Dagcafé

Reva schreef:Ik geloof gewoon in seks.

geloven in seks? in hoeverre kun je daarin geloven?!?!
Kan je er ook niet in geloven?

Reva schreef:Ik geloof gewoon in seks.

Ik geloof er niet in. Ik doe het gewoon!
als ik tenminste een vriendje zou hebben

Er is namelijk wel iemand die mij leuk vindt, maar ik weet even niet wat ik ermee moet, omdat ik eigenlijk nog wacht op een gelovige prins. Hij is dus niet gelovig. Ik vind het maar lastig en weet nu ook even niet of ik gevoelens voor hem heb, omdat ik mezelf misschien niet toesta iets voor hem te voelen / voor hem te gaan. En aan de andere kant ben ik bang alleen te eindigen en dat dit mijn enige kans is .

Ik ben niet boos, hoor. Ik wilde wel graag dat het even werd gelezen...

Qiara schreef:Ik wacht nog op de gelovige prins op het witte paard , of zal ik toch voor de ongelovige prins gaan Ik denk dat me dan toch wel een aantal stevige gesprekken te wachten staan en ik vind dat nu al zo leuk

Ik geloof eigenlijk wel in seks binnen het huwelijk .

Ik nu ook

Nee, maar even serieus. Ik vind het mooi als mensen dit willen en het kan ook best werken, ik ken genoeg voorbeelden van stellen die pas seks hadden nadat ze getrouwd waren en nog steeds bij elkaar zijn. Ik wilde met mijn man wel zeker weten dat het klikte samen in 1 huis en samen in 1 bed. De rest weet je, maar goed, dat is mijn visie op het welofgeenseksvoorhethuwelijkverhaal.

hahah mijn vader komt nu net tot de conclusie dat er geen gekleurde vlaggetjes meer zijn maar alleen maar oranje van het wk van vorig jaar.

Sjaantje schreef:ABE, misschien is dat ook wel de bedoeling. Het zó lastig maken dat men ontmoedigd wordt en toch maar gewoon in 1x betaalt. Mission accomplished!
Leuker kunnen ze het niet maken, immers. Wél gemakkelijker

Dat gevoel kreeg ik er nog niet eens van. Want mijn bedrag kan ik best in één keer doen, maar als het makkelijk kan, waarom dan moeilijk doen?

Ik denk dat ze bekijken wat jouw waarde is, waarom je iets nodig zou hebben, om een betalingsregeling te honoreren. Onder het mom van; Als je ons niet kunt terugbetalen, dan zet je maar eerst je auto en huis in de verkoop en heb je nog contanten of een geheim spaarboekje??? Kom maar op, geef me geld! Pas als je helemaal aan de grond zit en de deurwaarders niet meer bij jouw woning zijn weg te slaan, of jouw bungelow op het hutje op de heide, omdat je een woning niet meer kunt betalen (die hebben we je immers afgenomen, gnagna), dan zullen wij nadenken over een betalingsregeling....

Qiara schreef:Er is namelijk wel iemand die mij leuk vindt, maar ik weet even niet wat ik ermee moet, omdat ik eigenlijk nog wacht op een gelovige prins. Hij is dus niet gelovig. Ik vind het maar lastig en weet nu ook even niet of ik gevoelens voor hem heb, omdat ik mezelf misschien niet toesta iets voor hem te voelen / voor hem te gaan. En aan de andere kant ben ik bang alleen te eindigen en dat dit mijn enige kans is .

Ik ben niet boos, hoor. Ik wilde wel graag dat het even werd gelezen...

Tuurlijk wil je dat jou bericht ook gelezen wordt! Geloof jij dat een relatie met een ongelovig iemand niet mag/kan/kans van slagen heeft?

Sorry Q, ik dacht eerst dat je lekker mee zat te geinen dus ik reageerde net ook een beetje flauw. Maar nu ik de achtergrond heb gelezen, kan ik me je twijfels wel voorstellen. Als het geloof zo belangrijk voor je is, is het logisch dat je ook hoopt / verwacht dat je partner ook gelovig is.
Zelf denk ik (heel algemeen gesteld) dat zolang je elkaar accepteert en respecteert, het niet moet uitmaken of beide partners gelovig zijn of niet. Of ééntje wel en ééntje niet. En misschien is de enige manier om daar achter te komen door het gewoon uit te proberen en te zien waar het schip strandt? Of is dit érg makkelijk gezegd door mij?

Je moet sowieso niet bang zijn alleen te eindigen en dit zéker niet de reden laten zijn van een relatie aangaan. Je gaat een relatie aan met iemand omdat er een klik is, of aantrekkingskracht. Of allebei. Ik had dat met mijn man en ik vond (en vind) het oprecht jammer en soms ook wel heel moeilijk dat hij niet gelovig is. We kunnen er wel goed met elkaar over praten en over sommige dingen zijn we het zelfs eens. Hij stond achter de doop van onze dochter en zal haar ook stimuleren naar de kerk te gaan (zelfs als hij daarvoor mee moet). Dat maakt het allemaal wat minder moeilijk. Als je een rasechte atheïst tegenkomt is het denk ik een heel ander verhaal, ik schat de kans op begrip dan wel erg klein.

