Eigenlijk best een raar idee...

Susan schreef:

minoessepoes schreef:

.

Reizen kan altijd, maar als je eerst wil reizen en een carrière wil en pas met 36 een keer aan kinderen begint, is je vruchtbaarheid wel een heel stuk afgenomen. Niet dat je daar volledig je keuzes door moet laten bepalen, want als je er nog niet aan toe bent dan ben je er nog niet aan toe, maar het is niet zo dat de tijd onbeperkt is.

Tuurlijk, maar er is natuurlijk ook een middenweg, als je pas rond je 28ste je eerste kind krijgt i.p.v. op je twintigste heb je al acht jaar gehad om te reizen en aan een carrière te werken en is de vruchtbaarheid nog niet zo schrikbarend afgenomen. Nogmaals iedereen moet aan kinderen beginnen wanneer je er aan toe bent en je graag kinderen wil. Maar de redenen (die ik in mijn vorige post noemde) die er weleens genoemd worden vind ik vaak toch drogredenen om bovenstaande reden.

Ik snap eerlijk gezegd niet heel goed hoe je voor een ander kunt bepalen dat dat drogredenen zijn. De een krijgt liever eerst kinderen en gaat later reizen, de ander doet het andersom, het is toch niet dat het een beter is dan het ander? Dan kan je het ook wel een drogreden vinden om juist eerst te willen reizen, want reizen kun je ook wel als je veertig bent. Dat is precies dezelfde redenatie.

Een drogreden is trouwens iets heel anders, maar goed, dat doet er verder niet toe.

Ik zeg niet dat het voor andere drogredenen zijn, ik vind het drogreden, want in mijn ogen is het een redenering die niet klopt. Hoe andere daar over denken moeten ze helemaal zelf weten. Ik had er best over willen discussiëren maar niet op deze manier.

Mijn reden om jong moeder mag worden is dit: Mijn vader was 50 toen ik werd geboren. en op zijn 64ste overleden. Als kind vond ik het leuk hoor, mijn vader was altijd bij me. Maar ik heb te kort van hem genoten en hij van zijn kinderen. Nu zegt jong kinderen krijgen nog niets, ik kan morgen wel onder een auto komen bij wijze van. Maar ja tussen 20 (toen zijn we er voor gegaan) en 50 zit nog dik 30 jaar. Helaas ben ik niet zo vruchtbaar dus ik ben straks 24 als ons kindje er is. Nog jong genoeg, mijn wens om jong moeder te worden komt uit.

Het gaat mij niet om dat ik straks meer tijd heb als ik in de 40 ben. Reizen houd ik nu al niet zo van dus dan ook niet denk ik. En naar de luiertijd, daar kijk ik alleen maar naar uit

Ik vind het ook een raar idee dat wij nu ouders zijn & dat onze vriendengroep daar nog helemaal niet aan denken! Die lopen ook allemaal tussen de 25&30 en gaan liever stappen dan dat ze aan gezinnetje denken! Moeten ze ook zelf weten, het enige wat ze ons zeiden is goh wat jammer nu jullie ouders zijn kunnen jullie nooit meer stappen etc! Ja joh? Is dat dat dan nou zo belangrijk? ALsof de wereld vergaat als ze een weekend NIET kunnen stappen, nee hoor ik mis het niet, ik geniet lekker van mn kleine meisje! En als ze straks wat groter is, kunnen opa, oma of mn zus gewoon oppassen en gaan wij wat leuks doen!

Voordeel van jong mama is ook weer een voordeel als je jong oma bent straks, kun je volop genieten van je kleinkinderen toch? Mijn schoonouders zijn allebei jong gestorven en dat was ook 1 van de redenen dat wij zoiets hadden van wij willen jong kinderen (nja ik ben dan 23, manlief 27) zo jong is dat niet, ze zijn er wel jonger toch?

Mja, voorlopig zullen er hier ook denk ik geen neefjes en nichtjes komen, zuslief van mij is 21 & de broers van manlief 25 & 28, maar die denken niet aan kinderen!

