Terecht pissig?

Ik zit weer eens in een ik-ben-boos-op-de-hele-wereld-bui en nu moet m'n vriend het ook een beetje ontgelden maar ik vraag me af hoe terecht dat is.

Het zit namelijk zo: een week of 2/3 geleden ben ik begonnen te vragen hoe het met de paasdagen zit. Zijn ouders wonen aan de andere kant van het land, en ik kon me zo voorstellen dat hij daar zeker een dag naartoe wilde. Dus ik wilde graag weten wanneer dan, zodat ik voor de andere dag plannen met mijn ouders kon maken. Hij wist nog niet wat de plannen van zijn ouders waren en zou er nog op terug komen. Inmiddels heb ik alweer 2 of 3 keer gevraagd wat de plannen nou zijn maar hij weet het nog steeds niet.

Daarnaast heb ik gevraagd of hij mij morgen wil komen helpen met klussen omdat er niemand anders kon. Toen ik dat vroeg zaten we bij m'n ouders en hij zei dat hij het nog niet wist en er nog op terug zou komen. Later met z'n 2en legde hij uit dat hij het nog niet wist, want hij wist nog niet wat zijn plannen voor dat weekend waren. Daarnaast lag het er ook aan hoe stoffig het was want hij heeft heel erg hooikoorts en dat ging vorige week niet echt goed in combinatie met het stof.
Maar goed, inmiddels is het vrijdag avond en weet ik nog niks. Is het nu heel raar dat ik niet begrijp waarom hij die plannen niet met mij wil maken? Hij had nog geen plannen dus kon hij toch zeggen ok ik kom mits het niet te stoffig is? (of nee ik heb geen zin)

Nu ben ik dus heel kinderachtig in staat om te zeggen zoek het allemaal maar uit. Als hij uberhaupt vanavond nog belt heb ik eigenlijk geen zin meer om op te nemen (want waarom moet alles zo op het laatste nippertje?) en eigenlijk heb ik ook al geen zin meer in dat hele paasgebeuren en ben ik in staat om te zeggen dat ik het hele weekend ga klussen. Nu weet ik heel goed dat de laatste alinea ontzettend kinderachtig is, maar voor mij is dat een manier om een statement te maken. Hoewel ik er nog niet over uit ben of ik het ook daadwerkelijk zo ga doen.

Maar hoe terecht is het dat ik pissig ben over de eerste 2 alinea's? Kan ik dat bij hem neerleggen of is dat echt mijn issue?

Aan de ene kant ben je wel terrecht pissig, omdat hij je niet laat weten waar je aan toe bent. Het is nu ook nog kortdag. En misschien willen zijn ouders wel op dezelde dag als jou ouders iets willen plannen. Dan zit je weer met dubbele afspraak.
Maar ik zou niet zo gaan reageren als alinea 2. Want wat krijg je, jij gaat mokkend klussen, hij zit erbij met vraagtekens, en het lost niets op.

Gewoon iets voorstellen, en dan horen wat hij wil. Dat is denk ik een goeie oplossing.

Ik zou denk ik precies hetzelfde reageren al is dat misschien niet het fijnst omdat je er uiteindelijk niet zoveel mee bereikt.. Ik zou voor jezelf bedenken wat jij graag zou willen, als je graag dat weekend wil klussen maar dat liever niet alleen doet zou ik even je frustraties opzij zetten en 'toegeven' al is dat heel lastig.. En dan gewoon even duidelijk vragen wat hij nou wil met de paasdagen zodat jij ook dingen kan plannen!

Eerlijk gezegd denk ik dat hij niet zal begrijpen dat hij iets verkeerds heeft gedaan als je hem uit de weg gaat.

Susan schreef:Eerlijk gezegd denk ik dat hij niet zal begrijpen dat hij iets verkeerds heeft gedaan als je hem uit de weg gaat.

Waarschijnlijk niet nee. En eigenlijk wil ik hem ook niet echt uit de weg gaan maar ik ben bang dat ik lullige dingen ga zeggen die niet in proportie zijn. Maar ik wil op de een of andere manier gewoon een soort statement maken dat ik hier niet blij mee ben.