Ja ABE, zo zou je het ook kunnen zien.
Maar waarom vind je het makkelijker om het in 4x te doen (dus aanvraag doen en vervolgens uitslag afwachten en daarna in 4x het geld overmaken (of is het incasso?) terwijl je ook de financiële ruimte hebt om in 1x het bedrag over te maken en daarna er vanaf bent en dus ook niet meer met de BD geconfronteerd hoeft te worden?

Curious schreef:

Tuurlijk wil je dat jou bericht ook gelezen wordt! Geloof jij dat een relatie met een ongelovig iemand niet mag/kan/kans van slagen heeft?

Ik geloof wel dat er een kans van slagen is, als hij mijn geloof in ieder geval respecteert, maar ik weet nog even niet of ik dat genoeg vind. Bovendien vraag ik me af hoe het verder moet? Betekent het dat ik altijd alleen naar de kerk ga? Hoe doen we het met kinderen? Het lijkt me wel lastiger zeg maar. Er zijn bepaalde dingen die ik wil en het zou heel lastig worden als hij dat pertinent niet wil.

Hoe lang vinden jullie dat je moet wachten met seks? De eerste date? De tiende date? Of wel echt tot het huwelijk?

Ik denk inderdaad dat het niet allemaal vanzelfsprekend zal zijn als de een gelooft en de andere niet of minder. Maar ik denk inderdaad dat het meer ligt aan het respect wat je daarin voor elkaar hebt dan aan het feit of God dat wel of niet goed vind.
Ik denk dat er geen enkele God is die jou niet gelukkig wil zien, en als dat met deze jongen zo is, dan geloof ik dat God dat goed vind. Is deze jongen niet voorbestemd, dan merk je dat vanzelf, misschien direct, misschien naar jaren. Maar je bent wel een ervaring rijker en daar heeft God vast en zeker een bedoeling mee gehad.

Wat betreft jou vragen over kinderen, alleen naar de kerk gaan etc.
Dat zal allemaal moeten blijken uit het respect naar elkaar. Misschien kunnen jullie prima een compromis vinden. Als jullie het echt voor elkaar zijn, zal er uiteindelijk een goede weg gevonden worden.

Zelf heb ik een beste vriend gehad welke aangesloten zat bij de "zwarte kousen kerk" (=zwaargelovig). Zelf ben ik geen atheist, maar zeer zeker wel ongelovig. Het heeft onze vriendschap nooit beinvloed. Natuurlijk waren er weleens discussies m.b.t. tot het geloven/niet geloven, maar we wisten elkaar perfect in elkanders waarde te laten. Hij gelooft/zij niet. (En ooit zijn we uit elkaar gegaan om iets wat niets met het geloof te maken had.)

Dus ook al zou er een ongelovige jongen op een gelovig meisje vallen of andersom, ik geloof niet dat het een reden mag zijn om niet bij elkaar te zijn.

Qiara schreef:

Curious schreef:

Tuurlijk wil je dat jou bericht ook gelezen wordt! Geloof jij dat een relatie met een ongelovig iemand niet mag/kan/kans van slagen heeft?

Ik geloof wel dat er een kans van slagen is, als hij mijn geloof in ieder geval respecteert, maar ik weet nog even niet of ik dat genoeg vind. Bovendien vraag ik me af hoe het verder moet? Betekent het dat ik altijd alleen naar de kerk ga? Hoe doen we het met kinderen? Het lijkt me wel lastiger zeg maar. Er zijn bepaalde dingen die ik wil en het zou heel lastig worden als hij dat pertinent niet wil.

Ken je hem al goed genoeg om te weten dat hij zulke dingen pertinent niet wilt? Of zijn dit momenteel nog je eigen hersenspinsels?

Caroow, ik vind dat je moet wachten tot het moment dat het goed voelt. En wanneer dat is... dat voel je dus vanzelf. En nee, van mij hoeft er niet gewacht te worden tot het huwelijk, maar de eerste date zou ik dan wel weer te vroeg vinden.

Caroow schreef:Hoe lang vinden jullie dat je moet wachten met seks? De eerste date? De tiende date? Of wel echt tot het huwelijk?

Ik heb geen richtlijn ofzo. Nog beter, ik heb zelfs ooit een one night stand gehad
Daar heb ik juist heel veel van geleerd: het verschil tussen seks met liefde en seks zonder liefde. Dat is zo'n wereld van verschil!

Met mijn partner nu duurde het een week of 5. Maar daar had ik wel direct een heel goed gevoel bij.

*

Sjaantje schreef:Sorry Q, ik dacht eerst dat je lekker mee zat te geinen dus ik reageerde net ook een beetje flauw. Maar nu ik de achtergrond heb gelezen, kan ik me je twijfels wel voorstellen. Als het geloof zo belangrijk voor je is, is het logisch dat je ook hoopt / verwacht dat je partner ook gelovig is.
Zelf denk ik (heel algemeen gesteld) dat zolang je elkaar accepteert en respecteert, het niet moet uitmaken of beide partners gelovig zijn of niet. Of ééntje wel en ééntje niet. En misschien is de enige manier om daar achter te komen door het gewoon uit te proberen en te zien waar het schip strandt? Of is dit érg makkelijk gezegd door mij?