Wij hebben wel een aantal vrienden die ook jong kinderen hebben gekregen maar het grootste deel zit eigenlijk nog in de net samenwonen fase. Toen ik zwanger was waren er wel veel jonge moeders bij de bv cursus, maar als ik hier naar het cb ga heb ik wel vaak het idee dat ik een van de jongste moeders ben. En als ik over een paar jaar aan de school poort sta zal dat ook wel zo zijn . Achja, wij waren er klaar voor om een gezinnetje te stichten en anderen zijn dat later.

Ik heb ook nauwelijks vrienden die bezig zijn met zwanger worden. Ze zijn allemaal net afgestudeerd en aan het werk. Een paar hebben een huis gekocht en ze zeggen allemaal dat ze er niet aan moeten denken om voor hun 30ste aan kinderen te beginnen. Een ander vind weer dat het eigenlijk zo hoort dat je eerst trouwt en dan kinderen krijgt. Mjah, ben wel een vreemde eend in de bijt dan Mijn zoon heeft wel neefjes en nichtjes, maar dat komt ook omdat mijn vriend zo'n 5 jaar ouder is dan mij en zijn broers ook allemaal begin 30 zijn en dus kinderen hebben.

Ik heb 1 vriendin van voor ik zwanger werd die nu ook moeder is en mijn andere vriendinnen wonen pas net samen of wonen nog alleen en zijn er nog niet aan toe. Als ik 40 ben is mijn oudste zoon 21 en dat vind ik ook wel een raar idee hoor, maar gelukkig zijn we nog lang niet zover!

Wij waren ook de eerste van de vriendengroep, de helft woonde toen zelfs nog thuis!
Een jaar na ons heeft 1 stel ook een kindje gekregen, nu hebben wij onze 2e en is datzelfde stel in verwachting van hun tweede. Inmiddels woont wel iedereen op zichzelf of samen, maar nog niemand met kinderen en allemaal nog bezig met stappen/opleiding/werken etc..

Wij hebben zelf geen broers of zussen, dus ook geen nichtjes of neefjes hier voor onze kinderen. Ik heb wel 2 halfbroertjes, maar die zitten nog op de basisschool.

Ik heb één vriendin die over een paar weken gaat bevallen van haar eerste kindje! De rest van mijn vriendinnen hebben nog geen kind(eren) en willen dat voorlopig ook zo houden.

Mijn zus heeft wel een dochter en die wordt komende maand 11, maar ook zij wil geen kinderen meer. Aan vaders kant heeft mijn dochter wel nog neefjes allemaal zo'n 10 - 12 jaar ouder en met één neefje scheelt ze één dag. Voor zover ik weet komen er voorlopig ook daar geen kinderen meer bij.

Ik snap wel wat je bedoelt met dat het best een raar idee is. Zelf wil ik (zoals het er nu naar uitziet) geen kinderen meer. Over een paar jaar staan zij dus waar ik nu ben. Ergens ook wel leuk, maar soms ook jammer dat je bepaalde dingen niet kan delen op dat gebied.

Ik ben van mijn vriendengroep ook een van de eerste met kinderen. Wel een stel wat al 2 kinderen heeft (van 9 en 5 jaar), maar die zijn ook een stuk ouder dan mijzelf (nu begin 40). En ook wel andere vrienden/kennissen, maar die ken ik niet heel goed en zie ik maar een paar keer per jaar en zijn ook al een stukje ouder.

Van mijn leeftijdsgenoten ben ik wel de eerste. De rest woont net samen en een aantal studeren ook nog.
Ik verwacht dat in de komende jaren er wel een aantal kleintjes bij zullen komen.

Zelf ben ik eigenlijk weer opnieuw in het stukje samenwonen, kinderen krijgen etc terecht gekomen.
Hopelijk binnenkort samenwonen en kinderen komen er hopelijk later ook nog meer bij.

