Blunder!!! O.M.G. wat te doen...

Ik denk dat het wel goed is voor je zelfvertrouwen om toch terug te gaan. Vraag zelf nog een gesprek aan (eventueel met je Pabo-contactpersoon erbij), geef zelf aan dat je met die ouders even wil praten en vraag wat je allemaal concreet kunt doen. Kortom: neem controle over de situatie. Je weet dat je het kan voor de klas en je komt daar voor die kinderen. Als je nu laat zien dat je je zelfstandig en correct op kan stellen, is drie weken nog best veel tijd om twee chagrijnen van mening te laten veranderen. Ook al haal je het niet, je kunt nog wel heel veel uit deze situatie halen.

Ik ben erg benieuwd naar de afloop!

En, hoe is het afgelopen?

Hoi! Even laten weten hoe het is afgelopen:

Ik heb vorige week maandag een gesprek gehad op de pabo.
Ze vonden dat er behoorlijk misbruik werd gemaakt van de situatie. De 10 weken langer stage lopen en mijn mentor die zwanger is vonden zij een overduidelijke vorm van een stagiaire uitbuiten. De pabo was het er mee eens dat ik een prima student was, altijd goede inzet toonde en daarmee vonden zij het beeld wat de stageschool van mij schepte niet overeenkwam met hun beeld van mij. Daar was ik natuurlijk al heel erg blij mee.
De pabo gaf aan dat ik eventueel nog 5 weken op een andere stage mocht lopen. Ik mocht ook nog doorgaan op deze stageschool, maar daarmee vonden zij dat ik over me heen zou laten lopen. Ik kon volgens hen beter mijn grenzen aangeven en een andere plek zoeken voor vijf weken.

Ik ben toen naar de directeur gegaan om te melden dat ik mijn stage zou afbreken en de kamer was écht te klein. Ik zou nooit gewerkt hebben voor de school, niets gedaan hebben, niet sociaal zijn en met hangende pootjes naar een andere school gaan en dat vond hij dieptriest. Ik heb op alles maar wat geknikt en ben vertrokken. Of ik nog wel afscheid van de kinderen wilde nemen. Ja, dat was wel de bedoeling ja. En of ik ook even al mijn vrijwilligersvergoeding van 900,00 terug wilde storten. Want daar had ik natuurlijk nu geen recht meer op, want ik had er niets voor gedaan. Ik in een naïve bui en omdat ik me toch wel wat geintimideerd voelde dat geld dus gelijk over gemaakt..... Mijn vriend was daar zo kwaad over geworden dat de directeur zo mij had behandeld, dat hij zelf ook nog is gaan praten met de directeur. Ik wou het hem uit zijn hoofd praten, maar hij is toch gegaan. Hij is heel netjes gebleven hoor en rustig gebleven, maar de directeur werd kwaad en zei dat als hij niet snel zou vertrekken, hij de politie op ons af zou sturen (!!!!). Hij is letterlijk de deur uit geduwd door hem.
Inmiddels contact gehad met het onderwijsbureau over het geld wat is overgemaakt naar hen (kwam niet vanuit de stageschool maar vanuit het onderwijsbureau). We laten hen de kwestie bekijken en hebben gevraagd of ze het geld weer willen storneren...

Pfff wat een gedoe! Net een afspraak gemaakt met de nieuwe stageschool voor morgen. Kreeg ik mijn mogelijk nieuwe mentor aan de lijn: 'ja, maar ik wel eerst weten wat er dan gebeurd is op de oude stageschool, want we moeten wel op gelijke voet liggen." Dat is natuurlijk logisch, maar hoe maak je zo'n lang verhaal kort.....

Ik weet dat ik nog even moet doorzetten, maar blegh, ik voel er even helemaal niets meer voor. Gelukkig staat de pabo wel achter mij, dat vind ik 't belangrijkste.

Jezus! Wat is dat voor vent zeg, die directeur?! Wat ik er zo van lees vind ik echt belachelijk! Groot gelijk dat je daar weggaat hoor en hopelijk kom je nu voor de laatste weken nog wel op een leuke school terecht!

