intolerant gedrag

Soms baal ik echt een beetje van m'n eigen sociale vaardigheden naar vrienden toe. Ik trek m'n mond niet open als me iets dwarszit, maar ik zet iemand even in de negeermodus; dat is eigenlijk heel lullig en slecht van me. Ik heb dan domweg geen zin in de confrontatie en weet van mezelf dat het na een weekje of iets langer wel weer is gezakt. Nu vraag ik me toch af wat jullie zouden doen in het volgende geval:

Ben al een tijd aan het daten met een man met wie het heel goed klikt en we vinden elkaar ook echt wel leuk. We wilden gaan uitzoeken of er meer inzit en hebben dus wel naar elkaar uitgesproken dat het exclusief is tussen ons. We spreken elkaar weinig, omdat hij vanaf begin januari tot half februari 6/7 dagen per week moest werken voor zijn bedrijf en daarvan vaak niet in NL was en aansluitend ging hij 2 wk op vakantie. Ik vond het wel vervelend, maar wist wel dat die periode eraan zat te komen. Na zijn vakantie hoorde ik ook niets en dat stoorde me wel, dus ik had een mailtje gestuurd dat ik hem toch echt graag even wilde spreken en 2 dagen later stond 'ie op m'n voicemail. Hij had heel vrolijk ingesproken en toen we elkaar echt aan de lijn kregen, legde hij ook meteen uit waardoor het zo stil was van zijn kant en begreep ik het ook wel.

Aangezien mijn vorige relatie is geëindigd met een vreemdgaande inmiddels exvriend, is mijn vertrouwen dus best broos, maar probeer ik wel zo open mogelijk naar mijn huidige date te kijken, zonder hem ook meteen te bestempelen als klootzak. Ik was dus best opgelucht dat we elkaar weer hadden gesproken, omdat ik nu de stilte kon plaatsen en vertelde dit aan een vriend van me, die eigenlijk altijd wel naar hem informeert. Ik dacht dus dat hij dit ook wel fijn voor me zou vinden. Reactie: "Wat een rotmongool dat 'ie je zo vrolijk belt." Daar kan ik dan zo slecht tegen (het irriteert me als een volwassen man dit zo zegt en laat mij ook ergens dom voelen dat ik dus om zou gaan met een idioot of zoiets) en nu hebben we elkaar dus ook een aantal dagen niet gesproken. Dat is voor ons doen raar, want we spreken elkaar eigenlijk dagelijks wel even. Nu spreekt 'ie me net aan op msn dat 'ie het idee heeft dat er iets is waar hij schuld aan heeft en ik heb eerlijk gezegd gewoon geen behoefte aan reageren. Dat is toch slecht van me? Ik geef hem nu niet eens de kans zichzelf uit te leggen. Wat kan ik het beste doen? Toch mezelf er even overheen zetten en hem te woord staan of het eerst nog even laten bezinken, zodat ik zelf niet geïrriteerd het gespek aan zal gaan?

Ik kan daar ook altijd wel in blijven hangen hoor. Herkenbaar. Het is soms ook gewoon zo lekker een beetje koppig te blijven. Al kan ik dat eigenlijk nooit zo goed als iemand me er rechtstreeks op aan spreekt. In dit geval zou ik dan dus aangeven dat ik het inderdaad wat vervelend vond dat hij zo'n kinderachtige uitspraak doet, waar je ook nog een niet op zit te wachten. Maar stiekem zou ik het dan wel een beetje jammer vinden dat ik niet nog even lekker wat langer kon gaan zitten chagrijnen

Ik herken dat wel, ik ben in het verleden ook wel eens mensen weken uit de weg gegaan omdat me iets dwarszat, meestal omdat ik dan ook niet goed wist hoe ik er iets van moest zeggen of omdat ik dat domweg niet durfde. Overigens vind ik het volkomen terecht dat je de opmerking van die vriend van je niet prettig vindt, dus intolerant zou ik het niet willen noemen, maar ik zou het toch wel even naar hem uitspreken. Waarschijnlijk heeft hij het bedoeld als een soort van loyaliteit naar jou toe en is hij zich echt van geen kwaad bewust.

