Afgewezen na een sollicitatiegesprek, hoe voel je je dan?

Afgelopen vrijdag had ik een sollicitatie voor de functie verkoopmedewerker bij Ikea, op de koken & eten afdeling. Het ging vooral om het netjes houden van de winkel en klanten te woord staan. Niks bijzonders dus, maar het leek me leuk!

Nu ben ik afgewezen omdat ik niet "commercieël genoeg" zou zijn. Nou ja, ze weten niet wat ze missen ( heb gezegd "dan hebben jullie een verkeerde keuze gemaakt, maar het is jullie keuze", zoiets ), maar toch voelde ik me wel rot. Wéér een baan waar ik geen kans meer op maak. Notabene een simpele ook nog.
Wordt het ooit nog normaal hier?

Vandaag had ik ook een gesprek voor een functie als storemanager, en dat verliep heel lekker. Nu maar hopen dat dat hem wordt, een zelfstandige functie met veel vrijheid. Leuke regiomanager, gezellige mogelijke collega.

Hoe voel jij je na een afwijzing? En wordt je zelfvertrouwen minder naarmate je langer bezig bent met solliciteren en/of vaker afgewezen wordt?

Zelf blijf ik het echt k.lote vinden, zeker omdat ik ook geen uitkering heb en we het niet redden met het geld van mijn vriend.

nah ik ben ook een jaar werkloos geweest en hoeveel sollicitaties ik toen wel niet heb gedaan. Werd er ook helemaal moedeloos van pfff. Vooral dat je toen als 22-jarige te horen kreeg dat je te oud bent. Echt ik zag het niet meer zitten en wou eigenlijk zo goed als alles toen doen en gelukkig gaf m`n huidige baas me wel de kans tot werk

Ja, rot natuurlijk.

Alleen af en toe voelde ik me ook wel opgelucht, omdat ik steeds meer m'n grens ging verleggen en steeds verder weg ging solliciteren. Dus als er dan een negatief bericht daar van kwam, dan was ik eigenlijk wel blij, want eigenlijk was het te ver weg. Dan had ik toch het gevoel dat ik 'alles had geprobeerd' en lag het iig niet aan mij.

Maar verder toch ook wel rot. Binnenkort helaas weer dat wereldje in.

En knuffel Tea, ze zijn inderdaad een topper misgelopen!

Lily, op je 22e al te oud? Jemig!

Ik heb dat ook, achter de kassa bij AH lijkt me niks maar heb het wel geprobeerd.. Je hebt geld nodig dus je moet wat..
Ze vroegen echter mensen tussen de 16 en 18 jaar zijn. Ik ben 29. En bij zo'n beetje elke winkel ook, hoe jonger hoe goedkoper.

Wat voor werk doe jij nu?

Marin, knuffel terug! Wanneer ga je weer werken? En ben je al aan het rondkijken naar wat anders?

ja het was echt verschrikkelijk kreeg op het meerendeel al te horen dat ik te oud was (als ik al iets hoorde) kreeg op heel veel plaatsen ook niks te horen. En met mijn baas heb ik toen een heel fijn sollicitatiegesprek gehad en hij zei dat het tussen mij en een jongen zou gaan en uiteindelijk ben ik het geworden. Ik werk nu bij een webwinkel voor inktcartridges, iets heel anders maar ik ben nu allang blij dat ik een full-time baan heb en een fijne baas.

Tea-Leaf schreef:Marin, knuffel terug! Wanneer ga je weer werken? En ben je al aan het rondkijken naar wat anders?

Ja ik heb een hele goede vacature gevonden waar ik een brief voor moet schrijven, maar ik voel me al licht paniekerig als ik er aan denk. Maar het moet, want het is een superkans, precies het soort baan wat ik wil.

Lily schreef:ja het was echt verschrikkelijk kreeg op het meerendeel al te horen dat ik te oud was (als ik al iets hoorde) kreeg op heel veel plaatsen ook niks te horen. En met mijn baas heb ik toen een heel fijn sollicitatiegesprek gehad en hij zei dat het tussen mij en een jongen zou gaan en uiteindelijk ben ik het geworden. Ik werk nu bij een webwinkel voor inktcartridges, iets heel anders maar ik ben nu allang blij dat ik een full-time baan heb en een fijne baas.

