Relatie met iemand die niet 100% voor je kan gaan?

Ik heb sinds een aantal weken een vriend. Een aantal maanden terug is er iets in zijn leven gebeurd wat enorme impact heeft op hem en hij nogal wat 'problemen' heeft op persoonlijk gebied. Ik wist toen ik aan deze relatie begon dat het niet makkelijk zou zijn, maar het is natuurlijk altijd lastig in te schatten hoe bepaalde dingen gaan...
Net is eigenlijk gebleken dat mijn vriend nu niet 100% voor mij kan gaan,maar wel echt met mij verder wil. Ik heb begrip voor zijn situatie en ik snap waarom hij het niet kan. Punt is alleen dat ik het heel lastig vind om te bepalen of ik ermee kan leven dit te weten en of ik mezelf niet te kort doe Het uit zich namelijk in bepaalde dingen die ik erg lastig vind om mee om te gaan. Ik ben echt heel gek op hem en wil met hem verder maar zijn situatie maakt het onwijs lastig voor me.
Tuurlijk weet ik dat jullie niet voor mij kunnen beslissen of ik met hem verder kan. Maar hebben jullie tips voor me? Misschien kunnen jullie mij een andere invalshoek van de situatie laten zien die ik zelf nog niet had bedacht... Kunnen jullie zelf een relatie hebben met iemand die niet helemaal voor je kan gaan? Hoe belangrijk vinden jullie het dat je vriend je in alle opzichten geeft wat je nodig hebt? Of kan je er mee leven als hij 1 of enkele dingen niet aan je kan geven?

Ow dat is minder leuk natuurlijk.
Ik kan alleen een relatie aangaan als diegene ook 100% voor me zou gaan..
Ik heb dat gewoon nodig.. anders zou ik alleen maar twijfelen of die uberhaupt wel bij me wilt zijn..

Ik heb een tijd lang een relatie gehad waarbij dit zo was. Tja... ik denk dat het af hangt van de reden en het uitzicht of er nog verandering in gaat komen en zo ja wanneer.
En communicatie is gewoon belangrijk hierin. Dat je het goed met elkaar bespreekt. Je moet wel allebei lekker in je vel kunnen zitten in de relatie.

Ik zou dat niet kunnen, een relatie is voor mij geven en nemen; op elkaar kunnen bouwen, vertrouwen, er echt voor elkaar zijn en er echt voor gaan. Dat is voor mij belangrijk voor een goede relatie. Maar het is aan jou of je dat kan, of niet uiteraard.

Isabella schreef:Ik zou dat niet kunnen, een relatie is voor mij geven en nemen; op elkaar kunnen bouwen, vertrouwen, er echt voor elkaar zijn en er echt voor gaan. Dat is voor mij belangrijk voor een goede relatie. Maar het is aan jou of je dat kan, of niet uiteraard.

+1

Ik vind dat je hier een verschil heb tussen twijfelen aan jóu en daarom niet voor de volle 100% voor je kunnen gaan, of zo druk bezig zijn met andere zaken die even heel erg belangrijk en ingewikkeld zijn waardoor de ander er even niet 100% voor je kan zijn.

Want dat laatste gebeurt in iedere relatie wel eens. Zo ben ik momenteel verwikkeld in behoorlijk wat moeilijke zaken waardoor ik niet de volle 100% aandacht voor mijn man kan hebben. BEtekent niet dat ik niet bij hem wil zijn, of er voor hem ben als hij mij nodig heeft. Maar dat houdt wel in dat ik even de energie die ik heb in andere dingen moet steken.

Als het een begin van een relatie is, dan kan dit er hard inhakken. Maar ik haal niet uit het verhaal in welke mate hij niet 100% voor je kan gaan... Of dat echt uit twijfel is aan jou of aan jullie relatie of door andere (externe) factoren.

En dan ligt het eraan in welke mate jij die externe factoren kan handelen en jezelf even op de tweede plek te zetten...

Ohh en ik denk nooit dat één partner je altijd alles kan geven dat je nodig hebt. Mensen zijn ook maar mensen. Je zal altijd wel íets missen in iedere partner.

