Dood gaan

Shygirl85 schreef:Ik ben er niet bang voor, ben er eigenlijk heel erg benieuwd naar.

Dat heb ik ook. Ik denk eigenlijk vaker over mijn begrafenis dan over mijn dood. Wie er zouden komen en hoe de dienst eruit zou zien enzo. Ik weet niet waarom eigenlijk.

Ik weet hoe het voelt een een ouder te verliezen En ik moet zeggen dat ik sinds het overlijden van mijn vader toch meer met de dood bezig ben dan voorheen. Ik maakt me er nooit druk om en nu ben ik erg bang dat ik mijn vriend zal verliezen dat hij er op een dag niet meer is en mij alleen achterlaat. Bizar eigenlijk! Het is niet dat het mijn leven in beslag neemt, maar denk er wel vaker wat als nou....

Ik ben niet bang om zelf dood te gaan. Ik verlang er niet meer naar de laatste tijd. Wel ben ik heel erg bang voor de dood van mijn moeder. Het is niet zo dat ik daar constant mee bezig ben, maar ik ben me er wel regelmatig van bewust dat ze niet eeuwig zal blijven leven. Bij de rest van mijn familie is de angst niet zo groot. De meeste mensen die ouder zijn dan ik die zijn al dood (dan heb ik het over naaste familie) en ik kan me er weinig bij voorstellen dat mijn broertjes dood zullen gaan. Natuurlijk gaan die ook een keer dood, maar de kans is bij hen natuurlijk veel groter dat ik dat helemaal niet meemaak.

Ik geef me er gewoon aan over.

Chipp schreef:

Shygirl85 schreef:Ik ben er niet bang voor, ben er eigenlijk heel erg benieuwd naar.

Dat heb ik ook. Ik denk eigenlijk vaker over mijn begrafenis dan over mijn dood. Wie er zouden komen en hoe de dienst eruit zou zien enzo. Ik weet niet waarom eigenlijk.

Ja apart he? Ik ben er ook veel mee bezig.
Nadat mijn moeder is overleden is alles wat met de dood te maken heeft boeiend.
Als ik het weer is ergens over heb wat met de dood te maken heeft, denkt hij ooh heb je haar weer

Razz_ schreef:Voor mezelf vind ik het niet eng of wat dan ook. Ik vind het veel erger als andere mensen overlijden waar ik veel van hou. En ik moet er niet aan denken dat ik mijn ouders ga verliezen. Dat gaat echt gebeuren en die gedachte maken me wel echt bang

+ 1!

Snoes schreef:

Razz_ schreef:Voor mezelf vind ik het niet eng of wat dan ook. Ik vind het veel erger als andere mensen overlijden waar ik veel van hou. En ik moet er niet aan denken dat ik mijn ouders ga verliezen. Dat gaat echt gebeuren en die gedachte maken me wel echt bang

+ 1!

ik ben er ook soms zo bang voor mn ouders te verliezen.. heel stom mijn ouders roken dan ook en ik kan daar echt heel slecht tegen.. bang dat ze daar wat overkomt oid.. stom ik weet t.. mja..

Ik ben er wat mezelf betreft eigenlijk in het dagelijks leven niet zoveel mee bezig, omdat ik het gewoon ook geen fijne gedachte vind en ik nu lekker wil leven. Maar ik heb ook wel momenten waarop ik er over spreek, met mijn ouders en vriendinnen etc.

Ik denk er soms weleens aan... Ik ben daar eigenlijk heel nuchter in... Ik ben er absoluut niet bang voor, ik ben meer bang om mensen om me heen te verliezen zoals mijn vriend en ouders... Die gedachte maakt me dan wel weer bang... Ben meer bang voor het verdriet denk ik... Heel apart... Ik heb niet een supergoede band met mijn ouders, maar ben wel bang om ze te verliezen...

Ik ben vaak met de dood in aanraking geweest. Onlangs nog zelfs. Ik ben er heel erg mee bezig op het moment. Ik denk er weleens aan, maar dan ben ik vooral nieuwsgierig wat 'hierna' komt. Maar ik ben er niet bang voor.

Ik hoorde net dat m'n opa erg achteruit gaat, dus ik zit er nu al een uur constant mee in m'n hoofd.
De dood zelf zegt me niks, maar het afscheid, daar ben ik bang voor.

