Nav Band met je vader

Catootje schreef:

Gekje schreef:Ik heb geen band met mijn vader. Ik ken hem nu 5 jaar, en voor die tijd heeft hij 12 jaar tbs gehad. Voor die 12 jaar tbs heeft hij heel veel vast gezeten.
De dingen die ik mij voor die tijd nog kan heugen zijn allemaal trauma's waar ik therapie voor heb gehad.

Ik ken mijn vader, ik weet dat hij mijn vader is. Maar het zal nooit als mijn vader voelen.

Jeetje, wat erg Gekje.. Dat klinkt behoorlijk heftig allemaal. Kun je nu een beetje omgaan met die traumatische herinneringen of is het nog erg moeilijk?

Wat lief dat je er naar vraagt!
Ik zit er momenteel erg mee in de knoop. Ik weet niet wat ik met hem aan moet. Het is erg verwarrend. Aan de ene kant ben ik boos om alles wat hij gedaan heeft, aan de andere kant zie ik hem niet als die man van vroeger. Ik zie hem niet als mijn vader. Ik weet wel dat hij het is. Nou ja, beetje ingewikkelt om uit te leggen. Het is gewoon erg verwarrend en ik weet niet zo goed wat ik ermee moet allemaal.

Mijn vader is mijn alles. Ik kan alles met hem delen.
De band met hem is helemaal goed geworden nadat hij en "mijn moeder" uit mekaar zijn gegaan.

.

De band is redelijk. Punt is dat hij zelf waarschijnlijk denkt dat het gewoon goed is want er wordt niet over gepraat. Ik irriteer me aan heel veel dingetjes die hij doet of zegt of is. Hij kan heel eigenwijs zijn, maar tegelijkertijd is hij heel passief of stil bij andere mensen. Als er wat is dan kan ik koken van binnen, terwijl hij weer naar het volgende onderwerp gaat. Hij kan niet goed tegen kritiek in ieder geval en kruipt snel in de slachtofferrol, daar kan ik heel slecht tegen.

Ik weet dat ik in sommige dingen op hem lijk, dus soms onzeker en gebrek aan initiatief, maar ik wil dat veranderen bij mezelf, en hij vindt het allemaal wel prima.

Kortom, het gaat zoals het gaat, en meestal is dat dus gewoon oke.
Komt trouwens nu ook wel deels doordat ik graag het huis uit wil en dat even niet kan, ik denk dat het daarna beter voelt voor mij want we zitten gewoon teveel op elkaars lip.

De band die ik met mijn vader heb, is lastig te omschrijven. Mijn vader kan niet goed met problemen omgaan en hangt altijd Mr. Positivo uit en wil overal een oplossing voor zoeken. Hier heb ik het vaak moeilijk mee gehad. Ik heb de nodige problemen gehad: ben twee keer depressief geweest, mn ouders zijn gescheiden (een paar jaar nadat mn broertje is overleden), ik heb veel gezeik gehad met de Pabo en ik ben chronisch vermoeid. Vooral dit laatste kan maar niet tot hem doordringen en dit was vaak een grote frustratie voor mij. Hij wuift dingen weg en begrijpt gewoonweg niet hoe iemand altijd moe kan zijn. Er is geen oplossing voor en daar kan hij niet tegen. Ik ben erg vaak tegen onbegrip aan gelopen en heb wel eens gedreigd al het contact te verbreken als hij zo door zou gaan. Het afgelopen jaar zit ik in een positieve flow, het gaat wel goed met me (ondanks de vermoeidheid) en het contact met mn pa is daardoor ook beter. Op zich hebben we meestal een redelijke band gehad, maar er waren wel de nodige dieptepunten. Ik zie hem niet zo vaak, nu nog maar eens in de paar maanden, en misschien is dat eigenlijk wel goed. Met kerst ga ik wel weer naar hem toe, samen met mn zusje, en daar heb ik echt wel zin in.