Caro schreef:Ik vind dat je hier een verschil heb tussen twijfelen aan jóu en daarom niet voor de volle 100% voor je kunnen gaan, of zo druk bezig zijn met andere zaken die even heel erg belangrijk en ingewikkeld zijn waardoor de ander er even niet 100% voor je kan zijn.

Want dat laatste gebeurt in iedere relatie wel eens. Zo ben ik momenteel verwikkeld in behoorlijk wat moeilijke zaken waardoor ik niet de volle 100% aandacht voor mijn man kan hebben. BEtekent niet dat ik niet bij hem wil zijn, of er voor hem ben als hij mij nodig heeft. Maar dat houdt wel in dat ik even de energie die ik heb in andere dingen moet steken.

Als het een begin van een relatie is, dan kan dit er hard inhakken. Maar ik haal niet uit het verhaal in welke mate hij niet 100% voor je kan gaan... Of dat echt uit twijfel is aan jou of aan jullie relatie of door andere (externe) factoren.

En dan ligt het eraan in welke mate jij die externe factoren kan handelen en jezelf even op de tweede plek te zetten...

+1

Caro je hebt wel een goed punt Niet 100% voor mij kunnen gaan komt door de externe factoren. Volgens mij niet door mij maar daar ga ik het voor de zekerheid nog over hebben.
Vind het lastig om alles te kunnen verwoorden omdat ik niet teveel in details wil treden over zijn prive leven, vind ik niet zo eerlijk tov hem als dat zo op internet staat Er is ieder geval iemand overleden die heel belangrijk voor hem was. Rouw verwerking duurt natuurlijk wel wat jaren (zo niet je hele leven)... Het is daarom ook niet te zeggen wanneer hij wel 100% voor mij kan gaan. De moeilijkste periode van het echte verwerken moet eigenlijk nog komen voor hem en daardoor zal hij zich alleen nog maar slechter gaan voelen.
Dat hij er niet helemaal voor kan gaan is dat hij veel aan zijn hoofd heeft en dingen vergeet. Maakt dubbele afspraken en zegt mij af, heeft veel te regelen waardoor ik hem niet veel zie (hij woont sowieso 50 km verder). Ik ben best onzeker en heb veel bevestiging nodig. Als ik bij hem ben krijg ik die wel maar tussendoor niet altijd genoeg. Omdat ie zoveel aan zijn hoofd heeft denkt hij er niet altijd aan om mij die bevestiging te geven. En ik snap dit allemaal van hem en heb er echt begrip voor. Vind het zooo moeilijk te bepalen of ik mezelf hiermee te kort doe of niet.

Sorry, maar misschien een hele stomme vraag. Maar ken ik jou? Want dit verhaal komt mij zo bekend voor..

Hoe voelt het voor jou?

Heb je het gevoel dat je tekort krijgt? Of ben je alleen bang daar voor? Ik denk dat jouw gevoel in dit geval echt al wel heel veel zegt. Als jij het gevoel krijgt dat hij echt oprecht voor jou wil gaan, maar dat hij met z'n hoofd bij andere zaken zit (wat ik me in zo'n situatie heel erg goed kan voorstellen), dan kan je er gewoon voor kiezen om bij hem te blijven en samen hier sterker uit te komen. Je moet maar zo denken: Dan heb je in het begin al voor een vrij heet vuur gestaan. Bovendien kan je hem ook heel veel steun bieden denk ik (al moet je niet in de rol van louter steun en luisterend oor komen te staan, maar dat zal bij een gelijkwaardige relatie echt wel mee vallen). Ik zou er zelf denk ik echt wel begrip voor hebben, en het tijd geven.

Als jij eerlijk tegen hem kan zeggen dat jij er ook voor wilt gaan, maar af en toe wel dat stukje bevestiging nodig hebt en hij jou dat kan proberen te geven. En jij op jouw beurt weer begrip hebt voor de situatie nu..Dan denk ik dat dat echt alleen maar beter kan worden in je relatie. Dan sta je samen echt wel sterk hoor.

