Re: voor de trein springen

Catootje vr 3 dec 2010 - 0:49

Ik heb zelf al jaren last van een depressie en hoewel ik nooit écht actieve suïcidale gedachten heb gehad, denk ik toch wel regelmatig dat het beter zou zijn als ik er niet meer zou zijn. Als ik hoor van iemand die zelfmoord heeft gepleegd kan ik dat niet egoïstisch vinden, omdat ik weet hoe erg diegene geworsteld moet hebben. Toch vind ik van alle manieren waarop je zelfmoord kunt plegen voor de trein springen wel het ergste. Die keuze snap ik nooit zo goed. Er zijn zoveel andere manieren die op z'n minst aan minder mensen schade berokkenen. Ik was daar zelf nog wel altijd heel erg mee bezig.

Maar misschien is het ook zo dat je bij de andere, minder publieke manieren (medicijnen, ophanging, polsen doorsnijden) er zo goed als verzekerd van bent dat je dierbaren je zullen vinden, en dat mensen dus door het publiekelijk te doen ervoor 'willen' zorgen dat hun dierbaren het traumatische beeld niet te zien krijgen. Ik weet totaal niet of het zo is hoor, maar dat is een overweging die ik me nog enigszins voor kan stellen.

Gast vr 3 dec 2010 - 0:50

Kanker brengt ook heel veel psychisch lijden met zich mee he. Het besef dat je (misschien wel) dood gaat terwijl je dat zelf niet wilt.

Lotus vr 3 dec 2010 - 0:52

Ik weet het, maar dit is wat uit onderzoek is gebleken. Ik wil ook echt niet beweren dat kanker niet erg is. Maar blijkbaar kunnen mensen met kanker nog meer uit het leven halen dan mensen met een ernstige depressie.

Catootje vr 3 dec 2010 - 0:56

Ruby Gloom schreef:Maar geloof me, iemand beroofd zichzelf niet van vandaag naar morgen van het leven hoor. Daar gaat héél veel tijd overheen en heel wat gedachtes, twijfels en weet ik voor wat emoties allemaal meer. Zwak is het niet. Eerder heel ernstig voor diegene dat hij/zij echt geen andere uitweg meer ziet dan zichzelf van het leven te beroven om dat dat vreselijke gevoel en die nare gedachtes af te komen waar hij/zij al jaren lang tegen vecht, zonder resultaat.

Inderdaad, ik heb altijd het idee dat mensen die het niet begrijpen hier compleet aan voorbij gaan. Mijn psycholoog heeft suïcide ooit als een trap beschreven, waarbij de eerste tree er af en toe aan denken is, de tweede tree er serieuzer over denken, de derde tree een van de mogelijkheden kiezen, de vierde tree voorbereidingen treffen en de bovenste tree het daadwerkelijk doen. Nou, voordat je bovenaan die trap staat moet er echt heel wat tijd overheen gaan inderdaad, die trap beklim je niet in een week. Ook kun je weer treden naar beneden gaan. De meeste depressieve mensen blijven (gelukkig!) op een van die treden steken voordat ze bovenaan staan. Van alle mensen die de trap beklimmen pleegt maar een heel klein gedeelte daadwerkelijk zelfmoord. Dat geeft wel aan hoe ontzettend veel worsteling met emoties, gedachten en twijfels er voor nodig zijn.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:03

Liva schreef:Kanker brengt ook heel veel psychisch lijden met zich mee he. Het besef dat je (misschien wel) dood gaat terwijl je dat zelf niet wilt.

Inderdaad, ik neem aan dat de meeste mensen die kanker hebben in de terminale fase en bij wie pijn het leven beheerst zich geestelijk ook verschrikkelijk voelen. Dan vraag ik me af hoe een depressie dan nog erger kan zijn.

Al een hele tijd geleden heb ik me voor de studie die ik destijds deed wat verdiept in kwaliteit van leven, maar het viel me wel op dat het wetenschappelijk onderzoek daarnaar vaak qua kwaliteit wel te wensen overliet, omdat het iets subjectiefs is en dus moeilijk te meten.

Lotus vr 3 dec 2010 - 1:27

Misschien dat die mensen nog van kleine dingen kunnen genieten, zoals van de aanwezigheid van hun dierbaren. Mensen met een ernstige depressie vinden niets meer fijn. Maar ik weet het ook niet precies hoor. En nogmaals, ik zeg niet dat kanker niet vreselijk is. En ik ben niet zelf tot die conclusie gekomen over levenskwaliteit. Dat iets wat ik onthouden heb van mijn studie. Ik ben er zelf een hele tijd verbaasd over geweest.