Zininzon schreef:Ik hoorde net dat m'n opa erg achteruit gaat, dus ik zit er nu al een uur constant mee in m'n hoofd.
De dood zelf zegt me niks, maar het afscheid, daar ben ik bang voor.

sterkte met je opa zininzon.. mijn opa helaas net zo..

Ik ben ontzettend bang om dood te gaan.
Het idee dat ik er niet meer ben, dat mijn lichaam begraven is en zal vergaan, dat het leven zonder mij gewoon verder gaat boezemt mij ongelofelijk veel angst is.

Dit is begonnen toen ik een jaar of 7 was, toen mijn oma overleed. Ik durfde niet te gaan slapen, heb avonden bij m'n ouders gezeten die mij uitlegden wat dood gaan was, ze vertelden vanalles om die angst maar weg te nemen.
Maar dat is nooit helemaal gelukt.
Ik heb al minder paniekaanvallen dan vroeger, maar soms krijg ik weer dat beklemmende gevoel als ik denk 'ooit ben ik er niet meer'.

Ik vind de gedachte om mijn dierbaren te verliezen erger dan de gedachte dat ik ooit dood ga. Ik denk er wel eens aan en alleen de gedachte maakt mij soms al verdrietig.
Ik denk er ook wel eens aan wat er na de dood is, hoe het dan verder gaat of dat er juist niks is. Ik ben daar best wel benieuwd naar maar hopelijk duurt het nog lang voordat ik daar achter kom!

klavertje schreef:

Zininzon schreef:Ik hoorde net dat m'n opa erg achteruit gaat, dus ik zit er nu al een uur constant mee in m'n hoofd.
De dood zelf zegt me niks, maar het afscheid, daar ben ik bang voor.

sterkte met je opa zininzon.. mijn opa helaas net zo..

Dank je, jij ook..

Ben zelf niet bang om dood te gaan. Ik hoop alleen dat als het zover is, het snel gaat, en mijn familie niet lang hoeft te lijden.

Ben een stuk banger om mijn ouders (en andere dierbaren) te verliezen. Dat mijn moeder bijv. een ongeluk krijgt of wat dan ook, daar ben ik echt heel bang voor. Mijn vader gaat het echt niet redden in zijn eentje. En andersom ook niet.

Ik ben alleen bang voor de manier waarop ik dood zou kunnen gaan. Maar voor de dood zelf ben ik niet bang.

Razz_ schreef:Voor mezelf vind ik het niet eng of wat dan ook. Ik vind het veel erger als andere mensen overlijden waar ik veel van hou. En ik moet er niet aan denken dat ik mijn ouders ga verliezen. Dat gaat echt gebeuren en die gedachte maken me wel echt bang

Ik moet er ook niet aan denken dat ik mijn ouders ga verliezen. Wordt al verdrietig bij de gedachten.....

Ik denk best vaak aan de dood.

'Vroeger' was je niet zo bezig met het feit dat je ouders ook een keer doodgaan, maar de laatste tijd denk ik daar toch steeds vaker aan, en het lijkt me verschrikkelijk.

Ik ben zelf ook best bang voor de dood, vooral omdat je niet weet wat er dan gaat gebeuren zeg maar..

Je hebt maar 1 zekerheid in je leven , en dat is dat je dood gaat.
Daar kan je bang voor zijn , logisch ook maar het zal toch gebeuren..

Ook hier een berg overleden geliefden , mijn liefste mama samen met het overgrote deel van mijn familie ( het lijkt wel een sport om vroeg dood te gaan ) mijn generatie is de langstlevende ondertussen en ik ben 28 ( van moeders kant dan hé )

Lees in bijna elke reactie dat iedereen bang is om een ouder te verliezen , en ja dat doet pijn tot diep in je ziel maar geloof me de volgende dag komt dan de zon weer gewoon op , je gaat door met adem halen .. je leeft verder..

Het is zo zonde om bang te zijn voor wat komen gaat , kan beter ten volste genieten van wat nog is !

Mijn moeder is een paar jaar geleden overleden en ben sindsdien bang mijn vader ook kwijt te raken. Ik probeer die gedachte maar zoveel mogelijk van me af te zetten.

Zelf ben ik niet bang om dood te gaan, maar vind het heel erg voor de mensen die ik achterlaat. Pijn en verdriet, dat wil je een ander niet aandoen...