hoe een mens kan veranderen... wat heeft jou veranderd?

De ziekte van m'n moeder. Ik ben heel lang hierdoor een stuk minder onbezorgd geweest en ik heb wel geleerd dat het leven niet te plannen valt.

Zusje van Bert schreef:

Paris1985 schreef:de ziekte van mijn vader heeft er voor gezorgt dat ik het liefste elke dag bij hun ben en veel bezorgder over hun ben. En mijn mobiel geen seconde uit het oog verlies

Dit herken ik ook wel. Ze wonen aan de andere kant van de straat en ik heb het zelfs bij elke sirene die ik hoor dat ik op internet ga kijken waar hij heen gaat. Bezorgdheid is ook niks he... Maar zo herkenbaar... Hoe is het nu met jouw vader dan eigenlijk?

dat van die sirene heb ik ook, verschrikkelijk is dat. Met mijn vader gaat het redelijk hij werkt sinds kort weer voor 3 uur per dag. En dat gaat wel goed, hij is wel ontzettend moe daarna maar dat is niet zo gek. ZIjn eten gaat niet zo hij is soms 1,5 uur bezig met eten dat zal nooit beter worden helaas. Ook heeft die heel vervelend gevoel in zn been en arm dat noemen ze dan restless leg ofzo. Daar heeft die nu medicijnen voor. Verder gaat het goed hij loopt iedere zaterdag 25-40 km

-

Zusje van Bert schreef:

Paris1985 schreef:dat van die sirene heb ik ook, verschrikkelijk is dat. Met mijn vader gaat het redelijk hij werkt sinds kort weer voor 3 uur per dag. En dat gaat wel goed, hij is wel ontzettend moe daarna maar dat is niet zo gek. ZIjn eten gaat niet zo hij is soms 1,5 uur bezig met eten dat zal nooit beter worden helaas. Ook heeft die heel vervelend gevoel in zn been en arm dat noemen ze dan restless leg ofzo. Daar heeft die nu medicijnen voor. Verder gaat het goed hij loopt iedere zaterdag 25-40 km

Wat veel zeg! Mijn vader mag al blij zijn als hij het naar de auto redt. Maar helaas mag hij nu iets van een half jaar niet meer rijden. Dat is wel erg, maar goed... Weinig aan te doen. Dat van dat slikken heb ik gehoord ja, dat dat nogal lastig gaat als je een herseninfarct hebt gehad maar mijn vader kan gelukkig wel weer eten enzo. Dat hij moeilijk kan lopen komt weer ergens anders door. Fijn om te lezen dat jouw vader weer werkt. Kan hij zijn eigen werk blijven doen? Mijn vader heeft wel al een andere functie nu dan voorheen. Gelukkig heeft zijn directeur hem heel erg geholpen. Echt knap hoor dat je vader nog zo veel loopt! En fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met die ambu haha!

met dat rijbewijs terug krijgen was nog een heel gedoe ze zeggen een half jaar maar hij heeft het pas net terug zn 9 maanden later. Ze hadden een tijd terug bij kassa daar wat over dat er een achterstand was bij cbr en hun hadden gemaild en ineens had die het heel snel weer. Moest wel eerst gekeurd worden door een arts. 5 min geweest 300 zelf betalen. Hoeveel uitval heeft jou vader? Mijn vader heeft wel de zelfde functie ze hebben vanuit het bedrijf aanpassingen gedaan. En er is constant iemand bij hem. Mijn vader heeft als doel de nijmeegse 4daagse lopen in juli.

Ik ben heel erg veranderd door mijn ziekte. Ik sta anders in het leven, denk over andere dingen na, maak andere keuzes, heb andere prioriteiten etc.

Overlijden van mijn vader en stiefvader in een korte tijdd

-

het feit dat zowel mijn ex vriend als mijn huidige vriend zijn vreemdgegaan in mijn relatie met hun. met de laatste ben ik nog samen, maar merk wel dat het me geestelijk even een opdonder heeft gegeven, vooral omdat het dus de 2e man is die me dit flikt...raak mn zelfvertrouwen er een beetje door kwijt en ga steeds meer aan mezelf twijfelen...of ik wel leuk,lief en mooi genoeg ben, ook al weet ik diep van binnen wel dat t niet aan mij ligt.

*Marietje* schreef:het feit dat zowel mijn ex vriend als mijn huidige vriend zijn vreemdgegaan in mijn relatie met hun. met de laatste ben ik nog samen, maar merk wel dat het me geestelijk even een opdonder heeft gegeven, vooral omdat het dus de 2e man is die me dit flikt...raak mn zelfvertrouwen er een beetje door kwijt en ga steeds meer aan mezelf twijfelen...of ik wel leuk,lief en mooi genoeg ben, ook al weet ik diep van binnen wel dat t niet aan mij ligt.