In onze vriendengroep zijn wij ook de eerste met een kindje. We weten van een ander stel dat ze ook bezig zijn, dus het is afwachten wanneer het raak is bij hun. En nu onze T er is hoor ik steeds meer van de meiden uit de groep dat het toch wel een beetje begint te kriebelen...ben benieuwd wanneer de babyboom zal zijn!

Een vriendin van mij (buiten die groep) is nog aant studeren, zit op kamers, gaat veel opstap en zij heeft dus nog een totaal ander leven als ik, dat vind ik wel soms raar als ik daar over nadenk...en zij ook!

xx teddy

En de discussie over wel of niet jong ouders worden...dat moet toch gewoon iedereen zelf weten? De een is er gewoon eerder klaar voor (geestelijk en praktisch gezien) als de ander. Doe gewoon waar je je goed bij voelt, waarom zou iedereen zich tegenover elkaar moeten verantwoorden?

Wij zijn ook de enige met een kind en nu nog 1 op komst maar ik weet wel dat 1 vriendin heel erg met kinderen bezig is maar nog niet letterlijk ze hebben net hun flatje verkocht en een groot huis gekocht.
Maar ik ben nooit van het stappen geweest mijn man wel maar die gaat nu niett zo vaak meer.

Mijn moeder was zelf ook net 50 toen ze oma werd van mijn oudste nichtje en nu is ze 56 jaar en heeft ze 5 kleindochters en de 6e is onderweg dus ook redelijk jong.. S die heeft van mijn kant dus al 4 nichtjes 3 oudere van 7 en 4 jaar en 1tje van nog geen 2 maanden. Maar van mijn mans kant is ze het 1e kleinkind en ik denk dat er bij zijn broers en zus er ook wel kinderen komen maar wanneer is de vraag

In onze vriendengroep zijn we ook de enige met een kindje. En de meeste moeten er ook nog absoluut niet aan denken. Een stel is al wel lange tijd bezig om zwanger te worden maar tot op heden helaas niet gelukt. En van een ander stel verwacht ik dat ze binnen een jaar of 2 zullen trouwen en gaan proberen zwanger te worden.

Gelukkig is bijna iedereen helemaal gek op onze dochter en kan ik haar ook bijna altijd mee nemen als we met z'n allen weg gaan, maar soms stuit ik wel op onbegrip van sommige vrienden. Als je bijvoorbeeld zegt dat je met nieuwjaar niet de kroeg in gaat of dat je rond 2 uur toch wel iedereen graag ziet vertrekken omdat die kleine de volgende ochtend om 9 uur gewoon weer verwacht dat je lachend naast haar bed staat met een fles.

In onze vriendengroep zijn wij ook de enige met kinderen. Ook mijn vriendinnen en studiegenootjes moeten er nog niet aan denken. Mijn zusjes zijn 20 en 16, bij hun zal het ook nog wel even duren. Het broertje van mijn vriend is 22, die moet er niks van hebben voorlopig! Nee, neefjes en nichtjes zal N. niet snel krijgen, pas als ze op de basisschol zit denk ik.

Wel heb ik zelf nog vrij jonge neefjes, nichtjes en achterneefjes en -nichtjes. Ook hebben onze bovenburen (waar we heel goed contact mee hebben, ze zijn wat ouder maar we zijn erg goed bevriend) twee jonge kindjes, dat is wel heel erg leuk voor N. straks. Ze zal dus wel wat kinderen om zich heen hebben.

Ik vind het jong moeder zijn niet alleen geweldig, maar ook 'handig', om redenen die al eerder genoemd zijn. Wij denken nu: dat reizen en carriere maken doen we wel als onze kinderen ouder zijn, de rest zit er dan middenin! Wij zijn nu 22 en 24, een prima leeftijd vind ik! Ook het uitgaan e.d. missen wij niet echt. Mijn vriend gaat vaak met wat vrienden ergens wat drinken, maar dat vind ik alleen maar leuk voor hem! Ook zijn we samen al een paar keer weggeweest, mijn zusje is een prima oppas (werkt op een kinderdagverblijf). Ook zal N. binnenkort een avondje gaan logeren bij mijn moeder & stiefvader, dan kunnen mijn vriend en ik weer even een 'ouderwets' avondje uit eten, naar de bios, uitgaan en daarna weer eens uitslapen.

