Mijn zus heeft kanker

Jeetje wat heftig. Wat zullen dat 10 lange weken worden, ik hoop zó voor jullie dat de uitslag goed is

jeetje.. wat heftig allemaal!

Heel veel sterkte voor jullie de komende weken!

Youandi, ik krijg er helemaal kippenvel en tranen van... Wat zitten jullie in spanning nu! Ik ga heel hard voor je zus en voor jullie allemaal duimen, ik wou dat ik méér kon doen

Dikke knuffel en vergeet niet dat ik (en wij allemaal) aan jullie denken!

Youandi, heel veel sterkte voor je zus, je familie en natuurlijk jezelf. Voor nu, en voor tijdens het wachten.

Bedankt voor de lieve reacties

Ze is redelijk door de laatste behandeling gekomen. Ze had vooraf wel heel erg last van diarree en viel flink af, maar gelukkig ging het door.

Het gezwel was vóór de tweede 29-uurs behandeling gehalveerd, dus dat is een goed teken. Nu moet deze tweede 29-uurs behandeling zijn werk doen en is het ding straks hopelijk helemaal weg. Tot die tijd wachten.. En dat is héél vervelend.

Ik ben zo bang voor de uitslag. Stel dat het er nog zit...

Oooh dat wachten is zo slopend! Je wilt zo graag iets doen maar je kunt niets anders doen dan afwachten...

Veel sterkte voor jullie allemaal!

Bedankt Sjaan

Het wachten is echt slopend ja.. en het is nog maar net begonnen

Ik kan oprecht zeggen dat ik niet snel sprakeloos ben, maar nu.... weet echt even niet wat ik moet zeggen. Behalve dan heel erg veel succes en sterkte tijdens die lange 10 weken...

Sterkte Yai ! Het is niet niets zo lang moeten wachten... Ik hoop dat de uitslag goed is!

Ik weet hoe het voelt dat wachten, echt verschrikkelijk is het Heel veel sterkte Youandi, ik denk aan jullie!

Wat een verschrikkelijke tijd voor jullie allemaal, ik hoop dat jullie goed nieuws krijgen over 10 weken... En wat moeten jullie lang wachten!! Heel veel sterkte

Wat een lieve reacties weer... Dankjewel!!

Met mijn zus gaat het nu best redelijk. Ze krijgt diarree remmers, want haar darmen zijn óf enorm van slag óf definitief beschadigd, maar dat moet de komende dagen blijken. Verder is ze ontzettend moe, waar ze tijdens de gehele behandeling al last van had. Haar oude energie krijgt ze waarschijnlijk nooit meer terug. Ze moet in die 10 weken een paar keer naar het ziekenhuis voor bloedonderzoek enzo, maar over de staat van het gezwel weet ze gewoon echt 10 weken lang niks.

Ik kan het me gewoonweg niet voorstellen dat ze, als het gezwel NIET weg blijkt te zijn, nog maar een jaar te leven heeft. Dat mag echt niet!!!

Lieve Youandi, dat ís ook niet voor te stellen... Maar vooralsnog gaan we er niet van uit dat het zover gaat komen, blijf positief denken! Hoe moeilijk dat soms ook is en hoe makkelijk ik/wij ook praten hebben...

pfff wat moet dit moeilijk voor jullie zijn.... heel veel sterkte deze zware tijd

Weet ik, moet ik ook niet doen. Ik vind het zo bizar dat die hele ziekte uitgeroeid kan worden door bestralingen en chemo's. Dat kan ik niet geloven. Helemaal omdat het gezwel nog niet eens weg is... Waarom zou ie helemaal afsterven? Misschien blijven er nog stukjes over.. Maar, nee, zo moet ik niet denken.. De artsen weten vast wel wat ze doen. Maar wat áls.. Bah..

Ik krijg er tranen van in mijn ogen, ik weet zo goed hoe je je voelt. Het is zo'n rotziekte, zo slopend, zo vernietigend en zo ontzettend onzeker. Mijn moeder is dan schoon maar elke controle bonkt mijn hart weer in mijn keel van "zou het wel of zou het niet...". Je moet vertrouwen op de doktoren, dat ze doen wat het beste is en dat ze alles in het werk stellen om jouw zus beter te maken. En hou vast aan de hoop, ook al ben je bang dat wat je hoopt misschien niet gebeurt, dat maakt niets uit. Hoop is het enige waar je je aan kunt vasthouden.

Hoe ontzéttend naar het ook is, ieder mens is anders en als een behandeling bij de ene persoon werkt, is dat nog geen garantie dat diezelfde behandeling ook bij een ander met precies dezelfde ziekte, werkt. Dát maakt het ook zo moeilijk om te bevatten en te accepteren: 'Waarom ik, waarom zij?
De artsen doen wat ze kunnen, ze hebben heel veel expertise en zullen naar eer en geweten de allerbeste behandeling voor je zus uitvoeren. Maar of het ook aanslaat... dát is helaas iets waar je alleen maar op kunt hopen, en afwachten terwijl je hulpeloos en machteloos aan de zijlijn staat.

