voor de trein springen

Coco schreef:Ik kan de grapjes erover ook nooit zo waarderen.
Ik vind niet dat mensen moeten blijven vechten. Ik denk dat wij niet van iemand kunnen verwachten, die het leven echt niet meer ziet zitten, om te blijven omdat wij hem/haar bij ons willen houden. Dat zou egoistisch van ons zijn.

Wel ben ik van mening dat wanneer je nog kleine kinderen hebt, je moet proberen om er nog een tijd voor hen te kunnen zijn, zodat ze zich in ieder geval kunnen herinneren wie hun vader/moeder is. Het lijkt mij voor een kind verschrikkelijk om niet te weten wie je ouder is. Tuurlijk is het ook verschrikkelijk als een ouder zelfmoord pleegt, maar als je beseft hoe moeilijk je ouder het had, kun je je daar met de tijd misschien bij neer leggen, hoe moeilijk het ook is.

Ik ben overigens wel van mening dat je het dan wel moet doen op een manier waarbij je niet een heleboel mensen erbij betrekt. Zoals voor de trein springen, zijn mensen die daar een levenslange trauma aan over houden.

Ik heb niet het hele topic gelezen. Maar hier ben ik het wel mee eens.

Ze zijn er wel mee bezig dat mensen die niet meer willen leven dat ze binnen bepaalde regels een einde aan hun leven mogen maken. Maar dit was volgens mij eerst alleen ter sprake over mensen boven de 70 met een voltooid leven.

Ik vind dat elk mens recht heeft om zijn eigen leven te beëindigen. Maar dat er wel 'regels' aan verbonden zijn dat niet iedereen zo even in een opwelling zijn leven kan beëindigen.

Trisha schreef:
Verder houd ik er niet van, als mensen het gaan bespreken, dat ze 't zouden willen doen. 9 van de 10 die roept zelfmoord te willen plegen, zoekt aandacht, zoekt hulp, alleen niet in de juiste richting. Dit zal worden tegengesproken door een aantal mensen, maar ik geloof nog steeds dat er in Nederland óveral hulp is; GGZ, artsen.. Ik vind zelfmoord niet nodig, al is je leven nog zo crappy, al is er zóveel shit, het kan erger. Ik denk wel 's; we leven in Nederland; hier is voor alles een oplossing...

Ten eerste: Het is een enorm misverstand dat mensen die praten over zelfdoding het niet zouden doen, maar alleen aandacht zouden willen. Het komt juist zeer zelden voor dat het echt als een donderslag bij heldere hemel komt. Het sterktste signaal van een naderende suicide(poging) is het praten erover.

Ten tweede: Verreweg de meeste mensen die zichzelf van het leven beroven hebben al (veel) hulp van GGZ oid gehad. GGZ is absoluut niet zaligmakend, ze kunnen mensen niet genezen van suicidale gedachtes, laat staan dat ze pogingen voorkomen.

Ten derde: Wachtlijsten en zorg zijn schrijnend. De hulp bij ons in de provincie: In februari 2010 met spoed aangemeld bij GGZ. In september 2010 mijn eerste gesprek gehad. Sindsdien ben ik er pas 4 keer geweest omdat het bijna altijd word afgezegd (overboekingen, ziekte, congres, vakantie, noem het maar op). Ja, spoedje.

Ten vierde: Niet alles kan erger. Als het zo erg is dat de dood de enige uitweg is, dan is dat het beste bewijs dat het niet erger kan.

Ten vijfde: Er is echt niet voor alles een oplossing. Voor luxeproblemen ja. Spinnenfobie is goed te genezen. Maar los jij het probleem incest maar eens op, en kindermishandeling, ontvoering, een vliegramp overleven waar al je familieleden bij omgekomen zijn. Good luck with that.

Ik ben een groot voorstander van euthanasie binnen de psychiatrie. In Eindhoven gaan ze onderzoeken of er een levenseindekliniek kan komen. Als er écht geen andere uitweg is, kan iemand zo sterven in het bijzijn van zn geliefden, zonder traumatisering, zonder schok. Voor iedereen het beste.

.

Lady1984: Ik ben het met je eens hoor, maar ik denk dat je bij suicide op het spoor niet kan spreken over pogingen. Die slagen wel.

Een zelfmoord poging kan wel mislukken als je dus indd opeens gevonden wordt door iemand voordat je daadwerkelijk dood bent.
Het is een stoornis waarbij iemand geen andere uitweg meer ziet. Hij of zij gaat er dan echt niet over nadenken hoe of met wat hij dat doet. Een trein is iets wat niet snel mislukt, dan is het vaak in 1 keer raak.

Ook vind ik dat er voor mensen die er zeker van overtuigd zijn niet meer te willen leven en al meerdere pogingen hebben gedaan er weinig hulp geboden kan worden. Zij hebben voor zichzelf de keuze al gemaakt en die keuze is om uit het leven te stappen. Daar kun je als hulpverlener niets aan bieden.

