Geen schokkend ding, maar zit er wel een beetje mee

Gloria schreef:O Jen, ik herken dit zo. Niet dat van je vriendin, maar wel je eigen reactie daarop. Ik geloof dat ik gisteravond een half uur heb wakker gelegen, omdat ik gewoon té veel toegeef aan een bepaalde vriendin. Ik kan daar heel ongelukkig van worden. Een vriendschap moet ontspannen zijn, niet zo verkrampt.

Precies! Gaat dit over K?

.

Jen_ schreef:Precies! Gaat dit over K?

Nee, over N. Sinds ze een kindje heeft, voelt het zo verkrampt. Ze vertelt allemaal dingen over I., en daar houdt het op. Ik krijg het slecht voor elkaar om daar op een natuurlijke manier enthousiast over te zijn. Na vijf voorbeelden over hoe leuk I. wel niet is, heb ik het wel gehad. Maar je kunt het niet maken, denk ik dan, om te zeggen: 'Nou, en nu gaan we het weer hebben over andere dingen.' En als we dan, blijkbaar, samen gisteravond Generatie2010 kijken, krijg ik van die smsjes: 'Als ik alles zo zie, doen wij het zo slecht nog niet geloof ik! Zal ik je er straks even over bellen?' Aaaaah! Daar krijg ik hélemaal de kriebels van. Ik hoor alleen maar hoe geweldig zij het doen als ouders, en hoe geweldig goed hun kind het doet. Misschien heel ouderwets, maar ik ben iemand die dat ánderen over me zou laten zeggen. En niet als ik in zo'n tijdschrift staan zeggen: 'Wat zijn we toch een prachtig gezin.' Maar goed, we hebben hier wel een history in en elke keer loop ik er weer tegen aan. Als kind al, had zij BSB-plaatjes en daar moest ik dan élke kerkdienst naar kijken en zeggen hoe geweldig ik ze toch vond en dat die jongens vast wel op háár zouden vallen. Hou je mond, ik wil gewoon naar de preek luisteren.

Sorry, lang verhaal, frustraties eruit . Zaterdag gaan we wrsch afspreken en ik zie er tegenop om weer om de vijf minuten te moeten praten over alle geweldige dingen van het ouderschap. En dan zit ik een verhaal te vertellen en dan gaat ze middenin dat verhaal tegen I. praten. Kom dan gewoon niet zeg . Verder is ze heel lief btw.

Wat lief dat je meedenkt Brennus
Ik kijk eerst of ze er iets van zegt, dan zeg ik gewoon 'ik ging naar de kapper voor m'n uitgroei en puntjes, en heb meteen maar dezelfde highlights genomen die ik vorig jaar zomer ook had' En dan zie ik wel hoe ze reageert.

Het vervelende is dat je gewoon zou moeten kunnen zeggen hoe het zit, zonder dat iemand daar overstuur van raakt. Dat dat niet kan is eigenlijk raar.

Gloria schreef:Het vervelende is dat je gewoon zou moeten kunnen zeggen hoe het zit, zonder dat iemand daar overstuur van raakt. Dat dat niet kan is eigenlijk raar.

He lekker even je frustratie eruit kan opluchten. Maar nee hoe het nu gaat is het zeker niet leuk! Ik snap dat ze nu ze moeder is geworden, dat een heel ingrijpende verandering is. Ik denk dat jij en ik dat ook zo zouden ervaren. Het is alleen zo jammer dat ze -op dit moment- geen interesse lijkt te hebben in jouw leven. Want jij bent ook belangrijk. En haha ik zou er helemaal de kriebels van krijgen ja ‘wij doen het zo goed, zal ik je er zo even over bellen?’ Wauw!

Kun je het niet gewoon aankaarten dan? En dan dus zeggen dat je haar lief vindt en dat je graag met haar over jouw leven wilt praten omdat zij belangrijk voor je is? Dat je het dus zoals we hier zo mooi zeggen ‘bij jezelf houdt’? Want deze situatie is echt niet leuk.

Edit: je zegt dat je het niet kunt maken te zeggen dat het ook wel eens ergens anders over mag gaan. Ik vind eigenlijk van wel. Want niet alles draait om haar en haar leven, jij bent er ook nog. Ik hoor het gráág van mijn vriendinnen als ik in zo'n moeder verander die het alleen nog over haar kind kan hebben. Echt, zeg het me!

Jen_ schreef:He lekker even je frustratie eruit kan opluchten. Maar nee hoe het nu gaat is het zeker niet leuk! Ik snap dat ze nu ze moeder is geworden, dat een heel ingrijpende verandering is. Ik denk dat jij en ik dat ook zo zouden ervaren.

Absoluut en ik het begin ging ik daar helemaal in mee. Maar er komt een punt waarop ik niet meer zo reageer als in het begin, want het leven gaat ook gewoon door. Het is ook gewoon een kind zoals ieder ander kind en ze kan niet van mij verlangen dat ik net zo enthousiast ben als zij. En dat laatste ervaar ik wel zo, dat ze dat van mij verlangt. Ik wil daar aan voldoen, maar kan niet en zo kost het me meer energie dan dat het oplevert.

Jen_ schreef:Het is alleen zo jammer dat ze -op dit moment- geen interesse lijkt te hebben in jouw leven. Want jij bent ook belangrijk. En haha ik zou er helemaal de kriebels van krijgen ja ‘wij doen het zo goed, zal ik je er zo even over bellen?’ Wauw!