Kun je niet gewoon met hem praten? En zeggen dat je het niet leuk vindt dat hij zo afwachtend doet? Dat jij ook plannen wilt maken en dat je dat afwachtende ziet als teken dat hij niet wil (klussen of paasdagen bij fam doorbrengen) of misschien niet met jou samen wil zijn? Ik bedoel praten is beter dan negeren lijkt me toch? En als hij dan nog schouderophalend of ontwijkend reageert, dan kun je altijd nog een statement maken, en zal hij ook direct weten waarom je die statement maakt...

Het punt is dat ik wel weet dat hij graag bij me wil zijn. Dat verteld hij me regelmatig en laat het ook echt wel merken. Daarom vind ik het ook zo klote dat ik hier nu mee zit. Aan de ene kant is het niet eerlijk tegenover hem, maar aan de andere kant heeft hij het wel veroorzaakt.

Dan praat je er toch over met hem? Jullie zijn een stel samen, en je zou hier gewoon over moeten kunnen praten toch dat je je zo voelt? Misschien begrijpt hij je dan ook beter waarom je het irritant vindt....Ik weet nu eigenlijk nog niet waarom je het eigenlijk zo irritant vindt?

Prosecco schreef:Het punt is dat ik wel weet dat hij graag bij me wil zijn. Dat verteld hij me regelmatig en laat het ook echt wel merken. Daarom vind ik het ook zo klote dat ik hier nu mee zit. Aan de ene kant is het niet eerlijk tegenover hem, maar aan de andere kant heeft hij het wel veroorzaakt.

Wat let je om dat eerlijk te zeggen tegen hem, dat je dat vervelend vindt, en had gehoopt hem te zien, ook met pasen? Als jij het niet zegt, dan weet hij het ook niet natuurlijk!

Ik heb al donderdag gezeg dat ik het vervelend vond dat ik nog niks over pasen wist, omdat ik dingen altijd graag van te voren plan. Het antwoord was toen dat hij dingen ook graag plant maar er nog geen tijd voor gehad. Waarop ik aangaf dat dat niet waar was omdat hij zijn moeder die week al 2 keer gesproken had. Daarna hebben we het er niet meer over gehad.

En waarom ik het zo irritant vind, ik weet het niet. Misschien voel ik me ergens buitengesloten of in de steek gelaten, of ben ik bang dat hij me er net zo lief niet bij heeft. Ik weet het niet, ik schijn nogal moeilijk in elkaar te zitten.

Hebben wij toevallig dezelfde vriend? Ik hou van afspraken maken en hij doet dat nooit. 'we zien wel'.

Hem negeren werkt niet. Hij heeft waarschijnlijk zelf niet in de gaten hoe irritant het voor jou is. Ik denk dat hij niet zo'n planner is als jij. Dat is wat ik haal uit je verhaal. Probeer het eerst op een nette manier. Geef aan dat je het vervelend vindt dat je nog niet weet of hij komt klussen of niet. Als hij zich daarna wel bewust is van zijn 'fout' en alsnog in jouw ogen kinderachtig reageert, kun je altijd nog over gaan tot negeren e.d.

Nou ja het heeft mij ook een x aantal jaren gekost om mijn vriend duidelijk te maken dat plannen en het dagelijks leven gewoon samen gaan. Maar ik herken het wel hoor, ik ben ook zo. Maar ben dan soms ook wel een beetje een extreme planfreak. Dat geeft me gewoon meer rust op de een of andere manier.

Maar ik kan me wel voorstellen dat jij nu een beetje het idee hebt dat hij je er net zo lief dan niet bij heeft ofzo, omdat hij er ook niet veel aan doet om te plannen. Vraag dan gewoon of hij zijn moeder belt waar je bij bent en het eea bespreekt. Klaar dan toch? Je zou dit wel moeten kunnen bespreken met hem, en als hij slim is dan doet hij wat met jouw commentaar zodat je je beter voelt

Ergens wel herkenbaar, ja. De 'mijne' heeft ook last van planningsvrees zo nu en dan. Maar ja, ik woon alleen met mijn twee kinderen, ik heb een fulltime baan en ik ben mijn masterscriptie aan het schrijven, dan ontkom je niet aan plannen dus dat heb ik 'm uitgelegd. Hij doet het soms nog steeds, en eerst bleef ik wachten of hij wel of niet langs zou komen. Inmiddels heb ik er een beetje schijt aan, ik plan gewoon mijn dingen en als hij dan ineens zegt dat hij morgen langskomt, dan zeg ik 'prima, moet je doen, maar ik ben er niet. Ik ben met vriendin X de hort op. Maar je hebt de sleutel, dus doe alsof je thuis bent, je ziet me vanzelf wel thuiskomen.' Vond hij toch minder gezellig. Hij is nog niet helemaal 180 graden gedraaid, maar doet al flink water bij de wijn nu.

girli schreef:Hebben wij toevallig dezelfde vriend? Ik hou van afspraken maken en hij doet dat nooit. 'we zien wel'.