Ik kan het wel begrijpen dat mensen tot zo iets in staat zijn. Ik kan niet begrijpen hoe dat allemaal loopt, maar ik snap wel dat mensen soms geen andere uitweg meer zien. Natuurlijk vind ik ook dat voor de trein springen vervelend is voor de machinist, conducteurs enz. en dat andere manieren 'beter' zijn. Maar zoals ik al zei; die mensen denken daar niet bij na.

Ik heb er aan de ene kant geen begrip voor als mensen voor de trein springen. Aan de andere kant vind ik het ook krom dat men niet zelf mag beslissen om een einde te maken aan het leven. Ik vind de eigen wil nog altijd wet. Als iemand echt dood wil gebeurt het vaak toch en de meest effectieve manier is dan een trein (wat anders?). Iemand zei niet te kunnen begrijpen hoe een zelfmoordpoging kan mislukken. Nou, zo makkelijk is het niet om dood te gaan, een mens is sterker dan je denkt.

Van tevoren wil ik wel even zeggen, dat ik op dit moment gekleurd in deze situatie sta. Een jongen uit mijn naaste omgeving (sprak hem een paar keer per maand) is vorige week voor de trein gesprongen. De reacties die je vervolgens leest op internet, zijn vreselijk. Nabestaanden mogen eigenlijk niets zeggen, want de mensen die het hebben moeten zien, die hebben het zwaar. Bovendien hoeven ze ook niet te doen of het zo erg is voor die jongen, hij heeft het niet hoeven zien.. Zo weinig inlevingsvermogen, dat je daar alleen al om kunt huilen. Ik ken hem als één van de vrolijkste, liefste en meest meelevende mensen die ik ooit heb ontmoet. Uiteindelijk blijkt het al jaren slecht met hem te gaan en niemand had ook maar enig vermoeden. Dit was dus wel typisch zo'n geval: die zag ik dus echt niet aankomen.

Natuurlijk is het vreselijk voor de mensen die het hebben moeten zien. Ik moet er niet aan denken op zo'n manier getraumatiseerd te worden, maar je dénkt op zo'n moment echt niet meer aan die arme mensen die het moeten zien. Je wilt dood, verder niets. Ik kan me niet voorstellen dat hij op dat moment nog nadacht over de mensen op het station. Z'n familie en al z'n vrienden blijven verslagen achter en dat hij vrienden had, dat wist hij wel. Op het moment dat je je niet meer denkt aan de pijn die al die mensen die zo dicht bij je staan gaan krijgen, dan ga je toch al zéker niet meer denken aan mensen die je niet kent?

Ik kan niet begrijpen dat iemand zoiets doet, maar ik kan ook niet begrijpen hoe je je voelt wanneer je besluit een einde aan je leven te maken. Ik denk dat ik dat pas kan begrijpen op het moment dat ik besluit niet meer te willen leven (dat ben ik overigens niet van plan). En ja.. de trein is effectief. Ik begrijp het niet, maar ik geloof dat wel dat je zo diep kunt zinken dat dit je allemaal niet meer interesseert.

Bah wat heftig June! Lijkt me echt moeilijk te accepteren en te geloven als je het totaal niet aan zag komen. Ik kan me overigens helemaal in je mening vinden.

Sterre schreef:Bah wat heftig June! Lijkt me echt moeilijk te accepteren en te geloven als je het totaal niet aan zag komen. Ik kan me overigens helemaal in je mening vinden.

Het is vooral heel onwerkelijk. Ik zag hem niet zo heel vaak, maar je weet dat hij gewoon ergens rondloopt. Nu lijkt het nog of ik hem ieder moment in de winkel tegen kan komen. Pas als je alle rouwadvertenties leest, dan wordt duidelijk dat dat echt niet meer gaat gebeuren.

Gecondoleerd en sterkte, June.

Ja ik kan het begrijpen. Maar dat kan ik ook begrijpen van mensen die op een andere manier een eind aan hun leven maken. Een tante heeft op 16 jarige leeftijd op 1 van deze manieren een eind aan haar leven gemaakt. (ik heb haar nooit gekend)

@ June: Was dat toevallig Remco uit R'daal?

Anderhalve week geleden is er bij station Elst (bij Nijmegen) ook weer iemand voor de trein gesprongen. Dat is al de 3e keer op dat station.

Die vrouw was gewoon in kleermakerzit op het spoor gaan zitten, precies bij het perron. (daar rijden intercity's gewoon door..)


Waarom midden op een station? Ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij.. (Ik kan me al niet inbeelden dat je voor de trein springt, maar als je dat dan doet, doe het dan op een 'afgelegen' stuk en niet midden op een station..). Ik vind het gewoon echt te egoistisch voor woorden.

*weg*

*

Maar Tesita zegt juist dat ze wél aan de mensen om zich heen dacht. Ze dacht alleen dat die mensen gelukkiger zouden zijn zónder haar. Dat is geen egoïsme. Dat is een voorbeeld van een extreem laag zelfbeeld en extreme depressiviteit.

Punk'd: Als je oprecht denkt dat mensen gelukkiger zijn zonder jou, hoezo zou dat dan nog egoistisch zijn? Soms zal dat geloof ik ook gewoon waar zijn. Mensen hoeven niet meer te leven met angst, onzekerheid en zorgen. Dat kan nog slopender zijn dat gemis en verdriet.