Ja, jij ook? Ik heb gezegd dat ik daarna naar bed ging. Ging ik ook, maar ik had ook écht geen zin om weer te horen hoe ze ervoor gezorgd hebben dat I. na drie weken al doorsliep, dat ze netjes eet zonder morsen en dat ze zo snel ontwikkelt.

Jen_ schreef:Kun je het niet gewoon aankaarten dan? En dan dus zeggen dat je haar lief vindt en dat je graag met haar over jouw leven wilt praten omdat zij belangrijk voor je is? Dat je het dus zoals we hier zo mooi zeggen ‘bij jezelf houdt’? Want deze situatie is echt niet leuk.

Dat zou wel moeten, maar ik wil haar niet beledigen. Zelfde als jij met L. Je wilt eigenlijk iets zeggen, maar je hebt het al te ver laten komen om nog voor jezelf op te komen zonder dat het een conflict oplevert. Als we zaterdag weggaan en het gaat na een uur nog steeds voornamelijk over I. ga ik er wat van zeggen. Hoe? Geen idee. Ik ben bang dat ik uit elkaar barst van ergernis en dat is het laatste wat ik wil. Maar altijd op mijn tong blijven bijten werkt ook niet.

Jen_ schreef:Edit: je zegt dat je het niet kunt maken te zeggen dat het ook wel eens ergens anders over mag gaan. Ik vind eigenlijk van wel. Want niet alles draait om haar en haar leven, jij bent er ook nog. Ik hoor het gráág van mijn vriendinnen als ik in zo'n moeder verander die het alleen nog over haar kind kan hebben. Echt, zeg het me!

Ja, dat zei N. ook, voordat I. er was. Maar nu het zover is, zegt ze: "Ja, mijn leven draait nu gewoon om I., dat is zo en daar kan ik niets aan veranderen." En als een moeder lekker over haar kind aan het vertellen is, en je ziet de blijdschap in haar ogen elke keer, dan durf je toch niets meer te zeggen? Maar bedankt voor je edit, je hebt ook gelijk. Weet ik ook eigenlijk wel, maar dit is het enige waar zij en ik altijd mee botsen. Met vriendjes was dat ook altijd. En net wat ik zeg met die BSB-plaatjes. Ik moet ook gewoon wat harder worden en het gewoon zeggen. Thanks voor het meedenken! En sorry voor het ge-erger, i get lost in it sometimes ;-).

Nou daar hoef jij helemaal geen sorry voor te zeggen hoor, het is fijn dat je het kwijt kunt toch! Zou M ooit in zo'n moeder veranderen? Kan het me niet voorstellen haha. Zij wordt vast meer als Miranda van SATC Maar probeer het maar te zeggen tegen N!

Dat denk ik ja, en ik hoop dat ik ook ooit zo wordt. Miranda is de leukste tv-moeder die ik ooit gezien heb .

I'm giving the thunder back to you now. Want ik ga met K. naar de bruiloft van Will en Kate kijken. In rood-wit-blauw. Met oranjetompoucen. Daaaag muppet!

Gloria schreef:Dat denk ik ja, en ik hoop dat ik ook ooit zo wordt. Miranda is de leukste tv-moeder die ik ooit gezien heb .

I'm giving the thunder back to you now. Want ik ga met K. naar de bruiloft van Will en Kate kijken. In rood-wit-blauw. Met oranjetompoucen. Daaaag muppet!

Nou ik deel mijn thunder graag hoor! He leuk dat je gaat kijken, geen idee hoe laat het begint, ben vanmiddag waarschijnlijk wel vrij. Veel plezier!

Dames! Serieus.... mietjes die jullie zijn (zegt degene die de grootste miet is ever). Ik vind het juist leuk om met jullie 'om te gaan' (wat een verschrikkelijke uitdrukking eigenlijk), omdat jullie alles zo makkelijk zeggen. Jullie zeggen tenminste : nee sorry, dat werkt niet hoor. En niet 1000 excuses.. dat is erg prettig :-)

Dus kom op: ik snap echt wel dat patronen doorbreken moeilijk is maar Gloria: ook jij doet ertoe in die vriendschap. En ja, je vriendin zit nu nog lekker boordevol hormonen maar jezelf de hemel inprijzen omdat je kind na drie weken doorslaapt en daar lekker met jou over wil 'babbelen' is echt een stap te ver.
Niet iedere moeder verandert in een baby-obsessed persoon. MIjn zus heeft al die tijd gelukkig nog gewoon normaal gefunctioneerd, en had altijd interesse in andere dingen. Die ging ook niet maar door en door over haar kind.
Iedereen is daar anders in, maar óf jij besluit je mond erover te houden maar dan zou ik zeker wat meer afstand gaan creeeren want zoals ik het lees frustreer jij je momenteel zo erg dat die bom hoe dan ook een keer barst. Als je dat niet wil: nu wat meer afstand creeeren. NIet zo vaak langsgaan, sms'jes even aan je voorbij laten gaan en kom maar even op adem.
Of je gaat zo verder en dan ga je een keer door het lint. En dan is het maar de vraag in hoeverre je dingen gaat zeggen die haar extreem kwetsen. Want het gaat wel om haar kind..

Jen: jij weet al hoe ik erover denk...