Financiën en samenwonen

Voor de samenwoners of mensen die samenwoon plannen hebben:

Hoe zouden jullie de financiën verdelen als de een een veel lager inkomen heeft?

Ik zit namelijk met een dilemma. Mijn vriend en ik zijn op dit moment bijna 2.5 jaar samen. Hij staat op de wachtlijst voor een eengezinswoning te kopen (gaan van huur naar koop via de woningbouwvereniging) en het gaat niet lang meer duren voor hij aan de beurt is. Hij werkt fulltime en kan het huis en alles er omheen zelf betalen. Nu hebben we het er soms over om tegen die tijd (wachtlijst + verbouwing is zeker een jaar verder) samen te gaan wonen. Ik ben bijna 19, maar zit nog fulltime op school voor de komende 3 jaar. Ik heb een bijbaantje, maar dat is in verhouding met een fulltime salaris natuurlijk bijna niets. Hij wil niet dat ik mee betaal aan de vaste lasten zolang ik nog op school zit, maar dat ik bijvoorbeeld de boodschappen betaal.
Ik zal dan ook wel veel meer in het huishouden doen aangezien ik ook meer thuis ben, maar toch voelt het vreselijk als profiteren en in feite doe ik dat dan ook. Hij zegt het geen probleem te vinden want hij wil gewoon lekker samen zijn, maar het voelt zo fout!

Wat vinden jullie? En zijn er hier toevallig ervaringsdeskundigen met een goed idee?

Wij hebben niks apart. We hebben 1 grote hoop.
Dus kan je niet helpen.

Lize schreef:Wij hebben niks apart. We hebben 1 grote hoop.
Dus kan je niet helpen.

+1

Ik hoor weleens verhalen dat sommige mensen met percentages gaan rekenen enzo, ik zou er doodmoe van worden en ben blij dat wij niks verdelen :-)

Ik heb een veel lager inkomen dan mijn vriend,studeer ook nog, maar wij betalen wel 50/50, tenminste zo goed als, is ook omdat mijn vriend het atm niet helemaal zelf zou kunnen betalen. En ik gewoon stufi ontvang volledige beurs, en niet hoef te werken (studeer in belgie). Zodra ik geen stufi meer krijg, is het de bedoeling dat mijn vriend wel meer gaat betalen, dat is over 2 jaar

Je meot het zeker niet als profiteren zien, je vriend bied het toch zelf aan? En andersom zou je het denk ik ook doen?
Ik zou als ik jullie was wel precies op papier zetten wat de kosten zijn en wie wat betaald, zodat het ook wel duidelijk is en jij niet telkens je er rot om hoeft te voelen.

Toen wij trouwden studeerde ik ook nog en had dus veel minder inkomen dan mijn man. Ik betaalde inderdaad gewoon wat boodschappen en hij de rest. Nu verdien ik meer dan hij. Wij hebben ook gewoon 1 hoop en het is gewoon "ons" geld, geen gezeur gewoon lekker makkelijk haha!

het huis staat neem ik aan dan ook op zijn naam dus mocht het ooit fout gaan dan is het toch ook van hem en wat betreft de boodschappen en verbruik daar zou je dan wat in mee kunnen delen.
ik zou er lekker van genieten samen en in de toekomst kunnen jullie het dan samen opbouwen.

Birgit schreef:
Ik hoor weleens verhalen dat sommige mensen met percentages gaan rekenen enzo, ik zou er doodmoe van worden en ben blij dat wij niks verdelen :-)

Ja, daar ben ik ook blij om! Die percentages lijken mij ook zo vervelend altijd.

Het alternatief is waarschijnlijk dat je niet bij hem wil komen wonen en ik denk dat je vriend dat veel vervelender zal vinden dan dat hij wat meer moet betalen. Hij kan het missen, hij heeft er geen problemen mee en hij wil dolgraag samenwonen, dan zou ik proberen me er ook niet te druk om te maken. Je zit op school, dat betekent dat je investeert in je toekomst en dat je ooit ook een baan hebt waarmee je geld verdient om mee te betalen aan de vaste lasten.

Cherelle schreef:Voor de samenwoners of mensen die samenwoon plannen hebben:

Hoe zouden jullie de financiën verdelen als de een een veel lager inkomen heeft?