Hem negeren werkt niet. Hij heeft waarschijnlijk zelf niet in de gaten hoe irritant het voor jou is. Ik denk dat hij niet zo'n planner is als jij. Dat is wat ik haal uit je verhaal. Probeer het eerst op een nette manier. Geef aan dat je het vervelend vindt dat je nog niet weet of hij komt klussen of niet. Als hij zich daarna wel bewust is van zijn 'fout' en alsnog in jouw ogen kinderachtig reageert, kun je altijd nog over gaan tot negeren e.d.

Mijn vriend wil ook nooit iets plannen, maar ik denk echt niet dat negeren iets oplost.
Maar waarom bel je zelf je schoonouders niet om een dag vast te zetten? Of je trekt je eigen plan als hij niet reageert en spreekt gewoon met jouw ouders af.

Ik heb m'n schoonouders pas 1 keer ontmoet dus vind het niet helemaal mijn plaats om hen te bellen en wat af te spreken.
En m'n eigen plan trekken doe ik ook wel in de zin van dingen afspreken die op m'n pad komen, maar in dit geval kan ik de dingen wel wat flexibeler afspreken en zijn ouders niet. Dus ik wilde daar rekening mee houden. Maar inmiddels ben ik zo ver dat ik er geen zin meer in heb. Ik ga volgend weekend wel gewoon klussen, dat zal lekker opschieten met 3 dagen :-)

Dan zou ik ze ook niet zelf bellen nee na 1x

Je bekijkt het in mijn ogen teveel vanuit jouw eigen perspectief. In het geval van de Paadagen maak je je afhankelijker dan je bent. Als jij wel weet dat je graag naar jouw ouders wilt en jouw vriend niets regelt met zijn ouders, zou ik gewoon mijn eigen plan trekken en hem laten weten dat je op 1e of 2e Paasdag iig niet naar zijn ouders kan, omdat je dan al hebt afgesproken met jouw ouders. Ik zou me er ook dan niet zo druk om maken of hij al dan niet mee zou gaan. Jij wilt graag ruim van tevoren weten waar je aan toe bent, maar ik ken eerlijk gezegd niet heel veel mannen die zo in elkaar steken. Natuurlijk zijn ze er wel, maar wat betreft feestdagen inplannen zijn het in mijn omgeving toch veelal de ouders van die mannen die contact hierover opnemen (uiteindelijk) dan die mannen zelf. Je wint er iig niets mee om hem in de negeermodus te zetten, je hebt er alleen jezelf mee.

Guattari schreef:Je bekijkt het in mijn ogen teveel vanuit jouw eigen perspectief. In het geval van de Paadagen maak je je afhankelijker dan je bent. Als jij wel weet dat je graag naar jouw ouders wilt en jouw vriend niets regelt met zijn ouders, zou ik gewoon mijn eigen plan trekken en hem laten weten dat je op 1e of 2e Paasdag iig niet naar zijn ouders kan, omdat je dan al hebt afgesproken met jouw ouders. Ik zou me er ook dan niet zo druk om maken of hij al dan niet mee zou gaan. Jij wilt graag ruim van tevoren weten waar je aan toe bent, maar ik ken eerlijk gezegd niet heel veel mannen die zo in elkaar steken. Natuurlijk zijn ze er wel, maar wat betreft feestdagen inplannen zijn het in mijn omgeving toch veelal de ouders van die mannen die contact hierover opnemen (uiteindelijk) dan die mannen zelf. Je wint er iig niets mee om hem in de negeermodus te zetten, je hebt er alleen jezelf mee.