*Rainbow schreef:Caro je hebt wel een goed punt Niet 100% voor mij kunnen gaan komt door de externe factoren. Volgens mij niet door mij maar daar ga ik het voor de zekerheid nog over hebben.
Vind het lastig om alles te kunnen verwoorden omdat ik niet teveel in details wil treden over zijn prive leven, vind ik niet zo eerlijk tov hem als dat zo op internet staat Er is ieder geval iemand overleden die heel belangrijk voor hem was. Rouw verwerking duurt natuurlijk wel wat jaren (zo niet je hele leven)... Het is daarom ook niet te zeggen wanneer hij wel 100% voor mij kan gaan. De moeilijkste periode van het echte verwerken moet eigenlijk nog komen voor hem en daardoor zal hij zich alleen nog maar slechter gaan voelen.
Dat hij er niet helemaal voor kan gaan is dat hij veel aan zijn hoofd heeft en dingen vergeet. Maakt dubbele afspraken en zegt mij af, heeft veel te regelen waardoor ik hem niet veel zie (hij woont sowieso 50 km verder). Ik ben best onzeker en heb veel bevestiging nodig. Als ik bij hem ben krijg ik die wel maar tussendoor niet altijd genoeg. Omdat ie zoveel aan zijn hoofd heeft denkt hij er niet altijd aan om mij die bevestiging te geven. En ik snap dit allemaal van hem en heb er echt begrip voor. Vind het zooo moeilijk te bepalen of ik mezelf hiermee te kort doe of niet.

Vind je zelf dat je er tekort mee doet? Ik kan dat niet voor je bepalen maar op welk gebied denk je dat hij momenteel te kort schiet? Want eerlijk gezegd klinkt het alsof je het heel rationeel bedenkt dat een partner er voor je moet zijn, maar gevoelsmatig eigenlijk nog niks mist.

Ik zou ook zeker aangeven dat je soms bevestiging nodig hebt. Dat lijkt me niet raar.. probeer ook te zeggen dat die dubbele afspraken heel vervelend zijn, maar dat een avond/ dag per week even voor jullie is en verder dat er niks die dag kan worden afgesproken. Voor de rest laat je hem zijn ding doen... veel druk geven werkt namelijk nu ook averechts.

Ik denk dat regelmatig voor komt dat partners er even niet 100 procent voor elkaar kunnen zijn, omdat ze even te veel aan hun hoofd hebben o.i.d. Op zo'n moment zou ik mij als partner even wat minder op de voorgrond zetten, zodat mijn partner even wat meer ruimte krijgt. Ik zou zelf niet direct gaan denken van 'wanneer is hij er weer 100 procent voor mij?'. Dat komt meestal vanzelf wel weer. Pas als dat er niet meer komt na een lange tijd, dan zou ik me gaan afvragen hoe we dat kunnen verbeteren en of dat nog wel genoeg voor mij is.

Bedankt voor jullie reacties meiden, zet me wel weer aan het denken

Hoe het voor mij voelt? Dubbel. Ik ben echt gek op hem en wil met hem verder maar ik heb wel het gevoel iets te missen nu. Een stukje aandacht en liefde. Ik heb dus wel het gevoel iets tekort te krijgen (ene keer meer dan de andere keer) en ben ergens ook wel bang dat dit erger gaat worden als hij zich nog rotter gaat voelen.
Dat ik die bevestiging nodig heb daar hebben we het al een keer over gehad en dat weet hij. Ook dat ik het niet leuk vind als hij achter elkaar afspraken af zegt. Maar hij weet ook dat ik veel begrip voor hem heb en ik dingen ook zoveel mogelijk vanuit zijn kant bekijk.
Marin wat jij zegt over het er samen sterker uit komen heb ik ook tegen hem gezegd. Het is moeilijk maar als we dit 'overleven' zijn we heel sterk denk ik. Ik weet dat ik ook afleiding (en steun) voor hem ben maar dat hij mij niet daarvoor gebruikt.
Morgenavond gaan we het er iig nog eens goed over hebben...

Ik zou toch ook echt naar je gevoel luisteren in deze kwestie. Je benadert het heel rationeel vind ik en dat is heel goed. Je toont wel begrip voor hem, maar zit ook met je eigen gevoel. Dus ik zou inderdaad gewoon je gevoel laten spreken en kijken of je er uit kan komen op die manier.