Ik zit namelijk met een dilemma. Mijn vriend en ik zijn op dit moment bijna 2.5 jaar samen. Hij staat op de wachtlijst voor een eengezinswoning te kopen (gaan van huur naar koop via de woningbouwvereniging) en het gaat niet lang meer duren voor hij aan de beurt is. Hij werkt fulltime en kan het huis en alles er omheen zelf betalen. Nu hebben we het er soms over om tegen die tijd (wachtlijst + verbouwing is zeker een jaar verder) samen te gaan wonen. Ik ben bijna 19, maar zit nog fulltime op school voor de komende 3 jaar. Ik heb een bijbaantje, maar dat is in verhouding met een fulltime salaris natuurlijk bijna niets. Hij wil niet dat ik mee betaal aan de vaste lasten zolang ik nog op school zit, maar dat ik bijvoorbeeld de boodschappen betaal.
Ik zal dan ook wel veel meer in het huishouden doen aangezien ik ook meer thuis ben, maar toch voelt het vreselijk als profiteren en in feite doe ik dat dan ook. Hij zegt het geen probleem te vinden want hij wil gewoon lekker samen zijn, maar het voelt zo fout!

Wat vinden jullie? En zijn er hier toevallig ervaringsdeskundigen met een goed idee?

Wij hebben in precies dezelfde situatie gezeten.
Tuurlijk vond ik het niet leuk dat mijn vriend 'alles' moest betalen maar dat was toen even niet anders.
We maakten elke maand beide 150 euro aan onze gezamenlijke rekening over en daar betaalden we boodschappen en cadeautjes van. Meer betaalde ik niet.
Dat vond mijn vriend helemaal niet erg trouwens... Nu ben ik aan het werk en nu betalen we 50/50.. dus het komt altijd wel weer goed. Ik zie het ook totaal niet als profiteren maar gewoon het feit dat je graag wil samenwonen...
Heb ik je zo geholpen?

Wij hebben in dezelfde situatie gezeten, maar hebben alles altijd gewoon op 1 hoop gegooid. Geen gezeur met verdelen, maar zijn geld is mijn geld en andersom.

Helemaal met Susan eens!

Maar je vriend zal het huis dan ook op zijn naam kopen, hij bouwt dus vermogen op. Jij bouwt niks op en blijft met lege handen achter als het mis gaat. Ik vind het dan ook wel logisch dat hij de kosten van het huis (grotendeels) op zich neemt.
Misschien kan jij wel meebetalen met boodschappen en gwl?

Wij doen het overigens op 1 hoop, maar goed we zijn getrouwd. Bij net samenwonen zal het mijn voorkeur hebben ieder een bijdrage.

Cherelle schreef:Voor de samenwoners of mensen die samenwoon plannen hebben:

Hoe zouden jullie de financiën verdelen als de een een veel lager inkomen heeft?

Ik zit namelijk met een dilemma. Mijn vriend en ik zijn op dit moment bijna 2.5 jaar samen. Hij staat op de wachtlijst voor een eengezinswoning te kopen (gaan van huur naar koop via de woningbouwvereniging) en het gaat niet lang meer duren voor hij aan de beurt is. Hij werkt fulltime en kan het huis en alles er omheen zelf betalen. Nu hebben we het er soms over om tegen die tijd (wachtlijst + verbouwing is zeker een jaar verder) samen te gaan wonen. Ik ben bijna 19, maar zit nog fulltime op school voor de komende 3 jaar. Ik heb een bijbaantje, maar dat is in verhouding met een fulltime salaris natuurlijk bijna niets. Hij wil niet dat ik mee betaal aan de vaste lasten zolang ik nog op school zit, maar dat ik bijvoorbeeld de boodschappen betaal.
Ik zal dan ook wel veel meer in het huishouden doen aangezien ik ook meer thuis ben, maar toch voelt het vreselijk als profiteren en in feite doe ik dat dan ook. Hij zegt het geen probleem te vinden want hij wil gewoon lekker samen zijn, maar het voelt zo fout!

Wat vinden jullie? En zijn er hier toevallig ervaringsdeskundigen met een goed idee?

Hier gaat het precies hetzelfde. Mijn man betaalt alle vaste lasten omdat het even niets anders is en hij vindt het helemaal niet erg. Als ik maar bij hem ben. Ik betaal de boodschappen en benzine en spulletjes voor ons dochtertje. Aangezien ik geen baan heb ( wel ontzettend druk zoekende ) heb ik geen goed inkomen dus vandaar dat het zo gaat. Je moet het absoluut niet fout voelen. Maar ik begrijp je, ik heb het gevoel ook weleens en dan heb ik het er ook over met mijn man en vindt hij het wel fijn dat ik me toch wel bewust ben dat hij alles betaald. Maar we redden ons prima en zijn ontzettend gelukkig. Ik doe dan ook eigenlijk alles in het huishouden.

