Hoeveel kinderen zou je graag willen hebben?

2 of 3 lijkt me erg leuk, een vierde is ook welkom hoe ik er nu over denk (misschien denk ik er anders over als ik ooit een keer zwanger ben geweest, en bevallen). Maar ik vind het ook al geweldig als we er ooit 1 mogen krijgen.

2 kinderen lijkt mij prachtig.

Bruintje Beer schreef:Dit was pas bij de bevalling dat ze daarachter kwamen want de VK had steeds gezegd dat het er 1 was maar toch kwam ik er nog achter aan.

Wow! Dat lijkt me heel mooi, maar ook wel heftig zeg! Hoe hebben je ouders dat gedaan? Meteen een extra bedje en een dubbele kinderwagen enzo gekocht?

Bruintje Beer schreef:

Haha dat was hier ook het geval. Mijn moeder wilde nog graag een 2e. Mijn vader had het liever bij 1 gehouden maargoed het werden er wel ineens 2 kindjes. Dit was pas bij de bevalling dat ze daarachter kwamen want de VK had steeds gezegd dat het er 1 was maar toch kwam ik er nog achter aan.

Maar mijn vader was dol op zijn 2 meiden die hij kreeg

Ik kende iemand van wie de tweelingzus is overleden omdat ze er te laat achterkwamen dat er nog een tweede was. Gelukkig is het bij jullie goed gegaan.

Als het ons gegund is zou ik heel graag 2 of 3 kinderen willen.

Ik ben zelf enig kind, en ik ben nooit iets tekort gekomen, maar toch zou ik zelf meer dan 1 kind willen, als het kan natuurlijk.

Koffieleut schreef:
Ik ben zelf enig kind, en ik ben nooit iets tekort gekomen, maar toch zou ik zelf meer dan 1 kind willen, als het kan natuurlijk.

Ik ben ook enig kind en ik was wel heel close met nichten en neven, maar zij waren dan weer geen enig kind en ik heb altijd wel gevoeld dat ik er niet zo bij hoorde zoals zij bij elkaar hoorden, zeg maar. Het was niet dé reden dat ik meer kinderen wilde, want dat is ook gewoon een gevoel, maar het heeft wel meegespeeld, dat ik me af en toe best buitengesloten heb gevoeld op een bepaalde manier. Hoe goed we ook met elkaar omgingen (en nog omgaan).

Filoria schreef:2 kinderen lijkt mij prachtig.

Bruintje Beer schreef:Dit was pas bij de bevalling dat ze daarachter kwamen want de VK had steeds gezegd dat het er 1 was maar toch kwam ik er nog achter aan.

Wow! Dat lijkt me heel mooi, maar ook wel heftig zeg! Hoe hebben je ouders dat gedaan? Meteen een extra bedje en een dubbele kinderwagen enzo gekocht?

Mijn broer en zus zijn ook een tweeling en in die tijd bestonden er nog geen echo's en was er ook geen zekerheid of het er 1 of 2 zouden zijn.
De vk zei dat het er eentje zou worden (1 flink kind), maar mn moeder had al een voorgevoel dat het er 2 waren. Als ze 's ochtends wakker werd dan had ze echt aan beide kant vd buik een bobbel zitten.

De eerste tijd hebben mijn broer en zus samen in 1 ledikantje geslapen en later kregen ze een bedje van de buurvrouw (te leen) erbij.

Ik zou zelf graag 2 of 3 kindjes willen.
Ik heb er nu eentje en het kriebelt af en toe al erg voor een tweede. Maar mijn vriend wil voorlopig nog geen kinderen en ik moet zowiezo eerst maar eens afstuderen en dan evt. eens gaan samenwonen en dan zien we wel verder .

Ben echt hélemaal klaar nu met mijn 2 draken , wederhelft begon alweer voorzichtig over misschien ergens een 3e maar nee , ben echt echt echt klaar !
Dat hele zwanger zijn is niet echt mijn favoriete bezigheid , en eigenlijk ben ik ook best blij dat m.iek wat vlezig geworden is , ben niet zo voor dat pietepeuterige , krampen , huiluren , mutsjes & kruikengebeuren ..

Ik heb twee zoons met mijn ex en mijn vriend heeft ook een zoontje met zijn ex. We willen heel graag nog een kindje samen, en daarna is het wel klaar

Susan, ik had dat zelf helaas niet, er was helaas weinig contact met mijn neven en nicht. Ik had wel een vriendin waar ik kind aan huis was, maar dat is toch anders...
Als ik nu een kindje zou krijgen zou die wel opgroeien in een hechte familie met veel neefjes en nichtjes, en dat vind ik al helemaal geweldig. Ik heb dat zelf echt gemist vroeger.

Filoria schreef:2 kinderen lijkt mij prachtig.

Bruintje Beer schreef:Dit was pas bij de bevalling dat ze daarachter kwamen want de VK had steeds gezegd dat het er 1 was maar toch kwam ik er nog achter aan.

Wow! Dat lijkt me heel mooi, maar ook wel heftig zeg! Hoe hebben je ouders dat gedaan? Meteen een extra bedje en een dubbele kinderwagen enzo gekocht?

Was toen ook best heftig voor mijn ouders. mijn tante heeft toen geregeld dat er een extra ledikantje kwam enz. 30 jaar geleden hadden ze nog geen dubbele kinderwagens maar ze hadden wel een grotere kinderwagenbak dan anders want tja er moeten er toch 2 in.

