan, ook qua opvang (mijn ouders en schoonouders passen op.. Zouden er dan ineens 2 krijgen..)

Maar goed, om ons heen is iedereen ondertussen aardig zwanger van een 2e en ook bij mijn man begint het enorm te kriebelen. Die zou het prima vinden er nu voor te gaan.. Ik ben er nog niet aan toe. Het is net of ik net zwanger ben geweest, aan een bevalling moet ik ook nog niet denken. Ik heb echt genoten van mijn zwangerschap, keek er toen ook enorm naar uit. Nu heb ik dat nog niet en dat is voor mij een teken dat ik er nog niet aan toe ben..
En daarnaast heb ik een soort emotionele drempel, zo bizar. We willen graag 2kindjes, dus de volgende zwangerschap en baby zal de laatste zijn en daar zie ik enorm tegenop. Stom he?

Maar goed, ik heb nu een beetje in mijn hoofd volgend jaar rond deze tijd mijn spiraal eruit te laten halen en dan zien we wel wanneer en of nummer 2 zich aan zal dienen... Er zal dan ongeveer 3 jaar tussen de kindjes zitten. Beetje compromis tussen de 2 en 5 jaar

Mocht er hier een tweede komen, dan zal dat pas over een tijdje zijn. Het gaat allemaal al zo snel, en bij ons komt er echt geen derde. Ik krijg echt het gevoel dat ik er extra van moet genieten omdat het echt de laatste keer is. Dat moment stel ik nog graag heel even uit! Ik heb er afgelopen nacht wel over gedroomd... dat ik weer zo'n klein frummeltje in mijn armen had.... ach ja die kriebels (maar dat komt meer denk ik doordat ik momenteel heel erg in 'vorig jaar' leef!).

Bruintje Beer schreef:Ik raakte onverwachts zwanger toen S. 9 maanden was. helaas was er bij de echo geen hartfunctie te zien. Maar hebben vrij snel daarna besloten om te proberen of het osn opnieuw gegund zou zijn om nog een keer zwanger te mogen zijn. S. was 13/14 maanden oud toen ik weer zwanger was. Ze schelen precies 22 maanden.

Ik snap dat je tegen een 2e zwangerschap opzie. Hier had S. ook een flinke groeiachterstand tijdens de zwangerschap waardoor ik in de gaten werd gehouden door de gyn en had ik ook bekkenklachten.
Bij D. werd ik goed in de gaten gehouden ivm de groeiachterstand van S. Ik kreeg groeiecho's en het leek er op dat hij een gemiddelde baby zou worden(3500 gram) maar helaas was is hij tijdens de laatste echo(36 weken) amper gegroeid en woog hij bij de geboorte maar 2605 gram. Had bij hem geen last van mijn bekken maar wel van veel harde buiken.
Je kan het gewoon aangeven aan je VK dat je ivm met de slechte groei van je 1e kind je extra groeiecho's wilt. Dat dat jou geruststeld.

Het scheelde wel dat S. al kon lopen waardoor ik haar bijna niet getild hebt tijdens de zwangerschap.

F. loopt ook al, dus dat scheelt.
Uiteindelijk bleek er van die groeiachterstand echt helemaal niets van te kloppen want ik ben uiteindelijk bevallen van een wolk van een dochter van ruim 3500 gram, dus daar ligt mijn angst ook niet echt hoor.

Het is meer dat ik opzie tegen het weer zwanger zijn en alle ongemakken (lees: bevalling) die daarbij horen.
Mijn man zegt dat ik mijn angst een keer met de huisarts of verloskundige moet bespreken maar ik weet niet zo goed waarom ik dat zou doen en wat zij voor mij kunnen betekenen.
Ik heb echt een trauma opgelopen door mijn bevalling.....

Toen onze F 6 maanden oud was zijn wij voor een 2de gegaan, was gelijk zwanger maar dat eindigde in een miskraam met 6 a 7 weken, daarna weer gelijk zwanger geraakt

Onze kinderen schelen zich 1,5 jaar

snoezel schreef:Ik scheelde 5 jaar met mijn zus, mijn man 2 jaar met zijn zus. Ik zag die 5 jaar als ideaalbeeld, hij dus die 2 jaar...

Vanaf dat L 1 jaar is, krijgen we constant de vraag wanneer er een 2e komt. Ik moet er nog niet aan denken. Mijn beeld was altijd pas over een paar jaar, maar dat is ondertussen wel iets bijgesteld. Mij leek het gewoon praktisch een 2e kindje te "krijgen" als nummer 1 richting basisschool zou gaan, ook qua opvang (mijn ouders en schoonouders passen op.. Zouden er dan ineens 2 krijgen..)