Maar hier ging het topic ook niet over verder, dus misschien kunnen we er over ophouden.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:37

Ik kan het echt niét begrijpen, echt niet.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:38

Minella schreef:Ik kan het echt niét begrijpen, echt niet.

En gelukkig maar.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:40

Darcy schreef:
Minella schreef:Ik kan het echt niét begrijpen, echt niet.

En gelukkig maar.

Ow dat zeer zeker.

Maar ik kan niet begrijpen dat mensen zó slecht in hun vel zitten dat ze niet meer willen leven. En ook niet dat ze het op zo'n verschrikkelijke manier doen, waar heel veel mensen mee te lijden hebben. Ik kan er ook geen begrip voor op brengen. Ik vind het héel erg voor die mensen, echt waar, maar vind het moeilijk om me er in te verplaatsen, omdat ik me dat totaal niet kan voorstellen.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:42

Minella schreef:
Darcy schreef:
Minella schreef:Ik kan het echt niét begrijpen, echt niet.

En gelukkig maar.

Ow dat zeer zeker.

Maar ik kan niet begrijpen dat mensen zó slecht in hun vel zitten dat ze niet meer willen leven. En ook niet dat ze het op zo'n verschrikkelijke manier doen, waar heel veel mensen mee te lijden hebben. Ik kan er ook geen begrip voor op brengen. Ik vind het héel erg voor die mensen, echt waar, maar vind het moeilijk om me er in te verplaatsen, omdat ik me dat totaal niet kan voorstellen.

Dat snap ik wel. Ik heb wel depressieve gevoelens gehad (lang niet zo sterk dat ik aan zelfmoord dacht) en dat vond ik al wel zo'n afschuwelijk pijnlijk gevoel, dat alles zwart is en het net is alsof je op de bodem van een diepe put zit. Ik kan me niet eens voorstellen hoeveel keer dat erger is als je suicidaal bent, wat afschuwelijk moet je je dan voelen...Dus dan voel ik vooral medelijden eigenlijk.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:43

Dat lijkt me echt verschrikkelijk inderdaad.

Kabouter vr 3 dec 2010 - 1:48

Ik wilde wat vragen, maar ik kom niet uit mijn woorden.

Ik kan me wel voorstellen dat mensen zelfmoord plegen, maar niet dat ze dat doen door voor de trein te springen.

Gast vr 3 dec 2010 - 1:55

Ik heb dat ook Minella.. Door dit topic komt alles met die vriend weer terug.. Het is ook nog maar twee maand geleden natuurlijk. Maar dan bedenk je je ineens dat je vrijdag nog met elkaar in de kroeg stond, zo`n gigantisch feest gevierd. Dronken geweest, gepraat en gelachen.. En dat hij nog geen 12 uren daarna zichzelf van het leven heeft beroofd.. Zo vreemd.. Hij wist toen al dat het z`n laatste avond zou zijn en ik kan me dat nog steeds niet voorstellen.. Dat je er zo diep in zit dat je het wilt, maar dat je ook zo`n gigantisch masker op kan houden..

Echt onbegrijpelijk..

TNMN vr 3 dec 2010 - 1:59

Ik vind het altijd heel verdrietig als ik hoor dat mensen zelfmoord plegen. De gedachtengang die die mensen hebben, dat moet verschrikkelijk zijn. Denken over zelfmoord is iets anders dan het echt doen, die drempel moet gigantisch zijn.
Ik heb ooit van een psych. gehoord dat het soms zo is dat hij mensen krijgt, die ZO graag dood willen dat hij niets meer kan doen. Lijkt me echt heel erg, een machteloos gevoel.
Ik vind zelfmoord niet egoistisch, mensen die zelfmoord plegen denken echt dat de mensen rondom hun beter af zijn zonder hun.

Lotus vr 3 dec 2010 - 2:00

Kabouter schreef:Ik wilde wat vragen, maar ik kom niet uit mijn woorden.

Je maakt me nieuwsgierig.