Voor mezelf vind ik het een compliment dat ik het rationeel benader Ik heb namelijk bij een psycholoog gelopen en daar heb ik geleerd rationeel te denken. Dat lukt niet altijd maar dit laat dan toch wel weer zien dat ik het wel kan en doe zonder dat ik het zelf echt besef. Voor mij ook weer een sprong in de goede richting

Gevoel en verstand zeggen nog wel eens verschillende dingen bij mij... Mijn gevoel wil met hem verder maar mijn verstand zegt dat dat niet ten koste van mezelf moet gaan. Als ik er voor ga wil ik er ook voor gaan zonder dan teveel met die bevestiging bezig te zijn en er steeds op te letten. En dan vind ik dat ik ook niet steeds teleurgesteld moet/kan zijn als hij bijv af zegt. Dan moet ik de situatie nog meer accepteren omdat ik er dan zelf voor kies mee te leren leven.

Pas wel op dat je je niet laat leiden door schuld/plichtgevoel en het idee dat je het niet kan maken om niet met hem verder te gaan omdat hij het zo moeilijk heeft. Je bent nog maar een paar weken met hem, ik zou het echt zo goed kunnen begrijpen als je nu de beslissing zou nemen dat je hier niet aan wil beginnen.

Is ook iets om rekening mee te houden Susan maar daar heb ik gelukkig niet echt last van. Ik besef dat ik zelf het belangrijkste ben (zonder egoistisch te zijn) en verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Als het over is zal ik me vast wel even schuldig voelen maar ik blijf niet uit schuldgevoel bij hem.

Ik denk idd ook dat het aan de reden ligt waarom je vriend nu niet helemaal voor je kan gaan en in hoeverre je daar vrede mee hebt.
En misschien ligt het ook aan het totaal plaatje van jullie ruzie, is jullie relatie goed, zijn jullie al lang samen.
Ik denk dat als je verliefd bent en/of veel van iemand houdt je zoiets best accepteert. Misschien wel tot op bepaalde hoogte en uiteraard moet je hem ook steunen en eventueel de ruimte geven.

Momenteel zit ik zelf in een soort van relatie waarbij we ook niet helemaal voor elkaar kunnen gaan. Omdat hij naar het buitenland gaat voor lange tijd. Eigenlijk weten we dat het niets kan worden maar tis zo leuk samen dus we hebben zoiets van we zien wel en genieten van de tijd nu. Al hebben we het beide druk waardoor we elkaar vaak maar 1x per week zien wat soms ook jammer is als je iemand beter wil kennen maar aan de andere kant is het misschien maar goed ook.

Maar goed alleen jijzelf kunt het beantwoorden maar ik begrijp dat je reacties wil horen. zo zie je het misschien anders op een manier die jezelf nog niet gezien had.

Succes ermee!

Je hebt het steeds over dat hij niet '100% voor jou gaat'. Maar bedoel je niet dat hij wel voor je gaat, maar dat het hem niet lukt?

Naar mijn idee is er wel een verschil namelijk. Je kunt een vriend hebben die helemaal dol is op jou, maar die afspraken vergeet e.d. omdat hij door een moeilijke periode gaat. Of je kunt een vriend hebben die afspraken vergeet omdat hij jou niet belangrijk genoeg vindt.

Heeft hij voor jou gekozen, maar lukt het hem door omstandigheden niet om jou tevreden te stellen? Of twijfelt hij of hij wel serieus met je verder wil? Misschien kun je hem vragen hoe hij dit zelf ziet?

Ik zal nog even een update plaatsen want we hebben inmiddels al lang gepraat. Het gaat iig weer goed Ik heb aan gegeven hoe bepaalde dingen op mij over komen en hoe ik mij daar bij voel. Zo had hij het niet gezien en snapt het daardoor beter. Hij gaat op bepaalde dingen letten en ik probeer bepaalde dingen wat meer los te laten en tot nu toe gaat dat wel goed zo
Filoria, het komt idd doordat het hem niet lukt. Hij wil wel maar kan niet altijd door de omstandigheden.