Maar goed, om ons heen is iedereen ondertussen aardig zwanger van een 2e en ook bij mijn man begint het enorm te kriebelen. Die zou het prima vinden er nu voor te gaan.. Ik ben er nog niet aan toe. Het is net of ik net zwanger ben geweest, aan een bevalling moet ik ook nog niet denken. Ik heb echt genoten van mijn zwangerschap, keek er toen ook enorm naar uit. Nu heb ik dat nog niet en dat is voor mij een teken dat ik er nog niet aan toe ben..
En daarnaast heb ik een soort emotionele drempel, zo bizar. We willen graag 2kindjes, dus de volgende zwangerschap en baby zal de laatste zijn en daar zie ik enorm tegenop. Stom he?

Maar goed, ik heb nu een beetje in mijn hoofd volgend jaar rond deze tijd mijn spiraal eruit te laten halen en dan zien we wel wanneer en of nummer 2 zich aan zal dienen... Er zal dan ongeveer 3 jaar tussen de kindjes zitten. Beetje compromis tussen de 2 en 5 jaar

Wij gebruiken al geruime tijd condooms maar zijn hier niet altijd heel secuur mee, misschien moet het straks gewoon een keer zo zijn. Ik denk dat ik die angst altijd blijf houden.
Wij houden het ook bij twee kindjes dus dit zal ook mijn laatste zwangerschap worden.

Dacht ook dat het altijd bij 2 zou blijven. Ik wilde er 2 of 3, mijn man 2.
Totdat mijn man opeens de kriebels kreeg,toen de voors en tegens gedaan en toen keken we maar.

Tussen 1 en 2 zit maar 15 maanden, was wel heftig.

[quote="Pandora"]

Bruintje Beer schreef:Ik raakte onverwachts zwanger toen S. 9 maanden was. helaas was er bij de echo geen hartfunctie te zien. Maar hebben vrij snel daarna besloten om te proberen of het osn opnieuw gegund zou zijn om nog een keer zwanger te mogen zijn. S. was 13/14 maanden oud toen ik weer zwanger was. Ze schelen precies 22 maanden.

Ik snap dat je tegen een 2e zwangerschap opzie. Hier had S. ook een flinke groeiachterstand tijdens de zwangerschap waardoor ik in de gaten werd gehouden door de gyn en had ik ook bekkenklachten.
Bij D. werd ik goed in de gaten gehouden ivm de groeiachterstand van S. Ik kreeg groeiecho's en het leek er op dat hij een gemiddelde baby zou worden(3500 gram) maar helaas was is hij tijdens de laatste echo(36 weken) amper gegroeid en woog hij bij de geboorte maar 2605 gram. Had bij hem geen last van mijn bekken maar wel van veel harde buiken.
Je kan het gewoon aangeven aan je VK dat je ivm met de slechte groei van je 1e kind je extra groeiecho's wilt. Dat dat jou geruststeld.

Het scheelde wel dat S. al kon lopen waardoor ik haar bijna niet getild hebt tijdens de zwangerschap.

F. loopt ook al, dus dat scheelt.
Uiteindelijk bleek er van die groeiachterstand echt helemaal niets van te kloppen want ik ben uiteindelijk bevallen van een wolk van een dochter van ruim 3500 gram, dus daar ligt mijn angst ook niet echt hoor.

Het is meer dat ik opzie tegen het weer zwanger zijn en alle ongemakken (lees: bevalling) die daarbij horen.
Mijn man zegt dat ik mijn angst een keer met de huisarts of verloskundige moet bespreken maar ik weet niet zo goed waarom ik dat zou doen en wat zij voor mij kunnen betekenen.
Ik heb echt een trauma opgelopen door mijn bevalling..... [/quote]

Ik herken dit stukje heel erg. Voor mij geldt hetzelfde en toen ik vorig jaar bij de huisarts zat voor mijn spiraaltje en zij weer over mijn bevalling begon (zij weet wel hoe ik erna uitzag en heeft toen ook verschrikt uitgeroepen- "meid, wat hebben ze met jou gedaan?", dus zij is er wel van op de hoogte, dus dat scheelt wel voor mij) en ik spontaan in huilen uitbarstte is zij daar ook zelf over begonnen- Vooral langs te komen als ik het erover wilde hebben, of evt voor een tweede. Ik moet daar sowieso heen als ik mijn spiraal eruit laat halen, maar ik denk zeker dat ik het daarover ga hebben dan. Ik heb ook echt een trauma eraan overgehouden en zeker voor 1 verloskundige die me toen geholpen heeft. Die wil ik ook ECHT niet bij een volgende bevalling. Aangezien ik geen keus heb, omdat ik in een dorp woon en afhankelijk ben van 1 verloskundigenpraktijk, denk ik dat ik wel een verwijzing voor een gynaecoloog wil hebben (bood zij toen zelf aan..)...