Gast vr 3 dec 2010 - 2:12

Ik kan me eerlijk gezegd nooit zo goed voorstellen dat er mensen zijn die zich écht niet kunnen indenken hoe het voelt om zo depressief te zijn en dus vreemde opmerkingen maken. Oké, dat je het zelf niet mee gemaakt hebt, heel fijn. Maar je hebt toch wel enige vorm van inlevingsvermogen dat je je kan voorstellen dat een mens zich zo enorm slecht kan voelen als het suicidaal is..?

Gast vr 3 dec 2010 - 2:15

Nou ja ik kan me dat wel voorstellen eigenlijk. Voordat ik depressieve gevoelens had, had ik ook echt niet geweten dat dat zo voelde. Laat staan suicide gevoelens. Ik kan me wel indenken dat je dat echt niet begrijpt. Maar goed, het dan wegwuiven (wat ik van Marcella89? een beetje vind) vind ik ook wel stuitend.

Gast vr 3 dec 2010 - 2:17

Nee, weten idd niet, maar je kunt je toch inleven? Ik kan me toch ook goed voorstellen hoe het voelt om bijvoorbeeld een gebroken been te hebben, ik noem maar wat. Ik vind het altijd zo simpel gedacht, reacties zoals die van marcellah. Volgens mij hoef je daar niet depressieve gevoelens voor te hebben gevoeld om je in te kunnen leven.

Gast vr 3 dec 2010 - 2:17

Liva schreef:Ik kan me eerlijk gezegd nooit zo goed voorstellen dat er mensen zijn die zich écht niet kunnen indenken hoe het voelt om zo depressief te zijn en dus vreemde opmerkingen maken. Oké, dat je het zelf niet mee gemaakt hebt, heel fijn. Maar je hebt toch wel enige vorm van inlevingsvermogen dat je je kan voorstellen dat een mens zich zo enorm slecht kan voelen als het suicidaal is..?

Hoe bedoel je dit?

Ik kan het me voorstellen dat iemand zich enorm slecht voelt, maar hoé dat voelt en dat je dus echt dood wil, dat kan ik me niet voorstellen, dat je gewoon niet meer wilt leven, dat kan ik me niet voorstellen.

VeryCherry vr 3 dec 2010 - 2:17

Ik kan me inderdaad niet indenken dat je jezelf van het leven wil beroven, maar ik kan me enigszins voorstellen dat je dan wel heel diep moet zitten.

Gast vr 3 dec 2010 - 2:19

Minella schreef:
Liva schreef:Ik kan me eerlijk gezegd nooit zo goed voorstellen dat er mensen zijn die zich écht niet kunnen indenken hoe het voelt om zo depressief te zijn en dus vreemde opmerkingen maken. Oké, dat je het zelf niet mee gemaakt hebt, heel fijn. Maar je hebt toch wel enige vorm van inlevingsvermogen dat je je kan voorstellen dat een mens zich zo enorm slecht kan voelen als het suicidaal is..?

Hoe bedoel je dit?

Ik kan het me voorstellen dat iemand zich enorm slecht voelt, maar hoé dat voelt en dat je dus echt dood wil, dat kan ik me niet voorstellen, dat je gewoon niet meer wilt leven, dat kan ik me niet voorstellen.

Deze quote van Minella legt het wel goed uit. Ze kan het zich wel voorstellen als in ze kan zich inleven, maar ze kan het zich niet echt vóórstellen. Ik ook niet overigens. Maar ik vond de uitspraak van Marcellah niet getuigen van uberhaupt veel inlevingsvermogen, either way.

Gast vr 3 dec 2010 - 2:25

Je kan voor je zelf niet voorstellen dat je dood zou willen, maar je kan toch wel voor een ander voorstellen dat diegene dood zou willen en zich daar heel erg ellendig onder voelt? En dus begrijpen dat het niet iets is wat je zomaar doet zeg maar.

VeryCherry vr 3 dec 2010 - 2:26

Nee, ik kan me voor een ander niet voorstellen dat hij/zij dood wil. Die mensen zien helemaal geen lichtpuntjes meer terwijl ik er misschien nog wel een paar op zou kunnen noemen, waardoor die ander wel 'moet' blijven leven.

Gast vr 3 dec 2010 - 2:30

Hmm..mag ik dat raar vinden?

VeryCherry vr 3 dec 2010 - 2:32

Ja tuurlijk, maar ik kan voor een ander toch niet indenken dat je dood wil.

Gesponsorde inhoud