intolerant gedrag

Dat laatste eindigt dus in verwijten. Ik ben een egoïst omdat ik het niet signaleer. Als hij me belt en ik op werk zit en dus niet opneem, maar later sms of hij zomaar belde of dat er iets was en hij reageert met het antwoord dat het zomaar even was, moet ik dus daar doorheen kunnen prikken. Het feit dat ik dat niet kan maakt me een slechte vriendin.

Dat kan jij wel, maar op je mini-bureaustoel heb jij geen GPS Als je fysiek langer was geweest, had je groots kunnen worden!

Gelukkig heb ik jou nog met je briljante inzichten!;-)

Melisjee!!!

Signaleren me hoela, hij is gewoon op zijn pik getrapt omdat jij niet je kersverse vriendje aan de kant schuift als hij dat wenst. Nu maakt hij er een mooi verhaal van waarmee hij hoopt dat hij zich niet al teveel laat kennen en waarmee hij jou nog een trap na kan geven. Er is maar één ding waar je doorheen moet prikken en dat is dáár doorheen.

Lieve reactie, Susan. Dank je wel. Vanochtend kreeg ik alweer een mail, maar jezus hey... ik werk overdag gewoon en vaak ook 's avonds nog een tijdje door. De laatste zin was:

ik had graag vrienden willen blijven want ik vind je een geweldige vrouw met waanzinnige eigenschappen en ik hou oprecht van je, maar op deze manier doet het mij teveel verdriet.

Dan denk ik: "Huh? Wat doe ik dan verkeerd? Het feit dat ik met iemand anders date dan met jou maakt dat ik je verdrietig maak, terwijl ik je nooit hoop heb gegeven?"
Pff, hij claimt me zo ongeveer; iedere stap die ik zet moet ik verantwoorden, zo voelt het. Dat heeft nog nooit iemand van me gevraagd en zelfs m'n date zei meteen al dat het toch overduidelijk was dat die vriend verliefd zou zijn. Ik ontkende dat, want ik dacht echt duidelijk te hebben gemaakt dat het nooit iets kan worden.

Als ik eerlijk moet zijn, zeggen zijn woorden die voor jou bedoeld zijn, meer over zijn eigen persoonlijkheid dan de jouwe. Jij bent het verre van egoïstistsch ook al ken ik je niet persoonlijk. Maar je bent intens geïnteresseerder dan de gemiddelde egoïst.

Guattari schreef:Lieve reactie, Susan. Dank je wel. Vanochtend kreeg ik alweer een mail, maar jezus hey... ik werk overdag gewoon en vaak ook 's avonds nog een tijdje door. De laatste zin was:

ik had graag vrienden willen blijven want ik vind je een geweldige vrouw met waanzinnige eigenschappen en ik hou oprecht van je, maar op deze manier doet het mij teveel verdriet.

Dan denk ik: "Huh? Wat doe ik dan verkeerd? Het feit dat ik met iemand anders date dan met jou maakt dat ik je verdrietig maak, terwijl ik je nooit hoop heb gegeven?"
Pff, hij claimt me zo ongeveer; iedere stap die ik zet moet ik verantwoorden, zo voelt het. Dat heeft nog nooit iemand van me gevraagd en zelfs m'n date zei meteen al dat het toch overduidelijk was dat die vriend verliefd zou zijn. Ik ontkende dat, want ik dacht echt duidelijk te hebben gemaakt dat het nooit iets kan worden.

Mja oke... ik snap zijn gevoelens ook wel. Maar ik vind dat hij je wel in waarde moet laten als hij echt een goede vriend voor je wilt zijn. Eigenlijk draait hij zijn gevoelsuitingen heel erg om: als hij echt om je geeft zou ie het beste met je voor hebben. Maar in plaats daarvan, probeert hij in alle toonaarden je te kwetsen.

Thnx Bitterkoek voor je reacties. Mag ik vragen wat je aan zijn gevoelens begrijpt? Een andere band dan vriendschap kan je toch niet afdwingen?

Het kwetst hem teveel omdat hij meer wil dan jij kunt geven, maar dat mag hij gewoon niet bij jou neerleggen. Ik denk dat het pure machteloosheid is, niet iedereen is zo groots om gewoon te kunnen zeggen: 'Joh, ik voel teveel voor je om op vriendschappelijke voet met je verder te gaan, dat is me te confronterend, dus het beste verder.' Sommige mensen kunnen zich gewoon niet kwetsbaar opstellen en gaan dan van zich af schoppen. Niet erg eerlijk, maar ik denk wel dat dat erachter zit. En dat hij dat niet gaat toegeven.

Guattari schreef:Thnx Bitterkoek voor je reacties. Mag ik vragen wat je aan zijn gevoelens begrijpt? Een andere band dan vriendschap kan je toch niet afdwingen?

Ik snap zijn gevoelens in de zin van dat ie zich gekwetst voelt omdat jij hem had afgewezen en dat ie eigenlijk nog vrij veel om je geeft. Maar dat snapt iedere kleuter ook. Het enige wat ik er niet aan snap, is waarom je om die reden iemand zoveel onbegrip kan brengen. Is nergens voor nodig lijkt mij.
Alhoewel ik wel heel erg snap dat jullie een goede vriendschap hebben gehad en dat de band anders was geweest en niet zo hard en kwetsend, toch heb ik het gevoel dat ie doordat hij met je vrienden wilde blijven toch bleef hopen op een derde, vierde en vijfde kans op een liefdesverhouding. Of is mijn intuïtie verkeerd?

Maar je hebt wel gelijk hoor een andere band dan vriendschap kan je niet afdwingen. Jammer voor hem als ie meer hoopt dan vriendschap.