Blunder!!! O.M.G. wat te doen...

Vorige week heb ik echt een erge blunder gemaakt. Ik sta voor de klas (groep 5) in mijn afstudeerjaar en hoef nog maar drie weekjes.

Een kind zat de hele tijd achter op zijn twee poten van zijn stoel te hangen en ik had de rest van de klas al gevraagd om even netjes op de stoelen te gaan zitten en even op te letten omdat ik iets zou gaan uit leggen. Meestal tel ik dan af (3, 2, 1) en dan zit de hele klas netjes op zijn stoel. Zo'n juffentrucje om even de aandacht te trekken.
In ieder geval: bij 0 zaten alle kinderen netjes op hun stoel en hadden de aandacht, op één jongen na. Ik zeg tegen hem: x, wil je even goed op je stoel gaan zitten? Hij expres niet doen natuurlijk. Hij bleef maar achterom kijken, terug naar mij kijken en achter op zijn stoel zitten.
Nog een x. "Als ik tot drie tel, zit jij gewoon op je stoel, net als alle andere kinderen." Bij 0 nog geen jongen die op zijn stoel zit, wel een lachend jochie die uitdagend bleef zitten op twee poten.
Ik wilde hem naast mij neer zetten en wilde zeggen: "Ja, nu ben je de pineut"! Meer in de vorm van een grapje, zo van: je hebt 't er naar gemaakt, kom maar hier zitten.
Wat zeg ik in plaats van dit? "Ja, nu ben je de l.u.l.!" OEPS!!!
Ik gelijk excuses aan bieden voor de klas dat dat niet bedoeling was en dat ik wat anders bedoelde, want de ophef begon gelijk al. In eerste instantie had ik zoiets van: shit, niet de bedoeling, maar aan de andere kant, zo'n big deal hoef t't niet te zijn, daarom ben ik er gelijk over begonnen dat 't niet als uitschelden bedoeld was maar gewoon van: "je bent de pineut".

Wat is 't geval? Een ouder hoort dit van een kind, komt naar de directeur, en de hele situatie wordt opgeblazen alsof ik het kind uitgescholden heb voor van alles en nog wat.
Inmiddels heb ik er problemen mee met de school. Ik heb 4,5 maanden stage gelopen, altijd netjes taalgebruik, vriendelijk naar de klas, verantwoord en correct omgaan met alles, maar één misstap en de school is behoorlijk aangedaan door mijn 'taalgebruik'.... Terwijl ik verder nog nooit zo gepraat heb wanneer ik voor de klas sta!

Pfff wat moet ik hiermee? Wat denken jullie hiervan? Ik snap dat het absoluut niet goed is om zoiets te zeggen, maar een fout maken is toch menselijk? En daarnaast was het totaal niet met voorbedachte rade omdat het in de trant van een grapje gezegd moest worden en er per ongeluk iets heel anders uit kwam...
Ik schaam me er in ieder geval kapot voor en krijg 't niet uit mijn hoofd, vooral omdat ik altijd alles zo goed probeer te doen en behoorlijk perfectionistisch ben. 't Lukt me niet om te accepteren en om er mee om te gaan.

Wat vind je begeleider er van? Of heb je geen begeleider?
Je begrijpt zelf dat het eigenlijk niet kan, maar ja, soms flapt er wel eens iets uit. Ik heb ook wel eens dingen gezegd (sta voor de klas in het voortgezet onderwijs) die achteraf niet zo handig zijn.
Heeft de school je wel verdedigd tegenover de ouders of niet?

Ik snap dat de schoolleiding er niet blij mee is, ik begrijp ook dat het misschien wel mee gaat wegen in hun beoordeling van jou, helaas zit je stage er bijna op en heb je weinig tijd meer om dit nog te verbeteren. Maar het zou toch wel heel erg zijn als ze hier je stage op gaan afkeuren.

Heb je de directeur zelf ook gesproken en jou kant van het verhaal gedaan? Zou namelijk vrij lullig zijn als je net vor het eind van je stage ontslagen zou worden, en een deel opnieuw kan gaan doen oid. . Verder zou ik misschien je afstudeerbegeleider even inschakelen over wat er gebeurd is en je verhaal doen.