Laat je niet gekmaken... Het is makkelijk gezegd, maar je gepieker helpt nu helaas niets. Probeer positief te blijven en maak er wat van de komende weken. Wellicht heeft jullie positieve energie dan nog wel een positief effect, ik ben er namelijk van overtuigd dat dat werkelijk verschil kan maken, al zal het niet zo zijn dat ze juist daardoor zal genezen Ehm ja, dat staat er misschien een beetje krom, ik weet niet zo goed hoe ik moet verwoorden hoe ik het bedoel maar hopelijk snap je me...

Die willekeur is ook iets waar ik me zo ontzettend kwaad om kan maken. Iedereen kan het krijgen, 80 jaar of 2 jaar, gezond of ongezond, dik of dun, net een kindje gekregen, kanker maakt geen onderscheid.

Fauve schreef:Die willekeur is ook iets waar ik me zo ontzettend kwaad om kan maken. Iedereen kan het krijgen, 80 jaar of 2 jaar, gezond of ongezond, dik of dun, net een kindje gekregen, kanker maakt geen onderscheid.

Ik bekijk het soms ook van de andere kant; juist goed dat iedereen het kan krijgen, dat er geen onderscheid wordt gemaakt. Mensen met veel macht en rijkdom kunnen het ook krijgen en niet enkel de minder gestelde medemens. Maar ik snap wat je bedoelt.

Youandi, ik probeer me voor te stellen hoe jullie nu die 10 weken ingaan, maar ik denk dat niemand echt beseft in welke vreselijke onzekerheid jullie nu zitten. Ik wil jou, je zus en familie heel veel sterkte toewensen tot de uitslag bekend is. En geef de hoop zeker niet op, blijf positief denken!

Dat kan ik me voorstellen, Fauve, elke keer dat er weer een controle komt. Dat zal een vreselijk moment zijn!
En inderdaad... Het maakt echt geen onderscheid En in elke familie komt wel een slachtoffer voor. Het lijkt wel of niemand er aan ontkomt

Bedankt voor je woorden Sjaantje. Ik help ook niemand met dat gepieker. Gelukkig kan ik wel aardig mooi weer spelen als ik bij mijn zus ben of als ik met haar telefoneer. Ik heb haar laatst zelfs best hard toegesproken, dat ze op moest houden met negatief zijn en dat ze het vertrouwen moet hebben. Je komt gewoon niet verder met doemdenken. Maar het speelt toch in je gedachten he..

Ja het speelt altijd in je gedachten, logisch ook, maar ik denk wel dat je er goed aan hebt gedaan om je zus even toe te spreken. Als ze de moed opgeeft, is herstel veel moeilijker. Ik hoop dat jullie er voor elkaar kunnen zijn in goede én slechte tijden en dat jullie elkaar (ook de rest van je familie) door deze moeilijke tijd heen kunnen slepen.

Het wachten gaat goed. Ze heeft haar positiviteit weer terug!
Dit weekend gaat ze er lekker met vrienden tussenuit en ze houdt zich al helemaal bezig met mijn vrijgezellenfeest en de bruiloft. Ze is ontzettend blij dat we het laten doorgaan en dat ze er hoe dan ook bij kan zijn. Het zou natuurlijk geweldig zijn als dat in goede gezondheid kan. Daar duim ik voor. Ze is mijn getuige. En ik word al emotioneel als ik er aan denk...

Wat fijn dat ze al wat positiever is Youandi! Wanneer gaan jullie trouwen?

21 oktober

Youandi schreef:Het wachten gaat goed. Ze heeft haar positiviteit weer terug!
Dit weekend gaat ze er lekker met vrienden tussenuit en ze houdt zich al helemaal bezig met mijn vrijgezellenfeest en de bruiloft. Ze is ontzettend blij dat we het laten doorgaan en dat ze er hoe dan ook bij kan zijn. Het zou natuurlijk geweldig zijn als dat in goede gezondheid kan. Daar duim ik voor. Ze is mijn getuige. En ik word al emotioneel als ik er aan denk...

Wat heerlijk dat ze zo positief is!!!! En wat super dat je gaat trouwen en dat je zus getuige is. Ik kan me goed voorstellen dat het een mooie maar ook emotionele dag gaat worden. Maar het is natuurlijk helemaal geweldig dat ze er gewoon bij is die dag! Wanneer ga je trouwen?

Hoe gaat het eigenlijk met de schoonvader van je zus, is daar al meer over bekend?