Mijn zus heeft kanker

Dankje, Klavertje! Ik hoop het ook..

Fijn dat ze zich naar omstandigheden nog redelijk oké voelt. Goed dat je morgen mee gaat. Dan kan ze dat ook delen met je.
Het zal een andere verjaardag zijn dan anders maar ik hoop dat jullie het toch fijn hebben zo samen.

Youandi schreef:Ze is vandaag 32 geworden!

Vandaag was de derde bestraling en ze heeft 1 chemo gehad.
Haar lichaam reageert momenteel door vocht vast te houden. Alles is opgezwollen. Verder voelt ze zich nog oké.

Ik ben net naar het tuincentrum geweest om allerlei leuke spulletjes voor haar te kopen, want morgen ga ik met haar en mijn vader mee naar zo'n bestraling en daarna even kort haar verjaardag vieren.

Gelukkig heeft ze nog niet te veel last van de behandelingen! Ik hoop voor jullie dat dat zo blijft!
Goed dat jij en je vader meegaan, is voor haar ook wel prettig denk ik.

Gefeliciteerd met de verjaardag van je zus, zal wel een heel dubbel gevoel geven.... Ik hoop dat jullie ondanks alles nog even gezellig haar verjaardag kunnen vieren!!

Dat bestralen is echt bizar!!
Dat zo'n laserstraaltje kan werken..

Het ging ongeveer zo (Gekopieerd van een blog van mij op Hyves):

Zus moet gaan liggen op een tafel. Eerst wordt alles op de juiste plaats gezet. De plaats delict, afgetekend op zus haar buik, moet netjes binnen de laserstralen liggen. Dan moeten omstanders heel snel de kamer uit (serieus, ik moest het bijna op een drafje zetten!!) en kun je in een klein kamertje met twee computerschermen meekijken hoe ze met een klik op de knop beginnen met laseren... Vervolgens draait het apparaat om de tafel met zus er op en wordt er opnieuw gelaserd.. en opnieuw.. etc. Binnen twee minuten is het klaar!

Echt.. Het is vreselijk om haar zo te zien liggen. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik er goed aan heb gedaan om mee te gaan. Ik ben ook bij een gesprek tussen haar en de arts geweest, voor de voortgang, zodat er even een extra paar oren bij zat.

Mijn vader wil niet mee naar binnen. Hij kan het niet aanzien, zeg maar. Dus ik ben blij dat ik op deze manier mijn zus wel kan bijstaan. Dat we allemaal een stukje hulp kunnen bieden.

Het lijkt nu nog steeds goed te gaan trouwens. Ze begint al weer wat vocht te verliezen en heeft nauwelijks bijwerkingen. Zo nu en dan wat misselijk en een beetje diarree, maar niet echt echt belemmerend.

Bedankt, Koffieleut

Hoe gaat het nu met jouw moeder?

Gek is dat he, die bestralingen. Wat fijn dat het nog steeds redelijk goed met haar gaat!

Ja, echt ongelooflijk dat het zo kan!

Hopelijk blijven de bijwerkingen weg.. en kan ze nog wat dingen blijven doen. Zoals nu: ze kan lekker buiten zitten (wel onder de parasol) en kan enigszins met de kinderen spelen en ze eten en drinken geven. Dát wil ze heel graag kunnen blijven doen. Ze wil niks van haar kinderen missen..

Fijn dat het naar omstandigheden in ieder geval goed gaat. En fijn dat je je zus zo kan bijstaan, Youandi

Ik hoop heel hard dat de bijwerkingen wegblijven. Nogmaals veel sterkte voor jou, je zus en je familie!

Youandi schreef:Bedankt, Koffieleut

Hoe gaat het nu met jouw moeder?

Mijn moeder moet vandaag weer naar het ziekenhuis voor een gesprek met de anasthesist. Hopelijk hoort ze vandaag ook wanneer ze haar dan gaan opereren. Ze zal een zware operatie moeten ondergaan waarbij haar buikholte gespoeld wordt met chemo van 41 graden.
Mijn moeder is zelf erg positief! Voordat ze wist dat de kanker weer terug was was ze erg negatief, een beetje depressief naar mijn mening. En sinds ze weet dat ze weer ziek is, is alle levenslust volledig terug (gelukkig).

Fijn dat ze zo min mogelijk bijwerkingen er bij onder gaat. Hopelijk blijft dit zo!

Youandi schreef:Dat bestralen is echt bizar!!
Dat zo'n laserstraaltje kan werken..

