Oh my, wat een gedrag.

Ik ben al maanden in dubio of ik de confrontatie met mijn vader aan zou gaan na 9 jaar.

Vanavond belde ik hem op, ik kreeg zijn vrouw aan de telefoon: Ja met Corry, hoi met Brenda, ja met wie? Ja met Brenda! Met wie? Ja met Brenda, geef mijn vader nu maar! Uh oké! Hij nam op: Hey Bren! Toen had ik al zoiets, uh oké, na 9 jaar, krijg lekker de pleuris minimaal. Ik zeg ik wil afspreken want ik moet wat dingen kwijt, en ook best op korte termijn. Nou prima zegt hij, ik kan het me voorstellen. Ik vroeg wanneer kan je dan? (Ik moest hem vroeger altijd met u aanspreken, maar dit vertik ik) Hij, jij vrijdag moet wel lukken. Ik zeg, prima dat is goed, hoe en wat? Hij: ja geef je nummer even dan bel ik je wel, ik mijn mobiele nummer geven, het ging bij hem al mis bij de eerste 4 cijfers (echt meer dan dyslectisch kan niet, hij vroeg regelmatig aan mijn moeder vroeger, Marjon, hoe spel je Brenda), dus ik geef mijn huisnummer, hij tellen, ja het waren 10 cijfers, ik zei al, nou hulde! Ik zeg, ik wil ergens openbaar afspreken en ik heb een eigen auto (hij oh joh, ik zou mijn rijbewijs van hem krijgen) dus ik best halverwege afspreken
. Hij sloot af met nou lieverd ik spreek je van de week. Alsof die achterlijke mij vorige week nog heeft gesproken.

Ik wil die confrontatie aan gaan en mijn zegje gedaan hebben, wat hij er mee doet, prima! Dus hoogstwaarschijnlijk ga ik de grote confrontatie aan sinds 9 jaar, nou ja eigenlijk sinds 30 jaar met de man die al mijn hele leven heeft beïnvloed, heeft verwoest, mij lichamelijk en geestelijk heeft mishandeld.

Echt, ik kan me voorstellen dat dit telefoongesprek rauw op zijn dak komt, maar dan zo reageren? Dan heb je echt minimaal de Chinese muur voor je harses. Ik wil verder, maar ik blijf vastlopen, dus ik moet dit gewoon doen, al is mijn vriend het hier niet helemaal mee eens, maar mijn eerste vriendje wel, die overigens mijn vader ook kent, hij zegt dat ik dit moet doen om verder te kunnen, dus ik ga dit ook maar gewoon doen. Dan maar een week verrot, maar wat is een week of 30 jaar? Ik moet meteen de maandag erna naar mijn psycholoog dus dan zal ik alles er ook gewoon uitgooien en zij zei ook, als dit goed voelt moet je het doen! Dus ik ga het maar gewoon doen.
Alleen van het telefoongesprek valt er al een last van mijn schouders. Ik had achteraf mijn moeder gebeld om het te vertellen, dus vertelde wat er gebeurde met de hey Bren en de doeg lieverd, zij zei ook, prima dat je je ongemakkelijk voelt, maar je gaat je eigen kind toch geen lieverd noemen terwijl je diegene al 9 jaar niet hebt gesproken?

Dus met vrijdag erbij ga ik een eind maken aan mijn verleden en wil ik daarna een nieuwe start maken!

Goedzo! Succes vrijdag.

Misschien wist hij zich geen houding te geven dat hij zo reageert? Of wil hij "slijmen" ?

Ik weet voor 99 % zeker dat hij het zogenaamd goed wil praten, ik weet dat dit nooit gaat gebeuren. Het enige waar die nog goed voor is, is voor zijn geld, meer kan ik er echt niet van maken. En dan zeggen mensen, ja maar als je hem niet wilt, dan zijn geld ook niet. Ja, hij heeft mij al 20.000 gulden toen de tijd door mijn neus geboord, dus tja ik weet zeker dat zijn huidige vrouw hem wel voelt hangen. Bij mijn vader draait alles om geld en status, dat is al jaren zo. Ik moest vroeger in merkkleding lopen, duurste auto's, meubels, hifi enz. Ja ik heb nog steeds recht op mijn kindsdeel, dus liever gister dan vandaag. Maar ik wil echt mijn zegje gedaan hebben, ik weet ook wel dat ik qua gedrag boven hem sta. Hij zal het er nog zwaar mee krijgen, hij had het al moeilijk aan de telefoon. Vroeger was het manipulerend van zijn kant uit, nu was ik bijna dominant, hij wist zich geen houding te geven, nou ja die ene keer na 14 jaar, mag ook wel eens voelen.

Btw, het kan een beetje een vaag verhaal zijn, ik heb dingen uit de tekst verwijderd en wat dingen toegevoegd.

Succes vrijdag.
Ik vind het heel knap van je dat je de confrontatie aangaat.

Goed dat je deze stap nu gaat zetten Zazou, ik weet hoe lang je hier al over nadenkt en ik denk absoluut dat dit je 'goed' zal doen. Heel veel succes vrijdag!

Lieve Zazou,

Het is net of ik mijn eigen verhaal lees!
Ik kreeg van de week een mail over iets zakelijks van hem, heb nu 3x teruggemaild met een vraag erin, én een smsje, maar hij reageert maar niet.