Maar waarom blijf je dan bij je vriend?
Ik weet dat het voor een buitenstaander makkelijk praten is, maar ik weet niet of ik nog wel bij mijn vriend zou zijn gebleven of zelfs zijn gaan samenwonen!
En ik denk dat het feit dat het de 2e kerel zou zijn die me zoiets flikt daar ook heel erg mee zou spelen.

Princess schreef:

*Marietje* schreef:het feit dat zowel mijn ex vriend als mijn huidige vriend zijn vreemdgegaan in mijn relatie met hun. met de laatste ben ik nog samen, maar merk wel dat het me geestelijk even een opdonder heeft gegeven, vooral omdat het dus de 2e man is die me dit flikt...raak mn zelfvertrouwen er een beetje door kwijt en ga steeds meer aan mezelf twijfelen...of ik wel leuk,lief en mooi genoeg ben, ook al weet ik diep van binnen wel dat t niet aan mij ligt.

Maar waarom blijf je dan bij je vriend?
Ik weet dat het voor een buitenstaander makkelijk praten is, maar ik weet niet of ik nog wel bij mijn vriend zou zijn gebleven of zelfs zijn gaan samenwonen!
En ik denk dat het feit dat het de 2e kerel zou zijn die me zoiets flikt daar ook heel erg mee zou spelen.

ja hier heb ik t hier op t forum al heel vaak over gehad, vooral toen het net gebeurd was, dus ik wil er eigenlijk niet teveel op doorgaan zodat t weer een ellenlange discussie wordt als voorgaande keren, maar wat ik erover zeggen wil...
ja het heeft erg veel pijn gedaan, vooral omdat het inderdaad de 2e keer is, maar het feit dat hij is vreemdgegaan wil niet zeggen dat mijn liefde en gevoelens ook in 1 klap weg zijn. grappig is dat als ik in dit geval de buitenstaander was, ik ook zou adviseren om zo snel mogelijk je spullen te pakken en weg te gaan bij die kerel, maar nu ik er zelf inzit....is dat gewoon anders, en ik begrijp dat dat heel slecht te snappen is, net zoals het heel lastig uit te leggen is.
Hij is sindsdien keihard aan het werk om mijn vertrouwen terug te winnen, we praten er heel veel over omdat ik daar nog behoefte aan heb. Natuurlijk kan achteraf blijken dat het de verkeerde keuze is geweest, maar voor nu voelt dit goed, ondanks mijn onzekerheid, en zien we wel hoe het gaat lopen....

Het verraad van mijn ex (en twee van mijn beste vrienden) en de scheiding die daarop volgde, dat heeft mij mijn onschuld doen verliezen en heeft van mij een ander mens gemaakt dan ik vroeger was. Niet een slechter, beter, bitterder of leuker mens, maar gewoon een mens met een paar littekens en een paar levenslessen die wat hardhandiger waren dan ik had gehoopt.

Maar gelukkig ook positieve impulsen: de geboorte van mijn oudste zoon, want hij heeft mij moeder gemaakt. Sowieso de geboorte van mijn beide zoons. Iemand heeft me wel eens gevraagd of ik niet eerder bij mijn ex weg had willen/moeten gaan. Maar daarop is maar één antwoord mogelijk: nee, want anders had ik Ben niet gehad.

Verder het feit dat ik het daarna alleen moest rooien en mijn huis en gezin in mijn eentje moest runnen. Ik wilde niet dat de jongens uit hun huis hoefden naar 3 hoog achter midden in de stad, en de topsport die ik heb moeten bedrijven door al die ballen hoog te houden hebben me een de ene kant uitgeput maar ook heel veel kracht gegeven. Ik weet nu zeker dat er niets is dat ik niet kan, en ik kan het nog zelf ook.

Ook de 'nieuwe' relatie die ik na mijn scheiding heb gekregen met mijn huidige vriend (nieuw als in: inmiddels al zo'n 2,5 jaar) waarin ik weer vertrouwen heb kunnen krijgen in iemand die dat ook echt waard is. Ik sta daar ook heel anders in dan in mijn vorige relatie, en er is zoveel meer gelijkheid en wederzijds respect. Dat heeft mij ook weer tot een ander mens gemaakt.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat het is geweest, maar er is een punt in mijn leven geweest waarop ik tegen mezelf had gezegd; en nu is het genoeg, we gaan doelen zetten en er voor gaan! En van af dat moment lijkt het alsof mijn trein ieder station langs komt die ik in mijn hoofd had.

Bizar, want daarvoor was ik best ongelukkig en richtingloos.

