voor de trein springen

Dromertje schreef:Als je zelfmoord wilt plegen dan denk je niet meer aan de mensen om je heen en wat voor gevolgen je actie heeft denk ik.

CherrieLola schreef:Weet je wat ik nooit kan begrijpen, hoe zelfmoord kan mislukken. Ik heb altijd het idee dat het dan gewoon een schreeuw om hulp is. Klinkt misschien heel bot hoor, maar als iemand het al 5/6 keer geprobeerd heeft doe je gewoon iets niet goed.

Dromertje schreef:Ik heb sowieso geen begrip of respect voor mensen die zelfmoord plegen. Hoe je het wendt of keert, het is een egoistische actie en je laat veel mensen met verdriet achter, plus de mensen die je vinden of de boel weer op moeten ruimen.

CherrieLola schreef:Nee, ik heb geen begrip voor mensen die voor de trein springen. Dat je een eind aan je leven wil maken kan ik wel begrijpen, maar doe het dan op een mindere gore manier... Door voor de trein te springen/van een flat af te springen/e.d bezorg je andere mensen een trauma.

freakielief schreef:Hun keuze om zichzelf van het leven te beroven respecteer ik. Alleen zijn er wel 'betere' manieren om dat te doen, zonder dat je een heleboel mensen traumatiseert (de machinist + conducteurs, de mensen die jouw stukjes van het spoor mogen schrapen). Aan de andere kant besef ik dat dat wellicht niet je grootste zorg is op het moment dat je jezelf voor de trein gooit.

Samenvattend vind ik het vooral heel erg sneu voor alle betrokkenen.

CherrieLola schreef:Weet je wat ik nooit kan begrijpen, hoe zelfmoord kan mislukken. Ik heb altijd het idee dat het dan gewoon een schreeuw om hulp is. Klinkt misschien heel bot hoor, maar als iemand het al 5/6 keer geprobeerd heeft doe je gewoon iets niet goed.

CherrieLola schreef:Weet je wat ik nooit kan begrijpen, hoe zelfmoord kan mislukken. Ik heb altijd het idee dat het dan gewoon een schreeuw om hulp is. Klinkt misschien heel bot hoor, maar als iemand het al 5/6 keer geprobeerd heeft doe je gewoon iets niet goed.

Dromertje schreef:

CherrieLola schreef:Weet je wat ik nooit kan begrijpen, hoe zelfmoord kan mislukken. Ik heb altijd het idee dat het dan gewoon een schreeuw om hulp is. Klinkt misschien heel bot hoor, maar als iemand het al 5/6 keer geprobeerd heeft doe je gewoon iets niet goed.

In mijn verhaal wisten de mensen om haar heen dat ze suïcidaal was, toen haar dochter 's middags eerder thuis kwam dan gepland en haar moeder was er niet hebben ze direct groot alarm geslagen, ze zijn toen direct gaan zoeken met helicopters enzo en toen is haar moeder buiten westen ergens in een bos gevonden, direct naar het ziekenhuis, maag leeggepompt en het overleefd. Tweede keer was ze net terug van de PAAZ-afdeling, is ze door haar man laveloos achter in de tuin gevonden. Derde keer is ze in verwarde toestand van de weg geplukt door de politie, vierde keer heeft ze in paniek haar zus opgebeld en die heeft ervoor gezorgd dat de spoorwegpolitie haar bij het spoor vandaan heeft gehaald en de vierde keer zat ze net een dag op de open afdeling, is ze weg gegaan en voor de trein gesprongen.

Ik weet niet of het een schreeuw om aandacht was. Ik weet wel dat ze toen enorm ziek was en iedere keer psychisch nog dieper zonk als een poging mislukt was. Ik heb ook gezien wat het met haar gezin deed. Haar dochter heeft toen wel eens gezegd dat ze spijt had dat ze de politie de eerste keer heeft gebeld.

@ Freakie: ik heb dat geschreven n.a.v. mijn eigen ervaring, maar ik ben het ook wel eens met jouw beredenering.

CherrieLola schreef:Oh, wat ik wel nog wil toevoegen is dat ik best wel snap dat er mensen zijn die het echt niet meer zien zitten en denken dat alles en iedereen beter af is zonder diegene. Maar waar ik me vooral aan stoor zijn die net-niks-mensen die van die halfbakken pogingen doen en expres te weinig medicijnen nemen, of hun polsen willen doorsnijden en dan overdwars op hun pols snijden en de badkamerdeur wagenwijd open laten staan zodat ze in ieder geval op tijd gevonden worden. En meer van dat soort dingen.

Bah, ik kan niet eens meer verwoorden wat ik nou allemaal precies wil zeggen.