Maar weet je wat ik ook niet zo goed snap? Waarom wordt egoïsme gezien als zoiets slechts? Ieder mens is egoïstisch, in principe. Altruïsme is veel slechter dan egoïsme. Ieder mens moet in de eerste plaats voor zichzelf zorgen, zorgen dat zijn eigen behoeftes bevredigd worden. Dat is evolutionair gezien ook het meest logisch. Als jij niet voor jezelf zorgt, dan moet iemand anders dat overnemen, waardoor je iemand anders opzadelt met nog een zorgtaak: best egoïstisch, vind je niet?

AmiAmi schreef:@ June: Was dat toevallig Remco uit R'daal?

Nee, maar ben niet van plan te zeggen wie het wel was

Ik zie dat wel als een verschil tussen egocentrisch zijn en egoistisch zijn. Ieder mens is egocentrisch. Probeer maar eens een daad te verzinnen die je puur en alleen voor iemand anders doet. Erg moeilijk, omdat je goede daden ook doet om jezélf beter te voelen. Maar egoïsme wordt meestal wel gezien als negatieve eigenschap. Dus ik zie het liever als dat ieder mens egocentrisch is, maar niet per se daarmee egoïstisch.

Darcy schreef:Ik zie dat wel als een verschil tussen egocentrisch zijn en egoistisch zijn. Ieder mens is egocentrisch. Probeer maar eens een daad te verzinnen die je puur en alleen voor iemand anders doet. Erg moeilijk, omdat je goede daden ook doet om jezélf beter te voelen. Maar egoïsme wordt meestal wel gezien als negatieve eigenschap. Dus ik zie het liever als dat ieder mens egocentrisch is, maar niet per se daarmee egoïstisch.

Vraag maar aan Phoebe hoe moeilijk dat is .

Ik denk het nutteloos is om hier te proberen mensen te laten begrijpen dat je niet meer zo realistisch en normaal denkt op het moment dat je een einde aan je leven maakt. Op dat moment denk je dat dat voor iedereen beter is. Noem het vooral egoïstisch, maar ik vind het vooral verschrikkelijk als ik bedenk wat iemand moet voelen, voordat iemand overgaat tot zo'n daad.

Nou ja ik vind het wel erg als mensen dat egoïstisch noemen, want zo zie ik het gewoon niet (wat is dit een stomme smiley, hij kijkt te vrolijk, ik bedoel gewoon een glimlach)

Darcy schreef:Nou ja ik vind het wel erg als mensen dat egoïstisch noemen, want zo zie ik het gewoon niet

Ik vind dat ook erg, maar ik heb op dat punt weer geen inlevingsvermogen. Ik snap gewoon niet hoe je niet eens een poging wilt wagen het van de andere kant te bekijken. Als je niet bereid bent dat te doen, dan ga ik je ook nooit overtuigen volgens mij.

June schreef:

Darcy schreef:Nou ja ik vind het wel erg als mensen dat egoïstisch noemen, want zo zie ik het gewoon niet

Ik vind dat ook erg, maar ik heb op dat punt weer geen inlevingsvermogen. Ik snap gewoon niet hoe je niet eens een poging wilt wagen het van de andere kant te bekijken. Als je niet bereid bent dat te doen, dan ga ik je ook nooit overtuigen volgens mij.

True.

Darcy schreef:Ik zie dat wel als een verschil tussen egocentrisch zijn en egoistisch zijn. Ieder mens is egocentrisch. Probeer maar eens een daad te verzinnen die je puur en alleen voor iemand anders doet. Erg moeilijk, omdat je goede daden ook doet om jezélf beter te voelen. Maar egoïsme wordt meestal wel gezien als negatieve eigenschap. Dus ik zie het liever als dat ieder mens egocentrisch is, maar niet per se daarmee egoïstisch.

Ik kan genoeg verzinnen wat ik puur voor een ander doe. Maar das niet uit altruïsme, dat vind ik een belachelijk concept, maar uit gebrek aan guts.

Overigens ben ik toch van mening dat een ieder in de eerste plaats aan de eigen behoeftebevrediging moet denken, wat puur egoïsme is. Flexibiliteit is belangrijk, want ook de behoeften van anderen zijn van belang. Maar als jij niet in de eerste plaats opkomt voor je eigen belang, wie dan wel?

Terug naar het onderwerp zelfdoding. Je kunt van mening zijn dat zelfdoding egoïstisch is. Maar kun jij van iemand verlangen dat diegene blijft leven, puur omdat jíj dat wil? Is dat niet veel egoïstischer? Het gaat hier over zoiets groots, kun je van iemand verwachten dat hij zijn grootste wens, belangrijkste wens ook, opzij zet omdat jij er wellicht verdriet van hebt?

Als je kwaad bent op de zelfmoordenaar vanwege zijn egoïsme, moet je bedenken dat jij eigenlijk net zo egoïstisch bent om te verlangen dat diegene was gebleven. Is dat erg? Lijkt me niet. Das mijns inziens juist het belang van egoïsme.