Thnx voor je reactie, Zora. Het erge is gewoon dat ik met gemak deze zwijgmodus kan volhouden. Zie nu ook dat 'ie van msn af is... Als ik echt geïrriteerd ben gaat me dat heel makkelijk af. Ik had overigens wel meteen aangegeven dat ik het onprettig vind dat hij hem zo noemde en toen was de letterlijke reacti": "Ja nou en, ik vind dat nou eenmaal." Over dooddoeners gesproken.

Oh, je hebt het zelfs al aangegeven en toen reageerde hij zó? Nou, in dat geval vind ik je al helemaal niet intolerant, laat hem maar lekker even in zijn vet gaarsmoren.

Susan schreef:Waarschijnlijk heeft hij het bedoeld als een soort van loyaliteit naar jou toe en is hij zich echt van geen kwaad bewust.

Ik weet dat je gelijk hebt, maar weet je; toen het uitging met S deed hij dit ook. Mijn ex was een klootzak, een teringlijer, een stomme mongool en bladiebla. Ik heb toen ook aangegeven dat ik echt niet wilde dat hij zo over mijn ex sprak, aangezien ik dat erg ongepast vond naar mij toe; hij wist namelijk wel dat de liefde heus niet ineens over was, maar wel dat ik hem niet meer terugwilde. Toen ik dus 3 maanden later een date had met deze man kreeg ik van deze vriend de volgende sms: 'Ik durf te wedden dat wij het veel leuker zouden hebben samen. Sterkte!x' Daarom heb ik er nu extra veel moeite mee, het komt een beetje bezitterig/jaloersig over.

Tja bijzonder. Als hij dan meer voor je voelt dan had hij misschien eerder een keer een eerlijke move moeten maken en niet via dit soort achterbaks stokerig gedrag proberen een punt te scoren. Ik zou daar gauw mee klaar zijn.

Susan schreef:Tja bijzonder. Als hij dan meer voor je voelt dan had hij misschien eerder een keer een eerlijke move moeten maken en niet via dit soort achterbaks stokerig gedrag proberen een punt te scoren. Ik zou daar gauw mee klaar zijn.

Eens.

Sinds een paar weken probeer ik mezelf dit gedrag juist aan te leren. Ik snap dat het gedrag van negeren niet wenselijk is, maar ik barst los en stop niet meer. Nu negeer ik het probleem, de persoon als het ware ook, antwoord waar antwoorden zeer noodzakelijk is en laat de persoon in kwestie links liggen, dit om een "uitbarsting" te voorkomen. Het voelt achterbaks, niet goed. Maar om continu als onvolwassen puber te kennen geven dat ik het ergens niet mee eens ben, vind ik nog erger.

Ik vraag me dan ook af, om puur op het onderwerp te negeren, hoe slecht negeren van de persoon is t.o.v. degene voor de voeten werpen wat hij/zij zoal verkeerd doet.

Trouwens, vind het wel een ontzettend lulllige opmerking van de vriend.

Alex schreef:

Susan schreef:Tja bijzonder. Als hij dan meer voor je voelt dan had hij misschien eerder een keer een eerlijke move moeten maken en niet via dit soort achterbaks stokerig gedrag proberen een punt te scoren. Ik zou daar gauw mee klaar zijn.

Eens.

Ook eens. Beetje apart manier om je misschien iets duidelijk te maken.

ABE schreef:Sinds een paar weken probeer ik mezelf dit gedrag juist aan te leren. Ik snap dat het gedrag van negeren niet wenselijk is, maar ik barst los en stop niet meer. Nu negeer ik het probleem, de persoon als het ware ook, antwoord waar antwoorden zeer noodzakelijk is en laat de persoon in kwestie links liggen, dit om een "uitbarsting" te voorkomen. Het voelt achterbaks, niet goed. Maar om continu als onvolwassen puber te kennen geven dat ik het ergens niet mee eens ben, vind ik nog erger.