Ik wil wel even zeggen dat het zó anders is als je straks je diploma hebt en gewoon een baan als leerkracht hebt! Ik vond stages altijd vreselijk, had enorme faalangst en voelde me enorm op mn vingers gekeken. Nu ik uiteindelijk (na een paar jaar wat anders te hebben gedaan) toch weer voor de klas sta, gaat het stukken beter, ik voel me er veel beter bij en het is gewoon leuker. Dus laat je niet ontmoedigen door die stomme stagescholen!

Fijn dat de Pabo achter je staat en heel veel succes met je nieuwe stage!

Wat een belachelijk verhaal. Lief van je vriend dat hij zo voor je opkomt, ik hoop dat je je geld terugkrijgt, je hebt er gewoon recht op. Fijn ook dat de PABO achter je staat.

Jeetje meid, wat een verhaal! Laat je hierdoor niet afschrikken hoor. Als je straks je eigen klasje hebt is het zóveel leuker! Op deze manier kun je gewoon geen voldoening halen uit je werk...

Als ik jou was zou ik iemand van de Pabo aan laten sluiten bij het kennismakingsgesprek met je nieuwe mentor. Zo is voor jouw nieuwe mentor ook direct duidelijk dat de Pabo achter jou staat en dat deze situatie buiten jouw schuld om tot stand gekomen is. Heel veel succes meid! Nog vijf weken en je bent klaar. Laat het beste van jezelf zien, toon héél veel initiatief en grijp deze kans aan om met zoveel mogelijk bagage aan je eerste baan te beginnen.

Bliss schreef:Jezus! Wat is dat voor vent zeg, die directeur?! Wat ik er zo van lees vind ik echt belachelijk! Groot gelijk dat je daar weggaat hoor en hopelijk kom je nu voor de laatste weken nog wel op een leuke school terecht!

Ik wil wel even zeggen dat het zó anders is als je straks je diploma hebt en gewoon een baan als leerkracht hebt! Ik vond stages altijd vreselijk, had enorme faalangst en voelde me enorm op mn vingers gekeken. Nu ik uiteindelijk (na een paar jaar wat anders te hebben gedaan) toch weer voor de klas sta, gaat het stukken beter, ik voel me er veel beter bij en het is gewoon leuker. Dus laat je niet ontmoedigen door die stomme stagescholen!

Wat een hoop fijne berichtjes om te lezen
Vervelend is alleen dat ik me heel erg faalangstig begin te voelen. Ik zit me werkelijk op te vreten over hoe ik me nu in godsnaam voor vijf weken kan bewijzen op een volledig nieuwe school... Ik merk dat ik ondanks dat bijna iedereen achter me staat, iksteeds minder zelfvertrouwen krijg. Daarom vind ik 't van Bliss ook wel prettig om te horen dat je datzelfde gevoel had bij jouw stages... Het is toch eigenlijk idioot dat iemand op deze achterbakse manier over je toekomst gaat lopen beslissen, alleen maar om voordeel voor zichzelf eruit te halen?
Ik hoop dat ik dat gevoel om kan zetten. Vind 't alleen heel erg moeilijk om mezelf te overtuigen van mijn kunnen nu. Ik ben sinds dat voorval emotioneel echt heel laagdrempelig. Heel vervelend, heb er weinig grip op. Ik moet mezelf even een spreekwoordelijke trap onder m'n kont geven en mijzelf even hervatten, maar ik krijg 't nog niet echt voor elkaar.

Lynn_ schreef:Jeetje meid, wat een verhaal! Laat je hierdoor niet afschrikken hoor. Als je straks je eigen klasje hebt is het zóveel leuker! Op deze manier kun je gewoon geen voldoening halen uit je werk...

Als ik jou was zou ik iemand van de Pabo aan laten sluiten bij het kennismakingsgesprek met je nieuwe mentor. Zo is voor jouw nieuwe mentor ook direct duidelijk dat de Pabo achter jou staat en dat deze situatie buiten jouw schuld om tot stand gekomen is. Heel veel succes meid! Nog vijf weken en je bent klaar. Laat het beste van jezelf zien, toon héél veel initiatief en grijp deze kans aan om met zoveel mogelijk bagage aan je eerste baan te beginnen.

Dank je wel!

Hoe gaat het nu?