Wat fijn voor je!! De aanhouder wint, ik ga er ook nog steeds van uit dat ik straks een baan heb naast die ene dag schoonmaken in de week

--

Marin schreef:

Tea-Leaf schreef:Marin, knuffel terug! Wanneer ga je weer werken? En ben je al aan het rondkijken naar wat anders?

Ja ik heb een hele goede vacature gevonden waar ik een brief voor moet schrijven, maar ik voel me al licht paniekerig als ik er aan denk. Maar het moet, want het is een superkans, precies het soort baan wat ik wil.

Wat maakt je zo paniekerig dan? Wil je die baan omdat je er aan moet voldoen van jezelf, of wil je die baan omdat het je echt leuk lijkt? Schep jij niet teveel verwachtingen voor jezelf? ( Ik bedoel dit goed )

RioolSpook schreef:Ik heb gisteren toch ook wel even moeten huilen na een afwijzing. Het ging ook om een simpel administratief baantje maar toch geeft het je zelfvertrouwen dan even een knauw. Vooral omdat het om een reden ging waar ik verder niks aan kan doen.

Ja, balen is dat dan hé.

--

RioolSpook schreef:

Tea-Leaf schreef:

RioolSpook schreef:Ik heb gisteren toch ook wel even moeten huilen na een afwijzing. Het ging ook om een simpel administratief baantje maar toch geeft het je zelfvertrouwen dan even een knauw. Vooral omdat het om een reden ging waar ik verder niks aan kan doen.

Ja, balen is dat dan hé.

Ja inderdaad, maar ik heb dan nu toch ook wel weer het gevoel van: 'Je weet niet wat je mist'. Ik weet van mezelf dat ik een goede werknemer ben, heb nooit klachten gehad. Het is hun gemis.

You go girl! Ik heb dat ook zowat letterlijk tegen die manager van Ikea gezegd

Tea-Leaf schreef:

Marin schreef:

Tea-Leaf schreef:Marin, knuffel terug! Wanneer ga je weer werken? En ben je al aan het rondkijken naar wat anders?

Ja ik heb een hele goede vacature gevonden waar ik een brief voor moet schrijven, maar ik voel me al licht paniekerig als ik er aan denk. Maar het moet, want het is een superkans, precies het soort baan wat ik wil.

Wat maakt je zo paniekerig dan? Wil je die baan omdat je er aan moet voldoen van jezelf, of wil je die baan omdat het je echt leuk lijkt? Schep jij niet teveel verwachtingen voor jezelf? ( Ik bedoel dit goed )

Ik raak paniekerig omdat ik dan echt moet nadenken over wat ik moet opschrijven, en zelfs dat is al veel werk nu. Wat dus eigenlijk al aangeeft dat ik er nog niet klaar voor ben, maar ik raak toch redelijk stresserig over hoe het moet na/in de zomer wanneer ik een nieuwe baan moet hebben. Daarom moet ik eigenlijk nu al wel aan de slag met sollicitaties, maar het vraagt eigenlijk nog te veel voor mij. maar ik ga er morgen maar even goed voor zitten.

Ik had het na mijn afstuderen dat ik even in een gat viel, want had gereageerd op een promotieplek die op papier echt geheel in mijn straatje viel en toen kreeg ik een afwijzing waarin stond: "Dank u wel voor uw interesse in de functie van bladiebla. We hebben echter een kandidaat gevonden die beter in het profiel past." Dat vond ik toen heel rot, want ik dacht echt dat ik wel op gesprek zou mogen komen, aangezien ik al contact had gehad met een professor en zij heel enthousiast was.