Sweety schreef:De band tussen mij en mijn vader is goed. Ik ben dol op hem en hou erg veel van hem. Ondanks dat als we weleens ruzie hebben met elkaar we dan ook hard tegen hard kunnen gaan. Als er iets is dan kan ik wel bij hem terecht.

Mijn vader kan alleen niet zo goed ik hou van je zeggen. Dat zeiden zijn ouders ook niet vaak. Niet dat ze niet van je houden maar het werd niet vaak gezegd. Ik heb er weleens wat van gezegd en hij probeert het nu wel vaker te zeggen. Dat zijn kleine dingen waar ik echt blij mee ben.

Als ik het nummer hoor van Andre Hazes - Wees zuinig op mijn meisje, krijg ik elke keer tranen in mijn ogen. En dat heb ik ook met Stef Bos - Papa. Mijn vader vind dit ook mooie nummers... Dus ja... Ik heb een lieve, eigenwijze, soms koppige vader waar ik veel van hou

Gelukkig, ik ben niet de enige! Ik heb dat ook heel sterk met Papa van Stef Bos, daar wordt ik vaak ook emotioneel van, en bij Wees zuinig op mijn meisje moet ik ook altijd aan mijn vader denken wat dat is dus ook zo'n vader die dat écht tegen 'n jongen zegt haha!

Mijn band met mijn vader is, sinds de scheiding van mijn ouders, heel erg sterk!
Altijd is onze band al super geweest, maar hierna is hij nog sterker geworden.

De band tussen mij en mijn vader is ronduit slecht te noemen.. Mijn vader is erg pessimistisch en ik kan niet met hem praten over koetjes en kalfjes. Alleen wanneer het echt nodig is, praten we met elkaar en dat terwijl we in hetzelfde huis wonen. Erg jammer, maar ik (en ook anderen) vind mijn vader verschrikkelijk.

Ik heb een goede band met mijn vader. Kan vaak echt erg met hem lachen, m'n vader heeft van die heerlijk droge humor, wat dat betreft zitten we helemaal op een lijn, haha. Ik kan ook bij hem terecht als het even niet goed gaat, kan altijd bij hem uithuilen. We botsen ook wel eens, vooral als het gaat om wat ik ga doen qua werk/school. Mijn vader is echt nog zo'n man bij wie je een opleiding kiest, die volbreng je en dan ga je gewoon fulltime aan het werk. Ik doe dit niet zo en dat krijg ik nog wel eens te horen! Ach, strubbelingen horen erbij lijkt mij. De band met m'n vader is gewoon net als die met mijn moeder goed en ik ben blij met allebei!

Als ik het hoor van anderen, merk ik wel dat ik me hier gelukkig mee mag prijzen en dat doe ik ook. Lijkt me echt heel vervelend als je geen goede band hebt met je vader of moeder.

Ik ben en blijf een papa's kindje en zijn kleine meisje. Ik kan altijd op hem rekenen en met alles bij hem terecht. We hebben exact hetzelfde karakter en vroeger kon ik niet met maar ook absoluut niet zonder hem (vooral dat laatste gelukkig). We haalde altijd stomme geintjes uit, hebben humor die alleen wij snappen en spande altijd samen tegen mijn moeder (ik ben enig kind). We schoten doperwten naar elkaar tijdens saaie kerstdiners, hielden slagroomgevechten (lees: hij schiet 1 lepel op mijn shirt, ik zet de hele bak ondersteboven op zijn hoofd) en ons wekelijkse "zwaardgevechten" in de keuken met pollepel tegen houten spatel... Hahaha, als ik er zo aan terugdenk heeft mijn moeder het best zwaar gehad met ons.
En nu... nu zijn we nog steeds absoluut niet volwassen als we samen op dreef zijn. Mijn man heeft vorig jaar 3 kwartier in het vliegtuig liggen slapen met een bifi worstje als sigaar in zijn mond omdat mijn vader en ik het wel grappig vonden om die erin te stoppen

De laatste jaren wordt hij wat serieuzer en laat hij ook zijn emoties wat meer zien. Toen hij me op mijn trouwdag naar het altaar bracht fluiterde hij zachtjes tegen mijn man "zorg goed voor mijn meisje en dat wondertje in haar buik!" (ik was toen net 7 weken zwanger).