Het ging ongeveer zo (Gekopieerd van een blog van mij op Hyves):

Zus moet gaan liggen op een tafel. Eerst wordt alles op de juiste plaats gezet. De plaats delict, afgetekend op zus haar buik, moet netjes binnen de laserstralen liggen. Dan moeten omstanders heel snel de kamer uit (serieus, ik moest het bijna op een drafje zetten!!) en kun je in een klein kamertje met twee computerschermen meekijken hoe ze met een klik op de knop beginnen met laseren... Vervolgens draait het apparaat om de tafel met zus er op en wordt er opnieuw gelaserd.. en opnieuw.. etc. Binnen twee minuten is het klaar!

Echt.. Het is vreselijk om haar zo te zien liggen. Maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik er goed aan heb gedaan om mee te gaan. Ik ben ook bij een gesprek tussen haar en de arts geweest, voor de voortgang, zodat er even een extra paar oren bij zat.

Mijn vader wil niet mee naar binnen. Hij kan het niet aanzien, zeg maar. Dus ik ben blij dat ik op deze manier mijn zus wel kan bijstaan. Dat we allemaal een stukje hulp kunnen bieden.

Het lijkt nu nog steeds goed te gaan trouwens. Ze begint al weer wat vocht te verliezen en heeft nauwelijks bijwerkingen. Zo nu en dan wat misselijk en een beetje diarree, maar niet echt echt belemmerend.

Het zijn geen laserstralen he... ik hoop dat je dat niet verkeerd begrijpt. De laserlijnen die je op haar lichaam ziet als ze op tafel ligt zijn er alleen om precies op de goede plek in te stellen.

Er wordt niet bestraald met laser.

Fijn dat je zus zich naar omstandigheden goed voelt! Ik hoop dat de bijwerkingen niet veel erger worden, (al vrees ik van wel, want bijwerkingen worden na elke bestraling heftiger). Wat ontzettend knap van je dat je haar zo kan bijstaan, zal voor jou ook niet makkelijk zijn!

@Koffieleut: Wat fijn dat ze er zo positief in staat! Dan is het ook gemakkelijker om zelf positief te blijven. Wanneer wordt ze geopereeerd?

@Beachgirl: Je hebt gelijk hoor, maar ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven.

@Iedereen die meeleest: Het is een zeer vermoeid weekend voor mijn zus geweest. Ze ziet steeds zwart voor de ogen en valt dan bijna weg. Mijn ouders hebben beide een ernstige verkoudheid en griep te pakken (reactie op alle stress??) en balen enorm, omdat ze zich wat afzijdig moeten houden van mijn zus. Mijn vader rijdt haar elke dag naar L'warden voor de bestralingen, maar als hij zelf zieker wordt, dan kan dat natuurlijk niet. Ze hebben nu allebei een kuur van de dokter.. echt ongelooflijk! Beide bijna nooit ziek en nu, nu ze écht sterk moeten zijn, overkomt het ze.. Ik vind het heel sneu voor mijn ouders. Ik zit er aan te denken om haar heen en weer te rijden.. Aangezien haar schoonouders nu ook niet hulp kunnen bieden, en een vriend vraag je niet zomaar voor dit soort dingen. Zou ik vrij kunnen krijgen van mijn werk hiervoor?

Een beetje pijnlijk om te lezen allemaal, mijn familie heeft het net een jaar geleden allemaal meegemaakt met mijn oom. Maar om je vraag te beantwoorden; het gaat om je zus, er moet vast wel een mouw op aan te passen zijn. Voor mijn oom kreeg ik ook alle gelegenheid om met hem mee te gaan naar de bestralingen. En vraag (goede) vrienden vooral wel, mits je zus dat fijn vindt, het is in elk geval íets dat ze kunnen doen in een tijd dat ze toch al zo machteloos staan. Ik heb er in elk geval wel veel aan gehad, het gevoel dat ik tenminste iets kon betekenen. Veel sterkte.

Youandi schreef:@Koffieleut: Wat fijn dat ze er zo positief in staat! Dan is het ook gemakkelijker om zelf positief te blijven. Wanneer wordt ze geopereeerd?

@Beachgirl: Je hebt gelijk hoor, maar ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven.