Als dit nog langer zo gaat, ga ik de confrontatie ook aan, maar zover ben ik nog even niet.
Ik zie hem overigens nog wel bij mijn zus op verjaardagen enzo, dus wil het niet te bont maken.

Maar inderdaad, dat geld, ik heb recht op bizar veel, maar of ik het ooit krijg?

Iig een hele dikke knuffel en succes voor vrijdag, je mag altijd pm'en!

Heel veel succes!!
Ik spreek mn vader ook al jaren niet en zou ook wel graag eens mn zegje doen, het is alleen nu nog niet de tijd daarvoor.....

Succes en veel kracht!

Dubbele post.

Helpen kan ik je niet, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Ik hoop echt dat het oplucht om je hart te luchten bij je vader. Om te zeggen wat je wilt. Om af te rekenen met hem en je verleden. Dat je kunt beginnen met verwerken

Ik hoop dat het iets voor je oplevert en dat je het allemaal af kunt sluiten. Ik heb ook al een aantal jaar geen contact meer met mijn vader door zijn onverantwoordelijke gedrag maar ik denk dat een confrontatie niets oplevert. Sommige mensen zijn nu eenmaal kortzichtig en zullen fouten nooit bij zichzelf zoeken. Ik hoop écht dat in jouw situatie niet zo. Succes!

Knap dat je dit gaat doen, echt waar. Heel veel succes vrijdag

Wat knap van je Zazou!!
Heel veel succes vrijdag!

Goed dat je de confrontatie aangaat. Ik hoop dat het je wel brengt wat je ervan verwacht en er een punt achter kunt zetten. Succes in ieder geval!

Knap dat je de confrontatie aan gaat! Hopelijk kun je het daarna een plekje geven! Succes!

Knap van je Zazou dat je de confrontatie aangaat!
Dat zal best opluchten voor jou, voor hem waarschijnlijk niet

Heb dat ooit per brief gedaan en mijn vader schrok zei die.

Dus succes!

Succes! Ik hoop dat het je rust geeft.

Ik weet niet het verleden tussen jou en je vader maar ik kan me enigzins voorstellen dat het voor hem lastig is om hier ineens 'normaal' op te reageren. Je verrast hem denk ik wel met jouw telefoon gesprek. Anyway, wat ik wil zeggen is dat ik het idee krijg dat je nu al geirriteerd en opgefokt het gesprek aangaat wat het gesprek negatief kan beinvloeden, misschien moet je daar even op letten. Succes.

Eens met SoGood.

Ik denk dat je vol emotie zit (ik ken 'de achtergrond' natuurlijk niet maar kan me voorstellen dat die emotie geheel gegrond is) en denk dat hij in dit telefoongesprek op geen enkele manier 'goed' had kunnen reageren. Hoe je verhaal op mij overkomt is dat je gewoon heel erg boos en teleurgesteld bent (misschien heel terecht, daar heb ik oprecht geen mening over) en dat je iedere reactie die je vader aan de telefoon had gegeven irritant had gevonden.

Het ligt eraan wat je in het face-to-face gesprek wilt bereiken, maar als je nog iets van hem wilt (en dus niet alleen jouw verhaal kwijt wilt) denk ik wel dat het belangrijk is dat je op dat moment 'uit je emotie' probeert te blijven.

Succes trouwens, ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit voor je moet zijn (zelf redelijk contact met beide ouders).

SoGood schreef:Ik weet niet het verleden tussen jou en je vader maar ik kan me enigzins voorstellen dat het voor hem lastig is om hier ineens 'normaal' op te reageren. Je verrast hem denk ik wel met jouw telefoon gesprek. Anyway, wat ik wil zeggen is dat ik het idee krijg dat je nu al geirriteerd en opgefokt het gesprek aangaat wat het gesprek negatief kan beinvloeden, misschien moet je daar even op letten. Succes.

Nou naar iemand die mijn jeugd verkloot heeft hoef ik weinig respect voor te hebben. Ik wil niet dat het goed komt, ik wil geen sorry van zijn kant. Ik wil mijn frustraties kwijt, mijn zegje doen. Hij mocht 14 jaar lang zijn frustraties op mij botvieren (zowel geestelijk als lichamelijk) dan vind ik dat ik best recht heb om een keer boos of geirriteerd mag zijn.

Even mijn achtergrond met mijn vader, mijn vader heeft mijn vanaf mijn geboorte al lichamelijk maar ook geestelijk mishandeld, ik werd om het minste geringste geslagen, geschopt of vernederd. Ik mocht geen emoties tonen, huilen mocht niet, dan lag ik weer met blauwe plekken in mijn bed, lachen mocht niet, dat was irritant dus lag ik weer met blauwe plekken in bed.
Volgens mijn vader kon ik niks, mocht ik niks alleen wanneer het hem uitkwam. En dit is zo'n 14 jaar lang geweest.

Hij belde net, we hebben morgenavond afgesproken op een openbare plaats, dus ik ben heel benieuwd.

Heftig zeg wat ik lees. Ik wil je voor morgen succes/sterkte (ik weet even niet wat meer op zijn plaatst is) wensen.

Zazou, ik wil jou heel veel succes wensen!

Heel veel succes en denk aan jezelf!

Mogen we weten hoe laat je hebt afgesproken?