Re: voor de trein springen

Gast do 2 dec 2010 - 22:21

Ik denk ook als je dat doet dat je gewoon niet meer weet waar je mee bezig bent. Ik vind het ook niet egoïstisch als je zelfmoord pleegt want daar heb je onwijs veel moed voor nodig om het daadwerkelijk te doen.
Maar ik ben het er mee eens dat er zat andere opties zijn waar je veel minder mensen bij betrokken worden.
Als je echt dood wilt dan lukt dat ook, ook zonder hulp van een trein.

Gast do 2 dec 2010 - 22:23

Ik ben het eens met Doedell.. Ik heb het 2x van dichtbij meegemaakt en dat een meisje voor de trein sprong vond ik toch wel heel erg.. Ze was zelfs aan het bellen met haar vriendje en die heeft alles gehoord ook nog..

Gast do 2 dec 2010 - 22:29

Ik als mens die wil blijven leven vind het vrij egoistisch als iemand er voor kiest voor de trein te springen. Ik denk zelf aan het mogelijke trauma dat een machinist kan oplopen. Het lijkt me namelijk verschrikkelijk voor een machinist om te zien dat er iemand op het spoor staat en te weten dat je niet meer (op tijd) kunt remmen. Ook vind ik het egoistisch voor de opruimingsdienst die de resten van de rails moeten schrapen na de tijd. Daarnaast vind ik het voor de nabestaanden verschrikkelijk. Maar dat geldt voor alle vormen van zelfmoord. Maar... ik zeg dit omdat ik (gelukkig) geen idee heb wat iemand er toe brengt er uit te stappen, op wat voor manier ook. Dat feit maakt mijn bovenstaande mening heel subjectief, bevooroordeeld en alleen gebaseerd op mijn eigen gevoel en gedachten.

Jeanette do 2 dec 2010 - 22:39

Ik vind voor de trein springen om een einde aan je leven te maken een laffe manier als je het niet meer ziet zitten. Je bezorgt er andere mensen een trauma mee.

Gast do 2 dec 2010 - 23:03

Nee ik respecteer de keuze om voor de trein te springen niet. Andere mensen zijn hier ook de dupe van. Naast natuurlijk de familie en vrienden, ook de omstanders. Er zijn zoveel manieren om misschien nog iets van je leven te maken. Ik weet dat de drempel om naar een psycholoog, praatgroep etc. erg hoog zal zijn voor deze mensen, maar toch, er zijn zoveel manieren. Waarschijnlijk denkt de persoon die voor de trein springt niet eens meer aan zulk soort dingen. Ik denk dat als je je dan echt van het leven wil beroven je dan voor mijn part beter een overdosis medicijnen kunt pakken, dan voor de trein springen, maargoed dat is de meerderheid het niet met mij eens; de vele mensen die voor de trein springen.

Gast do 2 dec 2010 - 23:12

Ik ben zelf jarenlang depressief geweest en weet helaas alles over de manier waarop psychisch lijden ook echt lijden kan zijn. Ik ben ook suicidaal geweest, maar heb nooit het lef gehad om echt een poging te doen. Ik heb wel ontelbare keren gewenst dat ik niet meer wakker zou worden oid. Op een gegeven moment ben je nog te ver heen om te beseffen wat je doet, je wil nog maar 1 ding, dood. En dat punt herken ik zelf helaas wel en is altijd het punt geweest waarop ik hulp ging zoeken.

Ik kan het dan ook alleen maar heel erg verdrietig vinden als iemand besluit zelfmoord te plegen. Je moet dan zo ver heen zijn...Ik vind wel inderdaad dat de trein niet de beste oplossing is doordat je buitenstaanders ook zo vreselijk traumatiseerd. Een trein is echter wel effectief, dus vanuit dat perspectief kan ik me er wel iets bij voorstellen...

Sweety do 2 dec 2010 - 23:12

Chocolate Cookie schreef:
CherrieLola schreef:Nee, ik heb geen begrip voor mensen die voor de trein springen. Dat je een eind aan je leven wil maken kan ik wel begrijpen, maar doe het dan op een mindere gore manier... Door voor de trein te springen/van een flat af te springen/e.d bezorg je andere mensen een trauma.