Ik sta zelf voor de klas en ben nu een aantal jaar afgestudeerd. Ik kan me de situatie waar jij nu in zit best goed voorstellen. Dit soort gebeurtenissen worden óf vergeten óf het wordt ontzettend opgeblazen. Helaas voor jou is het laatste nu gebeurd. Ik vraag me af of je een goed gesprek hebt gehad met de directeur? Heb jij je verhaal kunnen vertellen? En hoe zit het met de ouder die zijn of haar beklag gedaan heeft? Heb je die ouder zelf, persoonlijk, gesproken? Natuurlijk had je dit niet moeten doen maar als ik jouw verhaal hier lees zie ik heel duidelijk dat je spijt hebt en dat je het woord er uitgeflapt hebt zonder er bij na te denken.

Laatst hadden wij dit op het werk met schijtziek. Een collega had het woord schijtziek gebruikt en vervolgens kwamen er ouders klagen. Die ouders zijn bij de directeur geweest en hij heeft aangegeven dat hij het niet goedkeurt maar dat hij wel kan begrijpen dat wij als leerkrachten soms perongeluk wat kunnen zeggen zonder er bij na te denken. Het is voor sommige ouders moeilijk voor te stellen maar ook wij zijn normale mensen :-).

Echt meid, probeer het los te laten. Straks kun je hier misschien zelfs wel een beetje om lachen. Toen een kind bij mij in de klas eens tegen een ander zei dat hij zijn bek moest houden zei ik zonder er bij na te denken dat hij zelf zijn bek moest houden. Puur uit reactie op, want ik zou dat normaal gezien echt nooit tegen een kind zeggen. Ik heb daar wel mijn lesje uit getrokken en ik denk er sindsdien ook veel meer over na. Ik denk dat bijna iedere leerkracht wel eens iets gezegd heeft wat hij beter niet had kunnen doen. En vergeet niet: jij mag fouten maken, je bent immers een stagiaire!

Als ik jou was zou ik een gesprek aangaan met de directeur en als je daar moeite mee hebt kun je hem misschien een duidelijke mail sturen. Het zou vervelend zijn als je straks met een rotgevoel terugkijkt op je LIO stage.

Als ik je nog ergens mee kan helpen hoor ik het wel. Veel succes & sterkte.

Nou er werd behoorlijk aanvallend gereageerd.
Mijn mentor wist het in eerste instantie en plotseling kwam ik erachter dat de directeur in de intern begeleider er ook nog eens op de hoogte van waren.
Omdat er nogal wat aan de hand is met mijn stage (een mentor die ineens erg wantrouwig deed over mij en mijn werk, wat totaal overbodig was en allerlei miscommunicatie) kwam mijn mentor ineens met dit: "ja, morgenochtend hebben we een gesprek over jouw functioneren". Mijn begeleiding vanuit de pabo was hier al erg verrast van omdat ik gewoon goed voor de klas sta en goede prestaties lever en goed werk aflever was dit nogal donderslag bij heldere hemel.
Anyways (als jullie 't nog kunnen volgen), het gesprek was dinsdag en ik was er zo door overrompeld dat het gesprek zou komen terwijl ik er zo van overtuigd was dat ik alles goed deed (op die ene misser na). Dat zorgde ervoor dat ik er met een black-out bij zat. Ik kon mijzelf niet meer verantwoorden, mijn meningen niet meer beargumenteren en ik wist niets meer uit te brengen omdat er zoveel ten onrechte gezegd werd. Het was volledig een twee tegen één gesprek, waarin elk argument van mij weer weerlegd werd, waardoor mijn mening niet meer uit de verf kwam.
Ten slotte kwam de directeur tijdens dit gesprek met de opmerking: "Ja, en dan eens over jouw taalgebruik voor de klas." Alsof ik vaker dit soort dingen voor de klas zei...
Ik sloeg echt helemaal dicht tijdens dit gesprek.

Het is zo apart... Tot twee weken terug kreeg ik de indruk dat ik alles echt helemaal goed deed, maar door één misser en dit gesprek heeft zich alles compleet omgedraaid. Ik heb dit gesprek op een gegeven moment gestaakt. Ik heb toen gezegd: Dit is mijn mening, jullie mening blijft jullie mening, maar op dit moment zal dit gesprek geen toegevoegde waarde meer hebben.' Ik ben toen opgestapt, omdat ik me zo rot voelde... ik kon niets meer zeggen.

Ik ben me er van bewust dat dit dus heel onprofessioneel is, maar ik kon op dit moment niets meer bedenken. Normaal gesproken zou zoiets nooit voorkomen. AL helemaal niet op zakelijk/werk vlak. Ik was er echt door overdonderd.