De geboorte van mijn zoon heeft er voor gezorgd dat ik een stukje rust kreeg. Voorheen was ik altijd op zoek naar meer, en beter, veel op stap, grenzen opzoeken en dat is toen echt ineens veranderd, tijdens de zwangerschap natuurlijk al.
Wat mij daarna veranderd heeft is toen mijn ex vreemd is gegaan en hier wegging en in trok bij zijn vriendin die hij 3 dagen kende. In de tijd dat ik alleen ben ben ik zelfstandig, onafhankelijk, zelfverzekerd, vrolijk, en nog veel meer geworden. Denk dat ik pas echt mezelf ben sinds ik alleen ben.

Door het contact met mijn moeder te verbreken, nu 9 jaar geleden, ben ik sterker geworden. En 2,5 jaar geleden heb ik een aantal maanden in Engeland gewoond, hierdoor werd ik erg zelfstandig en kreeg ik het gevoel heel de wereld aan te kunnen. Eigenlijk door allerlei gebeurtenissen en keuzes die ik gemaakt heb, voel ik mij heel erg sterk en volwassener dan ik eigenlijk hoor te zijn.

mozzarella schreef:Ik ben heel erg veranderd door mijn ziekte. Ik sta anders in het leven, denk over andere dingen na, maak andere keuzes, heb andere prioriteiten etc.

Dit bij mij net zo. Plus de ziekte te leren accepteren en er mee om te leren gaan.

Zero schreef:Ik weet eigenlijk niet zo goed wat het is geweest, maar er is een punt in mijn leven geweest waarop ik tegen mezelf had gezegd; en nu is het genoeg, we gaan doelen zetten en er voor gaan! En van af dat moment lijkt het alsof mijn trein ieder station langs komt die ik in mijn hoofd had.

Bizar, want daarvoor was ik best ongelukkig en richtingloos.

+1

De relatie met mn ex die uitging. Ik was echt een stil en terughoudend muisje. Niet gelukkig in de relatie, 'ons' huis voelde niet als mijn thuis. Had het gevoel dat ik alles moest verantwoorden. De relatie was niet gelijkwaardig.
Ik ben nu echt veel sterker, opener en ad-rem. En wel gelukkig in deze relatie.

De scheiding van mn ouders: niks is vanzelfsprekend.

kruimelje schreef:De geboorte van mijn zoon heeft er voor gezorgd dat ik een stukje rust kreeg. Voorheen was ik altijd op zoek naar meer, en beter, veel op stap, grenzen opzoeken en dat is toen echt ineens veranderd, tijdens de zwangerschap natuurlijk al.
Wat mij daarna veranderd heeft is toen mijn ex vreemd is gegaan en hier wegging en in trok bij zijn vriendin die hij 3 dagen kende. In de tijd dat ik alleen ben ben ik zelfstandig, onafhankelijk, zelfverzekerd, vrolijk, en nog veel meer geworden. Denk dat ik pas echt mezelf ben sinds ik alleen ben.

Hoe gaat het nu eigenlijk met die relatie tussen je ex en die vriendin?

Ik ben erg veranderd in het jaar dat ik in Amerika was. Zowel zelfstandiger, stukje onschuld verliezen maar het heeft ook een negatieve invloed gehad. Een stukje dat ik moeilijk kan omschrijven maar er is daar íets met mij gebeurd dat iets heeft veranderd in mij, ten negatieve.
De relatie met mijn ex heeft mij veranderd. Ik geloofde in een volledige liefde, en hij heeft me doen inzien dat dat niet bestond. HIj heeft me bedrogen en hard op mijn hart getrapt. En alsnog liep ik achter hem aan.
De relatie met mijn man die daarna volgde heeft me iets anders gegeven. Een stukje rust maar ik merk dat er alsnog iets zit van vroeger dat ik meeneem. Zo kan ik hem gewoon niet altijd vertrouwen.

Op fotos van vroeger straal ik meer, ben ik onbezorgder. Dat heb ik eigenlijk nooit meer teruggekregen...

De ziekte van mijn moeder en het 2 keer overwinnen daarvan heeft mij postiever gemaakt, meer zin in het leven en een hogere waardering voor de kleine dingen.

Ik kan nu zo genieten van een mooie dag, een zonnetje, de honden die spelen, alle kleine dingen raak ik me steeds meer van bewust. Het heeft me bewust gemaakt dat het leven zomaar voorbij kan zijn en dat gezondheid en geluk belangrijker is dan al het geld van de wereld.

De breuk tussen mij en mijn ex, ik ben daarna gaan inzien dat het leven wel leuk is. Zag na die relatie pas in hoe ongelukkig ik in die relatie was.
En het overlijden van mijn moeder, sindsdien ben ik bang mensen kwijt te raken...