Vervolgens 2 weken later op sollicitatie bij het bedrijf waar ik nu werk en binnen 1 minuut zei die man: "Sorry, dit is echt een mis-match." Terwijl ik dacht: "Wtf, ik voldoe aan je vereisten; ik spreek Spaans en heb zelfs een W.O. ipv HBO-diploma." Dat gesprek liep dus ook niet meer lekker, want ik had telkens de neiging meteen op te stappen. Bleek een week later dat deze man wist dat er op zijn eigen afdeling een functie vrijkwam met een groter takenpakket, meer verantwoordelijkheid etc etc. en dat hij me daar geschikter voor achtte. Ben toen weer uitgenodigd en dat was eigenlijk alleen maar een formaliteit, want ben toen meteen aangenomen. De manier waarop heb ik wel van aangegeven dat het niet handig was om het zo te formuleren, maar ergens ben ik die man ook wel dankbaar. Heb 2 dagen meegeholpen in de functie waarvoor ik aanvankelijk solliciteerde en hij had gelijk; ik verveelde me al heel snel. Was voor mij geen enkele uitdaging.

Maar ik kan me goed voorstellen dat een afwijzing iets doet met je zelfvertrouwen en al helemaal als het op papier een functie is waarvan je zelf zeker weet dat je het kan.

Balen zeg! Had het zo gehoopt voor je! Hopen dat van vandaag iets wordt. Zoals je weet zit ik ook zonder uitkering en baan en daar word je niet vrolijk van. Ik ben bang dat ik je binnenkort ook weer kan vertellen hoe het voelt om afgewezen te worden.

Als ik de baan écht heel graag wil dan voel ik me ontzettend rot en ga ik aan mezelf twijfelen.
Maar gelukkig kan ik het nu wel beter relativeren en zoals jullie al zeggen denken van 'je weet niet wat je mist'

Vind die brieven van je bent het helaas niet geworden echt vreselijk

Meestal heb ik wel door hoe een gesprek ging en wat voor uitslag ik kan verwachten. Zo wist ik het de keren dat ik aangenomen ben al meteen toen ik buiten stond, hoewel niemand me het verteld had nog. Maar gewoon een heel goed gevoel erbij.

Deze week heb ik een gesprek gehad bij een bedrijf wat ik niet zo lekker vond lopen. De producten sluiten niet helemaal aan op mijn kennis, dus ik had ook moeite mezelf in dat opzicht te verkopen, maar daarbij wel eerlijk te blijven. Er zat nog iemand bij, met wie ik op de terugweg het gesprek nog even doorgenomen heb, die heeft het positiever ervaren als ik. Dat is best interessant, zulke feedback.

Vlak na mijn studie heb ik wel vrij lang zonder werk gezeten, daar werd ik wel erg onzeker van. Zo onzeker dat ik wanneer ik een gesprek had ook totaal niet uit de verf kwam van de zenuwen. Dingen vertellen die ze willen horen van me. Waardoor weer afgewezen. En al snel kom je in die neerwaartse spiraal terecht. Ook omdat je elke keer it moet leggen waarom je zo lang thuis zit.

Elodie schreef:Balen zeg! Had het zo gehoopt voor je! Hopen dat van vandaag iets wordt. Zoals je weet zit ik ook zonder uitkering en baan en daar word je niet vrolijk van. Ik ben bang dat ik je binnenkort ook weer kan vertellen hoe het voelt om afgewezen te worden.

Ook voor de andere ladies

@Tealeaf, bij welk bedrijf heb je nu gesolliciteerd als storemanager? Ik wilde idd tegen je gaan zeggen dat je "met jou leeftijd moeilijk" een baan zult vinden in de detailhandel, tenzij je een leidinggevende functie zou willen uitvoeren. daar zoeken ze met regelmaat wel de wat "oudere" voor.

hoe gek eigenlijk hè, dat jij met je 29 al oud genoemd word? zoals je misschien weet ben ik zelf filiaalmanager en moet ik dus regelmatig sollicitatiegesprekken voeren, wanneer iemand komt solliciteren boven de 23 weet ik al dat ik die eigenlijk niet eens een kans hoef te geven omdat de regiomanager dat toch afkapt!

ik zeg altijd voor de grap: ze willen iemand van 16 met 5 jaar werkervaring en een diploma.