Ouder uitnodigen voor een gesprek? Evt kind erbij en de situatie uitleggen en nogmaals excuses aanbieden? Wel vervelend; maarja kan gebeuren toch. Hopelijk komt het goed!

Ik heb tegen de directeur trouwens wel geprobeerd uit te leggen hoe dat is gebeurd (tijdens dat gesprek dat wel in tranen en alles er op en eraan) maar goed, uiteindelijk heb ik he mwel duidelijk geprobeerd te maken dat het er uit flapte en dat dit totaal niet de bedoeling was om te zeggen.
De directeur gaf aan dat als zijn eigen collega's dit zouden zeggen (en net zo goed staigiares) dat hij dan nog niet klaar met ze was etc. etc. Dus hij kan het niet begrijpen... Totaal niet...
Hij vond dat ik er veel te makkelijk over dacht.

Wat heftig zeg. Ik ben van mening dat je niet weg had moeten lopen maargoed, dat heb je nu natuurlijk al gedaan. Je hebt dus ook niks aan je mentor als ik dit zo lees? Dit hoort wel een beetje bij het onderwijs. Het ene moment lijkt alles prima te lopen; het andere moment zit je zomaar in de sh*t. Of mag ik dat woord niet zeggen .

En ja.. 't was niet eens zijn eigen ouder die bij de directeur kwam maar een ouder van een ander kind, met het kind tegen wie ik dit had gezegd was er die middag al niets meer mee aan de hand, hij deed gzellig, praatte gezellig, had 't al naast zich neer gelegd. Hij vond 't duidelijk niet leuk, en hij deed hier en daar nog wel wat nukkig, maar er was niets meer aan de hand verder... Dus dat maakt 't zo lastig...

Lynn_ schreef:Wat heftig zeg. Ik ben van mening dat je niet weg had moeten lopen maargoed, dat heb je nu natuurlijk al gedaan. Je hebt dus ook niks aan je mentor als ik dit zo lees? Dit hoort wel een beetje bij het onderwijs. Het ene moment lijkt alles prima te lopen; het andere moment zit je zomaar in de sh*t. Of mag ik dat woord niet zeggen .

Precies ja... Ik krijg overigens al de hele stage de indruk dat zij 't nogal wantrouwt en de kat uit de boom kijkt, terwijl ik vanuit de pabo alleen maar lovende berichten krijg en goede reacties. Zij vind mij nog lang niet bekwaam, de pabo wel. Helaas voor mij moet zij beslissen.

Ik had ook zeker niet moeten weglopen, klopt helemaal. Wat dat betreft kon ik me helemaal niet meer inhouden. Het voelde allemaal ten onrechte, omdat er nog veel meer tijdens dat gesprek om me werd afgevuurd waar ik totaal niet van op de hoogte was. Na 4,5 maanden stage kwam er ineens van alles uit wat zorgde voor totale miscommunicatie.
Ik begreep maar de helft van wat de directeur me allemaal zei omdat ik geen flauw idee had waar hij het over had.
Normaal kan ik me heel professioneel opstellen en kan ik rustig blijven, maar ik voelde me zo in 't nauw gedreven...

Silva schreef:Ik heb tegen de directeur trouwens wel geprobeerd uit te leggen hoe dat is gebeurd (tijdens dat gesprek dat wel in tranen en alles er op en eraan) maar goed, uiteindelijk heb ik he mwel duidelijk geprobeerd te maken dat het er uit flapte en dat dit totaal niet de bedoeling was om te zeggen.
De directeur gaf aan dat als zijn eigen collega's dit zouden zeggen (en net zo goed staigiares) dat hij dan nog niet klaar met ze was etc. etc. Dus hij kan het niet begrijpen... Totaal niet...
Hij vond dat ik er veel te makkelijk over dacht.

Ik zou voor die directeur niet eens wíllen werken. Natuurlijk mag (moet zelfs) hij zeggen dat dit niet gepast is maar een directeur hoort wel achter je te staan. Zeker voor de 'buitenwereld'. Het is óf geen goede directeur óf hij mag je om één of andere reden niet. Sorry dat ik het zo bot zeg hoor maar ik hoop dat jij inziet dat deze fout heel veel mensen overkomen is! En ik denk dat jouw directeur dat ook wel weet..

Kun je niks regelen met de Pabo? Misschien kun je de laatste weken bij een oud stage adres aan de slag? Ik zou hier namelijk echt voor bedanken. Als ik dit zo lees komt dit niet binnen een paar weken weer goed.

Heb je wel collega's op die school die jou en je situatie wel begrijpen?