Wat anderen ook al aangeven. Je kan de boodschappen betalen en misschien wat mee betalen met gwl.

Ik zou me niet schuldig voelen, vind het een goed voorstel van je vriend.
Eventueel zou je nog wel kunnen kijken naar een eerlijker verdeling, bijvoorbeeld van jullie totale inkomen de totale vaste lasten aftrekken en het bedrag wat overblijft in tweeen verdelen; dat is dan voor jullie eigen besteding. Maar als jij in verhouding heel weinig verdiend is dit misschien niet zo eerlijk voor je vriend . In dat geval zou ik het lekker bij de boodschappen houden en me niet schuldig voelen! Jij kan later nog genoeg bijdragen! Jullie intentie is toch om nog veel langer dan die 3 studiejaren bijelkaar te blijven dus staar je daar niet blind op.

Ik werk 'maar' 24 uur en mijn vriend 40 uur, dus mijn inkomen is ook een stuk lager dan die van mijn vriend. Maar dat wisten we al voordat we gingen samenwonen en we hebben alles gewoon op 1 hoop gegooid en doen alle uitgaven daarvan, zonder problemen.

Jij bouwt ook niets op, dus ik vind het helemaal geen slechte verdeling.

Ik vind het op zich niet zo raar. Jij trekt ook bij hem in, hij gaat daar toch wel wonen. Of jij nu officieel bij hem intrekt of niet.

Wat ik wel zou doen, zeker omdat je nog vrij jong bent, goed over nadenken wie wat krijgt als jullie uit elkaar gaan. Stel een samenlevingscontract op, en leg dan vast hoe jullie bepaalde dingen zien. Als jullie bij elkaar blijven, dient dat papiertje alleen maar als opvulling van je kast. Als jullie uit elkaar gaan, kan je er echt wel wat aan hebben..

Verder zou ik mezelf wel nog steeds ingeschreven laten staan in mijn woonplaats bij de woningbouw. Gewoon als zekerheid.. Je weet niet wat er gaat gebeuren, 1 op de 3 koppels gaan uit elkaar en zeker als je samenwoont is het echt nog wel even wennen.

Onze situatie toen wij gingen samenwonen was niet dezelfde als die van jou. Wij werkten toen allebei al en het was logisch dat we allebei 50/50 betaalden. Doen we nu nog steeds.
Momenteel werkt mijn vriend 40 uur en ik 36. Zijn salaris is wel een stukje hoger dan dat van mij, maar na het betalen van de vaste lasten blijft er voor mij genoeg over om een autootje op de weg te houden, kleding te kopen, te sparen en leuke dingen te doen.
Ik zou op termijn wel minder willen werken, dan denk ik aan 32 uur per week. Als het kan, zullen we de 50/50 verdeling dan nog houden. Maar als ik dan te weinig voor mezelf overhoud, dan doen we een verdeling naar rato, zoals eigenlijk al in ons samenlevingscontract staat beschreven.

Wij hebben ook alles op 1 hoop.. Makkelijk & overzichtelijk!

x-justme-x schreef:Wij hebben ook alles op 1 hoop.. Makkelijk & overzichtelijk!

Dat vinden wij juist niet.

Bedankt voor jullie reacties! Ik vind het leuk om te lezen hoe anderen het in mijn geval aan zouden pakken!

Susan schreef:Het alternatief is waarschijnlijk dat je niet bij hem wil komen wonen en ik denk dat je vriend dat veel vervelender zal vinden dan dat hij wat meer moet betalen. Hij kan het missen, hij heeft er geen problemen mee en hij wil dolgraag samenwonen, dan zou ik proberen me er ook niet te druk om te maken. Je zit op school, dat betekent dat je investeert in je toekomst en dat je ooit ook een baan hebt waarmee je geld verdient om mee te betalen aan de vaste lasten.

Vooral aan deze post heb ik veel gehad. Het alternatief zou inderdaad zijn dat ik niet bij hem zou gaan wonen en ik weet dat hij dat vele malen erger zou vinden dan de ongelijke verdeling van de financiën.

Ik heb nooit in dezelfde situatie gezeten, toen wij (ongetrouwd) samenwoonden deden wij inderdaad 50/50. Nu we getrouwd zijn hebben we alles op een grote hoop gegooid. Veel makkelijker vind ik

Maar in de situatie zoals jij het beschrijft ben ik het volledig met Susan eens!

Wij zitten nu nog in een situatie dat we nog 2 huizen hebben (huis van mijn vriend staat nog te koop)
maar zodra dat afgerond is doen we gewoon alles op 1 grote hoop, ik vind dat eigenlijk 'normaal'