Ik heb hier niets meer aan toe te voegen..

+1

_Lacey_ do 2 dec 2010 - 23:15

Ik heb er begrip voor als mensen zichzelf van het leven willen beroven. Naar mijn idee is daar een hoop moed voor nodig. Voor de trein springen vind ik alleen niet de manier om het te doen.

smooch do 2 dec 2010 - 23:31

CherrieLola schreef:Nee, ik heb geen begrip voor mensen die voor de trein springen. Dat je een eind aan je leven wil maken kan ik wel begrijpen, maar doe het dan op een mindere gore manier... Door voor de trein te springen/van een flat af te springen/e.d bezorg je andere mensen een trauma.

Mee eens

Petteflet do 2 dec 2010 - 23:55

Voor de trein springen vind ik wel heel erg, er zijn zat andere manieren om een einde aan je leven te maken. Maar zoals eerder al werd gezegd, voor de trein springen is wel effectief. Je weet zeker dat het lukt....

Toch vind ik zelfmoord (vanuit mijn leefwereld), absoluut niet egoïstisch. Ik zie het dan ook niet als een wanhoopsdaad of schreeuw om aandacht. Misschien wordt deze denkwijze ook wel beïnvloed doordat ik van heel dichtbij meemaak hoe het is om dood te willen. Bij sommige is het een weloverwogen keuze.

Lotus vr 3 dec 2010 - 0:04

Wat interessant om al jullie reacties te lezen. Ik heb zelf regelmatig overwogen om een eind aan mijn leven te maken. Ik ben een paar keer tot halverwege een poging gekomen, maar bedacht me dan. Van voor de trein springen heb ik altijd gezegd dat ik dat niet zal doen. Ik vind dat dit de meest belastende manier voor anderen is en dat zou ik niemand aan willen doen. Toch kan ik me wel voorstellen dat anderen voor deze manier kiezen. Zoals er al gezegd is, het is wel een manier waarvan je zeker weet dat hij lukt.

Gast vr 3 dec 2010 - 0:08

Marcellah89 schreef:Het lijkt mij echt verschrikkelijk om te zien als iemand voor de trein springt.
Ik heb daar ook geen goed woord voor over.
Ik vind dat je het beste van het leven moet maken, desnoods met hulp van anderen maar jezelf van het leven beroven is gewoon zwak.
Pas als je iedere dag pijn hebt en de dood zit er aan te komen en je wilt euthanasie plegen kan ik daar achter staan maar anders niet.

Met dit soort reacties kan ik dus helemaal niks. Ben je zelf wel eens zo erg depressief geweest marcellah?

Lotus vr 3 dec 2010 - 0:15

Liva schreef:
Marcellah89 schreef:Het lijkt mij echt verschrikkelijk om te zien als iemand voor de trein springt.
Ik heb daar ook geen goed woord voor over.
Ik vind dat je het beste van het leven moet maken, desnoods met hulp van anderen maar jezelf van het leven beroven is gewoon zwak.
Pas als je iedere dag pijn hebt en de dood zit er aan te komen en je wilt euthanasie plegen kan ik daar achter staan maar anders niet.

Met dit soort reacties kan ik dus helemaal niks. Ben je zelf wel eens zo erg depressief geweest marcellah?

Dit was inderdaad nog een reactie waar ik even op wil reageren. Ik ben blij voor je, Marcellah, dat je je blijkbaar geen voorstelling kunt maken van de hel waar sommige mensen doorheen gaan. Psychische pijn kan veel meer lijden veroorzaken dan lichamelijke pijn. De kwaliteit van leven van iemand met een ernstige depressie is veel slechter dan die van iemand met kanker. (dit is wetenschappelijk aangetoond. Ik wil trouwens niet beweren dat lichamelijke pijn niet erg is)
In mijn ogen is het juist helemaal niet zwak als iemand een eind aan zijn/haar leven maakt. Dat is iets waar je heel veel moed voor nodig hebt, als je het bij volle bewustzijn doet.