Ik heb wel een vermoeden waarop de stageschool nu ineens zo doet.
Mijn mentor is zwanger en moet nog een week of 7 voordat ze met verlof gaat.
Nou verweten ze me er ineens van dat ik i.p.v. 3 weken nog 10 weken stage zou moeten lopen en dat dat afgesproken is (ik vond toevallig vandaag een contract waarin stond dat ik over drie weken klaar ben met handtekening van de school, mij en de pabo).
Ik verwacht dat zij mij als 'nog niet bekwaam' betitelen omdat ze willen dat ik nog wat langer blijf zodat ik de periode kan overbruggen waarin zij met verlof gaat... Zoiets misschien?
Verder baal ik er gewoon ontzettend van. Ik heb in de stage twee foutjes gemaakt en verder is 't allemaal perfect gegaan naar mijn mening en naar de mening van de pabo. Op die dingen mag je toch niet zomaar afgerekent worden?

't voelt trouwens wel heeeel prettig om hier even mn hart te luchten zeg!

Ik zou niet weten wat de reden van de school is. De reden die jij denkt, denk ik persoonlijk niet. Maargoed, dat weet je nooit natuurlijk. Mag ik weten wat je andere foutjes waren?

Lekker je hart luchten hier hoor; het is heel belangrijk dat je dat doet!

Welke afspraken zijn er nu gemaakt trouwens?

't andere foutje was dit:

Ik gaf les op een dag dat normaal nooit lesgaf, waardoor ik die dag juist goed had voorbereid. Ik had alleen 'n muzieklesje over 't hoofd gezien. Ik zag die dag wel dat er een muziekles gegeven moest worden, maar't was een zangles.
Mijn mentor zei dat hij heel makkelijk te vinden was op internet. 't geval: vier nummers met de zelfde titel maar allemaal anders.
Dus aan de hand van 't muziekboek gewoon met de kinderen een beetje gezongen. Ze moesten 't in canon leren, maar dat was deze les niet gelukt. Wel 't gewone nummer, zodat ze de tekst steeds beter kenden.
Het was een les van 20 minuten en helaas dus de eerste en enige les in 4,5 maand die mis is gelopen.

Mijn mentor kwam naar me toe en heeft op 6 of 7 verschillende manieren uitgelegd dat dit echt niet kan dat dit verkeerd is dat wat die kinderen wel niet moesten denken van mijn onvoorbereidheid.

@ Lynn: er zijn verder nog geen afspraken gemaakt. Ik voel totaal geen vertrouwen vanuit de school terwijl ik echt mijn best doen en 't op deze twee puntjes allemaal professioneel en goed heb uitgevoerd. Ligt het aan mij? Of is het niet goed dat zij zich hier zo op fixeren? Of is dit wel logisch?
Ik begin namelijk hierdoor gigantisch aan mezelf te twijfelen.

Nou, dit is niet normaal hoor. Ik heb ook een stagiaire en een heel andere manier van begeleiden. Ik zou bijna zeggen dat jij je LIO stage maar bij mij moet komen afronden :-). Ik hoop dat je geen deuk in je zelfvertrouwen oploopt...

Silva schreef:@ Lynn: er zijn verder nog geen afspraken gemaakt. Ik voel totaal geen vertrouwen vanuit de school terwijl ik echt mijn best doen en 't op deze twee puntjes allemaal professioneel en goed heb uitgevoerd. Ligt het aan mij? Of is het niet goed dat zij zich hier zo op fixeren? Of is dit wel logisch?
Ik begin namelijk hierdoor gigantisch aan mezelf te twijfelen.

Wanneer moet je weer naar je stage? MaandaG?

Lynn_ schreef:Nou, dit is niet normaal hoor. Ik heb ook een stagiaire en een heel andere manier van begeleiden. Ik zou bijna zeggen dat jij je LIO stage maar bij mij moet komen afronden :-). Ik hoop dat je geen deuk in je zelfvertrouwen oploopt...

Dat is dus wel 't geval...
Ik ben een half jaar gestopt met de pabo omdat ik een burn-out had. Nu ik weer begonnen ben en juist 't gevoel dat had dat 't zo goed ging begin ik dus echt erg aan mzelf te twijfelen en begin ik weer die gevoelens terug te krijgen van voor mijn stage. Heel naar.
Maar ja, mijn volgende vraag: hoe moet ik hier nou mee om gaan? Mijn stage wil ik hier niet verder afronden. Al is 't maar drie weken. Mijn vriend vind dat ik 't toch moet proberen. Mijn trots op zij zetten en de laatste weekjes doorzetten al weet ik dat ik van hen een onvoldoende krijg.
En ja.. volgende week moet ik hen natuurlijk weer onder ogen zien. Ik voel me daar nu al misselijk van. Zo naar!
Ik verlies compleet mijn zekerheid erover. Heel vervelend! Ik was juist zo zeker van mijn zaak.