@Iedereen die meeleest: Het is een zeer vermoeid weekend voor mijn zus geweest. Ze ziet steeds zwart voor de ogen en valt dan bijna weg. Mijn ouders hebben beide een ernstige verkoudheid en griep te pakken (reactie op alle stress??) en balen enorm, omdat ze zich wat afzijdig moeten houden van mijn zus. Mijn vader rijdt haar elke dag naar L'warden voor de bestralingen, maar als hij zelf zieker wordt, dan kan dat natuurlijk niet. Ze hebben nu allebei een kuur van de dokter.. echt ongelooflijk! Beide bijna nooit ziek en nu, nu ze écht sterk moeten zijn, overkomt het ze.. Ik vind het heel sneu voor mijn ouders. Ik zit er aan te denken om haar heen en weer te rijden.. Aangezien haar schoonouders nu ook niet hulp kunnen bieden, en een vriend vraag je niet zomaar voor dit soort dingen. Zou ik vrij kunnen krijgen van mijn werk hiervoor?

Wat vreselijk Youandi. Er bestaat iets van zorgverlof geloof ik, maar dat zou ik even overleggen met je werkgever. Het lijkt me heel lastig om je zus zo te zien, wil je een hele dikke knuffel geven

Ja inderdaad, je hebt iets als zorgverlof, ik weet alleen niet of jij dat als zus ook zou kunnen krijgen. Zou ik zeker navragen! Verder wens ik jullie heel veel sterkte en kracht, ik begrijp dat je zus de verzorging voor haar kinderen heel graag wil blijven doen, maar ik hoop dat ze ook genoeg rust neemt.

Allereerst, wat erg dat je zus zo ziek is! Fijn dat je haar toch kunt bijstaan door mee te gaan naar het ziekenhuis!

Vwb zorgverlof: in principe heb je daar alleen recht op als het gaat om een (inwonend) partner/ kinderen of je eigen ouders. Maar als jij aan kunt tonen dat de man van je zus en jouw ouders en de schoonouders van je zus niet kunnen, zou je het op calamiteitenverlof kunnen spelen. Het is een redelijke calamiteit, je zus is er niet toe in staat, de overige familie ook niet.
Een goede werkgever zal het vermoedelijk niet zo spelen en je er wel gewoon vrij voor geven, maar of dat van je vakantiedagen wordt afgetrokken of niet, is afhankelijk van hoe coulant je werkgever is... Misschien dat hij wel kortdurend zorgverlof kan verlenen, maar dit hoeft wettelijk gezien dus (helaas) niet!

Bedankt voor het meedenken, iedereen!

Ik werk in het onderwijs, dus vakantiedagen heb ik niet. Het zal wel lastig worden.. Maar ik ga het morgen meteen navragen bij de directie.

Mijn zus haar schoonouders kunnen niet, vanwege kanker schoonvader (fijn tegelijk allemaal, hoe is het mogelijk!!!), mijn zwager past op de kinderen en mijn eigen ouders zijn dus ziek. Dus ik heb wel een duidelijke reden. We zullen zien.

Lieve YouandI, ik lees eigenlijk nu pas mee, dus heb even een kleine 20 pagina's doorgelezen...
Wat ontzettend heftig allemaal...en wat is het toch een ***ziekte!!

Ik weet maar al te goed hoe je je voelt, mijn neefje is anderhalf jaar geleden op 21 jarige leeftijd overleden aan kanker, na een strijd van 2,5 jaar tegen die rotziekte.
Het is erg moeilijk als familie, je wílt zoveel doen, maar je kunt zo weinig doen....

Daarom denk ik zeker dat je er goed aan doet om veel mee te gaan naar het ziekenhuis, dit geeft je zus vast en zeker veel steun. Let je zelf wel op wbt de extra hygiene tijdens de periode dat ze chemo's ondergaat?
Hoe gaat het nu met haar? al meer bijwerkinge of valt het nog mee?
En heb je wat kunnen regelen met je werkgever?

Heel erg veel sterkte, ik ga vanaf nu met je meelezen!

Update:

Het verloopt allemaal redelijk. Mijn zus (J.) heeft wel last van álle bijwerkingen die genoemd werden, maar over het algemeen is het draaglijk. In het weekend is het 't ergst, maar zo lang ze weet dat doordeweeks redelijk uit te houden is, heeft ze de drive om te vechten.

Mijn vader heeft haar, ondanks dat hij en mijn moeder aan de antibiotica zitten wegens stevige griepverschijnselen, wel elke keer naar de bestralingen kunnen rijden. Mijn vader heeft namelijk niet veel last en volgens de arts heeft zijn ziek-zijn geen invloed op J. Mijn moeder is wel flink ziek geweest. Ze hebben twee weken niet op de kinderen kunnen passen, maar gelukkig mochten J. en gezin veel overnachten bij J.'s schoonouders. Zij wilden dit graag als afleiding, omdat ze zelf nog wachten op uitslagen en behandelplan (lijkt overigens echt niet goed..) Voor J. en haar gezin geeft dit rust, want J. en haar man wordt veel werk uit handen genomen door de overijverige schoonmoeder.