Ik heb het niet als flauw ervaren, hoor! Het probleem is dat als je het eenmaal een kans geeft en er toch dingen niet lopen zoals je wil, het lastig kan zijn om het uit maken...

[qoute="Alex"]Je moet sowieso niet bang zijn alleen te eindigen en dit zéker niet de reden laten zijn van een relatie aangaan. Je gaat een relatie aan met iemand omdat er een klik is, of aantrekkingskracht. Of allebei. Ik had dat met mijn man en ik vond (en vind) het oprecht jammer en soms ook wel heel moeilijk dat hij niet gelovig is. We kunnen er wel goed met elkaar over praten en over sommige dingen zijn we het zelfs eens. Hij stond achter de doop van onze dochter en zal haar ook stimuleren naar de kerk te gaan (zelfs als hij daarvoor mee moet). Dat maakt het allemaal wat minder moeilijk. Als je een rasechte atheïst tegenkomt is het denk ik een heel ander verhaal, ik schat de kans op begrip dan wel erg klein[/quote]

Ja, dat weet ik ook wel. Ik heb tot nu toe de boot ook wel afgehouden en op dit moment hebben we geen contact meer, maar soms kom ik hem nog eens tegen en dan kan het weer een beetje oplaaien. Dat vind ik bijvoorbeeld al hele belangrijke dingen. Hij heeft gezegd dat hij het respecteert, maar verder niet. En dat was niet genoeg voor mij en dat heb ik toen ook aangegeven. Alleen kunnen we wel heel goed praten en is het altijd gezellig hem weer te zien.

Ik heb maar 1 relatie gehad, hij en ik waren eerst goede vrienden en toen we elkaar een half jaar kenden, kwamen de kriebels. Nog even wat om elkaar heen gedraaid maar uiteindelijk op de eerste dag dat het écht wat was, belandden we wel gelijk in bed. Het lukte toen nog niet echt omdat het voor ons beide de eerste keer was en we nog heel erg moesten uitvissen wat voor mij wel en niet mogelijk was ivm mijn beperkingen. Maar goed, het telt voor mij wel als een soort 'eerste keer'.

Begrijpelijk,dat is ook wel een beetje iets wat hoort bij de spanning van de eerste tijd van een relatie, en als je dat al gehad hebt is dat wel anders.

Sjaantje schreef:Ja ABE, zo zou je het ook kunnen zien.
Maar waarom vind je het makkelijker om het in 4x te doen (dus aanvraag doen en vervolgens uitslag afwachten en daarna in 4x het geld overmaken (of is het incasso?) terwijl je ook de financiële ruimte hebt om in 1x het bedrag over te maken en daarna er vanaf bent en dus ook niet meer met de BD geconfronteerd hoeft te worden?

Daar heb je ook gelijk in. En nu ik weet hoe moeilijk het is zal ik het ook zeker in één keer over boeken. Maar ik was even benieuwd over of het kon. Want ondanks dat ik het in één keer kan betalen, betaal ik het liever gespreid, omdat ik zo meer overzicht heb voor mijn eigen gevoel.

De reden dat ik me verbaas heeft ook niet zozeer te maken met mijn situatie. Maar wat als iemand het echt niet kan betalen? Moeten ze echt door zo'n malle molen? Arme mensen nog armer maken? Ongelukkig maken? Waarom niet eenmaal over je hart strijken en zeggen:"Hoeveel tijd heeft u nodig om het volledige bedrag te kunnen voldoen?" "Vier keer, vijf keer, tien keer?" "Hoe weet ik dat u bereid bent u belofte na te komen?" "Prima, ik geloof u. U mag het in tien termijnen doen". Nee, nu wordt er gekeken naar wat ze hebben, wat het kan opleveren en als het dan heel, heel, heel slecht gaat dan mag je met Gods gratie in termijnen betalen. Ik vind het echt schandelijk!

En ik zeg dit natuurlijk niet als buitenstaander, maar als iemand die er ooit heeft gewerkt en dit soort dingen toen al niet kon handelen. Waarom moet iemand eerst aan de grond zitten, eer BD eindelijk de helpende hand biedt?

*

Caroow schreef:*.

Hij ging vreemd met jou? Of begrijp ik het verkeerd?

edit: sorry, per ongeluk gequote.

Tja, ABE... dat is het lot van de arme stumpers
En wat betreft je ex-werk, daar had ik expres even niet aan gerefereerd omdat ik niet wist in hoeverre dat hier bekend is onder je huidige naam maar kan me voorstellen dat het dan nog eens extra frustrerend is!

Bij mij heeft de eerste keer seks toen we samen waren bijna 1.5 jaar geduurd

Edit: EUUUUUUUUUUUUUUUH, voordat het er van kwam he, het was niet gewoon een héél lange sessie