Ik vraag me dan ook af, om puur op het onderwerp te negeren, hoe slecht negeren van de persoon is t.o.v. degene voor de voeten werpen wat hij/zij zoal verkeerd doet.

Trouwens, vind het wel een ontzettend lulllige opmerking van de vriend.

Nouja, er zitten nog wel wat opties tussen deze twee uitersten natuurlijk

Zora schreef:

Alex schreef:

Susan schreef:Tja bijzonder. Als hij dan meer voor je voelt dan had hij misschien eerder een keer een eerlijke move moeten maken en niet via dit soort achterbaks stokerig gedrag proberen een punt te scoren. Ik zou daar gauw mee klaar zijn.

Eens.

Ook eens. Beetje apart manier om je misschien iets duidelijk te maken.

Begin september heeft hij wel gezegd dat hij had gedacht dat wij misschien wel een kans hadden samen en dat heb ik toen meteen uit z'n hoofd gepraat, dacht ik.

Ik reageer ook altijd zo. Ik word boos, maar houd dat heel erg bij mezelf en ga op de negeerstand staan. Voor mij werkt dat ook beter, als ik iemand meteen de volgende dag zou zien en de confrontatie aan zou gaan, zou ik veel te ver gaan in een ruzie.

Als hij je de volgende aanspreekt op MSN zou ik het gesprek wel aangaan. Waarschijnlijk bedoelt hij het niet slecht, en hoopt hij alleen maar dat jij met een hele leuke, fantastische vent thuiskomt, en vindt hij het vervelend voor je dat je date een tijdje niets van zich liet horen.

Nou, mijn God hey... ik kom net op werk en zag al dat ik een gemiste oproep had (ik bel niet graag in de bus, dus had niet opgenomen en had in de planning hem later wel even te bellen in m'n pauze) en toen ik de pc aanzette op werk, had ik een mailtje van hem met hele nare woorden, die me best verdrietig maken. Ik zou een egoïstisch persoon zijn naar hem en mijn familie en hij wil me nooit meer zien of spreken. Ehm oke, dan niet.

Wat naar! En raar ook..
Ik zou het voorlopig even laten rusten..

_Chance schreef:Wat naar! En raar ook..
Ik zou het voorlopig even laten rusten..

Het komt voor mij uit de lucht vallen, mr had het er gisteren ook over met RYW (zij heeft hem ook wel eens gezien en mee gekletst) en zij vindt die vriend veel minder een gewone vriend dan ik dacht. Hij komt er overigens nu al op terug in mails, mr het gaat me gewoon te ver dat iemand zomaar dingen gaat roepen om reactie te triggeren. Als iemand boos op me is vind ik dat geen probleem, mr wel op de manier waarop hij het doet. Gooit een paar ballen in de lucht met kwetsende opmerkingen die kant noch wal slaan, in de hoop dat ik er op minimaal eentje reageer. Sowieso stonden zijn mails vol met aantijgingen en emotionele chantage, dus is het voor mij wel even klaar idd.

Wat klinkt hij gekrenkt zeg, maar laat zich ook wel enorm kennen. Ik zou hem nog even in de negeermodus houden en pas weer een gesprek met hem aangaan als hij op een normale manier communiceert. Op een normale manier voor volwassen mensen dan .

Los daarvan is het natuurlijk balen dat dit gebeurt in een vriendschap, dan hoop je dat iemand oprecht blij voor je kan zijn of anders op een oprechte manier probeert je te beschermen. Schelden of k*topmerkingen maken vallen daar niet onder.

Pff wat een maffe wimpie zeg. Even afhouden voorlopig hoor. Laat hem maar even afkoelen, en kijk even hoe jij er over een tijdje over denkt.