Dolphinne schreef:

Filoria schreef:2 kinderen lijkt mij prachtig.

Bruintje Beer schreef:Dit was pas bij de bevalling dat ze daarachter kwamen want de VK had steeds gezegd dat het er 1 was maar toch kwam ik er nog achter aan.

Wow! Dat lijkt me heel mooi, maar ook wel heftig zeg! Hoe hebben je ouders dat gedaan? Meteen een extra bedje en een dubbele kinderwagen enzo gekocht?

Mijn broer en zus zijn ook een tweeling en in die tijd bestonden er nog geen echo's en was er ook geen zekerheid of het er 1 of 2 zouden zijn.
De vk zei dat het er eentje zou worden (1 flink kind), maar mn moeder had al een voorgevoel dat het er 2 waren. Als ze 's ochtends wakker werd dan had ze echt aan beide kant vd buik een bobbel zitten.

De eerste tijd hebben mijn broer en zus samen in 1 ledikantje geslapen en later kregen ze een bedje van de buurvrouw (te leen) erbij.

Mijn moeder had ook een voorgevoel dat het er 2 waren net wat jij omschrijft. Maar de VK zei telkens gewoon dat het er 1 was want ze hoorde ook 1 hartje.

Het liefst wil ik 3 kinderen. En stiekem kriebelt het...maar dat wil ik nu helemaal niet

Minimaal 2. Daarna zien we wel weer verder.

Ik zei altijd 4, maar eerst maar eens afwachten hoe het met de tweeling allemaal gaat.

2, al zou mijn vriend 3 ook prima vinden (uit eigen ervaring)

1

Storm schreef:1

Zijn de kriebels voor een 2e er toch niet meer?

maiadebij schreef:

Darius schreef:Ik en mijn man zeiden twee of drie. Denk ook wel dat het er drie worden, mocht het ons gegund zijn. Kan me nietvoorstellen dat ik nooit meerzwanger zou zijn. Hoop dat dat gevoel wel eens weggaat en dat ik het gevoel krijg dat het klaar is.

Haha ja ik ook! Ik ben bang dat dat gevoel me blijft achtervolgen

Ik wilde eigenlijk geen kinderen. (dat riep ik al vanaf mn 4e)

Toen ik er 1 had, wilde ik er wel 4. Dat roep ik nu al bijna zo'n 5 jaar.. Nu hebben we er 3. We hadden al een soort van planning/ideeen voor evt een 4e sinds dec 2011. Een kindje in 2012,2013 leek ons perfect. Alleen... nu ben ik dat gevoel kwijt! Het zwanger willen worden, zijn en bevallen.. Ik kon me tijdens de zwangerschap van de 3e niet voorstellen dat dat de laatste keer zou zijn.. Mijn vriend vond 2 kids al genoeg trouwens dus 3 was al een compromis. Ik heb de zwangerschap wel beleefd alsof het de laatste was.
Dus het gaat wel eens weg.. Zomaar spontaan... terwijl als iemand aan mij vraagt of het hier bij blijft zeg ik nog braaf: Het liefst zouden we nog een vierde willen.. Ik durf alleen niet zolang het gevoel niet terug komt...

Als ik mocht kiezen een meisje, maar dat heeft te maken met de erfelijkheid van O. zijn nierafwijking. Dat komt bijna alleen bij jongens voor.

Lavendel schreef:Voor degene die bewust maar 1 kind willen. Vinden jullie het voor je kind niet moeilijk dat hij later nooit iemand heeft om op terug te vallen mocht er iets met jullie gebeuren? Als is het maar om over vroeger en over jullie te praten maar ook in het geval van ziekte dat je de zorgen (of verzorging zelfs) kunt delen.. (natuurlijk heeft je kind dan vast wel vrienden of een partner maar in dat soort situaties is een broer of een zus hebben toch wat anders denk ik..) Behalve de gezeligheid van een groot gezin zou dit voor mij toch ook echt meewegen om meerdere kinderen te willen.

Voor ons is het niet bewust, wij willen gewoon dolgraag kinderen en als het bij 1 blijft zijn we al heel gezegend, om het maar even zo te zeggen. Dus daarom zeggen wij nu: we gaan nu voor 1 kindje, dat is al een lange weg.

Maar wil toch reageren.

Ik vind niet dat je je af moet vragen wat het met een kind doet als hij of zij geen broertje(s) of zusje(s) krijgt. Zolang een kind een liefdevolle opvoeding geniet, is het prima wat mij betreft. Een gezin met 1 kind kan net zo gezellig zijn als een gezin met 2, 3 of meer kinderen en andersom ook. Het ligt er maar net aan hoe je er als ouder mee omgaat.

Maar wie ben ik, ik heb niet eens een kindje. Misschien denk ik er anders over als wij eenmaal gelukkige ouders zijn van een spruit.

Ik denk zelf heel sterk dat ik 1 of maximaal 2 kinderen wil. Ik ben eigenlijk wel bang dat ik meer kinderen lichamelijk niet trek (niet alleen de zwangerschap, maar ook het hele opvoeden), dus dan vind ik 2 echt prima. En misschien wel 1. Zie ik ook wel leuke voordelen aan. Maar als ik dan kijk naar de bijzondere band die ik met mijn broer en zus heb, dan is 2 wel weer leuker.
Ach. Eerst maar eens zien. Maar ik denk dat ik het bij een klein gezinnetje zal houden.