Over twee weken heeft ze een inwendige bestraling. Dat lijkt me vreselijk. Dat is de 'genadeklap', zeg maar. Hopelijk zal ze het goed doorstaan..

Wat is het toch een onzekere ziekte. Ik ben blij dat de wetenschap aardig ver is.. Twintig jaar geleden was mijn zus ten dode opgeschreven geweest. Brrr... Niet aan denken!!

Gelukkig dat ze niet al te veel last heeft van de bijwerkingen. Trekt ze het geestelijk ook een beetje? Het is idd zo´n vreselijke rotziekte!! Gelukkig kunnen ze steeds meer.

Koffieleut schreef:Gelukkig dat ze niet al te veel last heeft van de bijwerkingen. Trekt ze het geestelijk ook een beetje? Het is idd zo´n vreselijke rotziekte!! Gelukkig kunnen ze steeds meer.

Op sommige dagen doet ze uitspraken als: 'Waarvoor vecht ik eigenlijk?', 'Waar zijn de mooie dingen van het leven?', 'Wat is de zin van het leven?' en 'Vroeger was ik zo gelukkig.. er is niets van over..'..

Dit snijdt me echt door het hart... Maar waarschijnlijk komt het ook door de medicijnen én ze is niet elke dag zo negatief. Het wisselt sterk.

Weet je al wanneer jouw moeder wordt geopereerd? Hoe gaat het momenteel?

Lieve You,

Ik kan mij voorstellen dat het dwars door je hart gaat als je zus zoiets zegt. Maar het is ook een stukje verwerking. Alleen kan dat heel zwart overkomen op de mensen die naast haar staan. Vergeet niet. Mensen die zo reageren doen het juist bij de mensen waar ze het meest van houden.

Wel fijn dat je zus er redelijk doorheen komt. Ookal zal het wel met enig slag of stoot zijn.
Ja, die genade klap is heftig. Maar hopelijk wel effectief.

Ik wil je heel erg veel sterkte wensen.. En ook de rest van de familie.

Theeleut jij ook sterkte. Ik hoop dat je moeder snel geholpen word. En dat het werkt.

Soms lijkt het leven zo oneerlijk,
Soms zo hard
Soms zo kil
Soms te hard voor het geen wat jij wil.

Maar soms,
Ja soms is het leven mooi
Soms straalt de zon.
Soms dan weet je dat het toch allemaal kon.

Soms word je moe van het vechten.
Soms word je moe van alles om je heen
Soms heel moe te moe en zou je willen dat alles in een klap verdween.

Soms heb je de energie om te vechten.
Soms heb je de energie om het goede te zien.
Soms heb je de energie om er te zijn.

Maar altijd diep in je hart.
Weet je te vechten.
Maar altijd diep in je hart
Weet je dat de zon zou schijnen
Maar altijd diep in je hart.
Weet je, dat je door deze tijd heen komt
©alma

Sterremaan... dankjewel.
Ik vind jou altijd zo enorm oprecht reageren..
Je bent zo attent. En dat, terwijl je het zelf helemaal niet gemakkelijk hebt. Ik heb echt echt écht bewondering voor jou!

Youandi schreef:Sterremaan... dankjewel.
Ik vind jou altijd zo enorm oprecht reageren..
Je bent zo attent. En dat, terwijl je het zelf helemaal niet gemakkelijk hebt. Ik heb echt echt écht bewondering voor jou!

Hier wil ik me volledig bij aansluiten.

Youandi: Ik kan me voorstellen dat het vreselijk is om te horen. Ik denk dat het precies zo is als Sterremaan zegt, verwerking.

We weten nog niet wanneer de operatie is.... Toen mijn moeder naar de anasthesist moest is gezegd dat het uiterlijk nog 2 maanden duurt voordat ze geopereerd wordt. De operatie die ze gaan doen doen ze maar in 4 ziekenhuizen in Nederland. Kortom: We wachten rustig af... Ik vind het wel vervelend hoor dat het zo lang duurt, wil natuurlijk dat de rommel uit haar lichaam is. Ik ben best wel bang voor wat het nu aanricht in haar lichaam... Maar goed, de artsen zullen wel weten wat ze doen...