Wat betreft je zwangerschap: daar kom je wel doorheen, desnoods met veel hulp, zodat je weinig alleen bent met je dochter. Dat is even ellendig, snap ik best, maar te overzien.

Ik had ook een ellendige bevalling bij Laurens, gelukkig geen totaalruptuur, maar wel veel bloedverlies en gewoon de hele bevalling van L is een gebeurtenis waar ik niet graag op terugkeek. Het was juist voor mij een 'drive' om de tweede bevalling wel tot een goed einde te brengen. Ik wist wat er ging gebeuren, en daardoor was ik al een stuk rustiger. Verder een heel goed gesprek gehad met mijn verloskundige, een bevallingsplan geschreven en daarnaast veel gelezen en ook zwangerschapsyoga gedaan. Mijn hele insteek was totaal anders bij de tweede bevalling. Ik wilde het 'goed' doen en het is nog gelukt ook!!!! Ik heb de tweede x een hele plezierige bevalling gehad, en daarnaast is een tweede bevalling in de meeste gevallen ook echt minder zwaar dan de eerste. Ik zou zeggen ga er voor! (ik weet niet of je snel zwanger was bij de eerste, dat geeft natuurlijk geen garanties, maar als je in februari zwanger zou zijn, ben je in november uitgerekend en zelf vind ik dat nou geen ideaal tijdstip)

Wij wouden er graag ongeveer 2 jaar tussen hebben. Het begon pas te kriebelen toen ons zoontje ruim 13 maanden was pas..
Ik ben nu uitgerekend vlak voor zijn 2de verjaardag haha..

Darius schreef:Wat betreft je zwangerschap: daar kom je wel doorheen, desnoods met veel hulp, zodat je weinig alleen bent met je dochter. Dat is even ellendig, snap ik best, maar te overzien.

Ik had ook een ellendige bevalling bij Laurens, gelukkig geen totaalruptuur, maar wel veel bloedverlies en gewoon de hele bevalling van L is een gebeurtenis waar ik niet graag op terugkeek. Het was juist voor mij een 'drive' om de tweede bevalling wel tot een goed einde te brengen. Ik wist wat er ging gebeuren, en daardoor was ik al een stuk rustiger. Verder een heel goed gesprek gehad met mijn verloskundige, een bevallingsplan geschreven en daarnaast veel gelezen en ook zwangerschapsyoga gedaan. Mijn hele insteek was totaal anders bij de tweede bevalling. Ik wilde het 'goed' doen en het is nog gelukt ook!!!! Ik heb de tweede x een hele plezierige bevalling gehad, en daarnaast is een tweede bevalling in de meeste gevallen ook echt minder zwaar dan de eerste. Ik zou zeggen ga er voor! (ik weet niet of je snel zwanger was bij de eerste, dat geeft natuurlijk geen garanties, maar als je in februari zwanger zou zijn, ben je in november uitgerekend en zelf vind ik dat nou geen ideaal tijdstip)

Ik heb niet zo'n goede band met mijn huisarts dat ik dit met hem durf te bespreken. Hij is zelfs "vergeten" om langs te komen en mijn kraambed af te sluiten..... De doktersassistente kwam er in februari bij toeval achter dat wij een dochter hadden gekregen omdat ik toen voor haar belde.
Met mijn verloskundige daarentegen heb ik wel een hele goed band, misschien dat ik binnenkort eens contact met haar op neem.... Maar zou ze dit niet gek/vreemd vinden? Ik ben immers nog niet zwanger.

Bij de eerste was ik heel snel zwanger, te snel als je het mijn vraagt maar dat terzijde. Persoonlijk maakt de maand mij niet zoveel uit, dat doet me trouwens denken aan mijn nichtje van 8. Zij had bedacht, dat als wij ooit nog een kindje kregen dat deze dan in november geboren zou moeten worden omdat we in november nog geen enkele familie verjaardag hebben!

Ik twijfel nog steeds, en ik wil niet in een opwelling de condooms aan de kant gooien. Als ik besluit voor een kindje te gaan wil ik er ook echt voor de volle 100% achterstaan, en heb nu nog niet het idee dat dat het geval is.
Ook speelt mee dat mijn beste vriendin half juni trouwt (heb daar afgelopen zomer ook een topic over geopend mbt tot zwangerschap uitstellen vanwege deze bruiloft). Ik wil op deze dag niet hoogzwanger zijn, dus wil zowiezo wachten tot in 2012.