Weet je wat nog het trieste is... Dat ik echt wel een beetje aan mezelf begin te twijfelen als hij opeens out of the blue de zin ertussen knalt: "Je stelt je altijd wel sociaal op naar de buitenwereld, maar voor vrienden en je familie ben je een grote egoïst." Ik snap niet waar hij dit vandaan haalt en vooral het verwijt over hoe ik naar mijn familie ben (hij heeft m'n ouders alleen gezien op m'n uitreiking en m'n zus al best vaak) onderbouwt hij nergens. Dan is dat toch reactie triggeren of zie ik dat verkeerd?

Tja, hij kent je waarschijnlijk wél goed, en weet vast dat hij je hierop kan pakken, dat jij vatbaarbent voor dit soort opmerkingen. Maar goed, als hij een echte vriend was, zou hij je zwakke plek nooit tegen je gebruiken, in wat voor periode jullie ook zitten.

Je hebt gelijk, thnx Zora.:-) Een echte vriend zou zoiets niet zeggen, want het is kwetsen om het kwetsen, aangezien ik zelf eigenlijk rationeel echt wel besef dat ik geen egoïst ben.

Guattari schreef:Je hebt gelijk, thnx Zora.:-) Een echte vriend zou zoiets niet zeggen, want het is kwetsen om het kwetsen, aangezien ik zelf eigenlijk rationeel echt wel besef dat ik geen egoïst ben.

Kijk, nu kun je natuurlijk wel eens in zo'n bui zitten dat je gewoon 'zin' hebt om gemeen te doen... Mijn vriend en ik hebben ook heeeel af en toe zo'n slaande ruzie waarin je dus wel kwetst om het kwetsen. Maar dat kan denk ik alleen maar in een relatie waarin je elkaar door en door kent, niet in een vriendschap waarin vaker dit soort gekke dingetjes voorkomen. In dit geval is het gewoon een mafkees.

Guattari schreef:Je hebt gelijk, thnx Zora.:-) Een echte vriend zou zoiets niet zeggen, want het is kwetsen om het kwetsen, aangezien ik zelf eigenlijk rationeel echt wel besef dat ik geen egoïst ben.

Even hier op ingaan. Ik ken die man niet natuurlijk, maar hoe het misschien zit: een egoist ben je inderdaad niet. Je geeft veel en je neemt veel. Dat is niet egoïstisch, maar modern collectief. Maar als hij individualistisch is ingesteld en niets neemt, kan het wel overkomen alsof jij vooral veel vraagt. Ik ben echt individualistisch. Het was helemaal nieuw voor mij toen ik je leerde kennen en eerst vond ik het wel intens, zoveel persoonlijk contact. Maar nu ben ik er helemaal aan gewend en het is ook een prettig idee dat ik je echt voor alles zou kunnen bellen. Je onthoudt álles wat ik zeg en je hebt echt de aandacht voor me als ik praat. En je verwacht dat ook van mij. Ik ben gewend meestal dat ik het met half luisteren en halve aandacht krijgen ook wel red, met jou moet ik naar de tiende versnelling om het gesprek bij te houden. Nu vind ik dat juist heel leuk, maar je bent wel de enige met wie ik dit heb.

Melis_je!!!! Je bent terug en dat terwijl er niet eens een rel is. Het probleem is denk ik dat hij niets vraagt, maar verwacht dat ik het signaleer en dat heb ik niet door de telefoon als hij gewoon vrolijk zit te babbelen. Het is namelijk toevallig iedere keer zo dat hij in de put zou zitten als ik M heb gesproken, er zit echt een patroon in. Dat vind ik gewoon heel raar en dan gaat hij juist afgeven op M. Ik snap dat niet zo goed.

Ja, voor deze specifieke persoon denk ik dat het aandachtvragerij is. Zeker omdat hij je eerder leuk vond. Mannen die je leuk vinden en daarna vrienden met je willen blijven, hebben soms een beetje moeite met dat zich-als-normale-vriend-gedragen-gedeelte. Zegt hij dat hij verwacht dat je het signaleert, trouwens?