Ik vind het jammer dat een aantal bevriende stellen nog geen kinderen hebben, maar volgens mij zijn ze wel zo erg verliefd geworden op ons kleine meisje dat het verlangen bij hun ook steeds groter wordt. We zullen zien, zou wel leuk zijn!

Overigens ook wel apart: ik heb zo'n 9 neven en 1 nicht die allemaal ouder zijn dan ik, samen met mijn zusjes ben ik een van de jongste, de rest is allemaal tussen de 28 en 40. Een neef heeft twee kinderen, de rest helemaal niks. Ik, als een van de jongsten, heb dus al een kindje. Wel grappig, alhoewel mijn oudste tante het niet zo leuk vind. Zij zou ontzettend graag oma willen worden en baalt vreselijk dat mijn vader, als echt 'laatkomertje' en zo'n 15 jaar jonger als zij is, nog eerder een kleinkind heeft dan zij. Wel sneu ...

Ik heb 1 vriendin die een klein kindje heeft (dik half jaar)
En een heleboel schoonzussen met kinderen.
Mijn kinderen zijn het derde en vierde kleinkind,
nummer 5 en 6 (tweeling) zijn ook al geboren.
Nummer 7 word eind dit jaar verwacht, en de 8ste volgt in de lente!
Hier dus veel kindjes!

Wij zijn ook 4 jaar de enige geweest met een kind. Inmiddels heb ik ook kennissen en vriendinnen met kinderen leren kennen en is mijn beste vriendin moeder geworden. Ik merk dat het bij de overige vrienden nu een beetje gaat kriebelen allemaal.
Nu zijn een bevriend stel van ons tegelijk zwanger, dat is wel heel erg leuk nu.|

Edit: Die laatste zin staat wat raar, ik bedoel dat zij (van het stel) en ik nu samen zwanger zijn

Vrienden van ons die wie vaak zien hebben allemaal geen kinderen en voorlopig gebeurd dat waarschijnlijk ook niet.
Ik heb wel neefjes/nichtjes en andere vrienden die wel kindjes hebben maar daar heb ik niet zo'n band mee dat ik
die iedere week of maand zie. Dit is nu ook de reden dat ik er heel erg over na aan het denken ben om voor een tweede
te gaan straks zodat S. een broertje of zusje heeft om mee te spelen en niet alleen maar tussen ouderen opgroeit.
Eigenlijk hebben mijn vriend en ik het dus altijd over 1 kindje gehad maar nu dat S. er eenmaal is twijfel ik toch heel erg.
En eigenlijk lijkt me het ook super leuk om een groter gezin te hebben dan waarin ik zelf ben opgegroeid. Ik ben namelijk
enigkind en ik zou een broer-zus of broer-broer relatie wel eens van dichtbij willen meemaken !

Hier inderdaad ook pas 2 vriendinnen met 1 kindje in april komt onze 3e en dan zijn wij volledig klaar. 1 stel is aan het proberen en de rest komt over een paar jaar denk ik.

Enige nadeel is dat men vaak dingen niet snapt dat we niet pas tegen 19:00 willen afspreken om te eten op zondagavond etc.

Bij de vriendengroep van mijn vriend zijn wij de enigste die nog geen kinderen hebben. Mijn is wat ouder (35 en ik ben 24) maar de vrienden zijn bijna allemaal tussen 23 en de 30 dus zij waren wat sneller dan wij. Bij mijn vriendinnen is er nog niemand bezig. En wij willen eerst een groter huis en trouwen en dan kijken wij wel verder.