Gast vr 3 dec 2010 - 0:16

Voor de trein springen is cru voor de omgeving, dat zeker. Maar ik denk dat je als je zo depressief bent daar écht niet meer over na denkt. Ik vind het ook zo makkelijk gezegd van omstanders dat er vast wel andere manieren waren. Die waren er vast ook wel, maar die persoon zag dat niet meer zo. Als je echt zo depressief bent, heb je het gevoel dat niemand van je houdt, dat niemand je kan of wil helpen ondanks dat je al zoveel hulp hebt gehad. Want dat hebben de meeste depressieve mensen echt wel hoor. Het schort echt aan goede hulp hier hoor. Een vriendin van me was zwaar depressief en moest alsnog 3 weken wachten voordat ze opgenomen kon worden. Dat is toch niet normaal? Als je dan al zo vreselijk in de knup zit met jezelf, hoe denk je dan dat je die laatste weken door moet komen? En dan maar hopen dat de hulp aan slaat.

Egoistische daad? Nee. Je kiest voor jezelf.

En Marcellah, psychisch lijden is minstens zo erg als lichamelijk lijden hoor, vergis je daar maar niet in.

VeryCherry vr 3 dec 2010 - 0:19

Liva schreef:Voor de trein springen is cru voor de omgeving, dat zeker. Maar ik denk dat je als je zo depressief bent daar écht niet meer over na denkt. Ik vind het ook zo makkelijk gezegd van omstanders dat er vast wel andere manieren waren. Die waren er vast ook wel, maar die persoon zag dat niet meer zo. Als je echt zo depressief bent, heb je het gevoel dat niemand van je houdt, dat niemand je kan of wil helpen ondanks dat je al zoveel hulp hebt gehad. Want dat hebben de meeste depressieve mensen echt wel hoor. Het schort echt aan goede hulp hier hoor. Een vriendin van me was zwaar depressief en moest alsnog 3 weken wachten voordat ze opgenomen kon worden. Dat is toch niet normaal? Als je dan al zo vreselijk in de knup zit met jezelf, hoe denk je dan dat je die laatste weken door moet komen? En dan maar hopen dat de hulp aan slaat.

Egoistische daad? Nee. Je kiest voor jezelf.

En Marcellah, psychisch lijden is minstens zo erg als lichamelijk lijden hoor, vergis je daar maar niet in.

Is dat zo? Kies je inderdaad voor jezelf, of kies je voor anderen dat ze beter af zijn zonder jou?

Gast vr 3 dec 2010 - 0:21

Beide denk ik. Je kiest voor jezelf , omdat je niet meer zoveel wilt lijden. En voor de mensen waarvan jij denkt dat ze toch niet van je houden. Het is niet iets wat je jezelf voor houdt hoor, dat voel je écht zo. Althans, ik voelde dat wél zo toen ik erg depressief was. Je kunt als je depressief bent niet rationeel meer nadenken, het is echt psychisch ziek zijn.

VeryCherry vr 3 dec 2010 - 0:25

Oh nee, ik dacht dat je alleen bedoelde dat je alleen maar voor jezelf kiest als je zelfmoord pleegt. Maar ik kan me voorstellen dat als je niet *meer* van jezelf houdt het je dan niks kan schelen dat je dood bent en dat je familie dan vast ook beter af is zonder jou. Dat je die gedachtegang dan hebt zeg maar.

Gast vr 3 dec 2010 - 0:27

CherrieLola schreef:Oh nee, ik dacht dat je alleen bedoelde dat je alleen maar voor jezelf kiest als je zelfmoord pleegt. Maar ik kan me voorstellen dat als je niet *meer* van jezelf houdt het je dan niks kan schelen dat je dood bent en dat je familie dan vast ook beter af is zonder jou. Dat je die gedachtegang dan hebt zeg maar.

Nou het is niet dat je niét dat het je niks kan schelen. Je wilt graag dood, omdat je dan geen zorgen meer hebt en dat dan alles op houdt, alle ellende. En dat je denkt dat mensen gelukkig worden van het feit dat jij er niet meer bent.