Hoe ben je daar vandaag weg gegaan dan? Hebben jullie elkaar nog wel gedag gezegd?

Ik zou van de Pabo eisen dat ze op gesprek komen. Het liefst meteen maandagochtend. Jij hebt nu iemand nodig die aan jouw kant staat. Niet meer in gesprek gaan met de directeur en jouw mentor. Als zij samenspannen heb jij ook iemand nodig die daar voor jou zit! Er moeten nu sowieso concrete afspraken gemaakt worden. Als jouw mentor nu al weet dat jij een onvoldoende krijgt, moet je daar natuurlijk ook niet blijven. Dat is voor niemand goed. Als ze aangeven dat je in die drie weken hard moet werken maar dan alsnog een voldoende krijgt, zou ik wel blijven als ik jou was. Even op je tanden bijten en gaan.

Dus: concreten afspraken maken en NIET meer in gesprek gaan met je directeur en mentor samen. Het is nu aan de Pabo om jou te beschermen maar dat moet jij wel heel duidelijk maken.

Daarnaast vind ze dat ik te weinig initiatief toon om mee te draaien in 't team.
Bijvoorbeeld gericht op rapportgesprekken en invullen van de rapporten. Ik heb totaal geen verstand van 't invullen van de rapporten. Destijds heb ik haar meerdere keren aangegeven dat ik daar graag meer vanaf wilde weten, dati k mee wilde schrijven en dat ik graag ook oudergesprekken wilde voeren. Ik had verwacht dat zij op dat moment dat zij zover was wel zou aangeven dat we daar samen mee rond de tafel gingen zitten. Maar zij gaf aan dat ze dit juist van mij had verwacht en ik dus te weinig initiatief toonde. Want ik had zelf naar haar toen moeten gaan op dat moment om er bij te gaan zitten.
Ik wist dat ze met rapporten bezig was, maar ze had ze in twee dagen zelf geschreven en thuis. Ik stond van half 8 tot kwart voor 6 voor de klas en was als een van de laatsten op school, waardoor ik geen tijd zag om haar daar voor te benaderen. Ik had dus verwacht dat zij als begeleider mij hier in mee zou nemen, nadat ik dus een aantal keer had aangegeven dat ik hier meer van af wilde weten.

Ook zoiets... toon ik nou echt te weinig initiatief? Of is zij een onbekwame begeleider? Het lijkt mij dat begeleiders buiten tips om ook feedback en hulp moeten bieden en moeten begeleiden, dus ook met dit soort dingen...

Jeetje deze situatie lijkt me echt zwaar overdreven(van de kant van directeur dan), alsof je niet een keer een foutje kan maken en er iets uitflapt, echt totaal onbegrijpelijk dat die vent dat niet snapt. Dat van die muziekles moet je jezelf al helemaal niet aanrekenen, dat vind ik echt niet jouw fout. Dus als ik het goed begrijp ben je na deze stage klaar met stage lopen?
Ik denk wel dat het goed is om er nog eens over te praten met de directeur alleen en dat ook uitleggen wat je hier doet(bijna geen fouten, altijd netjes naar kinderen en goede voorbereiding enz.) Ik zou het zeker wel nog 3 weken volhouden, aangezien je niet zeker weet dat je een onvoldoende krijgt(toch?)

Ik heb al erg veel mailcontact gehad met de pabo en mijn begeleiders. Ze stonden er zelf ook versteld van en dinsdag hebben we een gesprek. Hoe moeilijk ik het ook vind, die twee incidenten moet ik natuurlijk ook aangeven.
Verder weten ze van alles al af en vinde nze het vervelend dat het zo loopt. Ze weten ook al enigszins af van de incidenten, behalve de uitspraak dus. De muziekles weten ze inmiddels. Hier heb ik niets moeilijks over gehoord nog, behalve dat ze 't vervelend voor mij vonden en of dit wel de goede plek voor mij was om af te studeren.
Dinsdag dus gesprek, woensdag weer stage denk ik... De komende week heb ik geen stage meer.
En nee er is geen gedag meer gezegd of iets... Heel naar is dat.