Ik ben eigenlijk nooit afgewezen na een gesprek, maar altijd aangenomen. Nu word ik alleen uberhaupt niet meer uitgenodigd voor gesprekken en dat is ook heel kut. Het raakt me nu niet meer maar ik baal er wel van. Ik weet dat ik best goed ben in gesprekken maar ja ik kan mezelf niet eens bewijzen zo!

En ik word ook regelmatig te oud of te hoogopgeleid genoemd. Edit: maar wat vervelend van de afwijzing Tea, leuk wordt het nooit! Hoop dat je snel aangenomen wordt!

Marin schreef:

Tea-Leaf schreef:

Marin schreef:

Tea-Leaf schreef:Marin, knuffel terug! Wanneer ga je weer werken? En ben je al aan het rondkijken naar wat anders?

Ja ik heb een hele goede vacature gevonden waar ik een brief voor moet schrijven, maar ik voel me al licht paniekerig als ik er aan denk. Maar het moet, want het is een superkans, precies het soort baan wat ik wil.

Wat maakt je zo paniekerig dan? Wil je die baan omdat je er aan moet voldoen van jezelf, of wil je die baan omdat het je echt leuk lijkt? Schep jij niet teveel verwachtingen voor jezelf? ( Ik bedoel dit goed )

Ik raak paniekerig omdat ik dan echt moet nadenken over wat ik moet opschrijven, en zelfs dat is al veel werk nu. Wat dus eigenlijk al aangeeft dat ik er nog niet klaar voor ben, maar ik raak toch redelijk stresserig over hoe het moet na/in de zomer wanneer ik een nieuwe baan moet hebben. Daarom moet ik eigenlijk nu al wel aan de slag met sollicitaties, maar het vraagt eigenlijk nog te veel voor mij. maar ik ga er morgen maar even goed voor zitten.

Wat voor soort baan is het? Misschien moet je er juist niet teveel aan denken maar op een moment doen dat je echt geen zin hebt en dan echt hard voor jezelf zijn . Ik wordt ook wel eens heel gestrest als ik weet dat ik nog een brief moet schrijven of een moeilijke mail moet versturen. Dan schuif ik het maar voor me uit, totdat er een moment komt dat ik denk en nu mag ik niet eerder eten/tv kijken/douchen/slapen voordat ie af is. Daarna voel je je dan heel opgelucht. Ik weet dat het niet makkelijk is, ik schiet ook vaak in de stres van dit soort dingen(tegenzin), maar ben dan altijd zo blij dat ik het heb gedaan en begrijp dan niet waar ik me druk om heb gemaakt.

Thanks Monte
Heb een uurtje geleden de brief verzonden en ben er best tevreden over het gaat om een w.etenschappelijke o.nderzoeksfunctie gerelateerd aan o.nderwijs, precies wat ik zoek dus!

ik voelde me toch wel een beetje rot na afwijzingen bij een sollicitatie. Meer omdat ik voor mijn gevoel meer afwijzingen dan gesprek uitnodigingen kreeg, en dan voelde het toch een beetje als falen. Maar eigenlijk de laatste tijd mocht ik bij (bijna) elke sollicitatie iig wel langskomen. Dan nog niet leuk om afgewezen te worden, maar dan hebben ze je wel gezien in ieder geval. En toen ineens werd ik wél aangenomen

Dus; de aanhouder wint!

Isabella schreef:

Dus; de aanhouder wint!

Nou ja dat vind ik wel heel makkelijk gezegd. Natuurlijk, als je niet solliciteert gebeurt er ook niets, maar kijk bijvoorbeeld naar Fauve. Die solliciteert al 1 jaar zich suf, maar wordt gewoon nergens uitgenodigd. Dan wordt haar positieve houding wel erg op de proefgestelt. Uiteindelijk zal ze heus wel een baan vinden, en heeft de aanhouder natuurlijk gewonnen (ze moet en zal immers uiteindelijk een baan krijgen), maar het komt een beetje makkelijk over.

Hoe heb jij het trouwens op je nieuwe baan? Je bent nu leidinggevende he? Lukt dat een beetje?