Ik word ook altijd heel verdrietig als ik hoor dat iemand zelfmoord heeft gepleegd. Niet alleen maar voor de nabestaanden, maar ook vooral voor de persoon zelf. Wat voor hel ze zijn door gegaan voordat ze de stap genomen hebben om er vandoor te gaan. Dat is echt een hele grote drempel en die neem je pas als je zwaar heen bent.

Phileine vr 3 dec 2010 - 0:30

Ik vind het vooral heel naar dat er mensen zijn die zichzelf van het leven beroven. Ik vind het ook jammer dat er mensen zijn die zelfmoord een zwaktebod vinden. Het is geen zwaktebod, maar een dusdanig psychisch lijden wat in stand blijft en mensen op een gegeven moment niet meer trekken. Mensen die voor de trein springen doen dat niet om anderen te shockeren, maar willen gewoon niet meer. Ik heb wel begrip voor hen, maar ik heb ook medelijden met de mensen die het moeten aanschouwen, zoals conducteurs en mensen die op het perron staan te wachten. Maar ja, op welke manier je ook zelfmoord pleegt, mensen zullen je altijd vinden. Het nare van voor de trein springen is alleen dat mensen het echt zien gebeuren en dat is wel verschrikkelijk. Ik heb ooit eens een man gesproken die net die dag iemand voor de trein had zien springen. Hij was helemaal aangedaan en van slag. Dat was wel heftig om mee te maken.

Makamba vr 3 dec 2010 - 0:35

Ik vind dat als iemand niet meer wil leven, dat het zijn/haar goed recht is om daar een einde aan te maken. Voor de trein springen... ja.. je berokkend er zoveel meer schade mee. Je bent er dan zelf wel niet meer, maar diegene die jou aanrijdt en de mensen die het zien gebeuren houden er zoveel schade aan over.

Als je écht niet meer wilt leven, sta je bij dat soort dingen helemaal niet meer stil natuurlijk. Je wilt enkel nog ontsnappen aan dit leven. Ik ben van mening dat als je je leven beeindigd het wel heel heel heel erg slecht met je moet gaan en dat je echt geen andere uitweg meer ziet om dit te kunnen doen. Ik zou het zelf niet durven, ookal zie ik het soms ook echt niet meer zitten allemaal. Het lijkt me heel heftig als je met dit soort gevoelens te kampen hebt en dat waarschijnlijk al dag in, dag uit.

Ik denk ook dat er geen goede manier voor je omgeving is om jezelf van het leven te beroven. Als je het op een andere manier doet zullen mensen je ook vinden. Het is natuurlijk wel anders dan dat omstanders het zien gebeuren natuurlijk, maar het blijft een naar beeld. Maar nogmaals, als iemand vindt dat hij of zij niet meer wilt leven dan heeft deze persoon (vind ik) het recht om daar zelf over te beslissen.

Lotus vr 3 dec 2010 - 0:37

Sommige mensen doen het trouwens voor een deel wel om anderen te shockeren. Mijn moeder kende iemand die expres voor de ogen van de kinderen van iemand aan wie hij een hekel had voor de trein is gesprongen. En als je midden op een druk station voor de trein springt, moet er ook haast wel de bijbedoeling bij zitten om anderen te shockeren.

En om voor mezelf te spreken: ik heb nooit de overtuiging gehad dat mijn moeder en broertjes beter af zijn zonder mij. Ik ben me er juist altijd heel erg van bewust geweest dat ik ze iets verschrikkelijks zou aandoen. (dat heeft er waarschijnlijk ook voor gezorgd dat ik er nog ben)

@ Liva, ik heb dat ook altijd als ik hoor dat iemand een einde aan zijn leven heeft gemaakt. Dan moet ik er ook meteen aan denken hoe vreselijk moeilijk diegene het gehad moet hebben.

Gast vr 3 dec 2010 - 0:45

Donderwolkje schreef:
Liva schreef:
Marcellah89 schreef:Het lijkt mij echt verschrikkelijk om te zien als iemand voor de trein springt.
Ik heb daar ook geen goed woord voor over.
Ik vind dat je het beste van het leven moet maken, desnoods met hulp van anderen maar jezelf van het leven beroven is gewoon zwak.
Pas als je iedere dag pijn hebt en de dood zit er aan te komen en je wilt euthanasie plegen kan ik daar achter staan maar anders niet.