Ik snap wat je bedoeld en vind dat je deels ook gelijk hebt, alleen vind ik afhankelijk eigenlijk niet echt een goede bewoording. Ik probeer het zo te regelen dat het voor beide families leuk is. En eerlijk gezegd haal ik daar zelf weinig uit aangezien ik het liefst alleen met m'n vriendje zou ontbijten en de rest van de dagen op de bank hangen. Maar goed, zo werkt het nou eenmaal niet.

In ieder geval ga ik zo naar hem toe, hij heef teen verwen-Prosecco-avondje bedacht. Super lief

Dat is wel lief, ik lees nu je topic pas haha. Beetje druk geweest vrijdag en zaterdag. Maar wat een herkenning, J. is daar ook zo goed in. Hij word af en toe ook gek van mijn geplan. En zelf maakt hij het nog veel bonter. Ik ben daar over het algemeen van zaterdag tot woensdag. En hij vergeet dan vrolijk te melden als hij andere plannen heeft. Dat gebeurt ook wel eens dat het vlak voor dat we naar bed gaan is ohw ja meot morgen daar en daar heen he. Dat is gewoon irritant. Denk dat dat iets typisch mannelijks is.

Prosecco schreef:Ik probeer het zo te regelen dat het voor beide families leuk is. En eerlijk gezegd haal ik daar zelf weinig uit aangezien ik het liefst alleen met m'n vriendje zou ontbijten en de rest van de dagen op de bank hangen. Maar goed, zo werkt het nou eenmaal niet.

Weet je zeker dat het in zijn familie niet zo werkt? Misschien zijn zijn ouders wel net zo graag alleen als jij met je vriend. Hoeft natuurlijk niet, maar als je voor ze invult dat het geregeld moet worden, heb je er zelf een hoop stress van en je weet niet eens of het eigenlijk wel de beste optie is. Als je zeker weet, zou ik het anders vinden, maar je hebt ze pas één keer gezien. Misschien maakt de datum ze niet zoveel uit en zien ze jullie net zo graag in een ander weekend. En ze zijn dat uitstelgedrag van je vriend vast ook wel gewend, dus ook daar hoef jij je geen moment schuldig om te voelen. Je hoeft zeker niet nu al de kar te trekken.

Fairytale schreef:Dat is wel lief, ik lees nu je topic pas haha. Beetje druk geweest vrijdag en zaterdag. Maar wat een herkenning, J. is daar ook zo goed in. Hij word af en toe ook gek van mijn geplan. En zelf maakt hij het nog veel bonter. Ik ben daar over het algemeen van zaterdag tot woensdag. En hij vergeet dan vrolijk te melden als hij andere plannen heeft. Dat gebeurt ook wel eens dat het vlak voor dat we naar bed gaan is ohw ja meot morgen daar en daar heen he. Dat is gewoon irritant. Denk dat dat iets typisch mannelijks is.

Ik denk dat ik dan een man ben!

Ik hou er helemaal niet van om alles heel lang vooruit te plannen, vreselijk. Mijn vriend die maakt wat verder afspraken vooruit, vroeger wilde hij veel meer plannen maar daar is hij nu ook een stuk makkelijker in geworden. Ik vind het ook heerlijk als we een weekend niks hoeven en dat we gewoon kunnen doen waar we zin in hebben. Het komt wel als het komt. Natuurlijk zijn sommige dingen onvermijdelijk, die moet je wel plannen.

Met de Pasen zijn mijn ouders gewoon thuis, ik heb wel gezegd dat we het weekend die kant op komen maar niet welke dag, dat maakt mijn ouders ook niks uit, zo doet mijn broer dat ook. Dus bij ons hoeft er ook niks gepland te worden wat dat betreft. Misschien is dat bij jouw vriend ook wel zo, anders zou ik ook gewoon zeggen welke dag je naar je ouders gaat en dat de overige dagen over zijn voor zijn familie. Ik zou er vooral niet te moeilijk over doen!

Nou inmiddels is het Pasen probleem ook opgelost, hoewel we nu 2 ouders hadden die op dezelfde dag af wilden spreken, haha. Maar goed, mijn ouders zijn beide dagen gewoon thuis dus hebben we dat maar een dagje verschoven.

@ Melisje: Ik wist juist hoe graag zijn ouders wilden dat we kwamen, dat was het grootste punt waarom ik het wilde plannen. Maar zijn vader heeft een nogal drukke baan en moet ook met Pasen werken, daarom was het dus wat lastiger.