Mijn vader is helaas al 10 jaar dood

Helaas is mijn vader 5jaar geleden plotseling overleden. De band met mijn vader was altijd goed. Ik kon met alles bij hem terecht! Ik mis mijn vader nog elke dag en alle herinneringen aan hem zijn me erg dierbaar. Ik had graag mijn vader op de mooie momenten van mijn leven erbiij gehad zoals bij mijn trouwen, de geboorte van mijn dochter of hem aan mijn man voorstellen. Helaas mocht dit niet zo zijn.... Ik ben blij met de herinneringen die ik aan hem heb, maar had hem nog graag willen zeggen hoeveel ik van hem houd/hield!

Met mijn vader heb ik totaal geen band. verre van juist. Laatst merkte ik dat ik heb al anderhalve maand niet meer had gesproken toen hij me belde. En daarbij was de reden dat hij belde juist een practische reden dus niet om te vragen hoe het met me is. Hij heeft gewoon totaal geen interesse in mij en daarbij is hij het ook niet eens met mijn relatie. Niet echt leuk dus en ben er soms ook best verdrietig en boos over. Maarja, het moet van 2 kanten komen.

xxDila schreef:Ik ben een echt papa's kindje/papa's kleine meisje..
Ik heb een betere band met mijn vader dan met mijn moeder. Ik heb een idee waarom. Als ik iets te vertellen heb dan bel ik mijn vader. En vraag dan pas naar mijn moeder. Als mijn moeder opneemt vraag ik vaak naar mijn vader. Mijn moeder heeft het hier wel eens moeilijk mee gehad. Maar dat ik zo goed met mijn vader kan betekend niet dat ik niet met mijn moeder kan. Ik ben alleen altijd al meer naar mijn vader toe getrokken. Dusja, dat gaat nu nog. Mijn vader en ik snappen elkaar. Hij weet wanneer hij moet doorvragen en hij weet wanneer hij me gewoon moet vasthouden en troosten. Mijn moeder wil bijvoorbeeld vaak alle details weten & daar het dan wel eens mis. Ik houd van die nuchterheid van mijn vader. Qua karakters etc lijken mijn moeder en ik gewoon te veel op elkaar en dat botst sneller. Terwijl ik het gevoel heb dat mijn vader me met één woord begrijpt!Met mijn moeder deel ik wel weer de echte vrouwendingen als beauty-dagjes en shoppen. Ik ben gewoon dol op hem en ik ben en blijf toch echt een papa's kindje

Nou dit had ik zo kunnen schrijven!
Behalve dan de beauty-dagjes met mijn moeder. Ik ga wel regelmatig lunchen of naar de ikea ofzo.
Met mijn vader ga ik ook dagjes uit, dan gaan we naar een museum of wandelen en daarna ergens wat drinken of uit eten. De band met mijn vader is echt heel sterk!

De band met mijn vader is me zeer dierbaar. Hij is mijn grote held van vroeger en nog steeds moet niemand aan hem komen. uiteraard plak ik hem ook wel eens achter het behang maar we voelen elkaar bijna altijd feilloos aan. Waar mijn moeder en mijn zus niet zoveel praten over hun gevoelens, kunnen mijn vader en ik dat wel.
Het begaande met mensen, het meeleven en de interesse naar mensen heb ik van hem. Ook de eigenschap vooral niet teveel de focus op mezelf te leggen in gesprekken. Mijn vader en ik zijn allebei van de harde grappen, soms het hoogste woord voeren in discussies en de gezelligheid.

Dat mijn vader nu ziek is kan ik eigenlijk zeer moeilijk handelen. Ik doe net alsof ik er heel nuchter mee omga maar met dat ik dit typ schieten de tranen alweer in mijn ogen. De gedachten dat mijn vader er niet meer is over een tijd doet me meer pijn dan ik ooit kan omschrijven. Ik verlies dan mijn maatje, mijn klankbord en een hele hoop liefde en geborgenheid.