Met dit soort reacties kan ik dus helemaal niks. Ben je zelf wel eens zo erg depressief geweest marcellah?

Dit was inderdaad nog een reactie waar ik even op wil reageren. Ik ben blij voor je, Marcellah, dat je je blijkbaar geen voorstelling kunt maken van de hel waar sommige mensen doorheen gaan. Psychische pijn kan veel meer lijden veroorzaken dan lichamelijke pijn. De kwaliteit van leven van iemand met een ernstige depressie is veel slechter dan die van iemand met kanker. (dit is wetenschappelijk aangetoond. Ik wil trouwens niet beweren dat lichamelijke pijn niet erg is)
In mijn ogen is het juist helemaal niet zwak als iemand een eind aan zijn/haar leven maakt. Dat is iets waar je heel veel moed voor nodig hebt, als je het bij volle bewustzijn doet.

Deze vergelijking tussen psychisch lijden en kanker vind ik erg jammer. Allesoverheersende lichamelijk pijn is iets heel ergs en ik vraag me ook af hoe je wetenschappelijk kunt aantonen dat dat minder erg is dan psychisch lijden. Ik ben benieuwd naar het wetenschappelijk onderzoek dat hier naar gedaan is, want het is me totaal onduidelijk hoe je tussen deze twee zaken een vergelijking kunt trekken.

Makamba vr 3 dec 2010 - 0:46

Marcellah89 schreef:Het lijkt mij echt verschrikkelijk om te zien als iemand voor de trein springt.
Ik heb daar ook geen goed woord voor over.
Ik vind dat je het beste van het leven moet maken, desnoods met hulp van anderen maar jezelf van het leven beroven is gewoon zwak.Pas als je iedere dag pijn hebt en de dood zit er aan te komen en je wilt euthanasie plegen kan ik daar achter staan maar anders niet.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Sommige mensen hebben zo'n erngstige psychische problemen dat ze er ook met de hulp van iemand anders niet meer uit kunnen komen. Neem de vader van mijn nichtje. Hij heeft geprobeerd zich van het leven te beroven en dit ook al vaker aangegeven naar de buitenwereld. Mijn zus heeft hem één keer ervan kunnen weerhouden.

Uiteindelijk gingen ze uit elkaar, kreeg hij een nieuwe vriendin en een zoontje. Toch bleef het maar slecht met hem gaan, ookal probeerde hij er na die ene zelfmoordpoging wat van te maken. Het is niet zo zwart - wit als je denkt. Denk je dat mensen dat voor hun lol doen? Zomaar hun familie, gezin en vrienden achter laten? Dat ze het leuk vinden om voor de trein te springen of om zichzelf op te hangen. Het is een heel gevecht dat je hebt iedere keer met je eigen gedachtes en gevoelens. Wat de oorzaak daarvan is, dat kan van alles zijn.

Maar geloof me, iemand beroofd zichzelf niet van vandaag naar morgen van het leven hoor. Daar gaat héél veel tijd overheen en heel wat gedachtes, twijfels en weet ik voor wat emoties allemaal meer. Zwak is het niet. Eerder heel ernstig voor diegene dat hij/zij echt geen andere uitweg meer ziet dan zichzelf van het leven te beroven om dat dat vreselijke gevoel en die nare gedachtes af te komen waar hij/zij al jaren lang tegen vecht, zonder resultaat.

Gast vr 3 dec 2010 - 0:49

Ik heb dezelfde mening als CherrieLola.

Lotus vr 3 dec 2010 - 0:49

@ Twellie: Het is allebei heel anders. Maar op de een of andere manier schijnen ze het te hebben vergeleken en is gebleken dat een ernstige depressie een van de dingen is die de kwaliteit van leven het meest negatief beïnvloed. Ik heb dit onder andere uit een studieboek, maar dat heb ik niet bij de hand, dus meer kan ik je er even niet over vertellen.

Gesponsorde inhoud